Tuesday, January 12, 2016

“Καζάνι” της Μαρίας Α. Ιωάννου

Όσα βράζουν μέσα-μας, μια μέρα θα εκραγούν, όσα κοχλάζουν, θα ανατιναχτούν και μαζί θα πάρουν όλο τον περιβάλλοντα χώρο σε μια ανάφλεξη χωρίς όρια.



Κυπριακός με καϊμάκι:

Μαρία Α. Ιωάννου
Καζάνι
εκδόσεις Νεφέλη
2015
 


          Μ’ αρέσουν οι συλλογές διηγημάτων που έχουν έναν κεντρικό άξονα, ο οποίος συνδέει τα επιμέρους κείμενα. Είναι ίσως μια πυρηνική ιδέα πάνω στην οποία ο συγγραφέας χτίζει μία μία τις ψηφίδες-του ή ένα σχέδιο, υποσυνείδητο, που παίρνει σχήμα και μορφή, όταν γραφεί και το τελευταίο διήγημα.

          Η νεαρή Κύπρια συγγραφέας με είχε καταπλήξει με το προηγούμενο βιβλίο-της “Η γιγαντιαία πτώση μιας βλεφαρίδας”, με την πρώτη συλλογή διηγημάτων-της στην οποία έδειξε συγγραφικό τσαμπουκά. Τώρα επανέρχεται με μια ανάλογη συλλογή μικρών ή μεσαίων σε έκταση κειμένων, όπου φαίνεται πάλι η εκρηκτική διάσταση της σκέψης και του λόγου-της.
          Καταρχάς, ένα καζάνι είναι ο ψυχισμός-της, που βράζει, βρυχάται σαν ηφαίστειο, λιώνει εμπειρίες και σκέψεις, αναδίδει αναθυμιάσεις και είναι πάντα έτοιμο να εκραγεί. Είναι η συμπίεση που νιώθουν οι ήρωες των διηγημάτων, προερχόμενη από την κοινωνία, τους άλλους ή από εσωτερικές τραγωδίες. Αυτή η συμπίεση κοχλάζει ες αεί και κάποια στιγμή δεν συγκρατείται αλλά εφορμά προς τα πάνω, κάνοντας τον κόσμο γης μαδιάμ. Αυτό το “γης μαδιάμ” γεννά το αλλόκοτο, αλλόφρον, παθιασμένο, λελογισμένα άναρχο, σκόπιμα αντικομφορμιστικό γράψιμο της Ιωάννου, καθώς το πυρακτωμένο μάγμα μετατρέπεται σε λέξεις και εικόνες.
          Αυτή η αγανάκτηση, η οργή, ο αναβρασμός εκδηλώνεται άλλοτε με παραδοξότητες, που έχουν ένα στοιχείο άλογο, ιονεσκικό, παράλογο, κι άλλοτε με σκηνές σκληρές, πικραμένες, φορτισμένες με μια ωμότητα πολύ ερεθιστική, η οποία σοκάρει. Στο πρώτο κιόλας διήγημα ο Πάολο, μαύρος μετανάστης στην Κύπρο, μαζεύει μυρμήγκια, τρώει χαρτιά και κάνει εμετό, μια σουρεαλιστική σκηνή με πολλές προεκτάσεις, ενώ στο δεύτερο η ηρωίδα, με κομμένα πόδια και με τεχνητά μέλη (;), θυμίζει στον υπαίτιο την παρουσία-της. Από τη μια ένα παράλογο κοκτέιλ κι από την άλλο ο κυνισμός, από τη μία η ζωή ως συλλέκτης τραγελαφικών στιγμών κι από την άλλη η ωμή αλήθεια ως υπενθύμιση ηττών και ενοχών.
"Ο προσκυνητής"
του Ρενέ Μαγκρίτ
          Σε πολλά διηγήματα η συγγραφέας παίζει με την αποκάλυψη της ταυτότητας ενός “εγώ” ή ενός “εσύ”, το οποίο παραμένει άγνωστο εκτός από πολυάριθμες νύξεις για την ταυτότητά-του, ον που μπορεί να είναι ένα άψυχο αντικείμενο ή μέλος σώματος. Αυτό κάνει αφενός την ανάγνωση ντετεκτιβική εμπειρία και συνάμα γεννά συμβολισμούς και προεκτάσεις, τις οποίες ο αναγνώστης χαίρεται να εξιχνιάζει. Αυτό είναι ίσως το δυνατό-της κομμάτι, μαζί με μια υπόγεια συναισθηματική πίεση που εδώ κι εκεί αχνοφαίνεται, σαν κουφοβράζει, και ζητεί χαραμάδες να διοχετευτεί, για να μην εκραγεί.
          Αν ήταν το πρωτόλειο της νεαρής συγγραφέως, θα εκτιμούσα πολλά απ’ αυτά που είδα και στην “Γιγαντιαία πτώση μιας βλεφαρίδας”. Επειδή όμως είναι το δεύτερο, στο οποίο θα περίμενα εξέλιξη, αλλαγή, εμβάθυνση κ.ο.κ., θεωρώ ότι δεν προχώρησε όσο θα έπρεπε και παρέμεινε σε μια ιδιοσυστατική γραφή, μια γραφή αναμενόμενη και εν μέρει στάσιμη.

