Νίκος Βλαντής, “Writersland. Το νησί των συγγραφέων”
Ο Βλαντής, παρά το βεβαρημένο παρελθόν του, γράφει κάτι άξιο λόγου. Αισθητά βελτιωμένος στον τρόπο γραφής του δεν φέρνει σε αμηχανία τον αναγνώστη με τις αστοχίες του, χρησιμοποιεί τον εγκιβωτισμό, αφού πλάθει έναν μελλοντικό κόσμο όπου συρράπτει και ένα ένθετο λογοτεχνικό κείμενο, και τέλος στοχάζεται πάνω στη συγγραφή και το μέλλον της. Από την άλλη όμως το ύφος του δεν προσφέρει αναγνωστική απόλαυση πέρα από τη διεκπεραιωτική του λειτουργία, η πλοκή κάνει τις μικρές της αβαρίες και οι γρήγοροι ρυθμοί στο τέλος δείχνουν βιασύνη και αναντιστοιχία με το υπόλοιπο βιβλίο. Τέλος, η ιδεολογία μιας επανάστασης κομμουνιστικού τύπου φαντάζει αφελής, ενώ το στένεμα των συγγραφέων που εμφανίζονται μόνο σε Αγγλοσάξονες και Γάλλους (παρά τις ελάχιστες εξαιρέσεις) δείχνει και τον στενό ορίζοντα των επιρροών του.
Ο Βλαντής, παρά το βεβαρημένο παρελθόν του, γράφει κάτι άξιο λόγου. Αισθητά βελτιωμένος στον τρόπο γραφής του δεν φέρνει σε αμηχανία τον αναγνώστη με τις αστοχίες του, χρησιμοποιεί τον εγκιβωτισμό, αφού πλάθει έναν μελλοντικό κόσμο όπου συρράπτει και ένα ένθετο λογοτεχνικό κείμενο, και τέλος στοχάζεται πάνω στη συγγραφή και το μέλλον της. Από την άλλη όμως το ύφος του δεν προσφέρει αναγνωστική απόλαυση πέρα από τη διεκπεραιωτική του λειτουργία, η πλοκή κάνει τις μικρές της αβαρίες και οι γρήγοροι ρυθμοί στο τέλος δείχνουν βιασύνη και αναντιστοιχία με το υπόλοιπο βιβλίο. Τέλος, η ιδεολογία μιας επανάστασης κομμουνιστικού τύπου φαντάζει αφελής, ενώ το στένεμα των συγγραφέων που εμφανίζονται μόνο σε Αγγλοσάξονες και Γάλλους (παρά τις ελάχιστες εξαιρέσεις) δείχνει και τον στενό ορίζοντα των επιρροών του.
Πατριάρχης Φώτιος
25.09.2006
1 comment:
μα είσαι σοβαρός/ή; μήπως κρίνεις μέσα από τα περιορισμένα "ελληνικά" πλαίσια της αισθητικής και αντίληψης;
τυχαία μπήκα εδώ ψάχνοντας για κάτι..
Post a Comment