8 ΧΡΟΝΙΑ ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ (2006-2014)

Αγαπημένο-μου ημερολόγιο,

            σου γράφω σήμερα για 883^η φορά, για 8^ο συνεχές έτος, 8 χρόνια γεμάτα με τόσα βιβλία και σκέψεις περί τη λογοτεχνία. Κλείνεις σήμερα τα οκτώ-σου χρόνια και με ισάριθμα κεράκια μπαίνεις στα εννιά, σαν μια παιδούλα που μεγαλώνεις λίγο λίγο, σαν ένας μπόμπιρας που παίρνεις μπόι σημειωμένο στην κάσα της πόρτας. Ψήλωσες, μεγάλωσαν τα ρούχα και τα παπούτσια-σου, πήγες σχολείο, στο μεγάλο σχολείο της ανάγνωσης και απέκτησες σταδιακά αυτογνωσία και βιβλιοσυνείδηση.

            Η μεγαλύτερη ωφέλεια των χρόνων αυτών; Μα η τριβή με τον αναγνώστη-εαυτό-μου, που έμαθε περισσότερα γράφοντας τις σκέψεις-του. Η μεγαλύτερη αποτυχία; Ότι η ανάγνωση έμεινε μια ατομική διεργασία, που δεν μπόρεσε ευρέως να διασταυρωθεί με τις ατομικές αναγνώσεις των άλλων. Ο διάλογος είναι είδος προς εξαφάνιση.

            Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απ’ όλα το In2life που φιλοξενεί κάθε βδομάδα μια βιβλιοπαρουσίαση του Πατριάρχη Φώτιου. Φυσικά, ευγνωμονώ όσους είχαν τη διάθεση να μου υποδείξουν τα λάθη-μου, να συζητήσουν τις απόψεις-μου και να με βοηθήσουν να πλησιάσω περισσότερο την καλή λογοτεχνία. Ευχαριστώ εξίσου και όσους αναφέρονται σε όσα γράφονται στο Βιβλιοκαφέ, ακόμα κι όταν δεν το κατονομάζουν. Ή άλλους που εικάζουν ποιος είμαι και μου αποδίδουν ταυτότητες και γραφές. Το τελευταίο ευφυές γράφηκε από τον Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη στη Lifo:

Δεν μας λείπει το χιούμορ. Μας περισσεύει. Η πιο πρόσφατη περιπέτεια στο λογοτεχνικό σινάφι είναι να περιφέρεσαι και να διαψεύδεις ότι εσύ είσαι η Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ, μια περιπέτεια που προκάλεσε το «αρρωστούργημα» Το ακατέργαστόν μου (εκδ. Εστία). Πολλοί πεζογράφοι περιπίπτουν σε κατάσταση αμηχανίας όταν βρίσκονται απότομα αντιμέτωποι με την υπόνοια ότι πίσω από το λαμπρό όνομά τους κρύβεται μια Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ ή ότι πίσω από την Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ κρύβεται το λαμπρό όνομά τους. Πάντως, οι φήμες ότι πρόκειται για τον Χωμενίδη ελέγχονται, ενώ η ΔΔΔ (Δημόσια Δήλωση Διασυρμού) διά της οποίας ο συγγραφέας του Διασυρμού (εκδ. Εστία) βεβαίωνε ότι δεν έχει γράψει λέξη από το Ακατέργαστόν μου αποδείχτηκε ότι είναι κατασκευασμένη από την ίδια την Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ. Κάποιοι λένε ότι η Πόουπ είναι ο Πατριάρχης Φώτιος, ένας μπλόγκερ αγνώστων λοιπών στοιχείων. Το Ακατέργαστόν μου είναι μια φάρσα που παίζει με την pulp γυναικεία λογοτεχνία, κοροϊδεύει τους κουλτουριάρηδες, μπάζει νερά ή μάλλον αίματα από splatter φιλμ. Εν δυνάμει διασκεδαστική φάρσα, Spiegel im Spiegel, καθρέφτη καθρεφτάκι μου, εγώ είναι ένας άλλος, και ούτω καθεξής. Εκεί που πας να μπερδευτείς, μπερδεύεσαι ακόμα περισσότερο, οπότε δεν σε νοιάζει, σκάει και μια σκηνή βίας, οk, όλα κομπλέ. Το Ακατέργαστόν μου, όπως ήρθε, έτσι και θα φύγει. 

