4 ΧΡΟΝΙΑ Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε

ΓΕΝΕΘΛΙΑ 4 ΕΤΩΝ: Από το 2006 κερνάμε καφέδες και βιβλία, συζητάμε, ανταλλάσσουμε απόψεις, συμφωνούμε, διαφωνούμε, συμ-πίνουμε και συν-τρώμε σαν μια μεγάλη διαδικτυακή παρέα που καθόμαστε γύρω από το τζάκι τον χειμώνα ή στη σκιερή αυλή το καλοκαίρι με άξονα το βιβλίο.

409 αναρτήσεις, από τις οποίες

151 για τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία και 13 για κλασικά έργα της γραμματείας-μας,

38 για ξενόγλωσσα κείμενα και 18 αναφορές στην ποίηση,

12 αναρτήσεις βιβλίο το οποίο συζητήθηκε κατόπιν συμφωνίας από τους θαμώνες

και 4 αφιερώματα σε ζώντες έλληνες συγγραφείς.

Κοντά σ’ αυτά, 43 ποστ με προβληματισμούς πάνω στη λογοτεχνία, την κριτική, το βιβλίο και την προώθησή-του, την τέχνη της γραφής και της ανάγνωσης, τις πρακτικές των συγγραφέων και τον αντίκτυπό-τους στον αναγνώστη, ποστ που με χαρά-μου παρατηρώ ότι σήκωσαν και την περισσότερη συζήτηση, αφού όλοι λίγο-πολύ είχαν άποψη και προσπάθησαν να την καταθέσουν και να τη στηρίξουν.

Τέλος, 17 αναρτήσεις με ειδήσεις, 5 τσιμπολογήματα από τον βιβλιοφιλικό τύπο, κάτι ψιλά για τη γλώσσα και το θέατρο, ενώ 12 σχόλια για ευρύτερα θέματα της κοινωνικής-μας ζωής.

Ο αριθμητικός απολογισμός κρίνεται πλούσιος._

Ο ποιοτικός απολογισμός είναι φυσικά θέμα όσων συχνάζουν στο καφενεδάκι-μας, από τους οποίους 120 είναι τακτικοί θαμώνες (followers), όπως φαίνεται στη λίστα με τις φωτογραφίες. Αλλά και πέρα απ’ αυτούς άλλοι παρεμβαίνουν συχνά ή αραιά, για να σχολιάσουν και να δώσουν τη δική-τους οπτική γωνία στα βιβλία που συζητάμε. Κι από όσο ξέρω από μηνύματα που δέχομαι, υπάρχουν και άλλοι (λαθρ)αναγνώστες του ιστολογίου-μου που βλέπουν, διαβάζουν αλλά δεν αφήνουν τα γραπτά-τους ίχνη.

Δείτε μια άποψη για μένα από τον Μάνο Κοντολέοντα

(http://manoskontoleon2.blogspot.com/2010/03/blog-post_27.html ):

"Σε ένα από τα blog που παρακολουθώ, το vivliocafe.blogspot.com , υπεύθυνος είναι ο Πατριάρχης Φώτιος, περσόνα καθαρά διαδικτυακή που από τα γραφόμενά του μπορώ (αυθαίρετα βέβαια) να συμπεράνω πως πρόκειται για ένα άντρα γύρω στα 40+, με μεγάλη αγάπη στη λογοτεχνία, με κάποιες πανεπιστημιακές γνώσεις για τη συγγραφή, με συχνές αναγνώσεις και με αναγνωστικές προτιμήσεις που αν και έλκονται από τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία εντούτοις πολύ συχνά ασχολούνται και με ξένους συγγραφείς, όπως και με έλληνες προηγούμενων γενεών. Είναι ευγενικός, φιλικός, παρορμητικός. Τελικά συμπαθής.

Διαβάζω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις αναρτήσεις του και χαίρομαι με το πάθος του, αλλά και προβληματίζομαι για τον τρόπο που η κριτική ματιά του πολλές φορές τον οδηγεί με ελλιπή συμπεράσματα.

Ίσως να είναι φαινόμενο των ανθρώπων της γενιάς του –μια γενιά που δεν έχει μπορέσει όλα να τα γνωρίσει, αλλά που ξαφνικά απέκτησε τη δυνατότητα να δημοσιοποιεί την άποψή της και μάλιστα κάτω (τις περισσότερες φορές) από ένα ψευδώνυμο.

Το πρόσωπο και το είδωλό του –Που αρχίζει το ένα και που τελειώνει το άλλο; Πού συνυπάρχουν, πού διαφωνούν;

Ερωτήματα που θα έχουν ίσως απαντήσεις από ειδικούς επιστήμονες του μέλλοντος.

