Τάσος Ρούσσος“Πλουτώνειο”
εκδόσεις Καστανιώτη
2008
Επιστημονική φαντασία, λογοτεχνία του φανταστικού κ.ο.κ.: ποια η στάθμη της σήμερα, ειδικά στην Ελλάδα;
Αν η πρωτοτυπία ήταν αρκετή, τότε θα διαβάζαμε ευφάνταστες ιστορίες παιδιών. Αν το μεταφυσικό και το διφορούμενο αρκούσαν, τότε η επιστημονική φαντασία θα ήταν η λογοτεχνία της πρώτης γραμμής. Αν η προσέγγιση άλλων κόσμων έφτανε για να καμφθεί η απαιτητικότητα του αναγνώστη, τότε ξέραμε από τώρα σε ποιους θα πήγαιναν τα Νόμπελ.
Επειδή όμως όλα αυτά δεν είναι αρκετά, για να απολαύσει ο αναγνώστης και ταυτόχρονα να ικανοποιηθεί αισθητικά, κάθε τέτοιο έργο οφείλει πρώτα να έχει λογοτεχνική αξία, ώστε να διοχετεύσει την φαντασία και την υπέρβαση του δημιουργού σε λόγο και πλοκή. Κι ο Ρούσσος εδώ δεν τα κατάφερε. Ναι, ψάχνει πρωτότυπες ιδέες, κινείται στο πλαίσιο του φανταστικού με τις δισημίες των εικόνων του, με τις πολλές ερμηνείες μεταφυσικών φαινομένων, με την αναγωγή της δράσης σε μια άλλη σφαίρα πάνω από τη γήινη. Τρεις νέοι, στους οποίους ο έρωτας είναι στόχος, βλέπουν στο πλουτώνειο σπήλαιο της Ελευσίνας οξειδώσεις που θα μπορούσαν να
εκληφθούν και ως τερατώδεις μορφές. Φωτογραφίζουν τα τοιχώματα και μέσω των φωτογραφιών ζουν μια μεταφυσική εμπειρία στις απώτατες εποχές του χρόνου, όταν έγινε η τερατομαχία που απολίθωσε τους κακούς. Τώρα όμως επιχειρούν να βγουν… Αλλά: 1. από την αρχή φαίνεται ότι η όλη σύλληψη δεν έχει κανένα βάθος. Η ιστορία παίζει με το ρεαλιστικό και το υπέρ-λογο, χωρίς άλλο στόχο από το παιχνίδι. 2. οι διάλογοι είναι άτεχνοι, αφύσικοι, οι ερωταπαντήσεις φαίνονται συχνά στημένες, το δέσιμο των χαρακτήρων αποτυχημένο, 3. οι ερμηνείες που παρατίθενται είναι ενίοτε βάσιμες κι ενίοτε αβάσιμες, σαν να μην υπάρχει καθόλου ο νόμος της πλάνης και της διάψευσης, αφού όλα είναι πιθανά και όλα απίθανα, 4. τα δευτερεύοντα πρόσωπα μπαίνουν στην υπόθεση προκατασκευασμένα και γι’ αυτό αφύσικα. Τη στιγμή που τα χρειάζεται η δράση, τότε στήνεται μια σκηνή εισδοχής τους στην ιστορία. Όλα φαντάζουν επιτηδευμένα, τεχνητά, λογικά στη μεταφυσικότητά τους.
Αν η λογοτεχνία του φανταστικού, της επιστημονικής φαντασίας, της αστυνομικής πλοκής ή οποιουδήποτε άλλου είδους που παλαιότερα θεωρούνταν παραλογοτεχνία δεν μπορέσει να ανδρωθεί με αισθητικές αρχές και με εμβαθύνοντα λόγο, δεν πρόκειται να γεννήσει μεγάλα έργα. Και στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω.