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συγγραφείς που μου εμπιστεύθηκαν τα έργα-τους, αλλά και τους εκδοτικούς οίκους που θέλησαν να μου στείλουν τα βιβλία-τους. Κι εδώ θέλω να ομολογήσω ένα λάθος-μου: επειδή οι εκδόσεις “ΠΟΛΙΣ” είχαν και έχουν την καλοσύνη να μου στέλνουν ό,τι κρίνουν ότι αξίζει να λάβω, εγώ επαναπαύτηκα και περίμενα ότι ίσως έλθουν μερικά από τα βιβλία-τους, τα οποία ειδάλλως θα αγόραζα. Κι επειδή ποτέ δεν ήλθαν (φυσικά κανείς δεν δεσμεύτηκε απέναντί-μου, αλλά εγώ είχα την κρυφή ελπίδα ότι ανάμεσα σ’ αυτά που ερχόντουσαν θα ήταν κι αυτά), μάζεψα τη λίστα-μου και τα αγόρασα από το βιβλιοπωλείο. Επαναλαμβάνω ότι εγώ φταίω που περίμενα, χωρίς κανείς να μου έχει υποσχεθεί τίποτα, και γι’ αυτό αποφάσισα ότι θα αγοράζω ό,τι θέλω, ασχέτως του τι θα μου στέλνει κάθε καλοπροαίρετος αποστολέας.

            Τι μπορώ να κάνω από εδώ και πέρα, σε μια εποχή που το ιστολογείν γνωρίζει κάμψη; Όταν ξεκίνησα να γράφω σε σένα, έγραφα για τον εαυτό-μου, σαν να κρατούσα ένα ψηφιακό ημερολόγιο. Κατόπιν, συνήθισα τις αντιδράσεις, τον διάλογο, γλυκάθηκα από τις ζεστές συζητήσεις μπροστά στο τζάκι του Βιβλιοκαφέ τους χειμώνες ή στη βεράντα-σου τα καλοκαίρια. Τώρα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι κανείς γράφει πρώτα απ’ όλα για την αθανασία της μνήμης, συντηρεί τις αναμνήσεις-του για να τις ξαναβρίσκει πρώτος αυτός και, χωρίς να περιμένει τίποτα, εκθέτει τις αναγνωστικές-του εμπειρίες στο κοινό.

Τέλος, θα αλλάξω σταδιακά ορισμένα πράγματα. Καταρχάς στη μορφή των αναρτήσεων. Κατόπιν στο πνεύμα των δημοσιεύσεων. Ίσως δεν θα δημοσιεύω σε σένα, αγαπητό-μου ιστοημερολόγιο, ό,τι διαβάζω, αλλά θα περιορίσω τα περιττά ποστ, θα μιλώ για ό,τι έχει κάτι να πει ή για ό,τι παρουσιάζει κάτι αξιοπρόσεκτο. Και επιφυλάσσομαι ότι κάθε πρωτομηνιά θα αφιερώνω μια ανάρτηση σε κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, όπως παλιά δημοσίευα ένα ποστ για κλασικά ελληνικά βιβλία, ή έργα μεγάλων συγγραφέων.

            Χρόνια πολλά και στην Κύπρια αναγνώστρια που, οκτώ χρονών κι αυτή σήμερα, συνεχίζει να φωτογραφίζει τις αναγνωστικές αναμνήσεις-της στο μπλογκ-της http://anagnostria.blogspot.gr.

[Δανείστηκα τις φωτογραφίες από τα εξής σάιτ: www.theguardian.com, tenthamendmentcenter.com, blog.ordoro.com, ziaworldpress.com και www.flintoff.org]

Πατριάρχης Φώτιος