[Οι εικόνες που σπάνε τη μονοτονία του κειμένου αντλήθηκαν από: www.chowhound.com, www.tes.com και www.alexanderwild.com]

Πατριάρχης Φώτιος

23 comments:

Βιβή Γ. said...

Ως το βράδυ θα έχω έτοιμη ανάρτηση για την ίδια συλλογή!(Τα μεγάλα πνεύματα επικοινώνησαν πάλι).

Απόστολος said...

Χίλια συγνώμη για την εκτός θέματος ερώτηση που θέλω να κάνω, αλλά εδώ και πολύ καιρό δεν μπορώ να βρω αρμόδιους για να μου απαντήσουν. Θέλω να διαβάσω, πιο σωστά να προσπαθήσω να διαβάσω, τον Οδυσσέα του James Joyce και θέλω να μου πείτε αν ξέρετε ποια από τις 2 ελληνικές μεταφράσεις είναι "καλύτερη": η παλιά μετάφραση των εκδόσεων Κέδρος από τον Καψάσκη ή η καινούρια μετάφραση των εκδόσεων Κάκτος από τον Ανευλαβή; Προσωπικά το είδα κάπου σε μετάφραση Ανευλαβή αλλά δίστασα να το πάρω γιατί ξέρω ότι ο Ανευλαβής δεν είναι επαγγελματίας μεταφραστής. Από την άλλη όμως έχω ακούσει ότι κι η μετάφραση του Καψάσκη έχει πολλές ατέλειες ενώ κάποιοι λένε ότι ο Ανευλαβής έχει κάνει καλή δουλειά τόσο στη μετάφραση όσο και στις επεξηγήσεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να πιστέψω και επιπλέον αποκλείεται και το ενδεχόμενο να αγοράσω και τις 2 μεταφράσεις. Εσείς τι γνώμη έχετε;

Ευχαριστώ!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Βιβή, θα περιμένω να τη δω αναρτημένη.
Π.Φ.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Απόστολε,
δεν έχω προσωπικά ιδέα για όσα ρωτάς.
Ελπίζω κάποιος από τους αναγνώστες-μας να σε διαφωτίσει.
Π.Φ.

Νώντας Τσίγκας said...

#Nα προσπαθήσω να διαβάσω, τον Οδυσσέα του James Joyce και θέλω να μου πείτε αν ξέρετε ποια από τις 2 ελληνικές μεταφράσεις είναι "καλύτερη": η παλιά μετάφραση των εκδόσεων Κέδρος από τον Καψάσκη ή η καινούρια μετάφραση των εκδόσεων Κάκτος από τον Ανευλαβή;#

