Δημήτρης Καπετανάκης, “Η συμμορία της συγκίνησης” Δεν θα επιχειρήσω εδώ να αναλύσω συνολικά το μυθιστόρημα παρόλο που μου άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Το μόνο που θα κάνω σε πρώτη φάση (κι ίσως επανέλθω) είναι η αποκωδικοποίηση των ονομάτων του έργου, που παραπέμπουν, αν εικάζω σωστά, κατευθείαν σε βιβλικά πρόσωπα:
Πρώτα απ’ όλα ο αφηγητής-πρωταγωνιστής που στο τέλος παρουσιάζεται σαν μια ενσάρκωση του διαβόλου:
Αμορί Αρνώ ή Ισκάρ ~ Ισκαριώτης
Κατόπιν τα πρόσωπα της συμμορίας:
Αναστάζια Μαγκνταλένα Όσιπρις ~ Ανάσταση + Μαγδαληνή
Αντρέα Ντούργκεα ~ Αντρέας ο πρωτόκλητος
Γιάκομπ Μόθμαν ~ Ιάκωβος ο αδελφόθεος
Τελώνιους Μάθιους ~ Ματθαίος ο Ευαγγελιστής
Λάζαρος Παπανικήτας ~ Λάζαρος ο αναστηθείς
Μερικά από τα υπόλοιπα πρόσωπα:
Τίμοθυ Κινγκ ~ Τιμόθεος
Γκυ Μερσιέ ; μερσί: ευχαριστώ
Σάιμον Γκέηνς ~ Μπιλ Γκέητς
Ντολόρες Μπρουνέρ ; Παναγία (στα ισπανικά dolores: δάκρια)
Σεμπάστιαν Μπολντ ; Σεβαστιανός
Λουκάς Αντύπας ~ Λουκάς ο Ευαγγελιστής
Γουίδο Ναζάριο ; Ναζωραίος
Έχω την έντονη εντύπωση ότι τα ονόματα δεν έχουν επιλεχθεί τυχαία. Πολλά από αυτά είναι κλειδιά για μια θεολογική προσέγγιση, αφού το θέμα του βιβλίου είναι η σύγκρουση Καθαρών και Καθολικών τον 13ο αι, μεταφερμένη στη σύγχρονη εποχή. Άλλα βέβαια ονόματα είναι απλώς γεμίσματα. Έτσι, η σύνδεση των ονομάτων θα επιδείξει και άλλους συσχετισμούς, οι οποίοι στο τέλος επιφέρουν το αποτέλεσμα μιας αλληγορίας του χθες και του σήμερα.
Πρώτα απ’ όλα ο αφηγητής-πρωταγωνιστής που στο τέλος παρουσιάζεται σαν μια ενσάρκωση του διαβόλου:
Αμορί Αρνώ ή Ισκάρ ~ Ισκαριώτης
Κατόπιν τα πρόσωπα της συμμορίας:
Αναστάζια Μαγκνταλένα Όσιπρις ~ Ανάσταση + Μαγδαληνή
Αντρέα Ντούργκεα ~ Αντρέας ο πρωτόκλητος
Γιάκομπ Μόθμαν ~ Ιάκωβος ο αδελφόθεος
Τελώνιους Μάθιους ~ Ματθαίος ο Ευαγγελιστής
Λάζαρος Παπανικήτας ~ Λάζαρος ο αναστηθείς
Μερικά από τα υπόλοιπα πρόσωπα:
Τίμοθυ Κινγκ ~ Τιμόθεος
Γκυ Μερσιέ ; μερσί: ευχαριστώ
Σάιμον Γκέηνς ~ Μπιλ Γκέητς
Ντολόρες Μπρουνέρ ; Παναγία (στα ισπανικά dolores: δάκρια)
Σεμπάστιαν Μπολντ ; Σεβαστιανός
Λουκάς Αντύπας ~ Λουκάς ο Ευαγγελιστής
Γουίδο Ναζάριο ; Ναζωραίος
Έχω την έντονη εντύπωση ότι τα ονόματα δεν έχουν επιλεχθεί τυχαία. Πολλά από αυτά είναι κλειδιά για μια θεολογική προσέγγιση, αφού το θέμα του βιβλίου είναι η σύγκρουση Καθαρών και Καθολικών τον 13ο αι, μεταφερμένη στη σύγχρονη εποχή. Άλλα βέβαια ονόματα είναι απλώς γεμίσματα. Έτσι, η σύνδεση των ονομάτων θα επιδείξει και άλλους συσχετισμούς, οι οποίοι στο τέλος επιφέρουν το αποτέλεσμα μιας αλληγορίας του χθες και του σήμερα.
Πατριάρχης Φώτιος
06.01.2008
2 comments:
Ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις του ποστ. Θα ήθελα απλά να εκφράσω την εξής απορία: τι ακριβώς υποτίθεται ότι αποτελεί το κείμενο αυτό; Κριτική δεν είναι και παρουσίαση του συγγραφέα ή του θέματος του συγκεκριμένου βιβλίου δεν το λες. Δανειζόμενος μια δική σας φράση σας λέω ότι 'έχω την έντονη εντύπωση' πως τα τελευταία ποστς του Βιβλιοκαφέ θυμίζουν περιοδικό ποικίλης ύλης, κάτι σαν Madame Figaro. Δεν θέλω να σας προσβάλλω αλλά να σας προτρέψω να επιστρέψετε στον παλιό καλό εαυτό σας και στο δικό σας στυλ, Πατριάρχα μου. Να υποθέσω ότι δεν έχετε ακόμα γυρίσει από τις διακοπές σας και κάποιος άλλος έχει αναλάβει την διαχείριση του καφέ σας;
Αν το σχόλιό σου, Χρυσόστομε, είναι άμεση κριτική των τελευταίων ποστ και έμμεση επιδοκιμασία του όλου στύλ μου, σ' ευχαριστώ. Δεν άλλαξα όμως στυλ: απλώς βρήκα κείμενα που με προβλημάτισαν και δεν ήθελα να το παίξω αυθεντία που όλα τα ξέρει κι όλα τα εξηγεί. Φυσικά, θα επιλέξω την αναλυτική κριτική-παρουσίαση, όπως συνήθως, και στα επόμενα βιβλία. Αλλά όταν δεν έχω ολοκληρωμένη γνώμη, όταν βλέπω δέντρα αλλά δεν βλέπω το δάσος, απλώς εκθέτω τις απόψεις μου και περιμένω κι από τους έπίσκεπτες του καφέ τη γνώμη τους.
Για τον Καπετανάκη πάντος θα επιστρέψω, όπως έχω δηλώσει, για μια πιο αναλυτική παρουσίαση.
Καλή χρονιά.
ΥΓ. Τι είναι το Madame Figaro; Εννοώ πώς είναι διαμορφωμένη η ύλη του;
Post a Comment