Sunday, May 09, 2010

Τσιμπολογώντας από την επικαιρότητα: διάλογος και κρίση: η συμβολή των διανοούμενων

Η κουλτούρα διαλόγου απουσιάζει στην ελληνική κοινωνία και αυτό είναι μία βασική παράμετρος της κρίσης του συστήματος. Δεν θα μιλήσω εδώ για απουσία διαλόγου μεταξύ των πολιτικών, κάτι που είναι πασιφανές, αλλά θα κατέβω στη βάση, στη διάθεση για ουσιαστική συζήτηση από τον καθένα, ας το εστιάσουμε ειδικά στον χώρο των ιδεών και του βιβλίου.
Το γλυπτό από την ιστοσελίδα
         1. Από τη μία οι κριτικοί βιβλίου: πολύ σπάνια δηλώνουν άμεσα ή έμμεσα ότι διαφωνούν με τον συνάδελφό-τους, αφού γράφουν τις κριτικές-τους λες και δεν είδαν ποτέ τι είπε πριν από αυτούς ο άλλος. Κι όταν το κάνουν, σκυλοβρίζονται (βλ. “διάλογος” Κούρτοβικ-Ζήρα ή ηπιότερα Κούρτοβικ-Χατζηβασιλείου/Κοτζιά). Παρεμπιπτόντως και όχι άσχετα τόσο με το θέμα, δείτε στα «Νέα» του Σαββατοκύριακου (8.10.2010) εγκωμιαστικό άρθρο της Μικέλας Χαρτουλάρη για τα βραβεία «διαβάζω». Αν παραμερίσουμε την επιφύλαξη ότι υπάρχει μια (μικρή) σκοπιμότητα, αφού στην επιτροπή είναι οι δικοί-τους Πιμπλής και Γαραντούδης, η κίνησή-της να κρίνει τα βραβεία, κρατικά και περιοδικών, είναι μια βάση διαλόγου, χωρίς ονόματα βραβευθέντων, που στοχεύει στην αποτίμηση ενός θεσμού.
        Τα βραβεία «διαβάζω» ανακοινώνονται τη Δευτέρα 10.5.2010 και ίσως αποτελούν τον πιο αξιόπιστο κριτή, φυσικά με τις όποιες υποκειμενικότητες των μελών της επιτροπής. Το ζήτημα, όπως λέει και η Χαρτουλάρη, είναι όχι να περιοριστεί η υποκειμενικότητα (μάλλον αδύνατο) αλλά να μην ενισχύεται με προσωποπαγή κριτήρια και συντεχνιακές διαπλοκές.
        2. Τα ιστολόγια, μετά λύπης-μου παρατηρώ, έχουν εξελιχθεί σε ανακοινωσιολόγια και διαφημιστικολόγια, μια σειρά δηλαδή από παράλληλους μονολόγους που δεν διασταυρώνονται. Εκεί με άλλα λόγια που θα περίμενε κανείς να δει ιδέες και απόψεις να κονταροχτυπιούνται, να ακούγονται, να ανασκευάζονται, να αξιολογούνται επιχειρήματα πάνω στο βιβλίο ή στον συγγραφέα, στην τρέχουσα λογοτεχνική ειδησεογραφία και στον κύκλο των ιδεών, ο καθένας μετατρέπει το μπλογκ-του ή στήνει επί τούτου ένα μπλογκ, με σκοπό να δημοσιοποιήσει την έκδοση του βιβλίου-του, τη δραστηριότητά-του σε Ελλάδα και εξωτερικό, να κοινοποιήσει εκδηλώσεις κ.ο.κ., χωρίς ούτε ο ίδιος αλλά χειρότερα ούτε οι αναγνώστες-του να ωθούνται σε διάλογο.
Η εικόνα από το myflutteringheart.blogspot.com/2009_10_01
         Κι αυτό το ιστολόγιο, όσο και όταν αδυνατεί να διεξαγάγει εποικοδομητικό διάλογο (είτε υπαιτιότητί-μου είτε με ευθύνη των θαμώνων του Βιβλιοκαφέ), δεν έχει στην ουσία πετύχει τον βαθύτερο στόχο-του.
          3. Με ρωτούσε ένας συνάδελφος τις προάλλες πού είναι οι πνευματικοί άνθρωποι μπροστά στην κρίση και στα νέα μέτρα. Αυτοί δεν θα έπρεπε να μιλήσουν, να καταγγείλουν, να ξεμπροστιάσουν και με τον λόγο-τους και την παρουσία-τους να δώσουν όραμα στον κόσμο. Ας συζητήσουμε τι μπορούμε να περιμένουμε από τους πνευματικούς ανθρώπους:
        α. Ποιους ρώτησαν τα έντυπα το διήμερο; Ποιους προέβαλαν ως διανοούμενους που θα μπορούσαν να έχουν γνώμη; Διαλέγω ενδεικτικά τρεις εφημερίδες:
Τα Νέα: Στουρνάρας (πανεπιστημιακός), Γκορίτσας (σκηνοθέτης), Μάρκαρης (συγγραφέας), Παπαδημητρίου (πανεπιστημιακός), Βέλτσος (πανεπιστημιακός), Τατσόπουλος (συγγραφέας), Καλοκαιρινός (πανεπιστημιακός), Μαργαρίτης (πανεπιστημιακός).
Η Καθημερινή: Κουμανταρέας (συγγραφέας), Καμίνης (Πρόεδρος Συνήγορου του Πολίτη), Καραποστολίδης (πανεπιστημιακός), Βερέμης (πανεπιστημιακός), Δεσποτόπουλος (πανεπιστημιακός), Γιανναράς (πανεπιστημιακός), Τ. Αθανασόπουλος (πανεπιστημιακός), Παξινός (Πρόεδρος δικηγορικού συλλόγου Αθηνών), Τσούκας (πανεπιστημιακός).
Το Βήμα: Μαντζαρίδης (πανεπιστημιακός), Γιατρομανωλάκης (πανεπιστημιακός, συγγραφέας), Βώκος (πανεπιστημιακός), Μάτεσις (συγγραφέας), Μοσχονάς (πανεπιστημιακός), Μαρωνίτης (πανεπιστημιακός), Λιάκος (πανεπιστημιακός).
  
       β. Πόσους απ’ αυτούς ή άλλους θεωρούμε όντως πνευματικούς ανθρώπους; Με άλλα λόγια, ποιους αναγνωρίζουμε για το κύρος-τους και την κοινωνική-τους συνείδηση, ασχέτως αν συμφωνούμε ή όχι με τις απόψεις-τους; A priori ίσως ελάχιστους, όχι μόνο γιατί είμαστε μια εποχή που δεν αποδέχεται αυθεντίες, αλλά και επειδή τα ΜΜΕ έχουν στομώσει τον λόγο-τους, είτε περιθωριοποιώντας-τον είτε δείχνοντάς-τον γραφικό. Το ίδιο δεν έχει γίνει με τον Μίκη Θεοδωράκη;

       γ. Απόρροια του προηγούμενου είναι ότι η κοινωνία δεν περιμένει τέτοιους πνευματικούς ταγούς να μιλήσουν: τους θεωρεί φλώρους, μέρος του συστήματος, ομιλητές εκ του ασφαλούς, χαρτοπόντικες (που θα έλεγε κι ο Καζαντζάκης), χαμένους στον κόσμο των Ιδεών, αλλά ανίκανους να εμπνεύσουν. Κι από την άλλη, εμείς ως λαός ξέρουμε το έργο-τους, έχουμε διαβάσει τα βιβλία-τους ή τις ταινίες-τους, έχουμε μπει στον προβληματισμό-τους; ΟΧΙ. Επομένως, τους ξέρουμε (και αν) ως φιγούρες των μίντια, αλλά όχι ως φορείς ιδεών, τους ξέρουμε ως προβεβλημένους του δημοσιογραφικού πρίσματος αλλά όχι ανιδιοτελείς φωτοδότες που έχουν όντως παραγάγει κοινωνικό έργο, γόνιμη σκέψη, ουσιαστικό λόγο και τώρα (εν μέσω κρίσης) συνεχίζουν τον αγώνα-τους προτείνοντας λύσεις.
Πατριάρχης Φώτιος

23 comments:

Anonymous said...

