Georges Simenon, “Ο Μαιγκρέ στους Φλαμανδούς”

Ενώ η Agatha Christie παίζει με τους γρίφους της κι ο Arthur Conan Doyle στήνει έξυπνους συλλογισμούς, ο Georges Simenon καινοτομεί κάνοντας λογοτεχνία. Κι έτσι δίπλα στον Hercule Poirot και τη Miss Marple ή τον Sherlock Holmes ξεπροβάλλει στην άλλη όχθη της Μάγχης ο αστυνόμος Maigret.

Georges Simenon “Maigret chez les Flamands” 1932 “Ο Μαιγκρέ στους Φλαμανδούς” μετ. Α. Μακάρωφ εκδόσεις Άγρα -2016

Μια ιστορία αλήθειας και κλείνει το τραύμα (MC Yinka):

Ακούγεται συχνά ότι ένας εγκληματίας είναι παράφρονας. Ότι, για να κάνει ένα ειδεχθές έγκλημα, δεν στέκει καλά στα μυαλά του. Ότι κάποια βίδα έχει λασκάρει και προέβη σε μια απάνθρωπη πράξη. Ο Simenon αποδεικνύει στα έργα του τ’ αντίθετο. Και μάλιστα μ’ άλλον τρόπο απ’ ό,τι κανείς φαντάζεται. Τ’ αποδεικνύει βάζοντας τον Maigret να ψυχολογεί τους υπόπτους.

Τα κακά τα κείμενα / Τη δική μου τη φθορά / Τα ψευτοπαλίκαρα (MC Yinka):

Μια πλούσια οικογένεια Φλαμανδών που ζει στη γαλλική πόλη Givet είναι στο στόχαστρο της τοπικής κοινωνίας. Η για λίγο ερωμένη του γιου Joseph Peeters, η φτωχιά Germaine, και μητέρα του μικρού γιου τους, έχει εξαφανιστεί αλλά δεν βρίσκεται νεκρή. Οι υποψίες φυσικά πέφτουν στον Joseph, που ίσως θα θέλησε να ξεφορτωθεί ένα βάρος. Να μην παντρευτεί αλλά να νυμφευτεί την από παλιά αρραβωνιασμένη του Marguerite. Σύμμαχό του, ψυχικό κατά βάση, έχει την αυστηρή αδελφή του Anna και τη μικρότερη μέλλουσα καλόγρια Marie, οι οποίες έχουν σοκαριστεί απ’ τις υποψίες εναντίον του και κάλεσαν τον Maigret να δώσει λύση.

Η μέθοδος του αστυνόμου είναι …περιηγητική. Μιλά με πολλούς, κάνει βόλτες γύρω από τον ποταμό Meuse, συζητά ανέμελα και τρώει τις κρέμες ρυζόγαλο. Αλλά… το βασικό είναι ότι πάντα προσπαθεί να ψυχολογήσει τους αναμεμειγμένους με την υπόθεση. Την αφανή μητέρα Peeters, την Anna με την μαρμάρινη όψη, τον ντελικάτο και αγαπητό Joseph, τη συνεσταλμένη μελλοκαλόγρια Marie, την αρραβωνιαστικιά Marguerite… Και φυσικά τον κύριο ύποπτο, τον συνεχώς μεθυσμένο καπετάνιο του πλοίου “Πολικός αστέρας”, που το σκάει ξαφνικά με το τρένο. Το πτώμα βρίσκεται παρασυρμένο απ’ το ποτάμι και τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν…

Το κλειδί βρίσκεται στο σπίτι-κατάστημα της οικογένειας, εκεί που ειδώθηκε τελευταία φορά η Germaine. Όλα τακτοποιημένα, καθαρά κι άψογα, σαν τη ζωή της οικογένειας που δεν πρέπει να έχει καμία ρυτίδα, καμία κηλίδα, καμία μελανή πλευρά. Κάπου εκεί, ανάμεσα στα καλοσιδερωμένα ρούχα, στα ανέγγιχτα κοριτσίστικα κρεβάτια, στην παγερή μορφή του σπιτιού και των ενοίκων του κρύβεται ένα μυστικό που μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο με ενδελεχή παρατήρηση.

Ακόμα και το τέλος, όπου αποκαλύπτεται ο δολοφόνος, αλλά δεν τιμωρείται ελέω Maigret, δείχνει μια άλλη οπτική στο τι είναι μοντέρνα αστυνομική λογοτεχνία.

Το μυαλό μου ν’ ανοίξει να δώσει τροφή στην πένα (MC Yinka):

Διαβάζοντας Simenon δεν διαβάζω ένα αστυνομικό. Βρίσκω στη σταθερή γραφή του μια λογοτεχνική δεξιότητα πίσω απ’ την εξιχνίαση του φόνου. Είναι ο παλμός των γεγονότων, αλλά κυρίως ο παλμός των ανθρώπων που δρουν συντεταγμένα με βάση τη λογική της ψυχολογίας.

> Ο Ζωρζ Σιμενόν γεννήθηκε στη Λιέγη του Βελγίου στις 13 Φεβρουαρίου 1903. Έπειτα από σπουδές στους Ιησουίτες έγινε, το 1919, μαθητευόμενος ζαχαροπλάστης, έπειτα υπάλληλος βιβλιοπωλείου, και τελικά ρεπόρτερ στη "Γκαζέτ ντε Λιέζ". Το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο "Στο γεφύρι του Αρς" εκδόθηκε το 1921 και τότε ο Σιμενόν έφυγε απ' τη Λιέγη για το Παρίσι. Παντρεύτηκε το 1923 με την "Τιζύ" και δημοσίευσε διηγήματα και νουβέλες σε πολλές εφημερίδες. Το 1924 εξέδωσε, με ψευδώνυμο, το πρώτο "λαϊκό" του μυθιστόρημα, "Το μυθιστόρημα μιας δακτυλογράφου". Ως το 1930, δημοσίευσε διηγήματα και μυθιστορήματα σε πολλούς εκδότες. Το 1931, άρχισε τις έρευνές του ο περίφημος ήρωας του, ο επιθεωρητής Μαιγκρέ. Έγραφε τα βιβλία του, ταξίδευε, έστελνε ρεπορτάζ κι άφησε τις εκδόσεις "Φαγιάρ" για να πάει στις εκδόσεις "Γκαλλιμάρ", όπου συνάντησε τον Αντρέ Ζιντ. Στο πόλεμο ήταν υπεύθυνος των Βέλγων προσφύγων στη Λα Ροσέλ και κατοικούσε στη Βανδέα. Το 1945 μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά το διαζύγιό του εγκαταστάθηκε ξανά στην Ευρώπη. Η δημοσίευση των απάντων του (72 τόμοι) άρχισε το 1967. Από το 1972 αποφάσισε να σταματήσει το γράψιμο. Αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο "Υπαγορεύσεις" του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματα "Memoires intimes" (1981). Ο Ζωρζ Σιμενόν πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Πάπισσα Ιωάννα