Sunday, February 18, 2018

Βαγγέλης Γιαννίσης, “Ο χορός των νεκρών”


Ένας φόνος ανοίγει το σεντούκι των φλεγόντων θεμάτων. Παιδεραστία και εκδίκηση. Πίσω από τους φόνους ένας εκδικητής, αλλά και πολλά παιδιά που εξευτελίστηκαν αλλά και τραυματίστηκαν χωρίς ελπίδα επούλωσης σε όλη τους τη ζωή.



Βαγγέλης Γιαννίσης
“Ο χορός των νεκρών”
εκδόσεις Διόπτρα -2017


Μια ιστορία αλήθειας και κλείνει το τραύμα (MC Yinka):
Διγενές μυθιστόρημα όπως και ο συγγραφέας του. Ο Γιαννίσης ζει μεταξύ Ελλάδας, Σουηδίας και USA. Και το βιβλίο του είναι γραμμένο στα ελληνικά, αλλά αποδίδει σουηδικά σκηνικά και σκανδιναβικά πρότυπα στο αστυνομικό είδος.

Τα κακά τα κείμενα / Τη δική μου τη φθορά / Τα ψευτοπαλίκαρα (MC Yinka):
Ο σταθερός αστυνόμος Anders Οικονομίδης, Ελληνοσουηδός, αναλαμβάνει την εξιχνίαση του φόνου ενός συνταξιούχου δασκάλου. Γρήγορα βρίσκεται μπροστά σε μια περίπτωση παιδεραστών, καθώς ο νεκρός, ο Rolf Björnström, φαίνεται ότι προωθούσε παιδιά σε παιδεραστές, καθώς βρέθηκαν ίχνη αλυσοδεμένου παιδιού. Βοηθός του Οικονομίδη είναι ο ψυχολόγος Krister Bjerling.

Το κουβάρι ξετυλίγεται σε πολλά επίπεδα, με πολλά πρόσωπα, με πολλά νήματα να διασταυρώνονται. Η παιδεραστία και η έρευνα, ο τιμωρός Σαμαήλ που συνεχίζει να εκδικείται του παιδεραστές, ο γιος του Οικονομίδη που έχει προβλήματα στο σχολείο, η γυναίκα του Lisbeth που μένει έγκυος και θέλει να το ρίξει, οι συνάδελφοι του Anders συνωμοτούν για να τον φάνε… Ο Γιαννίσης απλώνει στο τραπέζι ποικίλα νήματα και το καθένα αυτόνομο κινείται μόνο του, αλλά συνάμα όλα καταλήγουν σιγά σιγά σε μια κοινή πλέξη.

Πρόκειται λοιπόν για ένα συμπαγές αστυνομικό μυθιστόρημα. Καλογραμμένο. Με τις κατάλληλες ανατροπές, με το suspense, με τον ρυθμό που τρέχει χωρίς να λαχανιάζει (πλην ίσως των στοχαστικών παρεμβολών σε πλαγιογραφημένα κεφάλαια). Το διαβάζεις ενώ γύρω σου έχει φασαρία. Το διαβάζεις όταν είσαι κουρασμένη. Έχεις ένα βιβλίο στην τσάντα και το ξεφυλλίζεις με αδημονία στο μετρό, στο διάλειμμα της δουλειάς, στο κρεβάτι το βράδυ. Μετά από πολλά στραμπουληγμένα αστυνομικά έργα, διάβασα ένα γεμάτο βιβλίο, με πλοκή αλλά και με προβληματισμό.
 
Το μυαλό μου ν’ ανοίξει να δώσει τροφή στην πένα (MC Yinka):
Τα θέματα είναι πολλά. Η παιδεραστία, η εκδίκηση. Αυτά δεσπόζουν, αυτά αποτελούν τον πυρήνα του βιβλίου. Πόσο αρρωστημένη είναι η παιδοφιλία, πόσο ανηθικότητα, βρωμιά κρύβεται πίσω από ένα πάθος, αλλά από την άλλη πόσα τραύματα πυορροούν μέσα στην ψυχή των θυμάτων. Αυτά γεννούν μίσος και εκδίκηση. Το παιδί μεγαλώνει και στρέφεται κατά των φυσικών και ηθικών αυτουργών. Φυσικά η αστυνομική λογοτεχνία προσκυνά –σε γενικές γραμμές- το δίκιο και δεν επαινεί την εκδίκηση. Ο ένοχος τιμωρείται. Αλλά τα θέματα μένουν ανοιχτά και δεν κλείνουν με την όποια τιμωρία.



> Ο Βαγγέλης Γιαννίσης ζει και εργάζεται στη Σουηδία. Ταξιδεύοντας με το τρένο από το Έρεμπρο προς τη Στοκχόλμη, συνάντησε τυχαία τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αποφάσισε να αφηγείται τις ιστορίες του.
Πάπισσα Ιωάννα

2 comments:

Διονύσης Μάνεσης said...

Καλημέρα,

Φαίνεται ταλαντούχος ο Γιαννίσης (δεν είναι προσωπική εκτίμηση, δεν τον έχω διαβάσει. Το λέω απ' όσα διαβάζω από τις παρουσιάσεις των έργων του) Και μαζί μ' αυτόν και άλλοι νέοι συγγραφείς που αρχίζουν και απλώνουν το πεδίο της αστυνομικής - λιγότερο ή περισσότερο - λογοτεχνίας.Πρόσφατα διάβασα τη "Ματωμένη ταυτότητα" του Αντρέα Ρήγα και θεώρησα ότι ήταν ένα πολύ καλογραμμένο, σφιχτό αστυνομικό με ποικίλες προεκτάσεις, που, μάλιστα, σε αντίθεση με του Γιαννίση, "μύριζε" έντονα Ελλάδα. Δεν ξέρω αν και πόσο μόδα είναι, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι κάτι καλό κινείται στο χώρο αυτό.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Διονύση,
δεν συμπαθώ τα αστυνομικά και τόσο.
Μου φαίνονται πιο αντρικά, πιο εγκεφαλικά.
Όποια όμως ξεφεύγουν απ' αυτό το καλούπι, τα ψάχνω.
Θα κοιτάξω τον Ρήγα, αφού τον προτείνεις
Π.Ι.