Monday, January 28, 2013

Μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα νέο …Νόμπελ;

“Ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας”. Πάνω σε αυτή την άποψη, που εξέφρασα πριν από λίγες αναρτήσεις, χωρίς φυσικά να διεκδικώ την πατρότητά-της, κάποιος σχολιαστής εξέφρασε την αντίρρησή-του. Κι αν έχει δίκιο ως προς την ευρεία εικόνα που παρουσιάζει η ελληνική λογοτεχνία, έχει σφοδρό άδικο γιατί δεν αντιλαμβάνεται ότι έχουμε ακόμα σημαντικές δυνάμεις να προβάλλουν το πολιτιστικό μας επίπεδο.
            Αφήνω την ονοματολογία και κατεβάζω γρήγορα το όνομα που μπορεί (κατά τη γνώμη-μου) να σταθεί επαρκώς στη διεθνή σκηνή. Όχι μόνο επειδή είναι ποιήτρια (και η ποίηση, λέγεται, ανθεί, αν και οι εφημερίδες φροντίζουν για την αφάνεια των ποιητών και τα ιστολόγια -του Βιβλιοκαφέ συμπεριλαμβανομένου- την παραμερίζουν), όχι μόνο επειδή είναι πολύ καλό το timing, με την Ελλάδα να είναι στο κέντρο των παγκοσμίων εξελίξεων, αλλά κυρίως επειδή είναι σπουδαία η ποιητική-της γραφή. Μιλάω για την Κική Δημουλά
            Και φαίνεται (μακάρι να έχω δίκιο) ότι συντονίζεται μια προσπάθεια να προβληθεί το έργο-της, να μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες και να προωθηθεί το όνομά-της στην παγκόσμια σκηνή. Μάζεψα μερικές τέτοιες προσπάθειες που διεθνοποιούν την ποίησή-της.


-                           Η International Herald Tribune αφιερώνει πρωτοσέλιδο άρθρο (5/1/2013) στην Κική Δημουλά που τη θεωρεί τη σημαντικότερη ελληνίδα ποιήτρια ever, μετά τη Σαπφώ, όπως είχε πει ο Νίκος Δήμου. Δείτε το θέμα της Παραπολιτικής. 
-                           Ανθολόγηση και μετάφραση των ποιημάτων-της από τη γνωστή μεταφράστρια Σεσίλ Ιγγλέση-Μαργέλλου και Rika Lesser που θα εκδοθούν από την Margellos World Republic of Letters του Yale University Press. Μάλιστα πραγματοποιείται εκδήλωση προς τιμήν της ποίητριας στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών) αύριο 29 Ιανουαρίου 2013 (ώρα 19.00).
-                           Η μετάφραση των έργων-της έχει προχωρήσει ούτως ή άλλως σε διάφορες γλώσσες και μάλιστα στα σουηδικά (της Ακαδημίας που δίνει τα Νόμπελ) από την Heka Edgen (1977) και τον Ingemar Rhedin (1997). Εκτός από τα σουηδικά έχει μεταφραστεί στα γαλλικά (από τον Michel Vokovitch το 1992 και την Martine Plateau-Zycounas το 1995), στα αγγλικά από τον David Conolly το 1996, στα ισπανικά από τους Nina Anghelidis καὶ Carlos Spinedi το 1998, στα γερμανικά από την Evangellia Karamountzou την ίδια χρονιά και τέλος στα ιταλικά από την Paola Maria Minucci το 2000. 

Μια συνολική παρουσίαση του έργου-της με κύρια πηγή το Πανεπιστήμιο Αθηνών και τη biblionet: 
πηγή: zougla.gr
Ποίηση

·  Ποιήματα, Ἀθήνα, 1952
·  Ἔρεβος, Ἀθήνα, 1956, Β´ ἔκδ. Στιγμή, 1990
·  Ἐρήμην, Ἀθήνα, 1958, Β´ ἔκδ. Στιγμή, 1990
·  Ἐπὶ τὰ ἴχνη, Φέξης, 1963, Β´ ἔκδ. Στιγμή, 1989
·  Τὸ λίγο του κόσμου, Ἀθήνα, 1971, Β´ ἔκδ. Νεφέλη, 1983, Γ´ ἔκδ. Στιγμή, 1990
·  Τὸ Τελευταῖο Σῶμα μου, Κείμενα 1981, Β´ ἔκδ. Στιγμή, 1989
·  Χαῖρε ποτέ, Στιγμή, 1988 (Γ´ ἔκδ.)
·  Ἡ ἐφηβεία τῆς λήθης, Στιγμή, 1996 (Γ´ ἔκδ.)
·  Ἑνὸς λεπτοῦ μαζί, Ἴκαρος 1999 (Β´ ἔκδ.)
·  Συγκεντρωτικὸς Τόμος, Ἴκαρος 1998
·  Ἦχος ἀπομακρύνσεων, Ἴκαρος 2001
·  Χλόη Θερμοκηπίου, Ἴκαρος 2005
·  Συνάντηση, Ίκαρος 2007
·  Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, Ίκαρος 2007
·  Τα εύρετρα, Ίκαρος 2010 

