Paul Desalmand, “Ένα βιβλίο για πέταμα” Μετά από το γαλλικό βιβλίο του Ζυλιέν Γκρακ που απασχόλησε την 1η Ιστολέσχη ανάγνωσης, επανέρχομαι πάλι με ένα άλλο γαλλικό, άλλου ύφους και άλλου βεληνεκούς. Για την Ιστολέσχη θα δεχόμουν ευχαρίστως τα σχόλιά σας, ώστε η 2η απόπειρα που θα ξεκινήσει οσονούπω να είναι καλύτερη.
Για το βιβλίο του Desalmand τώρα: Αν διάβαζα αυτή τη σειρά από κεφάλαια σε ένα blog, θα το διασκέδαζα. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία ενός βιβλίου, το οποίο αφηγείται τη ζωή του από την εκτύπωσή του ως την αποσύνθεσή του, από βιβλιοπωλείο σε αποθήκες κι από τον έναν κάτοχό του στον άλλο. Μερικά στιγμιότυπα είναι όντως διασκεδαστικά, ο συγγραφέας έχει περιλάβει διάφορα κωμικά που συμβαίνουν στον χώρο του βιβλίου και της ανάγνωσης, οι τόνοι είναι χαλαροί και γι’ αυτό ως ένα σημείο ελκτικοί.
Αλλά φυσικά πρόκειται για μυθιστόρημα στο οποίο ο Desalmand δεν φρόντισε να έχει την παραμικρή διάθεση για πλοκή ή για υπόθεση. Η μία ιστορία μετά την άλλη παρελαύνει χρονολογικά και ασύνδετα, με αποτέλεσμα να μην αγωνιάς για το μετά, να μην απολαμβάνεις ούτε το τώρα, καθώς κάθε ιστορία δεν έχει ούτε τη δική της αυτοτέλεια ούτε και μια εσωτερική διάρθρωση που να σου επιτρέπει να τη δεις αποκομμένη σαν να ήταν διήγημα. Το όλο παιχνίδι παραμένει παιχνίδι και δεν μπορεί κανείς να έχει απαιτήσεις για κάτι παραπάνω. Οι διακηρύξεις του οπισθόφυλλου είναι αγαθές προθέσεις ριγμένες σε μια ρηχή εφαρμογή.
Όσοι λένε ότι η μεταφρασμένη λογοτεχνία είναι καλύτερη από την εγχώρια (δεν το αμφισβητώ σε πολλές περιπτώσεις) πρέπει να δουν πόσα ξενόγλωσσα βιβλία είναι απλώς μια πειραματική φόρμα, όπως και πολλά ελληνικά που μεταφράζονται σε ξένες γλώσσες είναι μια αποτυχία και μισή.
Αλλά φυσικά πρόκειται για μυθιστόρημα στο οποίο ο Desalmand δεν φρόντισε να έχει την παραμικρή διάθεση για πλοκή ή για υπόθεση. Η μία ιστορία μετά την άλλη παρελαύνει χρονολογικά και ασύνδετα, με αποτέλεσμα να μην αγωνιάς για το μετά, να μην απολαμβάνεις ούτε το τώρα, καθώς κάθε ιστορία δεν έχει ούτε τη δική της αυτοτέλεια ούτε και μια εσωτερική διάρθρωση που να σου επιτρέπει να τη δεις αποκομμένη σαν να ήταν διήγημα. Το όλο παιχνίδι παραμένει παιχνίδι και δεν μπορεί κανείς να έχει απαιτήσεις για κάτι παραπάνω. Οι διακηρύξεις του οπισθόφυλλου είναι αγαθές προθέσεις ριγμένες σε μια ρηχή εφαρμογή.
Όσοι λένε ότι η μεταφρασμένη λογοτεχνία είναι καλύτερη από την εγχώρια (δεν το αμφισβητώ σε πολλές περιπτώσεις) πρέπει να δουν πόσα ξενόγλωσσα βιβλία είναι απλώς μια πειραματική φόρμα, όπως και πολλά ελληνικά που μεταφράζονται σε ξένες γλώσσες είναι μια αποτυχία και μισή.
Πατριάρχης Φώτιος
13 comments:
Σεβαστέ μου Πατριάρχη, μα τι σύμπτωση είναι αυτή; Με προκάλεσε η διαφήμηση του βιβλίου, αφού άλλωστε γενικά με ενθουσιάζουν τα βιβλία που μιλούν για άλλα βιβλία, το αγόρασα, το άρχισα, αλλά εδώ και βδομάδες κείτεται μισοδιαβασμένο. Με την ευκαιρία όμως αυτή θα προσπαθήσω να το τελειώσω, ώστε να γράψω τεκμηριωμένα τα σχόλιά μου.
Αναγνώστρια, την ίδια πρόθεση είχα κι εγώ και μετά βίας το τελείωσα.