Ο "Οδυσσεας" του Τζόϋς πράγματι κυκλοφόρησε το 1984 απο τον Κέδρο σε μετάφραση του σκηνοθέτη και συγγραφέα Σωκρ. Καψάσκη. Είχε προηγηθεί η μάλλον κακή και κολοβη μετάφρασή του από ομάδα μεταφραστων -"εκδόσεις Παϊρίδη"/1970 (σ' αυτήν τον διαβάσαμε οι περισσότεροι. Όσοι είχαν τα κότσια κατέφυγαν στο αγγλικό πρωτότυπο...).
Όσον αφορά την -θρυλούμενη -μετάφραση του [λίαν αθυρόστομου γιατρού] κ. Ανευλαβή απ' ότι έχω δει επροκειτο να εκδοθεί απο τις εκδόσεις Κάκτος αλλά νομιζω ότι ο θάνατος του Οδυσσέα Χατζόπουλου που προέκυψε την ακύρωσε. Παρόμοια μοίρα είχε η μετάφραση του Οδυσσέα παλιότερα στα χέρια της Μαντως Αραβαντινού καθώς η έξοχη μεταφράστρια και ερευνήτρια του Τζοϋσικού έργου είχε σχεδόν ολοκληρώσει αλλά την προλαβε κι αυτήν ο θάνατος.
Ελπίζω ο κ. Ανευλαβής να καταφύγει σε άλλον εκδότη αλλα δεν ξέρω ποιός θα ενδιαφέρεται και πως θα δεχτούν την συνεισφορά του.
Εμπειρία /μέτρο αναφοράς από την μεταφραστική ικανότητα του Ανευλαβή έχουμε πάλι από τις εκδόσεις Κάκτος με το έργο "Η αγρύπνια των Φίνεγκαν". Νομίζω πως ο Ανευλαβης έχει κατορθώσει άθλο. Γιατί το ογκώδες βιβλίο (δύο τόμοι) δεν διαβάζεται ούτε στα ...αγγλικά. Πρόκειται για μονόλογο ένος μεθυσμένου Ιρλανδου που έχει κτυπήσει στο κεφάλι και πεθαίνει απο εγκεφαλική αιμορραγία.Οι λεξεις πηγαίνουν απο αργκο ιδιωματικές των ιρλανδών σε μεθυσμένες παραληρητικες χωρίς νόημα και ο Ανευλαβής τις μεταφραζει! Τις αποδίδει στα ελληνικά! Το αποτελεσμα: μισή σελιδα κείμενο μισή σελιδα σχολιασμοί. Αθλημα και να το διαβάσει κανείς. Πάντως κρίνω ότι είναι σοβαρός ο κύριος αυτός και ξέρει τί του γίνεται.
Μακάρι το βιβλιο του να βγεί κάποτε.
Μέχρι τότε εσείς θα πρέπει να αρκεστείτε στην αξιοπρεπή μετάφραση του μακαρίτη Καψάσκη.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ!
(Είμαι εδω κι ας μη φαίνομαι. Με στεναχώρησε πολύ ο καυγάς και το ...διαζύγιο σου με τη "Ρόζα")

Απόστολος said...

@Νώντας Τσίγκας
ευχαριστώ πολύ για το κατατοπιστικότατο σχόλιό σου. Μόλις με έπεισες να πάρω να διαβάσω από μετάφραση Ανευλαβή αν και σέβομαι και την προσπάθεια Καψάσκη και τις εκδόσεις Κέδρος για την αξιοπιστία τους στις μεταφράσεις. Να το διαβάσω απευθείας στο αγγλικό πρωτότυπο δεν έπαιζε ούτως ει άλλως με την καμία. Εμπιστεύομαι τον κύριο Ανευλαβή παρόλο που δεν είναι επαγγελματίας μεταφραστής, θα έλεγα μάλιστα ότι ακριβώς γι' αυτό το λόγο τον εμπιστεύομαι περισσότερο.

Anonymous said...

Η μετάφραση του Ανευλαβή κυκλοφορεί κανονικά. http://www.politeianet.gr/books/9789603829638-joyce-james-kaktos-odusseas-231151

anagnostria said...

Κυπρία και να μην την ξέρω;;;Περίεργο! Θα το ψάξω.
Τα σέβη μου.

Μαγδαληνή Μ. said...

