Χυμός ροδάκινο

Διαβάζετε κριτικές και παρουσιάσεις βιβλίων στις εφημερίδες; Φαντάζεστε κι εσείς ότι αυτοί που τις γράφουν είναι κάποιοι ειδικοί που εκφέρουν γνώμη έχοντας μία άλφα σχετική παιδεία; Ποιοι είναι εντέλει αυτοί που μάς κατευθύνουν ως προς τις επιλογές μας; Ανθρωπολόγοι, πολιτικοί μηχανικοί, νομικοί και άλλες “σχετικές” ειδικότητες που κάποια μέρα βαφτίστηκαν βιβλιοκριτικοί. Εμπειριστές που έχουν διαβάσει ένα κάρο βιβλία και θεωρούνται πλέον ειδικοί. Ή συγγραφείς με δυο, τρία ή παραπάνω έργα που έπεισαν ότι μπορούν να κρίνουν το έργο των άλλων βάσει των δικών τους εμπειριών· κάτι σαν τις πολύτεκνες μάνες στα χωριά που ξεγεννούσαν τις άλλες ελλείψει γιατρού. Πού είναι λοιπόν οι ειδικοί του χώρου (φιλόλογοι, νεοελληνιστές κ.λπ.), οι οποίοι θα έπρεπε να αναλάβουν την ερμηνεία και την παρουσίαση στο ευρύ κοινό της τρέχουσας λογοτεχνικής παραγωγής; Γιατί δεν νομίζω ότι όταν συμβεί κανένας σεισμός γράφει σχετικά με αυτόν κάθε ψυχολόγος ή χημικός που τύχει να έχει τα μέσα στις εφημερίδες. Το όνομα πλέον της υπογραφής μετράει πιο πολύ από το περιεχόμενο. Δεν θέλουμε να καταναλώνουμε αυθεντίες που γράφουν με το όνομά τους, αλλά ονόματα που έχουν γνώμη λόγω της κατάρτισής τους. Γι’ αυτό το θέμα βλέπε και το afigitis.blogspot.com με ημερομηνία 24 Ιανουαρίου 2006, όπου παρουσιάζεται η ελληνική κριτική υπό τον τίτλο «''H Λογοτεχνική κριτική- μια άλλη ''παράγκα''» (Αναδημοσίευση στο diavazo.blogspot.com, part 28, 18.4.2006).

Πατριάρχης Φώτιος

26.6.2006