Federico Axat, “Αμνησία”

Μυστήριο, λίγο μεταφυσική, αστυνομική περιπέτεια, θρίλερ, ψυχολογικό μυθιστόρημα: η κυλιόμενη σκάλα του Αργεντίνου συγγραφέα τραβά τον αναγνώστη απ’ τη μύτη.

Axat, Federico “Amnesia” 2018 "Αμνησία" μετ. Α. Βασιλάκου εκδόσεις Μεταίχμιο  2019

Ισπανόφωνη λογοτεχνία: συνήθως την χτυπάω αλύπητα, όπου τη βρω. Συχνά με λάθη στις επιλογές, συχνά με αποκαλύψεις που με αφήνουν άναυδο. Γνωστά ονόματα, κλασικές πένες αλλά και άγνωστοι σε μένα συγγραφείς συστήνουν ένα τέραστιο ισπανικό χαλί.

> Ο Federico Axat είναι γεννημένος το 1975 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Είναι πολιτικός μηχανικός και έχει κάνει σπουδαία καριέρα στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, δουλεύοντας πολλά χρόνια σε χώρες της Κεντρικής Αμερικής. Φανατικός αναγνώστης του Στίβεν Κινγκ και θαυμαστής της Χάισμιθ, ξεκίνησε να γράφει από πλήξη. Το "Τελευταία έξοδος" είναι το τρίτο του μυθιστόρημα, αλλά το πρώτο που έγινε τόσο μεγάλη διεθνής επιτυχία. Μεταφράζεται σε περισσότερες από 35 γλώσσες, ενώ η κινηµατογραφική µεταφορά του ήδη ετοιµάζεται - την παραγωγή έχει αναλάβει ο βραβευµένος µε Όσκαρ Michael Sugar, ενώ συζητιέται έντονα το όνοµα του Λεονάρντο ντι Κάπριο για τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

“Ο ήρωας του βιβλίου, ο Τζον, προσπαθεί να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ. Ωστόσο, χάνει ξαφνικά τον έλεγχο και βρίσκεται να ξυπνά στο σαλόνι του, με μια νεκρή κοπέλα. Πριν προλάβει να καταλάβει τι συνέβη, χτυπά το κινητό του: Είναι ο μεγάλος του αδελφός, ο Μαρκ, ο άνθρωπος στον οποίο καταφεύγει πάντα. Ο Μαρκ τον πείθει να θάψουν την κοπέλα στο δάσος του Κάρνιβαλ Φολς· όμως ο Τζον, που τον βασανίζουν οι τύψεις, αποφασίζει να ξεθάψει την κοπέλα και να ανακαλύψει τι συνέβη.

Όταν όμως το επιχειρεί, όλα καταρρέουν: πτώμα δεν βρίσκεται, και η τέλεια ζωή του αδελφού του αποκαλύπτεται ότι ίσως να μην είναι τόσο τέλεια. Ο Τζον κατατρύχεται από ερωτηματικά, ενοχές, αναμνήσεις- όλοι φαίνεται να ξέρουν για αυτή την υπόθεση, εκτός από τον ίδιο - και τον αναγνώστη”

Σε κάποιες λεπτομέρειές του το οπισθόφυλλο δεν φαίνεται ακριβές. Αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να καταλάβουμε το αφηγηματικό και αστυνομικό παιχνίδι που στήνει ο Αργεντίνος συγγραφέας. Τα ερωτήματα συνεχώς αυξάνονται και οι ανατροπές διαμορφώνουν έναν διάδρομο δράσης και έρευνας, που παρασύρει τον αναγνώστη στην περιπέτεια. Άλλοτε γρήγορα κι άλλοτε αργότερα, το βιβλίο μπορεί να μην πετυχαίνει τον τέλειο ρυθμό, αλλά δεν παύει να είναι γραμμένο στις προδιαγραφές του μυστηρίου.

Αυτό που ίσως θεώρησα ιδιαίτερο όταν το διάβαζα είναι η μετάβαση από το ένα είδος στο άλλο, με αποτέλεσμα και η ανάγνωση να πηδά απ’ το ένα σκαλί στο άλλο. Το κείμενο ξεκινά ως μυθιστόρημα μυστηρίου, με την έννοια ότι το πτώμα της κοπέλας στοιχειώνει τον John, ο οποίος δεν ξέρει –και μαζί μ’ αυτόν κι εμείς- αν ήταν πραγματικό ή οφείλεται σε παραίσθηση. Συνεχίζει με δόσεις μεταφυσικής, υποβολιμαίας, καθώς και άλλοι έχουν δει το ίδιο “όνειρο”, γεγονός που υποβάλλει σκέψεις για μια αλλότρια εμπειρία. Γρήγορα όμως ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι κάτι τέτοιο, αλλά η παραίσθηση, μισή αληθινή και μισή πλαστή, οφείλεται στα πειράματα του κάνει η εταιρεία του αδελφού του Johnny, του Mark, κι όταν αυτός αυτοκτονεί, έχουμε την ανάμιξη και του FBI, έχουμε πλέον ένα καθαρόαιμο αστυνομικό. Αλλά… η αυτοκτονία του δεν οφείλεται πιθανόν στην κοπέλα, στην εταιρία, στα φάρμακα κλπ, αλλά στο οικογενειακό δράμα που κουβαλούσε, ερήμην και του αδελφού του. Το αστυνομικό γίνεται ψυχολογικό.

Παρά την απόλαυση μιας γρήγορης και μεστής σε επεισόδια ανάγνωσης, νομίζω ότι τελικά ο συγγραφέας το παράκανε. Οι συνεχείς ανατροπές, τα νέα δεδομένα, οι διαρκείς αποκαλύψεις, που υστερούν σε απόλυτη συνοχή, καθώς μερικά σημεία φαίνονται αναληθοφανή, ματαιώνουν τα αποτέλεσμα. Γρήγορο ανάγνωσμα, ραγδαίο, μερικές φορές προβληματισμένο, αλλά ταυτόχρονα γραμμένο σαν best seller, που παρασέρνει αλλά δεν διεισδύει στο βάθος του φλοιού του εγκεφάλου.

Πάπισσα Ιωάννα