Αγαπητέ Απόστολε
επειδή σας συμπάθησα ρώτησα για το θέμα σας τον καλό μου συνάδελφο Θανάση, που είναι του ποιοτικού, και έπεσα στην περίπτωση. Έχει διαβάσει και τις δύο εκδόσεις που αναφέρετε. Δεν θα τον πω βαρεμένο γιατί μπορεί να δει το σχόλιο, αν και δεν παρεξηγιόμαστε μεταξύ μας (Θανάση μου ξέρεις πόσο σ' αγαπάω και σ' εκτιμάω). Την έκδοση του Κάκτου τη διάβασε όπως μου είπε επειδή έτυχε να ξέρει πολύ καλά τον Ανευλαβή προσωπικά, και μου είπε ότι κυριολεκτικά το ζωντάνεψε και το συνιστά ανεπιφύλακτα. Επί μισή ώρα μου έλεγε διάφορα δεν καταλάβαινα τίποτα αλλά τι να έκανα, παρίστανα ότι καταλάβαινα όλο ναι, ναι, βεβαίως, ενδιαφέρον και διάφορα τέτοια έλεγα κι αυτό για χάρη σας καλε μου Απόστολε.(Θανάση μου δεν είναι που βαριόμουνα, άκουγα και σιγά σιγά θα μάθω κι εγώ). Τώρα βέβαια άργησα λίγο γιατί έχετε πάρει την ίδια απόφαση αλλά τόση ώρα άκουγα τον καλό μου συνάδελφο, μην πάει και χαμένη αλλά και επειδή θέλω να σας ρωτήσω κι εγώ κάτι. Θα ρωτήσω βέβαια και τον Θανάση, αλλά αν θέλετε και δεν είναι μεγάλος κόπος για σας, πείτε μου κι εσείς.
Το μεσημέρι μετά τη δουλειά πήγα στο σουπερμάρκετ, στου Σκλαβενίτη, που έχει στον πάνω όροφο μια γωνιά που πουλάει βιβλία προσφορά και πήρα ένα με 4 ευρώ που μου άρεσε ο τίτλος, ο έρωτας νοστάλγησε την Κούβα λέγεται, και επειδή εκτός από έρωτα είχε και Κούβα μου φάνηκε κάπως πιο ποιοτικό και το πήρα μήπως και αναβαθμιστώ. Είναι ενός που τον λένε Γκουτιέρες. Τον έχετε υπόψη σας; Θα με βοηθήσει; Τι λέτε;
Σας ευχαριστώ
Μαγδαληνή Μ.

Απόστολος said...

Ευχαριστώ πολύ Μαγδαληνή Μ για το κόπο που έκανες και ρώτησες, αλήθεια, θέλω όμως από σένα μια μικρή χάρη ακόμα: να σταματήσεις να μου μιλάς στον πληθυντικό, προτιμώ τον ενικό. Τώρα ας πάμε στην ερώτηση που μου έκανες για τον Γκουτιέρες. Για να είμαι ειλικρινής δεν τον έχω διαβάσει, έχω ακούσει καλές γνώμες γι' αυτόν αλλά μέχρι εκεί. Οπότε δεν θα τολμήσω να πω περισσότερα από όσα ξέρω και ούτε θα αφήσω τη φαντασία μου να οργιάσει διακινδυνεύοντας να πω ανακρίβειες, στη θέση σου πάντως θα του έδινα ευκαιρία, δεν θα τον απέρριπτα εξαρχής. Από Κουβανούς συγγραφείς μπορώ αν θέλεις να σου πω τη γνώμη μου για τον Αλέχο Καρπεντιέρ και για τον Παδούρα, ο οποίος είναι σύγχρονος. Ο Παδούρα μου αρέσει πολύ, τον βρίσκω εξαιρετικό, για τον Αλέχο Καρπεντιέρ έχω μια αντιφατική άποψη.

Μαγδαληνή Μ. said...

Καλέ μου Απόστολε
σ' ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες κι ας μην ξέρεις για τον Γκουτιέρες. Όταν διαβάσω το βιβλίο θα σου πω αν μου άρεσε και αν έχω καταλάβει κάτι και αν θα κοιτάξω για να διαβάσω και αυτούς που λες. Όχι ότι έχω καμία προτίμηση στους Κουβανούς ούτε και σε άλλους, αυτό το βιβλίο τυχαία το πήρα και θα προσπαθήσω να το διαβάσω γρήγορα. Είναι και ο καιρός βλέπεις που με ξεμυαλίζει επειδή προτιμώ τις βόλτες από το διάβασμα και σήμερα ένιωσα μια τεράστια χαρά επειδή είδα μαργαρίτες ανθισμένες!!! Δύο!!! και γύρω γύρω ένα σωρό μπουμπούκια καθώς επίσης και διάφορα άλλα αγριολούλουδα. Εμένα μου αρέσει πολύ η άνοιξη και το καλοκαίρι γι' αυτό χάρηκα τόσο πολύ!!!
Ευχαριστώ και θα τα ξαναπούμε.
Μάγδα

Νώντας Τσίγκας said...