Τιμητικὲς (καὶ ἄλλες) διακρίσεις

πηγή:
ethnos.gr
·  1971 Β´ Κρατικὸ Βραβεῖο Ποίησης (γιὰ Τὸ λίγο τοῦ κόσμου)
·  1988 Α´ Κρατικὸ Βραβεῖο Ποίησης (γιὰ τὸ Χαῖρε Ποτέ)
·  1994 Βραβεῖο Κώστα καὶ Ἑλένης Οὐράνη ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν (γιὰ τὴν Ἐφηβεία τῆς Λήθης)
·  2001 Ἀριστεῖο Γραμμάτων τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, γιὰ τὸ σύνολο τοῦ ἔργου της.
·  Στὶς 28-2-2002 ἐξελέγη Τακτικὸ Μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν γιὰ τὴν Ἕδρα «Λογοτεχνία-Ποίηση»

Αν μπορούν οι αρμόδιοι φορείς να προετοιμάσουν καλύτερα το έδαφος, να αξιοποιήσουν τη διεθνή συγκυρία και να προβάλλουν το έργο της Κικής Δημουλά, ίσως μπορέσουμε να αυξήσουμε τις πιθανότητές-μας για ένα νέο …Νόμπελ.
[Η φωτογραφία κορυφής λήφθηκε από το www.moriasnow.gr]
Πατριάρχης Φώτιος

33 comments:

librarian said...

Μακάρι.

Anonymous said...

Και γιατί όχι;

Συμφωνώ ότι η Δημουλά είναι σπουδαία ποιήτρια -είτε αρέσει είτε όχι σε κάποιους.
Έχει γράψει εξαιρετικά ποιήματα.
Προσωπικά, όσο τη διαβάζω, τόσο πιο πολύ την εκτιμάω.


κ.κ.

Λύσιππος said...

Η κυρία αυτή ηταν μαζί με τους υπόλοιπους 31 δήθεν, που την 1/6/11 μας γνωστοποίησαν το "σκάστε και σκύψτε" σε προκύρηξη υπέρ των μνημονίων και της εν χορώ υποκρισίας κατάργησης του συντάγματος.
Το Νόμπελ όπως ξέρετε δίνεται σε ΑΞΙΟΥΣ και καλούς υπηρέτες και υπαλήλους -ομπάμα,Ε.Ε.,.όπως και οι θέσεις στην Ακαδημία.....
Άρα,μπορείτε να ελπίζετε για τη Μαντάμ και αν γίνει να καμαρώνετε ως Ελληναράδες

Πάπισσα Ιωάννα said...

Λύσιππε,
αν ο Σεφέρης ήταν πουλημένος, αγγλόφιλος, άνευρος διπλωμάτης, αμέτοχος στην αντιδικτατρική δράση κ.ο.κ., έβλαψε την Ελλάδα που κέρδισε το Νόμπελ;
Αν ο Ελύτης ήταν βουτυρομπεμπές μεγαλοαστός, αμέτοχος στα προβλήματα του λαού, λυρικός ενώ έξω καιγόταν ο τόπος, έβλαψε την Ελλάδα με το Νόμπελ;
Αν η Δημουλά είναι πουλημένη, συμβιβασμένη, προσκυνημένη, υποκρίτρια, οσφυοκάμπτης, θα βλάψει την Ελλάδα αν κερδίσει μια διεθνή διάκριση;
Αν ίσχυαν αυτές οι κατηγορίες, η πατρίδα κακοβλάφτηκε με τα βραβεία;

Το Νόμπελ δεν είναι αθώο, ναι το ξέρουμε όλοι. Οι διεθνείς διακρίσεις θέλουν ένα είδος διπλωματίας, προσωπικής ή εθνικής.

Αλλά,
η σύγχρονη και η διαχρονική εμβέλεια τέτοιων κινήσεων αφήνει το στίγμα-της σε ένα ολόκληρο πλέγμα εθνικών συντεταγμένων.
Πατριάρχης Φώτιος

Penelope said...

Συνήθως αποφεύγω να διαβάσω τα βιβλία που παίρνουν Νόμπελ, λόγω της ίντριγκας που συνοδεύει το θεσμό. Δεν είμαι σίγουρη ότι της αξίζει της Δημουλά μια τέτοια μεταχείριση...

