Κυριακάτικος καφές: Χατζηδημητρίου

Νίκη Χατζηδημητρίου, Υποφωτισμένο

Τη Χατζηδημητρίου τη γνωρίσαμε με επιστολικά κείμενα στο “Απόντος του παραλήπτου” (2000), όπου η στοχαστική συναντούσε την ποιητική διάθεση. Το ίδιο ύφος επαναλαμβάνεται και τώρα με ένα βιβλίο χωρισμένο σε δύο μέρη: τα κείμενα του πρώτου, μικρά και συγκεκριμένα, θα τα χαρακτήριζα ποιητικά πεζά, όπου προσωπικές σκέψεις εκφράζονται με την συνυποδήλωση του συνειρμού και του συναισθήματος. Το δεύτερο μέρος απαρτίζεται από ιστορικά διηγήματα, όπου η ποιητική ατμόσφαιρα εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά ταυτόχρονα η πλοκή συγκρατεί και τον αναγνώστη πεζογραφίας. Είμαι πολύ επιφυλακτικός για τον υβριδισμό πεζογραφίας και ποίησης, εκτός αν το δείγμα καταφέρει να συγκεράσει πετυχημένα τα ετερόκλητα αυτά μέρη. Εδώ δεν έμεινα ευχαριστημένος. Το πρώτο από τα διηγήματα είχε μια εσωτερική δύναμη μέσα στον συμβολισμό και στην προβληματική του και αυτό το κρατώ ως καλό δείγμα της προσπάθειας της συγγραφέως.

Πατριάρχης Φώτιος

4.11.2007