# Anonymous Anonymous said...

Η μετάφραση του Ανευλαβή κυκλοφορεί κανονικά. http://www.politeianet.gr/books/9789603829638-joyce-james-kaktos-odusseas-231151#

Και μάλιστα έχει κυκλοφορήσει απο τον Φεβρουάριο του '14 όπως βλέπω [4μηνες προτού πεθάνει ο Χατζόπουλος...].
Ηχηρή η απουσία παρουσίασης από τα media του "χώρου"...
Ευχαριστώ για την ενημέρωση και διόρθωση.

Απόστολος said...

Θα πρότεινα στον αγαπητό και ευρυμαθή πατριάρχη Φώτιο να ανοίξει κάποια στιγμή, εφόσον θέλει και μπορεί, να ανοίξει ένα νήμα για το πολυεπίπεδο και μεταμοντέρνο μυθιστόρημα ώστε να δούμε τον Οδυσσέα μέσα στη χρονική εξέλιξή του. Είναι πλέον αποδεκτό ότι ο James Joyce επηρεάστηκε βαθιά από τον συμπατριώτη του Λώρενς Στερν που έγραψε "η ζωή και οι απόψεις του Τρίστραμ Σάντυ κυρίου από Σόι" που είναι ο πρόδρομος του Οδυσσέα και γενικότερα του μεταμοντερνισμού στη λογοτεχνία και γράφτηκε το 18ο αιώνα παρακαλώ. Φανταστείτε πόσα εξελικτικά βήματα μπροστά όταν ακόμα δεν έχει μορφοποιηθεί καλά-καλά (σχεδόν καθόλου θα έλεγα) το κοινωνικό ρεαλιστικό μυθιστόρημα. Επίσης ο Οδυσσέας άνοιξε το δρόμο στο πολυϊστορικό μυθιστόρημα που εισήγαγε ο Μπροχ με τον Θάνατο του Βιργιλίου. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να συζητήσουμε σε ξεχωριστό νήμα αυτό το ζήτημα μιας και έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν εδώ μέσα πολλοί γνώστες του θέματος και θα μπορούσαν άνετα να διαφωτίσουν κι εμένα αλλά και άλλους.

Μαραμπού said...

Καλημέρα σε όλους! Στο "καζάνι" ρίξαμε άλλα υλικά σήμερα αλλά δεν πειράζει, το φαγητό θα βγει τέλειο!

Απόστολε, αυτή την εποχή διαβάσω τον Οδυσσέα και έχω αγορασμένες και τις δύο μεταφράσεις. Σου λέω με κάθε σιγουριά, ΜΑΚΡΙΑ από την μετάφραση του Καψάσκη (Κέδρος)!!!Πολύ μακριά όμως! Ο Ανευλαβής είναι πλέον ο καλύτερος μεταφραστής (με διαφορά) του Τζόυς! Και όπως ανέφερες και εσύ, επειδή ακριβώς είναι γιατρός και όχι επαγγελματίας μεταφραστής, φαίνεται ότι αυτό που μετατράζει το κάνει με απόλυτη αγάπη και σεβασμό. Εξάλλου, δεν πιστεύω να θέλει να μεταφράσει στο μέλλον κάτι άλλο. Αν κάνεις υπομονή κανένα μήνα ακόμα, θα διαβάσεις μερικές σκέψεις μου πάνω σε αυτό το πολύ σπουδαίο μυθιστόρημα. Αν επισκέπτεσαι συχνά το μπλογκ του Πατριάρχη, τότε θα οδηγηθείς εύκολα προς εμένα (όπου και αν εμαφανιστώ).

