Thomas Cantaloube, “Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία”

Ενώ η Αλγερία μάχεται για την απελευθέρωσή της από τη Γαλλία, ένας άνθρωπος σκοτώνεται και στον φόνο του διασταυρώνονται αίτια και συμφέροντα, πολύ ανώτερα μιας προσωπικής διαφοράς.

Thomas Cantaloube “Requiem pour une République” 2019 “Ρέκβιεμ για μια δημοκρατία” μετ. Δ. Δημακόπουλος εκδόσεις Πόλις -2021

 

Ο τίτλος με παρέπεμπε σ’ ένα σκληρό πολιτικό βιβλίο, που, όσο κι αν γλύκαινε με τη μυθιστορηματική του μορφή, δεν θα με δελέαζε. Αλλά διαβάζοντας την κριτική στο fractal, πείστηκα ότι η αστυνομική υπόθεση υπερτερεί ή τουλάχιστον συμπορεύεται με την πολιτική χροιά.

> Ο Τομά Κανταλούμπ γεννήθηκε το 1971 στο Παρίσι. Είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού και του Κέντρου Εκπαίδευσης Δημοσιογράφων. Από το 1995 ώς το 2020 εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αρχικά στα Cahiers du cinéma και, από το 1997 ώς το 1999, ως ανταποκριτής της L’Humanité στο Λος Άντζελες, συνεχίζοντας τη συνεργασία του και με άλλα έντυπα.

Το 1999 επέστρεψε στο Παρίσι και έγινε αναπληρωτής αρχισυντάκτης της L’Humanité Hebdo. Αποχώρησε, διαφωνώντας με τη γραμμή της εφημερίδας, το 2001 και ταξίδεψε για ένα έτος σε δεκατρείς χώρες. Το 2003 εγκαταστάθηκε στην Ουάσινγκτον ως ανταποκριτής της εφημερίδας Le Parisien και των περιοδικών Marianne και La Vie, με δημοσιογραφικές αποστολές στο Μεξικό, το Ιράκ, το Κουβέιτ και την Κούβα.

Το 2008 επιστρέφει στη Γαλλία και ώς το 2020 εργάζεται στην ιστοσελίδα Mediapart ως αρχισυντάκτης διεθνών θεμάτων και ως ειδικός απεσταλμένος στις ΗΠΑ, τα Βαλκάνια, τη Μεγάλη Βρετανία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Νότια Αφρική, τη Σουηδία, την Ουγγαρία, την Αίγυπτο, την Τυνησία, τη Λιβύη, την Αργεντινή, τη Χιλή, την Πολωνία, το Μάλι, την Ινδία, τη Ρουάντα, τη Νικαράγουα, τη Βραζιλία, το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, την Ιρλανδία, το Καμερούν.

Από το 2020 αφοσιώνεται στη συγγραφή βιβλίων και σεναρίων.

Το Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Έχει τιμηθεί με τα βραβεία Landerneau Polar, Calibre 47, Sang d’encre, Anguille sous Roche, Mystère de la Critique, καθώς και με το Βραβείο Αναγνωστών του Quais du Polar. Το 2021 κυκλοφόρησε και το μυθιστόρημά του Frakas.

 

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του Αλγερινού δικηγόρου Abderrahman Bedoui και ο ίδιος δολοφονείται στο Παρίσι. Ξέρουμε εξαρχής ότι δολοφόνος είναι το ακροδεξιό στοιχείο Victor Lemaire, τον οποίο έλαβε το ανώτερο στέλεχος της αστυνομίας Jean-Paul Deogratias.

ΠΑΝΩ Σ’ ΑΥΤΟ το γεγονός στήνονται τρεις εναλλασσόμενες αφηγήσεις που βλέπουν την ανεύρεση του ενόχου από διαφορετικές πλευρές και από διαφορετικά συμφέροντα. Απ’ τη μια, ο Sirius Volkstrom, που είχε αναλάβει εκ μέρους του Deogratias να εξολοθρεύσει τον Lemaire μετά τον φόνο, αλλά ο τελευταίος εκτέλεσε την οικογένεια κι έπειτα εξαφανίστηκε. Ο Volkstrom θέλει να τον βρει. Απ’ την άλλη ο επιθεωρητής Luc Blanchard, νεαρός και άπειρος, αναλαμβάνει εκ μέρους της αστυνομίας την έρευνα, χωρίς να ξέρει ότι ο ανώτερός του Deogratias, που κινεί τα νήματα από πίσω, δεν θέλει να ανακαλυφθεί η αλήθεια. Και τέλος ο άνθρωπος του υποκόσμου Antoine Carrega καλείται από τον τραπεζίτη Aimé de La Salle de Rochemaure να εξιχνιάσει το έγκλημα, καθώς η γυναίκα του Αλγερινού ήταν κόρη του. Ο καθένας με τα κίνητρά του κινεί τρεις διαφορετικούς δρόμους, όπως και η αφήγηση.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στα 1959. Ο De Gaulle είναι στην εξουσία αλλά στηρίζεται σε ακροδεξιά στοιχεία που δεν θέλουν να ακολουθήσουν την πολιτική του, ειδικά στο θέμα της Αλγερίας η οποία διεκδικεί την ανεξαρτησία της. Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (FLN) έχει ανοίξει ήδη πόλεμο και τελικά η χώρα θα απελευθερωθεί το 1962. Η δολοφονία λοιπόν στο μυθιστόρημα εντάσσεται στα προδρομικά γεγονότα που φέρνουν σε αντιπαράθεση δύο κόσμους.

ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ των τριών συγκλινουσών οπτικών γωνιών παρακολουθούμε την ιστορία από τρεις πλευρές κι έτσι το αστυνομικό μυθιστόρημα σπάει στα τρία, με το ίδιο έγκλημα στο κέντρο αλλά με τρεις διαφορετικούς δρόμους προς τον ένοχο, τον οποίο ξέρουμε εξαρχής, όπως και τη συνωμοσία των εθνικιστών σε βάρος των Αλγερινών αυτονομιστών. Το κουκούλωμα των φόνων με έναν αθώο να την πληρώνει, οι υποψίες όσων συμμετέχουν ότι δεν είναι αυτή η αλήθεια, ο ιστός των παρακρατικών που βρίσκει ενόχους του FLN και τρομοκρατεί τους Άραβες του Παρισιού είναι το ψηφιδωτό που μας εισάγει στο κλίμα των ημερών.

Η ΙΔΕΑ είναι πολύ έξυπνη, καθώς τρεις άνθρωποι, από διαφορετικές σκοπιές και με διαφορετικά ελατήρια, ψάχνουν τον άφαντο φονιά. Και ενώ ξεκίνησαν ανταγωνιστικά, σταδιακά και με ποικίλους τρόπους συνέκλιναν και συνεργάστηκαν, χωρίς ποτέ να γίνουν φίλοι. Το αστυνομικό, που είχε σπάσει στα τρία, βρίσκει βήμα το βήμα την συμβολή των τριών παραποτάμων σε μια κοινή κοίτη.

Πάπισσα Ιωάννα