Καλό κουράγιο
Πατριάρχης Φώτιος
Μία ιδέα για την ιστολέσχη θα ήταν εξ αφορμής ενός βιβλίου για παράδειγμα το ¨Αναμνήσεις επί χάρτου" του Έκο ή το "Ο πέπλος" του Κούντερα να γίνει μία συζήτηση για τήν ίδια τη λειτουργία της ανάγνωσης ή της βιβλιοφιλίας στο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Μία δεύτερη ιδέα θα ήταν η "ενασχόληση" με ένα συγκεκριμένο συγγραφέα, όπου την ανάγνωση κάποιων επιλεγένων έργων του να ακολουθήσει μια συζήτηση σχετικά με τα χαρακτηριστικά του συγγραφέα αυτού, τις επιρροές του κ.τ.λ.
Φίλε Νεζερίτη, ευχαριστώ για τις προτάσεις. Θα τις λάβω υπόψη μου όταν θα ξεκινήσω τη δεύτερη Ιστολέσχη.
Εσείς πώς πήγατε με την πραγματική λέσχη συζήτησης; Θα ήθελα να μάθω πώς κυμάνθηκε η κουβέντα σας.
Να είσαι καλά.
Πατριάρχης Φώτιος
Η πρώτη συνάντηση της λέσχης πήγε νομίζω ανέλπιστα καλά. Μαζευτήκαμε γύρω στα δέκα άτομα στο πατάρι ενός βιβλιοπωλείου και συζητήσαμε το βιβλίο του Μάτσι "Αλδεβαράν" Οι απόψεις ευτυχώς ήταν διιστάμενες. Σε κάποιους δεν άρεσε ο συγκεκριμένος τρόπος γραφής, ο οποίος, βεβαια είναι χαρακτηριστικός του Μάτεσι(υπερεαλιστικός, "μεταφυσικός"), ενώ κάποιοι άλλοι αμφισβήτησαν το χαρακτηρισμό του συγκεκριμένου έργου ως μυθιστόρημα προτάσσοντας τα βασικά χαρακτηριστικά ενός μυθιστορήματος, αλλά και την ίδια τη δομή του έργου. Από την άλλη υπήρχαν και απόψεις εντελώς διαφορετικές που "είδαν" στο βιβλίο τη λειτουργία του αναπάντεχου στη ζωή, την οδό προς την ελευθερία και την αποδεύμευση από όσα μας κρατούν κάτω στη γη (καθημερινότητα, ρουτίνα κ.τλ.). Στο τέλος όμως όλοι συμφωνήσαμε ότι παρά τα οποία θετικά στοιχεία του βιβλίου αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε βέβαια με τη "Μητέρα του σκύλου" αλλά ούτε και με τα υπόλοιπα έργα του Μάτεσι. Επόμενη συνάντηση αρχές Απριλίου με το Μ.χ του Αλεξάκη.
Με την ευκαιρία να σας προσκαλέσω να "περάσετε" και από το δικό μου ιστολόγιο το οποίο ξεκίνησα πολύ πρόσφατα ως αρχάριος blogger.
Απο τη θεματολογία του βιβλίου, μου φαίνεται πολύ όμορφη πρόταση. Αλλά απ'ότι διάβασα δεν σας πολυενθουσίασε..Θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον τις επισημάνσεις σας! Και θα το διαβάσω σίγουρα..οχι αυτή τη περίοδο, αλλά μέσα στο καλοκαίρι! Καλό απόγευμα!
Λυπάμαι, ξαναπροσπάθησα, αλλά είναι αδύνατο να το τελειώσω, τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν τόσα άλλα καλά βιβλία. "Αυτομολώ", εγκαταλείπω την προσπάθεια.
Anagnostria, δεν σε κατηγορώ. Η εγκατάλειψη ενός βιβλίου είναι δικαίωμα κάθε αναγνώστη και στη συγκρεκριμένη περίπτωση σε δικαιολογώ απόλυτα.
Roadartist,
όπως είδες το βιβλίο δεν αξίζει ούτε για το καλοκαίρι.
Πατριάρχης Φώτιος
:) :) Ευχαριστώ :)
Να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου;
Όντως το βιβλίο είναι απλοϊκά γραμμένο αλλά το θέμα του με αγγίζει ιδιαίτερα και πιστεύω ότι παρουσιάστηκε καλύτερα από τη "Βιογραφία ενός βιβλίου" του Ζίβκοβιτς που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Μέσα στις σελίδες του βρήκα προτάσεις, όπως: "ο συγγραφέας και το βιβλίο δεν πεθαίνει πραγματικά, παρά μόνο μαζί με τον τελευταίο του αναγνώστη" (σ. 124), "το περιεχόμενό μου θα επιζήσει στο πνεύμα εκείνων που με διάβασαν, κι ακόμα πιο πέρα"(σ. 138) που τις κράτησα.
Librarian, αν επρόκειτο για μπλογκ, για ποίημα ή έστω για διήγημα θα δεχόμουν μια τέτοια ανάγνωση, μια ανάγνωση δηλαδή των φράσεων-συνθημάτων που φιλοσοφούν πάνω στη γραφή και την ανάγνωση. Αλλά τώρα αυτό δεν φτάνει.
Να είσαι καλά.
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment