Thursday, April 03, 2008

Χυμός μανταρίνι.κριτικοί-συγγραφείς

Τι ζητούν οι κριτικοί

Μόλις κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Δ. Κούρτοβικ “Τι ζητούν οι βάρβαροι”. Ο Κούρτοβικ είναι, απ’ όσο γνωρίζω, ο μόνος ενεργός κριτικός (από τους βασικούς) που διατελεί και συγγραφέας. Με το δεδομένο ότι το βιβλίο ακόμα δεν το έχω διαβάσει, αναρωτιέμαι προκαταρκτικά το εξής: τι στάση θα τηρήσουν οι υπόλοιποι κριτικοί απέναντι στο έργο του συναδέλφου τους;
8 Σενάρια Αναγνωστικής Φαντασίας!
Αν το βιβλίο είναι καλό, τότε:
1. το επαινούν έχοντας τη συνείδησή τους ήσυχη ότι δεν έκαναν καμία αβαρία
2. άλλοι το επιδοκιμάζουν κατά βούληση κι άλλοι όχι, όπως θα έκαναν και σε άλλων συγγραφέων έργα.

Αν το βιβλίο είναι κακό, μέτριο, με ελλείψεις, με μειονεκτήματα, αδιάφορο, άοσμο, βαρετό ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο, τότε:
3. το επαινούν από συναδελφική αλληλεγγύη
4. το επαινούν διακριτικά, για να μην φανούν αν-αλληλέγγυοι αλλά και να μην εκτεθούν με πομπώδεις διθυράμβους
5. τηρούν ίσες αποστάσεις επισημαίνοντας τα θετικά και τα αρνητικά του σημεία
6. δεν εκτίθενται με σχόλια, αλλά γράφουν μια διεκπεραιωτική περιγραφική κριτική (συχνό φαινόμενο)
7. δεν εκτίθενται καθόλου (η σιωπή πάντως είναι ομιλούσα)
8. το κατακρίνουν, όπως θα έκαναν και σε κάθε άλλο μυθιστόρημα
9. άλλοι το προσεγγίζουν διαλλακτικά κι άλλοι το θάβουν βάσει των προσωπικών τους σχέσεων με τον Κούρτοβικ.
Αυτό ως υπόθεση έρευνας. Θα παρακολουθώ τι συμβαίνει και θα σας ενημερώσω πάλι.
Πατριάρχης Φώτιος

8 comments:

Pellegrina said...

Δεν ξερω τι θα κανουν οι κριτικοί,εγώ έσπευσα γιατί λατρεύω τον Κούρτοβικ. Πρόχειρη πρώτη γνώμη -για να μη γράψω κατεβατά- το βιβλίο είναι μικρό διαμαντάκι δομής, γλώσσας και συνεκτικότητας περιεχομένου, με ωραίους χαρακτήρες ανθρώπινους, ψυχαναλυτικές αλήθειες με μέτρο, μεταμοντέρνα παιχνίδια με τη λογοτεχνία, ασκήσεις γλωσσικού ύφους καθόλου κουραστικές, περιορισμένο και σαφές στο κυρίως θέμα του σε σχέση με την πιο φιλόδοξη νοσταλγία.(δράκων), αλλά με άπειρα δευτερεύοντα θέματα 9η τάση των Ευρωπαίων, μια μυστηριώδης βαμπιρίστικη παρουσία, χιούμορ και απολαυστικό στήσιμο μιας παράστασης κι ενός ποδοσφαιρικού αγώνα) Το μεγάλο του προσόν για τα δικά μου γούστα είναι ότι πρώτη φορά ο Κούρτοβικ δαμάζει την τάση του (και ικανότητά του) για κατασκευή θριλερίστικης πλοκής και την υποτάσσει στη βαθύτερη λογοτεχνικότητα του έργου. Ό,τι και να πουν οι κριτικοί το σίγουρο είναι ότι στα 60 του χρόνια εξελίσσεται, αλλάζει, βελτιώνεται σαν νεαρός συγγραφέας (τη στιγμή που πολλοί νεαροί επαναλαμβάνονται). Το βιβλίο επίσης περιλαμβάνει μια ωραιότατη ερωτική σκηνή και μια συγκλονιστική συναισθηματικά, με πολλή τρυφερότητα διατυπωμένη, παρουσία μακεδονικών "φαντασμάτων", που κρύβει/φανερώνει ένα σπαρακτικό πόνο και αγάπη για τον άνθρωπο που πεθαίνει και ξεχνιέται. Του ευχομαι ένα επόμενο βιβλίο με τη λογοτεχνική αρτιότητα των Βαρβάρων και το φιλόδοξο εύρος της Νοσταλγίας.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Pellegrina, καλωσόρισες και πάλι. Δεν θα απαντήσω στα σχόλιά σου, γιατί δεν έχω διαβάσει το μυθιστόρημα αλλά κυρίως επειδή εδώ προβληματίζομαι μόνο για τη στάση των κριτικών. Επομένως κρατώ τις παρατηρήσεις σου για το ποστ το οποίο θα μιλάει για το βιβλίο αυτό καθεαυτό.
Πατριάρχης Φώτιος

reader said...

Πολύ ενδιαφέρον το μπλογκ σου! Θα σε επισκέπτομαι!

Γιώργος Χρηστινίδης said...

...αλλά ίσως και να μην έχει σημασία.

Πάπισσα Ιωάννα said...

2008, καλωσόρισες και σ' ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια.

Γιώργο, μακροπρόθεσμα ίσως δεν έχει σημασία (αν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάς), αλλά στην πρόσληψη του έργου συγχρονικά η κριτική αναλαμβάνει να το χαρακτηρίσει, ασχέτως τι θα κάνει το ευρύ κοινό.
Πατριάρχης Φώτιος

Γιώργος Χρηστινίδης said...

Σωστά κατάλαβες. Ευχαριστώ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ said...

Μ'αρέσει που βάζεις το μαχαίρι στο κόκκαλο. Για τα κόκκαλα δεν έχουν φτιαχτεί τα μαχαίρια; Δε θα το διαβάσω, ωστόσο αδημονώ να δω την κριτική σου.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Αγαπητέ εν βιβλίω αδελφέ, δεν προεξοφλώ ότι θα είναι κακό κι όλοι θα το τιμήσουν επειδή είναι του Κούρτοβικ. Περισσότερο, πιστεύω ότι η γνώμη των κριτικών θα είναι προκατειλημμένη (θετικά ή αρνητικά) και γι' αυτό -είτε συνειδητά είτε ασύνειδα- μεροληπτική.
Πατριάρχης Φώτιος