Νώντα, χαίρομαι που σε ξανασυναντώ εδώ. Θυμάμαι που μου έλεγες για την Αγρύπνια! Μου την έκαναν δώρο!! Το καλύτερο που πήρα :-) Είναι φορβερή, ανυπομονώ να μπλεχτώ στις πολυσημίες της. Για την ώρα διαβάζω τον "ανευλαβή" Οδυσσέα. Κακώς δεν προβλήθηκε η νέα έκδοση, πολύ κακώς! Θα αναφερθώ εκτενώς σε αυτό. Καλή συνέχεια!

Μαγδαληνή Μ., μάπα ο Γκουτιέρες! Πουλάει πολύ σεξ και λογοτεχνία λίγο! Βέβαια, είναι πολύ σχετικό τι αναζητάει ο καθένας μας στο σεξ και στη λογοτεχνία! Όταν το διαβάσεις, πες μας την γνώμη σου.

Καλή χρονιά Πατριάρχα (και σε όλους σας)!

Μαρία Α. Ιωάννου said...

Καλημέρα από Κύπρο, Π. Φώτιε σε ευχαριστώ πραγματικά που βούτηξες για μια ακόμη φορά στη γραφή μου, που ένιωσες το Καζάνι μου. Εύχομαι να είμαστε καλά και αυτός ο διάλογος να συνεχιστεί και στο μέλλον. Όσο για τον Οδυσσέα, εγώ έχω τη μετάφραση του Καψάσκη και είναι αξιοπρεπής αλλά από αυτά που άκουσα θα ψάξω και την πιο πρόσφατη. Μεγάλη τιμή και τύχη να ψηνόμαστε παρέα με τον Οδυσσέα του Joyce. πάντως! :)

Βιβή Γ. said...

Έχω του Κέδρου κι εκεί κάθεται,χρόνια τώρα,καρδιά δεν μου κάνει ούτε καν να τον ξεφυλλίσω τον Οδυσσέα.Περίεργες οι σχέσεις μας με τα βιβλία για τα οποία γίνεται παγκόσμιος ντόρος...

Ο Γκουτιέρες δεν είναι κακός,αυτοκαταστροφικός είναι,κάτι πάει να πει,αρχίζει να παριστάνει τον Μπουκόφσκι,δεν το΄χει,μιμείται,πάρτον κάτω,καλά να πάθει.Η "Τριλογία της Αβάνας" πχ θα μποορύσε κάτι περισσότερο να πει,ο Γκουτιέρες θάβει τις ίδιες του τις ιδέες κάτω από τόνους βρισιές και σεξουλιές που ενίοτε είναι για γέλια.Τέλος πάντων.

Η ανάρτηση η δική μου, Φώτιε,για το "Καζάνι" της ταλαντούχας Ιωάννου θα γίνει την άλλη βδομάδα,είχα άλλο στην σειρά και το΄χα ξεχάσει...Στο μεταξύ θα έχω ξε-επηρεαστεί από τα σχόλιά σου (διότι είσαι ένας εκ των στα δάχτυλα μετρουμένων που λαμβάνω υπόψη μου την γνώμη τους)και επίσης θα την ξαναδώ.

Simone said...

Καλημέρα σας, συμφωνώ με τον Μαραμπού ότι η μετάφραση του Οδυσσέα του Τζειμς Τζόυς σε εκδόσεις Κέδρος δεν είναι καλή. Το αγόρασα από γνωστό βιβλιοπωλείο και μάλιστα μου το παίνεσαν ως την καλύτερη και μετά φυσικά κατέληξα στην μετάφραση του Ανευλαβή για να μπορέσω να τελειώσω το βιβλίο. Μου πήρε ενάμισι μήνα για να το διαβάσω, συχνά ξαναδιάβαζα το ίδιο κεφάλαιο για να το εμπεδώσω. Πάντως ένοιωσα στο τέλος ότι διάβασα ένα αριστούργημα.
Με εκτίμηση Σουμέλα

ΥΓ: συμφωνώ με τον κύριο Τσίγκα ότι το διαζύγιό σου με τη Ρόζα με στεναχώρησε επίσης πολύ!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Για τον "Οδυσσέα" εξακολουθώ να λέω ότι δεν έχω γνώμη
και γι' αυτό δεν συμμετείχα στη συζήτηση.

