“Καζαμπλάνκα καφέ”εκδόσεις Άγκυρα
2008
Ο πρωταγωνιστής αφήνει τη ζωή στην Ελλάδα και επιχειρεί μια κρουαζιέρα προς τον Ινδικό ωκεανό και ακόμα πιο μακριά μέχρι τα εξωτικά νησιά Ορούρα. Το ταξίδι αυτό είναι ταυτόχρονα αναψυχής αλλά και ανασυγκρότησης, συλλογής εμπειριών αλλά και διεξόδου. Όλα αυτά ωραία. Το πλοίο ως μικρόκοσμος ποικίλων τάσεων, το ταξίδι ως μορφή αυτογνωσίας, το σκηνικό βγαλμένο από τον Μεγάλο Ανατολικό του Εμπειρίκου με την ποίηση να κυριαρχεί… Η σύλληψη, αν και όχι πρωτότυπη, έχει εν δυνάμει πολλές προοπτικές και θα μπορούσε να αποδώσει. Κι ο αναγνώστης δεν δυσφορεί με την αφήγηση, αφού είναι αρκούντως χαλαρή και ακώλυτη.
Και ρωτάω εγώ: τι κάνω αν δω από την αρχή σχεδόν ότι πάνω σ’ αυτήν τη σύλληψη η γραφή αδυνατεί και ο στόχος είναι αδύνατο με τα μέσα που διατίθενται να επιτευχθεί; Τι κάνω όταν η γλώσσα επιμένει να είναι αδούλευτη, προσπαθεί να ανορθωθεί με ποιητική διακειμενικότητα, αλλά που τελικά βουλιάζει μέσα στα λάθη της και στο χαλαρό, άνευρο ύφος της. Προσωπικά διαβάζω παρακάτω από περιέργεια μπας και διαψευστώ, αλλά και με το άλλοθι ότι δεν είναι δύσκολο βιβλίο και επομένως θα το τελειώσω εύκολα.
Κι όντως το τελείωσα. Ο αφηγητής ανεπαρκώς σκιαγραφημένος, το δόλωμα του θανάτου, τον οποίο μόλις που αντιλήφθηκε ο ήρωας και θα ήθελε να διαλευκάνει, δεν πείθει κανέναν, η ερωτική ατμόσφαιρα που πλανάται και είναι εν σπέρματι πορνογραφική αλλά δοσμένη με την εκλέπτυνση της λογοτεχνικής φόρμας (λέμε τώρα) δεν πετυχαίνει τίποτα, ούτε δομικά ούτε νοηματικά, τα διάφορα περιστατικά και οι συλλογισμοί –εν είδει διαλόγων ιδεών και συλλογισμών- περνάνε σαν άχρωμα συμβάντα και θεωρητικοί διαλογισμοί χωρίς αντίκρυσμα…
Πατριάρχης Φώτιος
7 comments:
Όταν έγραψα αρνητικά για κάποιο βιβλίο, μια επισκέπτρια του μπλογκ εισηγήθηκε να μην γράφουμε όταν ένα βιβλίο δεν μας άρεσε. Χαίρομαι όμως που κι εσύ, με τα γραφόμενά σου, διαφωνείς μαζί της.
Anagnostria,
μεγάλο θέμα. Το έχω ανοίξει πολλές φορές και οι περισσότεροι λένε να γράφουμε και αρνητικά σχόλια για βιβλία που δεν μας άρεσε. Οι περισσότεροι το θέλουν, ...εκτός από τους συγγραφείς που βαυκαλίζονται με κολακείες.
Και προς τιμή τους εμφανίστηκαν μερικοί συγγραφείς, όπως λ.χ. ο Ελληνοελβετός Μονιούδης, οι οποίοι είδαν με συγκατάβση το ποστ μου, παρόλο που ήταν αρνητικό για το έργο τους. Ο συνειδητοποιημένος συγγραφέας δεν φοβάται την κριτική και ο συνειδητοποιημένος αναγνώστης προβληματίζεται -ίσως και περισσότερο- με "κακά" βιβλία...
Θέτω βέβαια και μια άλλη παράμετρο: οι αρνητικές κριτικές -κυρίως στις εφημερίδες- μπορούν να λειτουργήσουν και ως διαφήμιση.