Πατριάρχης Φώτιος
15 comments:
η επιστημονική φαντασία μπορεί να είναι ένα μέσον για να μιλήσεις για κοινωνικά, πολιτικά, υπαρξιακά θέματα. Μεγεθύνεις, παραμορφώνεις, διασκευάζεις συγχρονες καταστάσεις, ή φοράς μια πολύ εξωτερική ματιά (πχ ένας εξωγήινος, το λέω με κάθε σοβαρότητα) και φωτίζεις πράγματα δικά μας. Αλλιώς δεν εχει νόημα
Είναι ακόμα η Επιστημονική φαντασία ή η λογοτεχνία του φανταστικού (γιατί δεν είναι το ίδιο) παρα-λογοτεχνία; Αυτό το ερώτημα θα δείξει αν πληρούνται και αισθητικά κριτήρια και όχι μόνο έξυπνες ιδέες και ευφυείς συλλήψεις. Αν ισχύουν αυτά που λες, Pellegrina, τότε κάποια τουλάχιστον κείμενα αυτών των ειδών έχουν ανέβει επίπεδο. Αν όχι, πρέπει αυτοί οι συγγραφείς να εμβολιάσουν τα έργα τους με τεχνικές και κυρίως με προβληματισμούς της υπόλοιπης (υψηλής) λογοτεχνίας.
Πατριάρχης Φώτιος
Προλάβατε (ευτυχώς!) και κάνατε τη διάκριση, έστω στο σχόλιο σας, ανάμεσα στην επιστημονική φαντασία και τη λογοτεχνία του φανταστικού. Οσον αφορά τη δεύτερη, ο Ε.Χ. Γονατάς και ο (εν ευρεία εννοία μαθητής του(;)) Αριστείδης Αντονάς δεν αρκούν για να άρουν τις με απόλυτο, για άλλη μια φορά, τρόπο διατυπωμένες επιφυλάξεις σας;
Μύρωνα,
μιλάω για κείμενα που περνάνε το όριο λογοτεχνίας και παραλογοτεχνίας και όχι συνολικά για τα είδη.
Αν αυτό σε καλύπτει, τότε δεν μιλάω απόλυτα.
Πατριάρχης Φώτιος
το σολαρις το εχει/δει διαβασει κανεις; το σταλκερ;
Εισακούων,
το Σολάρις είναι εκπληκτικό βιβλίο. Και πολλά άλλα, κυρίως ξένα, έργα στέκονται επάξια στην ιστορία της λογοτεχνίας.
Κι όπου βρει κανείς τέτοια κείμενα χαίρεται να τα διαβάζει και αντιλαμβάνεται ότι πεδία σαν το φανταστικό ή την Ε.Φ. μπορούν να προεκτείνουν τους ορίζοντες της λογοτεχνίας. Αυτό που με κάνει επιφυλακτικό είναι άπειρα δείγματα (πιστεύω πιο πολλά από ό,τι συμβαίνει σε άλλα είδη) που γράφονται και διαβάζονται ως βιβλία αλλά όχι ως λογοχνικά έργα: μόνο πλοκή, αλλά όχι καλοδουλεμένη γλώσσα, ανύπαρκτοι χαρακτήρες, μηδέν ή ελάχιστον προβληματισμός για τον άνθρωπο και τη μοίρα του κ.ο.κ.
Αν δεν έχουμε παρωπίδες, μπορούμε να αντιληφθούμε τα μεν από τα δε.
Πατριάρχης Φώτιος
Το σολάρις ειναι ένα καταπληκτικό εργο, "διερεύνησ' 9ψυχρή λέξη) της ναθρω΄πινης ταυτότητας, των σχέσεων, της αγάπης, της μνήμης και των αγαπημένων μας μέσα σε αυτήν (επαναλαμβανόμενο θέμα στον Ταρκόφσκι), αλλά και του αθρωπινου είδους και της κατακτητικής του μανίας γενικα. Εμβληματική η φράση του τέλους της ταινίας (δεν εχω διαβάσει το βιβλίο0: "ο άνθρωπος δεν θέλει να γνωρίσει άλλους κόσμους. Θέλει να μεταφέρει τον εαυτό του σε αυτούς".
Επί τη ευκαιρία συνιστώ το βιβλίο "Σμιλεύοντας το χρόνο" του σκηνοθέτη.