Μαρία Ιωάννου, να είσαι καλά, να εμβαθύνεις και να... εξελίσσεσαι
(και) πέρα από τον εαυτό-σου.

Νώντα και Σουμέλα,
στενοχωρηθήκατε για τον καυγά
ή για τη διαφωνία
ή για τον τρόπο που έγινε
ή για την αποχώρηση της Ρόζας;
Προσωπικά, παρόλο που είμαι άνθρωπος ανοικτός (έτσι νομίζω τουλάχιστον),
δεν μπορούσα να ανέχομαι να με προσβάλλει κάθε τρεις και λιγάκι
και να διαμορφώνει μια ατζέντα συζήτησης πάνω στα προσωπικά-της κολλήματα.
Π.Φ.

Νώντας Τσίγκας said...

Πατριάρχα μου ,

η περσόνα της "Ρόζας" ήταν ένα γουστόζικο ζιζάνιο που φύτρωσε στο κήπο σου μια ωραία πρωία. "Άνθος του κακού"...
Εσύ ως Πατριάρχης και ως οικοδεσπότης φιλόξενος όφειλες -όπως και έπραξες επί πολυν καιρό- να το υπομείνεις, να το παίρνεις με το καλό. Όχι ως τρελό αλλά ως ...οπλισμένο μέχρι τα μπούνια [γιατί έχει"σκευή" !] και αποφασισμένο να τιναχτεί με όλα του τα σύνεργα και πυρομαχικά μέσα στο ΚΑΦΕΝΕΙΟ (=blog). Έσκασε με τον χειρότερο τρόπο -την ψέγω και εν πολλοίς σε δικαιολογώ-.
Αλλά πάντα στεναχωριέμαι όταν τελειώνουν άσχημα σχέσεις με πάθος εκατέρωθεν.
Η "Ρόζα" υπήρξε ρόδο της αμφιβολίας που ποτέ δεν έκρυψε τα αγκάθια του.

Κρίμα...

Μαγδαληνή Μ. said...

Καλέ μου Μαραμπού και καλή μου Βιβή
σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είπατε για τον Γκουτιέρες. Τα ίδια περίπου μου είπε και ο καλός μου συνάδελφος και φίλος Θανάσης. Ο Θανάσης μου είχε δώσει μια φορά κάτι βιβλία που όμως δεν κατάλαβα τίποτα και μια φορά ένα αστυνομικό που μου ήρθε να του το φέρω στο κεφάλι(θυμάσαι, Θανάση μου) και από τότε του είπα να μην μου ξαναφέρει τίποτα. Αυτό όμως το ο έρωτας νοστάλγησε την Κούβα το πήρα μόνη μου, επειδή μου άρεσε ο τίτλος, και θα το διαβάσω. Χαίρομαι πολύ γιατί αφού τον ξέρετε τον Γκουτιέρες μάλλον θα είναι και λίγο του ποιοτικού. Θα το αρχίσω από σήμερα, μακάρι να χαλάσει λίγο ο καιρός για να μπορέσω να μείνω μέσα το Σαββατοκύριακο, εκτός από το βράδυ που θα βγω.
Καλέ μου Μαραμπού, θα το διαβάσω με μεγάλη προσοχή και θα σημειώνω για να γράψω τη γνώμη μου.
Ευχαριστώ
Μάγδα

Βιβή Γ. said...

Καλέ Μαγδαληνή,τον Γκουτιέρες δεν θα ξέραμε,τι μας πέρασες,ενιγουέι,θενκς για τον συνειρμό!

Βιβή Γ. said...

Μαραμπού,πού είσαι, γιατί δεν λες φχαριστώ στην κοπέλα;

Απόστολος said...

Καλά ο Γκουτιέρες δεν ήταν αυτός που είχε πει πως είναι πολύ πιο ευχάριστο να χύνεις σπέρμα από το να χύνεις αίμα; Δεν βρίσκω πάντως και κάτι ιδιαίτερο σε τέτοιου είδους αναγνώσματα, νομίζω πως πιο πολύ πουλάνε εξαιτίας του σκανδαλιστικού περιεχομένου τους. Ε, πορνογράφος λέγεται αυτός!