Αναφέρεις 24 ονόματα.Όλα (δεν ειμαι σιγουρη για το "Παπαδημητρίου") ΑΝΤΡΙΚΑ.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Νιόβη,
εγώ ως άνδρας δεν το πρόσεξα. Εσύ πολύ σωστά το είδες και το επισημαίνεις. Δεν ξέρω αν αυτό εμπίπτει στο θέμα-μου, δηλαδή στην απουσία διαλόγου, αλλά σίγουρα δείχνει μια τάση γαι το τι θεωρούμε πνευματικό άνθρωπο και ποιος βαραίνει με τον "όγκο-του".
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

σσσ ..σκάσε! (στην Πελεγκρίνα λέω!)

Αν ηταν 24 γυναικες παντως θα το προσέχαμε αμφότεροι!

(σσσ.σκασε παιδί μου! ναι, άντρας ! Τι..)

η Πελε φωνάζει: αυτός λέει στο προφίλ του οτι ειναι συνταξιούχος καθηγήτρια φιλολογίας!

(χαζό που ήταν παντα αυτό το κορίτσι!)

περιούσιος said...

Σχετικά με το ζήτημα των πνευματικών ανθρώπων και των παρεμβάσεών τους στην Ελλάδα, συμφωνώ και με τα ονόματα, που παραθέσατε, αλλά και με το γεγονός, που αναφέρει η Νιόβη, ότι απουσιάζουν γυναικεία ονόματα από αυτά, που αναφέρατε. Τι κρίμα για πρόσωπα, όπως η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ αλλά και η Κική Δημουλά!
Από την άλλη πλευρά, πόση, άραγε, σημασία δίδουμε σε μια πνευματική παρέμβαση, όταν ως λαός δεν διαθέτουμε το απαιτούμενο επίπεδο για να αφουγκραστούμε, όσα έχουν να μας πουν οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου μας;
Σε άλλη περίπτωση, θυμάμαι χαρακτηριστικά την αντιμετώπιση της παρέμβασης της τριάδας Δοξιάδη-Θεοδωρόπουλο-Μάρκαρη την επομένη της διακοπής θεατρικών παραστάσεων το Δεκέμβριο του 2008, όπου επεσήμαιναν τις παραφυάδες αυτής της πρακτικής. Έφαγαν απίστευτο κράξιμο, αν θυμάστε καλά, από τους επαγγελματίες διαμαρτυρόμενους.
Επίσης, αναφέρατε τον κ. Μίκη Θεοδωράκη ως περίπτωση διανοουμένου, που αντιμετωπίζεται ως γραφικός. Συγγνώμη αλλά ο ίδιος επιφυλλάσσει για τον εαυτό του αυτή την αντιμετώπιση, όταν κρίνει το βιβλία της κας. Δραγώνα, χωρίς να το έχει διαβάσει, ή προτρέπει τον κόσμο να πλένει το στόμα του, πριν αναφερθεί στον μακαρίτη, πλέον, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο, ή παρευρίσκεται στην εκπομπή του κ. Λαζόπουλου, όταν ο τελευταίος ανέγνωσε ως αληθινή την διάσημη για την πλαστότητά της "δήλωση Κίσσινγκερ" και δεν αντέδρασε.
Συμπερασματικά, είτε για ιδεολογικούς λόγους είτε από έλλειψη παιδείας ή επειδή ο πάλαι ποτέ πνευματικός άνθρωπος έχει ξεφτίσει, αγνοούμε επιδεικτικά τους πνευματικούς ανθρώπους στη χώρα μας ου μην και τους εχθρευόμαστε.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Νιόβη,
ποιον πιστεύεις περισσότερο, εμένα ή το προφίλ-μου;
Πατριάρχης Φώτιος
ή Φωτούλα Πετρίδου

Πάπισσα Ιωάννα said...

Περιούσιε,
υτή ακριβώς η κριτική-σου για τον Θεοδωράκη δείχνει πως δεν πιστεύουμε ως λαός στους πνευματικούς-μας ανθρώπους. Αφενός δηλαδή δε θα συμφωνήσουμε όλοι στο ποιοι είναι πνευματικοί άνθρωποι και αφετέρου (και είναι λογικό αυτό) δεν αποδεχόμαστε όσα λένε και κάνουνε a priori.
Μεγάλο πρόβλημα να μην πιστεύεις σε ανθρώπους του πνεύματος, είτε γιατί οι ίδιοι αυτοαπαξιώνονται είτε γιατί είμαστε α-πνευματικοί εμείς που τους ακόυμε.
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Π.Φ, η ερώτησή σου είναι δυσκολη, γιατί εσείς οι δύο -το προφίλ σου κι εσύ-δεν είστε ..δύο!
Από την άλλη η Πελεγκρίνα κι εγώ είμαστε απολύτως μ ί α -δεν τα πήγα ποτέ καλά με το διχασμό προσωπικότητας-, οπότε είμαι σε μειονεκτική θέση (one more time):δεν μπορώ να αντιστρέψω την ερώτηση!

Το "πνευματικοί άνθρωποι" είναι μια διατύπωση γελοία. Πέραν τούτου, όλα όσα λέτε ισχύουν, αλλά, αν το θέλουμε,τα πράγματα είναι πιο απλα΄: στην εποχή μας δεν χρειάζονται αυθεντίες και πατεράδες (ούτε μητέρες), αλλά, απλώς (συστηματικά και συχνά όμως) κάποιες προτάσεις ή γνώμες δημόσια εκφρασμένες από ανθρωπους γνωστούς με επίπεδο μόρφωσης, που θα τοποθετήσουν-παρασύρουν τη συζήτηση και τη σκέψη όλων σε γονιμότερα εδάφη, σε πλουσιότερο προβληματισμό. Οι πεποιθήσεις τους δνε εχουν μεγάλη σημασία αυτές καθ εαυτές. Σημασία εχει το επίπεδο, το υλικό σκέψης που ενεργοποιείται για να διαλεχθούμε μαζί τους. Μεγάλο μερος του κοινού θυμίζω ότι πήγε σχολείο και δεν ειναι τόσο τούβλο όσο κατ ιδίαν λενε με περιφρονηση οι ιδιοι που του εχουν κανει το μυαλό ζελέ. Απλώς οι άνθρωποι ειναι κουρασμένοι, θέλουν μια ενθάρρυνση, ένα παράδειγμα. Όχι υπόδειγμα ή προτυπο, απλώς παράδειγμα. Μια παρακίνηση..

Vivi G. said...

Ελάτε βρε φίλοι,ξεσυνερίζεστε τον Θεοδωράκη στα γεράματά του...
Με τα τραγουδάκια του κάποιοι αντισταθήκανε σε μια δικτατορία,αυτό δεν ακυρώνεται ούτε από τον ίδιο ό,τι χαζομάρα και να πει.
Άλλοι είναι, κυρίως στα ΜΜΕ,
σε δ ι α τ ε τ α γ μ έ ν η υπηρεσία,αυτούς να εντοπίσετε και να στολίσετε κατά πώς τους αρμόζει....

Vivi G. said...

"Όχι υπόδειγμα ή πρότυπο, απλώς παράδειγμα. Μια παρακίνηση..."
Ναι Νιόβη,αμέσως,πώς την θες;
Σε στυλ Γκάντι ξυπόλητος,φτωχός,καλά είναι;
Τους βάζω και ιδέες τώρα και θα πλασσάρουνε κι αυτό το μοντέλο στην φρεσκοστημένη παράσταση "θυσία για την πατρίδα"!

Anonymous said...

εννοούσα παράδειγμα λόγου, τρόπου συλλογισμού. Το ερέθισμα για τη μετακίνηση σε μια πιο ουσιαστική σκέψη. Η πραξη ειναι αλλη ιστορία

Anonymous said...