Κάτι άλλο σχετικό με οτ θέμα: πολύ συχνά (σχεδόν πάντα δηλαδή) στην επιστημονική φαντασία το μέλλον παρουσιάζεται τελείως αποπνικτικό, ολοκληρωτικό, "εφιαλτικό" Οι οργουελ, χάξλεΥ κλπ ήθελαν κατι πολύ σημαντικό να πουν ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ (και για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα), αλλά, έλεος, το είπαν! Δεν ξερω γιατί το μέλλον συνεχίζει να είναι τόσο εφιαλτικό και μάλιστα σε νέους ανθρώπους. Το ότι υπάρχει μέλλον και μάλιστα άγνωστο είναι το μόνο ενδιαφερον, συναρπαστικό και ευχαριστο πράγμα στη ζωή. Γιατί ολη αυτή η επίμονη αναλυση ενός πνιγηρού ολοκληρωτισμού; (νομίζω πως αυτός είναι κι ο λογος που η επιστημονιική φαντασία δεν αρέσει σε πολλούς -και κυρίως πολλές. θα συμπλήρωνα ακόμα και φρουδικές ερμηνείες που κάνουν τους άντρες πιο δεκτικούς σε αυτό το ζόφο και τις γυναίκες πιο εχθρικές, αλλά είναι μαλλον αυτονόητες και τετριμμένες!)
Pellegrina,
η Ε.Φ. συχνά ταυτίζεται με τον πόλεμο των πλανητών και των κόσμων και γι' αυτό μανιχαϊστικά δείχνει αυτούς ως κακούς και εμάς ως καλούς. Όταν δεν κινηθεί σ' αυτά τα επίπεδα, προβάλλει το ζοφερό μέλλον (όπως λες) όχι ως προβληματισμό για το αύριο αλλά ως πεδίο ανεξέλεγκτων δράσεων (η φαντασία οργιάζει) κι αυτό την κάνει εφετζίδικη αλλά όχι ουσιαστική.
Επαναλαμβάνω ότι συγγραφείς όπως ο Λεμ ή εν μέρει ο Ασίμοφ κ.ο.κ. ξεπέρασαν το χαμηλό αυτό κατώφλι και έδωσαν νέα ώθηση. Μπορεί λοιπόν και παραπάνω.
Το φανταστικό από την άλλη, για να συνεχίσω αυτό που συζητούσαμε με τον Μύρωνα, έχει καλύτερες προοπτικές (ήδη εφαρμόζονται ευρύτερα), ίσως επειδή συνδέεται με το παρόν, το οποίο διακτινίζει σε άλλες ονειρικές, φαντασιακές κοκ. διαστάσεις.
Πατριάρχης Φώτιος
"Φανταστικό" (τουλάχιστον ετσι σε κάνει να το λες)που διαβάζω τώρα (τοποθετημένο σε μια "Ενωμένη Δύση" του 21ου αιώνα, με μια ατμόσφαιρα πολύ γκροτέσκα)είναι το "Μπουντουάρ του Ναδίρ" της Μπουραζοπούλου. Το κατεβάζετε δωρεάν από το σάιτ του Καστανιώτη, μαζί -αν θέλετε- με άλλα 7. Πρωτότυπο κι ενδιαφέρον, παντως ενώ είναι ίδια τεχνική, δεν εχει τη μαγεία του Λωτ. Λίγο επιφανειακό. Αλλά ίσως εχω ήδη ψηλα τον πήχυ. Είμαι στην αρχή, το θέμα είναι πού το πάει,και στο Λωτ η ουσία βρισκόταν στη λύση του μυστηρίου. (Κατι που είναι το μόνο αρνητικό που είχα βρει: δεν καλλιεργεί το συναίσθημα και τις προσδοκίες του αναγνωστη προς τη "σωστή" κατεύθυνση κατά τη διαρκεια της αναγνωσης, τον εξαπατά εξ ίσου με τους ήρωες.)Προς το παρόν επί της ουσίας έχω δει μια συγκριση αναμεσα στη "βαλκανική ψυχή" και τον ορθολογισμό της Δύσης (αλλά μάλλον σαν άλλοθι για το μυστήριο). Πάντως είναι πολύ πρωτότυπο και με αστυνομικό σασπένς. Και δωρεάν! (παρτε όσο είναι καιρός! Είναι διαφήμιση για το be book! αλλά είναι βιβλία καλών και καταξιωμένων συγγραφέων, εχει Φακίνου, Σταμάτη κλπ)
υγ για τους ειδήμονες: για αρχείο .epub κατεβάζετε το πρόγραμμα stanza, όπως λέει το σάιτ. (με το adobe που δοκίμασα δεν τα διαβάζει καλά).Στο pc δεν κάνει σελιδοποίηση (το stanza),ψιλοχαλάει τη μορφοποίηση, είναι μάλλον φτωχό (ίσως είναι πιο κατάλληλο για το bebook) αλλά είναι πρακτικό: βάζει σελιδοδείκτη και κυρίως κάνεις τη γραμματοσειρά όσο μεγάλη θέλεις!