Προς το παρόν μένω στο ό,τι υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν ένα μέσο κοινοποίησης των απόψεών τους, που μέσω αυτού μπορούν και να αντιτεθούν σε επίσημους εκφραστές, αλλά και να προβάλουν μια νέας ηθικής ενημέρωση.

Αλλά έχω την εντύπωση πως το σύστημα καλά κρατεί και αντέχει και συχνά απορροφά όσους προσπαθούν κάτι διαφορετικό να εκφράσουν.

Κάτι τέτοιο –σε ένα βαθμό- συμβαίνει με τον αγαπητό Πατριάρχη Φώτιο. Συμβουλεύεται, ενημερώνεται, σχολιάζει πολύ συχνά δημοσιεύματα γνωστών εντύπων. Κακό αυτό; Καθόλου. Μόνο που δείχνει κάπως ως δευτερογενής λόγος –δηλαδή με την μη αμφισβητούμενη άποψη πως εκείνος είναι λογικό (αν όχι και υποχρεωτικό ακόμη) να γνωρίζει το τι γράφει ο Τάδε και η Δείνα δημοσιογράφοι – κριτικοί, ενώ αυτοί μπορεί (με την έννοια πως δεν έχουν υποχρέωση) να μην διαβάζουν τις δικές του αναρτήσεις. Αυτός συνδιαλέγεται μαζί τους."

Σχόλιο στην παραπάνω ανάρτηση γραφέν από τον Κώστα Παπαποστόλου:

"Το ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ χαίρει εκτίμησης με 102 αναγνώστες (έτσι έγινα και εγώ αναγνώστης του, μου είπαν ότι υπάρχει αυτό το μπλογκ που κάνει κριτική λογοτεχνίας και επηρρεάζει κάποιο κόσμο)… Τουλάχιστο στον Πατριάρχη Φώτιο διάβασα και αρνητικές κριτικές και αυτό είναι κάπως θετικό και τολμηρό."

Τους ευχαριστώ και τους δύο, αλλά και όλους όσοι αναγνωρίζουν την προσπάθειά-μου και ταυτόχρονα μού υποδεικνύουν κενά και παραλείψεις.

Μια σκέψη για τα ιστολόγια γενικότερα:

στον καιρό του facebook και του twitter, ίσως τα blogs να είναι πλέον παλιομοδίτικα. Ειδικά τα βιβλιοφιλικά ιστολόγια πιο πολύ εξυπηρετούν τους διαχειριστές-τους, είτε επειδή αυτοί είναι δημιουργοί και θέλουν να προβάλουν τη δουλειά-τους είτε επειδή είναι αναγνώστες με μεράκι που διαβάζουν και αναρτούν.

         Δεν πρέπει να κρύψω ωστόσο την αδυναμία όλων να κάνουμε διάλογο, αφού στα περισσότερα ποστ εισέρχονται λίγοι/ελάχιστοι φίλοι, όπως βλέπω να συμβαίνει και αλλού. Αυτό εξηγείται διττώς: αφενός δεν διαβάζουν πολλοί εκεί έξω ή στην καλύτερη περίπτωση διαβάζουν άλλα (δόξα τω Θεώ, πολλά βιβλία κυκλοφορούν). Αφετέρου, δεν έχουμε κουλτούρα διαλόγου (κι εγώ μαζί), αφού ακούμε τι λέει ο άλλος αλλά δεν προσπαθούμε να τον καταλάβουμε, έχουμε ή δεν έχουμε άποψη, αλλά δεν την περνάμε από τη βάσανο της συζήτησης, αντιλαμβανόμαστε τη γνώμη του άλλου ως πολλαπλή αλήθεια, αλλά δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να εντοπίσουμε λάθη και να συζητήσουμε επ’ αυτών, διορθώνοντας τις παρανοήσεις τόσο τις δικές-μας όσο και των συνομιλητών-μας.

Πάψτε, επομένως, απλώς να παρακολουθείτε, αλλά σχολιάστε και ανοίξτε διάλογο. Ενεργοποιηθείτε. Η ανάγνωση είναι εφαλτήριο διαλόγου!

Χρόνια πολλά και στην Anagnostria εκ Κύπρου (anagnostria.blogspot.com), η οποία “γεννήθηκε” την ίδια μέρα με μένα, πριν από τέσσερα επίσης χρόνια. Στην παράλληλή-μας πορεία: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ.

Την 1η Ιουλίου θα ετοιμάσουμε κρέπα στον Τάκη Θεοδωρόπουλο με αφορμή το τελευταίο-του έργο “Το ξυπόλητο σύννεφο”. Η εικοσιπεντάχρονη παρουσία-του στα ελληνικά γράμματα πιστοποιεί όχι μόνο τη διάρκεια αλλά και μια πορεία με μερικές αξιοσημείωτες κορυφές.

Πατριάρχης Φώτιος