Volker Kutscher, “Το βρεγμένο ψάρι”

Μεσοπόλεμος στη Γερμανία. Το έγκλημα, που μοιάζει να είναι ιδιωτικής φύσης και οικονομικών κινήτρων, τελικά ανάγεται σε μια ευρύτερη πολιτική διαμάχη.

Volker Kutscher “Der nasse Fische” 2007 “ Το βρεγμένο ψάρι ” μετ. Τ. Ψηλογιαννόπουλος εκδόσεις Διόπτρα -2021

 

Άλλο ένα χορταστικό αστυνομικό για την περίοδο του εγκλεισμού, που να κρατά μέρες αλλά και να διεγείρει το ενδιαφέρον, χωρίς πολλή σκέψη.

> Ο Φόλκερ Κούτσερ, Γερμανός συγγραφέας και δημοσιογράφος, γεννήθηκε το 1962 στο Λίντλαρ της Κολωνίας. Μετά από τις σπουδές του στη Γερμανική Φιλολογία, Φιλοσοφία και Ιστορία, εργάστηκε αρχικά ως συντάκτης στον ημερήσιο τύπο προτού συγγράψει το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα. Σήμερα ζει στην Κολωνία εργαζόμενος αποκλειστικά ως συγγραφέας.

 

1929. ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Ο Hitler οργανώνει το κόμμα του, το NSDAP, το οποίο από τις εθνικές εκλογές του 1928 έχει πάρει 2,6 % των ψήφων. Ο Trotsky, δέκα χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, εξορίζεται από την ΕΣΣΔ. Ξεσπά το κραχ στην Αμερική και παρασέρνει όλη την υφήλιο. Και στην αντίπερα όχθη της Ευρώπης η Agatha Christie στήνει τις αστυνομικές της ιστορίες. Μια ανάλογη αστυνομική περιπέτεια ο Γερμανός συγγραφέας βάζει να εξελίσσεται στην καρδιά του μεσοπολέμου, στο Βερολίνο, με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Gereon Rath.

ΔΥΟ ΦΟΝΟΙ αποκαλύπτονται σχεδόν παράλληλα. Ένας Ρώσος που βρίσκεται στουκαρισμένος στο ποτάμι, αλλά νεκρός πολύ πριν φουντάρει στο νερό. Και δυο γυναίκες που πιθανόν σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες αστυνομικών τις μέρες των διαδηλώσεων των κομουνιστών για την Εργατική Πρωτομαγιά. Η προσοχή στρέφεται εξαρχής στον πνιγμένο, που τελικά πιστοποιείται ότι πέθανε από ηρωίνη. Ο Rath κανονικά δεν συμμετέχει στην έρευνα αλλά ξεκινά μόνος του μια παράλληλη διαδικασία, που τον φέρνει στα στέκια των Ρώσων εμιγκρέδων. Φόνος του υποκόσμου, ναρκωτικά κι έτσι, ή πολιτικά κίνητρα; Ιδιωτική υπόθεση ή οργανωμένο έγκλημα;

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με το κλασικό αστυνομικό, όπου οι ύποπτοι περιορίζονται σε μονοψήφιο αριθμό, όλοι παρόντες στην αφήγηση, με τον αναγνώστη που καλείται να βρει ποιος είναι, το παρόν έργο κινείται απλώνοντας το πεδίο προς διάφορους, που σκυτάλη τη σκυτάλη μπαίνουν στο γαϊτανάκι. Η τομή γίνεται περίπου στη μέση όταν ο Rath αναλαμβάνει μια υπόθεση, πέρα από την ανεπίσημή του έγνοια, όπου ο ίδιος έχει τις δικές του ενοχές. Έτσι, ενώ ψάχνει για τον Ρώσο νεκρό, προσπαθεί να διερευνήσει κι έναν άλλο φόνο, στον οποίο εμπλέκεται. Μήπως η επίσημη κι η ανεπίσημη έρευνα τελικά συγκλίνουν προς ένα απρόσμενο τέλος; Και ένα τρίτο πτώμα, αυτό του αστυνομικού Stephan Jänicke, περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Ο KUTSCHER ακολουθεί το είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας, όπου με διαδοχικές καμπές τροφοδοτεί την ιστορία με νέα καυσιμα. Το έγκλημα διασταυρώνεται με την πολιτική αλλά και με το προσωπικό στοιχείο. Ο αστυνόμος είναι πείσμων αλλά και μπλεγμένος, ευφυής αλλά και ένοχος. Η ισορροπία που επιδιώκει είναι να μην αποκαλυφθεί η ενοχή του, αλλά και να αναδειχθεί μέσω της υπόθεσης ώστε να αναρριχηθεί στο σώμα.

Η ΔΕΣΗ των στοιχείων, οι ελιγμοί, ο τρόπος με τον οποίο ο Kutscher διαρθρώνει την πλοκή, ώστε να οδηγηθούμε στη λύση και λοιπά πρέπει να είναι το μεγάλο ατού, που όντως είναι, αλλά δεν απογειώνει τη σκέψη (πέρα από τις πολλές μικρές κοιλιές που κάνει). Κάποια στιγμή οι φόνοι πολλαπλασιάζονται κι η βεντάλια με τους συμμετέχοντες ανοίγει, από τον βερολινέζικο υπόκοσμο έως στελέχη της αστυνομίας κι από εθνικιστικές οργανώσεις μέχρι Ρώσους μεσολαβητές.

Το έργο έχει κερδίσει μια θέση στη γερμανική Wikipedia (https://de.wikipedia.org/wiki/Der_nasse_Fisch._Gereon_Raths_erster_Fall )

Πάπισσα Ιωάννα