Βασιλική Τερκενλή, “Μηδενίζω εδώ”

Πώς η κατηφόρα της εσωτερικής ζωής μπορεί να αναστραφεί; Και πώς η βαρύτητα των καταχρήσεων δεν επιτρέπει εύκολες ανόδους

 

Βασιλική Τερκενλή “Μηδενίζω εδώ” εκδόσεις Μελάνι -2021

 

Έχω στο περιβάλλον μου ένα άτομο που πάσχει από κατάθλιψη. Η συμβίωση μαζί του με έχει κάνει ευαίσθητη στα ψυχολογικά προβλήματα των άλλων και γι’ αυτό μετά τη Σχολή Νηπιαγωγών επέλεξα για master το πρόγραμμα «ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΩΝ». Γι’ αυτό και αγόρασα το συγκεκριμένο βιβλίο.

> Η Βασιλική Τερκενλή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1960 και είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου Ανατόλια. Σπούδασε νομικά στο ΑΠΘ και συμβουλευτική στο Mediterranean College. Έκανε επιμορφώσεις στο ΕΚΠΑ, στην κλινική ψυχολογία των εξαρτήσεων και στη διαχείριση διαζυγίου γονέων και στην εταιρία Alzheimer”s, στη στήριξη οικογενειών ασθενών με άνοια.

Διετέλεσε δικηγόρος, επιχειρηματίας και σύμβουλος ψυχικής υγείας.

 

Η ΓΙΑΝΝΑ το 1999 είναι σαράντα χρονών, αλλά ψυχολογικά ακόμα αντιμετωπίζει τον παλιό εαυτό της. Με βεβαρημένο παρελθόν, με απόπειρα αυτοκτονίας, με ναρκωτικά κι έναν διαταραγμένο εαυτό που εκδηλώνεται με βρισιές ακόμα και την ώρα που μιλάει στον ψυχίατρό της. Ο μονόλογός της προς αυτόν αποτελεί και το αφηγηματικό παρόν, όταν προσπαθεί να εξηγήσει με αναδρομές και με προσωπικούς απολογισμούς τι έγινε, ποια τα αίτια που σημάδεψαν τη ζωή της, πώς βρέθηκε με στιλέτα στην πλάτη και στην ψυχή.

ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΟ οικογενειακό περιβάλλον. Ένας πατέρας με τα δικά του απωθημένα. Μια μεγαλύτερη αδελφή που την εισήγαγε, ίσως άθελά της, στην παρέα μεγαλύτερων ανδρών, που δεν τη σεβάστηκαν. Ο βιασμός που ακολούθησε και η διαπόμπευση ήταν το πρώτο ισχυρό σοκ. Η εφηβεία της συνεπώς στιγματίστηκε από όλα αυτά. Και το παράδοξο είναι ότι κατάφερε να πετύχει στη Νομική και να βρει ένα καλό παιδί, που το αγαπούσε.

ΟΛΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ χτίζεται πάνω στο πηγαινέλα μεταξύ του μονολόγου προς τον γιατρό, μέσα στον οποίο υπονοείται η σιωπηλή συνήθως αντίδρασή του, και των αναδρομών στα 1965-1977, όταν η αφηγήτρια ήταν ακόμα στο σχολείο και προχώρησε προς στο πανεπιστήμιο, και το 1985-6, όταν δικηγορούσε πλέον. Σε σύνοψη η ίδια η πρωταγωνίστρια συμπυκνώνει τη ζωή της:

“Εγώ ήθελα να γίνω ηθοποιός, αλλά έγινα δικηγόρος. Μετά παντρεύτηκα κι έφτιαξα την Αγία Οικογένεια. Κόντεψα δύο φορές να χάσω το παιδί μου και μία εμένα. Χώρισα και πήρα ναρκωτικά, ολόκληρη γουρούνα τριάντα τεσσάρων χρονών. Παραιτήθηκα από τη δικηγορία, άνοιξα μπαρ. Κι ένα πρωί ξύπνησα στο ψυχιατρείο”

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ είναι καλογραμμένο, ζωντανό, με μικρές κορυφώσεις. Ωστόσο, μυθιστορηματικά η όλη αφήγηση μοιάζει με αυτοβιογραφική καταγραφή, που ορθώνει τις τραγικές κορυφές σε μια γραμμική πορεία, όσο κι αν ο τρόπος εξιστόρησης κάνει ένα ωραίο ζιγκ-ζαγκ. Με άλλα λόγια, σαν να διάβαζα την πραγματική ζωή κι όχι το μυθοπλαστικό ανάπτυγμά της, η οποία όσο κι αν είναι περιπετειώδης δεν έχει εσωτερικές, εντός του μυθιστορήματος, συγκρούσεις.

Πάπισσα Ιωάννα