Ιστορικό αφήγημα. Αστυνομική υπόθεση. Τι μπορεί να περιμένει κανείς; Μα φυσικά μερικές ώρες ενδιαφέρουσας ανάγνωσης με μυστήριο και ιστορικά ταξίδια με τη φαντασία.
Danila Comastri Montanari
“Cave Canem”
2002
“Προσοχή σκύλος”
μετ. Άννα Τσέα
εκδόσεις Άγρα
2009
Ο συγκλητικός και νομομαθής Πόπλιος Αυρήλιος Στάτιος βρίσκεται στην έπαυλη του Γναίου Πλαύτιου, λίγο μετά το θάνατο του πρωτότοκου γιου του ιδιοκτήτη, ο θάνατος του οποίου αρχικά αποδίδεται σε ατύχημα. Η αποκάλυψη, σταδιακή και μέσω ποικίλων διαλόγων, των σχέσεων των μελών της οικογένειας οδηγεί βαθμιαία και στην εξιχνίαση του εγκλήματος.
Όποιος χρειάζεται χαλάρωση και εύκολη ανάγνωση, όποιος θέλει ένα βιβλίο καλοκαιρινό όπου ο προβληματισμός απουσιάζει και η ιστορία πατά στα σταθερά βήματα της αγωνίας και της περιέργειας, σίγουρα θα απολαύσει ένα βιβλίο με αστυνομικό σασπένς. Χωρίς τη σύγχρονη τεχνολογία αλλά μόνο με την οξυδερκή παρατήρηση και τον λογικό συνδυασμό των ενδείξεων, η αποκάλυψη του δράστη στηρίζεται σε απλά όσο και απτά στοιχεία που τίθενται σε μια προοδευτική αλυσίδα αλληλοσυνδέσεων.
Παράλληλα, ένα ιστορικό έργο μεταφέρει το μυαλό αλλού, γνωστοποιεί γεγονότα αλλά κυρίως ατμόσφαιρα, νοοτροπίες, συνήθειες, καθημερινές πρακτικές και πολιτικές τακτικές. Η ρωμαϊκή αρχαιότητα, η τρυφή και οι δολοπλοκίες, οι πατρίκιοι και οι νεόπλουτοι, τα συνοικέσια και οι απιστίες, τα συμπόσια και οι θυσίες, η χλιδή και οι φιλοδοξίες συνθέτουν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό που ζωντανεύει εποχές και κοινωνίες.
Ο συνδυασμός χαρίζει την τέρψη που αναζητά ο κουρασμένος αναγνώστης μετά τα βαθιά και κοπιώδη διαβάσματα. Η λογοτεχνία ακουμπά στα πιο παλιά και πολυφορεμένα παπούτσια-της, που θέλουν την αναζήτηση της απόλαυσης να μπαίνει σε προτεραιότητα σε σχέση με οτιδήποτε άλλο. Ο ένοχος ανευρίσκεται σε πρόσωπο υπεράνω υποψίας και η λύση που δίνεται προσφέρει την απαιτούμενη κάθαρση. Τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς για να περάσει καλά; Έναν Έλληνα, απατεωνίσκο, παμπόνηρο, ερωτύλο και καπάτσο, που βρίσκεται στη δούλεψη του Αυρήλιου και τον ξελασπώνει από πολλές αγγαροδουλειές αλλά και του τρώει περιουσίες με τις ασωτίες-του!!!
Και πέρα απ’ αυτά, μια κοινωνική διάσταση αναφύεται, καθώς ο καλός, νόθος γιος, που ήταν απελεύθερος δούλος, γίνεται ο paterfamilias και επιθυμεί να ανακουφίσει τους δούλους του υποστατικού, κατασκευάζοντας μηχανές που θα διευκολύνουν τον ανθρώπινο κόπο. Η Montanari μεταφέρει προβληματισμούς για τη δουλεία σε μια εποχή που δεν τους είχαν, αλλά αυτό το κάνει στην προσπάθειά-της να προσδώσει στο έργο-της το βάθος που επιτάσσει η σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία. Μόνο ο τίτλος φαίνεται άσχετος…
Πατριάρχης Φώτιος
No comments:
Post a Comment