Το δίνει και σε μια άλλη μορφή, δεν ξερω πώς είναι. Πάρτε τα!
Pellegrina,
σ' ευχαριστούμε για τις συμβουλές.
Όσο για το Ναδίρ, το διάβασα μετά το Λωτ και μου φάνηκε κατώτερο. Συμπέρανα λοιπόν ότι η Μπουραζοπούλου βελτιώνεται...
Πατριάρχης Φώτιος
είμαι ενας ..πολύ παρεξηγημένος άνθρωπος:) δεν δίνω ΠΟΤΕ συμβουλες (και δεν κανω ποτέ "κριτική"). Απλά εκφράζω τον ενθουσιασμό μου για κάποια πράγματα και θέλω να τα μοιραστώ, γιατί η θετική ενέργεια της μοιρασιάς μου κάνει πολύ καλό!
(ήταν αντίδραση στη λέξη "συμβουλές". Με μερικές λέξεις τα πάω πολύ ασχημα, εχουν κακό ...φενγκ σούι!! :))
ΚΑΛΗΜΕΡΑ.
ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ -ΛΟΓΩ ΤΟΥ "ΣΟΛΑΡΙΣ" ,ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΩ- ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΛΕΜ(ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΡΟΖΙΤΑΣ ΣΩΚΟΥ,ΤΗΝ ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΤΟΥ ΤΣΑΚΝΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΞΕΡΩ)ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑ ΚΙ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΠΙΧΕΙΡΩΝΤΑΣ ΚΛΑΡΚ,ΑΣΙΜΩΦ,ΒΕΡΝ ΚΑΙ ΠΟΕ (ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΝ ΠΟΕ,ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΤΩΡΑ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΑΔΙΑΖΩ)ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ,ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΦΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΤΑΛΙ,ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΩ.
ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΠΑΡΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ,ΑΣ ΠΟΥΜΕ, ΤΟ "ΠΛΟΥΤΩΝΕΙΟ" ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΡΕΘΗΚΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ Σ΄ΕΝΑ ΦΙΛΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ,ΕΝΑ ΣΚ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑ,ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ.
ΤΟ "ΠΛΟΥΤΩΝΕΙΟ" ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΩ,ΔΕΝ ΒΡΗΚΑ ΛΟΓΟ...ΚΙ ΕΚΛΕΙΣΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΕΣ,ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΓΕΝΙΚΑ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ,ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΕΒΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ,ΚΑΘΕ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ.
ΤΙ ΑΠΟΚΟΜΙΣΑ;
ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΤΟ "ΠΛΟΥΤΩΝΕΙΟ" ΜΑΛΛΟΝ ΑΚΡΙΒΕΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ,ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ -ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΧΑΛΑΓΕ- ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΦΙΓΟΥΡΑΣ,ΤΟ ΜΠΛΑΜΠΛΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΓΩΝΙΑ ΔΙΑΣΠΑΡΤΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΙΘΑΝΗ ΙΔΕΑ ΑΛΛΑ ΦΕΥ!
ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙ ΜΥΤΗ ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΚΑΙ Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΧΑΡΔΑΒΕΛΑ...
ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΠΕΙΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΝΤΑΝΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΟΜΠΑΚΑΛΙΚΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΩΣΑΝ ΕΔΩΔΙΜΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΜΟΝΑΔΑ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΗΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΚΑΙ ΒΟΛΙΚΗ ΟΚΑ-ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΒΡΕ ΑΔΕΡΦΕ ΤΑ ΤΥΡΙΑ,ΤΑ ΣΑΛΑΜΙΑ,ΤΑ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΕΥΤΙΚΑ ΣΟΥ,ΜΕΡΙΚΑ ΚΙΛΑ ΧΑΡΤΟΒΙΒΛΙΑ,ΚΑΝΑ ΚΑΡΤΟΥΤΣΑΚΙ CD,ΟΛΙΓΟΝ ΑΠΟ ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΚΑΙ ΔΩΡΟ ΔΕΚΑ ΤΣΑΝΤΕΣ LAPTOP ΚΙ ΠΕΝΤΕ ΠΑΓΟΥΡΙΑ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ,Ε,ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΜΕΤΑ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΣΤΡΙΝΤΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΩ ΚΑΚΙΕΣ;
ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΠ΄ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝΕ ΟΤΙ Ο ΒΙΒΛΙΟΤΥΦΩΝΑΣ ΠΟΥ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΥ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΖΟΥΜΕ ΦΕΡΝΕΙ -ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ ΜΑΛΙΣΤΑ- ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΑΠΟΘΕΤΕΙ ΣΤΟΝ ΣΩΡΟ,ΟΠΟΤΕ ΣΕ ΜΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΑΠΛΑ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΚΟΠΟΣ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΣΥΡΟΥΜΕ.ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΒΟΗΘΑΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ(ΕΥΓΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ,ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ)ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ "ΠΛΟΥΤΩΝΕΙΟ" ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙ.
ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟ "ΡΟΔΙΝΟ ΚΑΙ ΓΑΛΑΖΙΟ" ΤΟΥ ΜΠΟΡΧΕΣ,ΔΕΝ ΞΕΡΩ Η ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΤΟ ΕΝΤΑΞΩ ΣΕ ΕΙΔΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΜΑΤΑΔΙΑΒΑΣΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΣΤΗΜΕΝΗ ΚΙ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΑΡΔΑΒΕΛΑΣ...ΕΕΕΕΕ,ΜΑ ΠΙΑ....
ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕΡΟ ΣΚ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ!
Vivi,
χορταστική η βιβλιολαιλάπεια φωνή σου, που αντικατοπτρίζει όσα κι εγώ σκέφτομαι για σωρούς βιβλίων, για το "Πλουτώνειο" και όσα δεν πέτυχε, για τη συζήτηση που γίνεται στα τραπεζάκια του Βιβλιοκαφέ (να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια!)...
Συζητάμε για να μάθουμε κανέναν καλό βιβλίο, να αποφύγουμε τις φάβες και να διαμορφώσουμε τα κριτήριά μας...
Πατριάρχης Φώτιος
ΥΓ. Παιδί 45 Μαΐων είναι ...ένα κολακευτικό κομπλιμέντο.
Συγγνώμη που σχολιάζω ένα παλιό ποστ αλλά είχα γνωρίσει τον Ρούσο με τα "Χειρόγραφα του Μανουέλ Σαλίνας" (αν θυμάμαι σωστά τον τίτλο) και μου είχε αρέσει πολύ. Διαβάζω φανταστικό (όχι μόνο) κι έχω μια αγωνία για το είδος αυτό σήμερα στην Ελλάδα. Ο Ρούσσος μου είχα φανεί ελπιδοφόρος, το ίδιο και ο Μποζινάκης που ανακάλυψα πρόσφατα (έχω σχετικό post στις 23 Μαϊου). Θα με ενδιέφερε η γνώμη σας, αν δεν έχετε αντίρρηση..
Εννοείται πως θα βρω το Πλουτώνειο και θα το διαβάσω, τις επόμενες ημέρες.
Η υπόσχεση τηρήθηκε, αν και το αποτέλεσμα υπήρξε απογοητευτικό. Ομολογώ, είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω μέχρι τελείας στην κριτική σας. Μάλιστα, σας αναγνωρίζω και την τέχνη της θετικής απόρριψης - που σημαίνει με εποικοδομητικά σχόλια τα οποία ενδέχεται να βοηθήσουν τον συγγραφέα, αν αυτός ενδιαφέρεται, να βελτιώσει το έργο του. Η δική μου αντίδραση θα ήταν πολύ πιο ωμή και σαφώς λιγότερο εποικοδομητική. Κρίμα, γιατί το είδος πραγματικά με ενδιαφέρει.
Post a Comment