Μια διόρθωση, αν επιτρέπεται. Ο καθηγητής λέγεται Καραποστόλης, και όχι Καραποστολίδης.

Θα συμφωνήσω με το σχόλιό σας. Αν εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε ποιους θεωρούμε "πνευματικούς" ή "διανοούμενους" πως τους κρίνουμε όταν βγαίνουν να μιλήσουν ως "φλώρους" ή "γρανάζια του συστήματος" (ακόμα κι αν πολλοί από αυτούς είναι). Έχουν, όμως, και οι ίδιοι ευθύνη για αυτό. Ας μην ξεχνάμε τον παραδειγματικό αυτισμό που επιδεικνύει η ακαδημαϊκή εν Ελλάδι κοινότητα, νομίζοντας ότι έχει ανακαλύψει τον τροχό καθώς και τον τρόπο με τον οποίο ηθελημένα χρησιμοποιεί θεωρητική αργκό για να διαχωρίσει τη θέση της από το "πόπολο", ακόμα κι όταν λέει κάτι απλό, που αξίζει να ακουστεί.

-μια αναγνώστρια

περιούσιος said...

Πατριάρχα μου,

Οι παλαιότερες τοποθετήσεις του κ. Μίκη Θεοδωράκη αλλά και κάποιες μετεγενέστερες πιστοποιούν, ότι αποτελεί ένα σημαντικό πνευματικό άνθρωπο του τόπου μας. Αυτό δεν το αμφισβήτησα.Ούτε οι αγώνες του για τη Δημοκρατία αμφισβητούνται (η σπουδαιότερη, ίσως, συνεισφορά του ως πνευματικού ανθρώπου).Το πρόβλημα είναι, ότι τα τελευταία χρόνια φρόντισε, ώστε να εκτεθεί με κάποιες τοποθετήσεις του, όπως αυτές, που ανέφερα. Ήτοι εκεί,που η χώρα χρειαζόταν κάποιους διανοουμένους να επισημάνουν τους κινδύνους του εθνικισμού και της συνωμοσιολογίας,ο κ. Θεοδωράκης ανακάλυψε τη γοητεία τους. Με όλο το σεβασμό αλλά αυτό δεν είναι κάτι, που προσδοκά ένας μέσος συνετός άνθρωπος από ένα διανοούμενο.

Βασίλης said...

Αναρωτιέμαι πως εσείς και οι αναγνώστες σας κρίνεται την απόφαση ενός διανοούμενου όπως ο Γιάννης Κιουρτσάκης να μη δεχτεί το βραβείο Διαβάζω.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Βασίλη,
πολύ καίριο το ερώτημά-σου. Κι εγώ αναρωτήθηκα αν έπραξε σωστά ή όχι. Ίσως φάνηκε υπερβολική η κίνησή-του, αλλά μπορώ να νιώσω την απογοήτευσή-του και θέλησε, έστω κι έτσι, να δείξει μια κάποια δυσφορία, όχι απέναντι στον θεσμό των βραβείων αλλά απέναντι στο συνολικό σύστημα της κοινωνίας-μας.
Μέσα στην αίθουσα υπήρξε μια αμηχανία στο άκουσμα της θέσης του Κιουρτσάκη.
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Την αμηχανία στο άκουσμα της θέσης του την επιβεβαιώνω κι εγώ μια και ήμουν παρούσα. Έχει ενδιαφέρον και η απάντηση του Κουμανταρέα που ακολούθησε την άρνηση της βράβευσης. Ήταν σα να λέει ότι τα μεγέθη στην Ελλάδα είναι τόσο μικρά, που τέτοιες κινήσεις χάνουν το νόημά τους (εγώ τουλάχιστον έτσι κατάλαβα την παρέμβασή του).

Αυτό που περιμένω να δω και μέχρι στιγμής δεν το έχει πάρει το μάτι μου πουθενά είναι ένας σχολιασμός επί των διακριθέντων - και σε σχέση με τους άλλους υποψήφιους. Το λέω γιατί πολλά από τα υποψήφια βιβλία δεν τα έχω διαβάσει και θα ήθελα να μάθω γνώμες για τη φετινή βράβευση. Πατριάρχη, από όσο έχω δει έχεις διαβάσει αρκετά από τα υποψήφια βιβλία, τουλάχιστον των πρωτοεμφανιζόμενων πεζογράφων, ποια είναι η γνώμη σου;

Α.

Πάπισσα Ιωάννα said...

A.,
Της Παπαδάκη το βιβλίο αξίζει. Επομένως σε τέτοια περίπτωση λέω ότι δίκαια βραβεύτηκε, πρώτο μεταξύ ίσων. Δηλαδή είναι απ' αυτά που θα θεωρούσα αξιόλογα, έστω κι αν κατά προσωπική μου γνώμη ίσως είναι καλύτερο λ.χ. "Οι Βασανιστές" του Ραχιώτη.
Αλλά επειδή κάθε αποτέλεσμα είναι και μια επιλογή επιτροπής, λέω ότι βράβευσαν τουλάχιστον ένα πρώτο μεταξύ ίσων.

Όσο για τον Κουμανταρέα, κάπως έτσι το εννοούσε, αν και αυτό δεν θα πρέπει να κάνει τη διαμαρτυρία επουσιωδέστερη.

Πατριάρχης Φώτιος

M said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

Πατριάρχη κι εγώ έχω διαβάσει το βιβλίο της Παπαδάκη και το θεωρώ πολύ αξιόλογο. Το άλλο που είχα διαβάσει ήταν η Χώρα του Αναστέλλοντος Ήλιου του Δημήτρη Οικονόμου, ενδιαφέρον αλλά αδικημένο από την κάκιστη διόρθωση και την ανύπαρκτη επιμέλεια που μεγέθυνε τα ελαττώματά του. Για το βιβλίο του Ραχιώτη έχω ακούσει τα καλύτερα, αν και δεν το έχω διαβάσει ακόμα, μάλλον γιατί έχω κουραστεί να διαβάζω για τη χούντα (και με αυτό δεν εννοώ ότι δεν αξίζει να γράφονται σχετικά βιβλία, λέω απλά ότι εμένα σαν αναγνώστρια με έχει κουράσει η θεματολογία).

Ρωτάω, όμως, γιατί συζητάγαμε με φίλους κατά τη διάρκεια της απονομής πόσο ζόρικο ίσως είναι για βιβλία μικρότερων οίκων να σταθούν δίπλα σε αυτά των μεγαλύτερων, ακόμα κι αν είναι κι αυτά αξιόλογα. Ας πούμε ο οίκος της Παπαδάκη είναι αξιόλογος και κάνει σοβαρή δουλειά. Άλλα βιβλία από μικρότερους οίκους που ήταν στην ίδια κατηγορία και δεν προβλήθηκαν πολύ είδαμε ότι το κοινό καλά καλά έμοιαζε να μην τα αναγνωρίζει όταν ακούγονταν οι τίτλοι. Για τις ποιητικές συλλογές, δε, των πρωτοεμφανιζόμενων δεν το συζητώ - πλην Αθηνάκη, ίσως, τα βιβλία ήταν άγνωστα. Θα μου πεις, τι σχέση έχει αυτό; Απλώς αναρωτιόμασταν μήπως οι αναντιστοιχίες μεταξύ εκδοτών δημιουργούν κι αυτές κλίμα. Δηλαδή, άλλο το βιβλίο της Παπαδάκη που ακούστηκε και έγραψαν πολλοί κριτικοί γι' αυτό (αντίστοιχη περίπτωση και η περσινή, αν θυμάμαι καλά, νικήτρια, η Σταυρούλα Σκαλίδη, κι αυτή από τον ίδιο εκδότη), κι άλλο μερικά συνυποψήφια που, για να βρίσκονται σε αυτή τη θέση, μάλλον αξίζουν τον κόπο, αλλά για τα οποία δεν ξέρει κανείς. Δηλαδή, πώς να το πω, ακόμα κι η παρέα μου που είμαστε εκτός σιναφιού κι απλά διαβάζουμε και καμιά κριτική πού και πού, καταλαβαίναμε ότι η Παπαδάκη ήταν φαβορί. Άλλα συνυποψήφια ήταν σχεδόν εξαφανισμένα στο διάλογο, κι αναρωτιέμαι αν γι' αυτό φταίει μια κατωτερότητα σε σχέση με τον Ήχο του Ακάλυπτου ή άλλοι λόγοι (πόσο προωθήθηκαν κ.λπ.). Δεν αναζητώ ίντριγκες στη βράβευση, απλά ρωτάω.

Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου.

Α.

Anonymous said...

(To προηγούμενο σχόλιο ήταν το δικό μου, το διέγραψα γιατί κατά λάθος γράφτηκε από το προφίλ της φίλης, της οποίας τον υπολογιστή χρησιμοποιώ. Από την οποία έμαθα και το μπλογκ.

Α.)

Πάπισσα Ιωάννα said...

Α., δεν έχω σαφή γνώμη για όλα τα πρωτοεμφανισθέντα για να συγκρίνω εκδοτικούς οίκους με βιβλία κ.ο.κ.
Βλέπω ωστόσο δικαιολογημένη την άποψή-σου:
α) οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι προτιμώνται από τους συγγραφείς και οι οίκοι με τη σειρά-τους επιλέγουν μάλλον πρώτοι ποιον θα εκδώσουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν απορρίπτουν και καλές περιπτώσεις.
β) πολλοί πρωτοεμφανιζόμενοι που στεγάζονται σε μικρούς οίκους δεν γίνονται γνωστοί
γ) και τα μέλη των επιτροπων επηρεάζονται ως άνθρωποι από το κλίμα των βιβλιοκριτικών, αν και πρέπει να τους αναγνωρίσουμε την ανάδειξη συγγραφέων που δεν απασχόλησαν τόσο τη συστηματική κριτική.
Μη δικαιολογείσαι για την έκταση των σχολίων-σου, εφόσον αυτά βοηθούν τον διάλογο και τροφοδοτούν το πνεύμα για σκέψη.
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Υποθέτω ότι οι των μικρών εκδοτικών οίκων θα χάρηκαν, τουλάχιστον, που ακούστηκαν τα βιβλία τους, αν και δεν ξέρω πόσους τελικά απασχολούν τα βραβεία του Διαβάζω ώστε να αποτυπωθεί σε αναγνώστες αυτό το άκουσμα - εκεί μπαίνει το θέμα πόσο μας απασχολούν οι λογοτέχνες και το τι γίνεται στον συγγραφικό κόσμο γενικότερα. Αν μας απασχολούσαν, μπορεί ο Κουμανταρέας να μην έλεγε ό,τι έλεγε για τον αρνητή του βραβείου, γιατί η άρνηση θα είχε, μάλλον, μεγαλύτερο αντίκτυπο.

Α.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Α.,
μεγάλο θέμα και σωστά το συσχετίζεις με τη ρήση του Κουμανταρέα. Ας το να το συζητήσουμε σε άλλο ποστ.
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

xaxa thewrw to sygekrimeno arthro ws ena kalogousto asteio... Apo pou kai ws pou aftoi einai oi kataliloteroi na milisoun?? Me poia axiologika kritiria tous ekrines esy ws tous kaliterous kai axiologoterous?? Apo pou kai ws pou to periodiko diabazw einai se thesi na krinei poioi einai oi kaliteroi sygrafeis kai poia ta kalitera biblia tis xronias? Me poia kritiria krinoun? kai poioi krinoun? Einai i den einai alitheia oti exypiretoun sydexniaka symferoda? O enas eklegei ton allo kai perimenei me ti seira tou ti diki tou eklogi tin epomeni xronia. Se parapembw na deis ti sygekrimeni ekpobi tou Renou Apostolidi peri kritikis http://www.youtube.com/user/nikzogr#p/u/165/7xFJ7zES3BE
Ase twra pou exoume kai dianooumenous stin ellada... kai ean eixame tha itan kai se thesi na milisoun... I siwpi tous deixnei tin endia tous...