Πατριάρχης Φώτιος
Καλημέρα. Με κατι ενδιαφέρον που έχει και αρνητικά (όλα έχουν), να ασχοληθείς. Με κατι όμως που δεν σου άρεσε καθόλου γιατί να ασχοληθείς;
Το μόνο νόημα που βρίσκω σε μια εντελώς αρνητική κριτική είναι όταν το βιβλίο είναι διάσημο και γράφεις για να πεις το αντίθετο.
Για τη "διαφήμιση":Προσωπικά όντως έμαθα συγγραφείς από αρνητικές κριτικές, αλλά ουδέποτε αγόρασα το αρνητικά κρινόμενο βιβλίο!
Pellegrina ,γιατί να μην μοιραζόμαστε όλες τις εντυπώσεις μας, θετικές κι αρνητικές, από κάθε βιβλίο που διαβάζουμε;Εμείς είμαστε οι τελικοί αποδέκτες-μην πω πελάτες διότι βασικά ως τσέπες μας βλέπουνε- κάθε εκτιθέμενου δημιουργήματος.Αν το κρίνουμε με εμπάθεια,αν βρίσουμε σε προσωπικό επίπεδο,αν δεν έχουμε μια λογική και βγούμε από το πουθενά να πούμε κακίες ,ε,είμαστε ανόητοι...
Αλλά οι περισσότεροι από μας που κουβεντιάζουμε στα βιβλιοφιλικά ιστολόγια,στις λέσχες ανάγνωσης,στις παρέες κτλ δεν είμαστε επαγγελματίες κριτικοί!Απλά αγαπάμε ΠΟΛΥ το βιβλίο,σπρώχνουμε το όχημα που λέγεται ανάγνωση κι έτσι είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να γίνεται και αρνητική κριτική. Στο κάτω κάτω δίνουμε και τα ωραία μας λεφτά(άθλιο αλλά αληθές ως επιχείρημα)να αγοράσουμε καινούργιους τίτλους και δεν βασιζόμαστε στις... δανειστικές (που κι εκεί σαβούρα κυκλοφορεί,έχουνε φροντίσει οι οίκοι..)
Επομένως με βοηθάει ο Πατριάρχης ή εσύ με το αρνητικό σχόλιό σου για κάποιο βιβλίο να μην αναλωθώ με μια απ΄τα ίδια αν πέσω πάνω του και μπω στον πειρασμό να το πάρω.
Pellegrina,
ο ένας μου εαυτός λέει ότι τα κακά βιβλία δεν πρέπει να τυγχάνουν κανενός είδους προσοχής. Ίσως να μην αξίζει να τα τελειώσεις... Ο άλλος μου λέει ότι για λόγους προσωπικού ημερολογίου αξίζει να καταγράφω και τις αρνητικές μου αναγνωστικές εμπειρίες: α) για λόγους ιστορίας β) ποιος ξέρει; μπορεί στο μέλλον να αναθεωρήσω τις απόψεις μου, αν ακούσω κάτι αντίθετο και ξαναδώ το έργο με άλλο μάτι.
Πατριάρχης Φώτιος
Βεβαίως μπαίνουμε πάλι στη λογική του "καλού" ή "κακού" βιβλίου που είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα.
Anagnostria,
προφανώς εδώ (στα κακά ή καλά βιβλία) αναφερόμαστε στην υποκιεμενική μας κρίση, η οποία λειαίνεται με τη συζήτηση και διαμορφώνεται σε βάθος χρόνου. Φυσικά ένας αναγνώστης δεν μπορεί να δώσει ετικέτα στο κάθε βιβλίο, αλλά να αφήσει την ψηφίδα του σε έναν συνολικό ορίζοντα πρόσληψης.
Καλά ή κακά, πετυχημένα ή ενεπιτυχή, άρτια ή ελλιπή, ρηχά ή βαθιά, καινοτόμα ή τετριμμένα...: υπάρχουν άπειρα επίθετα (με τα επιχειρήματά τους) για να εκφράσουμε π ρ ο σ ω π ι κ έ ς γ ν ώ μ ε ς.
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment