Sunday, September 04, 2016

Το κωμικοτραγικό ανάπτυγμα της ζωής

          Είναι τόσο τραγελαφική η ζωή που ο μόνος τρόπος να την αποδώσει κανείς ρεαλιστικά είναι αυτή η ανάμειξη του αστείου και του σοβαρού; Ή είναι τόσο παράλογη η πραγματικότητα ώστε οι συγγραφείς επιλέγουν, ειδικά τον τελευταίο καιρό, να την προσεγγίσουν με κωμικοτραγικό τρόπο, με παρωδία και σάτιρα, με σαρκαστικό ύφος;
          Δείτε για παράδειγμα τρεις εντελώς διαφορετικούς συγγραφείς που στην αρχή του 2016 επιλέγουν αυτή την αναλογία σοβαρότητας και υπονόμευσής-της, για να χτίσουν τον δικό-τους κόσμο κι έτσι να αναδείξουν τον δικό-μας. Ο Σερέφας που πάντα αλμυρίζει τις συνταγές-του με ένα ωμό χιούμορ, λίγο ελίτ, λίγο σκεπτόμενο, ο Σκαμπαρδώνης με μια μίξη υποχθόνιας αστειότητας και πολιτικής κι ο Χωμενίδης που πλησιάζει στα μισά-του κείμενα την πραγματικότητα με λοξό χιούμορ και προσπάθεια να ξεχαρβαλώσει αυτήν τη βιτρινάτη σοβαροφάνεια. Κι ένας τέταρτος, ο Αργύρης Χιόνης, που έρχεται πριν από μερικά χρόνια (τότε έγραψε τα διηγήματά-του αλλά τώρα εκδόθηκαν) να διαγουμίσει το μαύρο με μπόλικο …ασπρόμαυρο.
          Τέσσερα κείμενα μοιάζουν και διαφέρουν πάνω στην κωμικότητά-τους:

- “Έξω χιονίζει” του Σάκη Σερέφα
- “Υπουργός νύχτας” του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
- “Νεαρό άσπρο ελάφι” του Χρήστου Χωμενίδη
- “Έχων σώας τα φρένας” του Αργύρη Χιόνη

          Τις επόμενες μέρες θα παρουσιάσω αυτήν την ευτράπελη λογοτεχνία που επιχειρεί να ξεσαλώσει πάνω στον κόσμο της γκριζόμαυρης ζωής.

Πατριάρχης Φώτιος

5 comments:

Νώντας Τσίγκας said...

Ωστόσο ο θάνατος της Μάρης Θεοδοσοπούλου,
αυτής της περήφανης ψυχής [με τα συν και με τα ΠΟΛΛΑ πλην της...]
μας ανακοινώνεται από την φυλλάδα που συνεργαζονταν -και μάλλον αμισθί-
ένα μήνα μετά!!!!
Δεν γελώ... με την ευτράπελη λογοτεχνία. Στην ουσία περί κλαυσιγέλου και προαθανάτιου δέους πρόκειται όσον αφορα τους ΣΚΑΜΠ και ΧΙΟΝΗ.
[για τον ΣΕΡ και τον ΧΩΜ δεν ξέρω...]
Αλλά επειδη ξερω πως τους Σκαμπαρδωνη και τον Χιόνη τους πήγαινε με χίλια η θανούσα ... εύχομαι να της τα αφιερώσεις τα αναπτύγματά σου Φώτιε την επόμενη βδομάδα.
Εις μνημην αυτής της ..."ΜΗ επαρκούς κριτικού" που ωστόσο δε ήταν ψεύτικη ή του σωρού και είχε βάθος [backround] μέγα...
Αυτου του θήλεος Αγίου Φρακίσκου της Ασίζης.... Του μοναχικου στρουθίου της κριτικής "ΜΑΣ"...
Αν έχει κανείς της μια της φωτογραφία ας μου την δείξει...




ΑΙΩΝΙΑ ΤΗΣ Η ΜΝΗΜΗ.
Ευχομαι τα καλυτερα στο blog και με τον πήχη ψηλά.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Νώντα, καλό φθινόπωρο.
Φυσικά το γέλιο-τους είναι προθανάτιος σπασμός,
τρόπος να βγάλει το μέσα έξω σε μια τραγική σκηνή.

Θα ακολουθήσω τη συμβουλή-σου και θα αφιερώσω τα επόμενα ποστ στη Θεοδοσοπούλου
Π.Φ.

Νώντας Τσίγκας said...

# θα αφιερώσω τα επόμενα ποστ στη Θεοδοσοπούλου#

αυτό δειχνει και πόσο ευγενικά μεγαλόψυχος είσαι
ποιές αξίες υπηρετείς
και εξηγεί το γιατι παρακολουθώ
με αγωνία τα βήματά σου...
[όπως και καθε α ν ω ν ύ μ ο υ "εκτός"...]

Πάπισσα Ιωάννα said...

ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ.
Ένα απλό λουλούδι στους ανθρώπους των γραμμάτων.
Π.Φ.

Unknown said...

καλησπέρα σας,
Η Μάρη Θεοδοσοπούλου διατηρούσε το ιστολόγιο
http://maritheodo.blogspot.gr/
όπου συγκεντρώνονται τα βιβλιοκριτικά κείμενά της των τελευταίων ετών.
Σουμέλα