Υ.Γ. Ενδιαφέρουσες όσες εκ των μυρίων αναρτήσεων έχω παρακολουθήσει.

Βιβή Γ. said...

Πατριάρχη,μας βάζεις δύσκολα σε καιρούς θολούς,καιρούς απώλειας της(εθνικής και προσωπικής,φοβάμαι)
ψυχραιμίας…
Ρωτάς αν έβλαψε,αντιρωτώ αν ωφέλησε…Ρωτάς αν κακοβλάφτηκε η πατρίδα μας,αντιρωτώ αν τα βραβεία των ξένων εμπόδισαν στο ελάχιστο την διαπόμπευση διαρκείας (εκτός των άλλων)που βιώνουμε.

Και μια ελαφρώς αθέλητη αλλά αναπόφευκτη τρολλιά ,οι Σεφέρης και Ελύτης-λες-ήταν αμέτοχοι,η Δημουλά όμως δεν είναι…πήρε θέση κι αυτό δεν το εφηύρε ο Λύσιππος πάνω στην (μάλλον αγενώς διατυπωμένη για τα δεδομένα του αγαπημένου και σοβαρού Βιβλιοκαφέ)σπουδή του να τα χώσει συλλήβδην…

H Δημουλά δεν αρκέστηκε στην ποίησή της,ούτε σιώπησε.Διάλεξε κι είναι δικαίωμά της.Κάποιο λόγο θα έχει.
Να την υποβιβάσουμε εμείς ως ποιήτρια; Όχι.

Αλλά είναι και μένα δικαίωμά μου κι όσων μας ενόχλησε η καιροσκοπική συμπόρευσή της με τους 31,να μην απλώσουμε,μαζί της χέρι αποδοχής ενός Νόμπελ-που κι εσύ είσαι καχύποπτος απέναντί του-και να το μαζέψουμε ως τα ψίχουλα, ανώδυνης και που δεν της κοστίζει,
παρηγοριάς από την Δύση…

Τέλος,τον αμέτοχο Σεφέρη και τον αμέτοχο Ελύτη τους μελοποίησε ο… συμμετέχων Θεοδωράκης.
Τη συμμετέχουσα Δημουλά, ποιος Θεοδωράκης και για ποιό λόγο να την μελοποιήσει…
Τώρα πια εξάλλου υπάρχουν τα ΜΜΕ να επικοινωνήσουν την Τέχνη με τον λαό…Έτσι δεν είναι;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Υπάρχουν, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, δύο βασικές ενστάσεις:

1. Από τη μία, ο ίδιος ο θεσμός των Νόμπελ, βεβαρημένος με αμαρτίες πολιτικής φύσης και ορθού σκέπτεσθαι, είναι γενικά ύποπτος. Και εγώ έχω εκφράσει κατά καιρούς τις αντιρρήσεις-μου, κι εγώ είμαι φιλύποπτος για τις επιλογές της Σουηδικής Ακαδημίας.
Ωστόσο, μέσα στα Νόμπελ ανήκουν ονόματα που επιλέχθηκαν, ασχέτως των εξωλογοτεχνικών κριτηρίων, και βάσει της αξίας-τους, με αποτέλεσμα να αποκτήσει το έργο-τους ακόμα μεγαλύτερη εμβέλεια.
Κι επαναλαμβάνω, πράγμα που οι επιφυλάξεις της Βιβής δεν απάντησαν, βλαφτήκαμε ως έθνος από τα δύο Νόμπελ; Νομίζω ότι λογοτεχνικά έγιναν ορόσημο, οι δύο ποιητές απέκτησαν διεθνή απήχηση, μέσω αυτών των δημιουργών –και άλλων- μπορούμε να διεκδικούμε σύγχρονες δάφνες, είμαστε πλέον στον παγκόσμιο πολιτιστικό χάρτη… Αλλιώς, θα επαναπαυόμασταν (και πάλι) στην αίγλη της αρχαιότητας και στους Καβάφη & Καζαντζάκη.

2. Από την άλλη, η Δημουλά κατηγορείται για εκούσια υποταγή στα κελεύσματα μιας αντιλαϊκής πολιτικής. Και σ’ αυτό δυο τρεις παρατηρήσεις μπορούν να δείξουν το λάθος της εκτίμησης.
α. Μπερδεύουμε το πρόσωπο με την ποιήτρια. Άρα οποιαδήποτε διεθνής διάκριση, όχι κατ’ ανάγκη το σεσημασμένο Νόμπελ, θα ισοδυναμεί με επιβράβευση μιας προδοσίας; Αν το έργο-της αξίζει, τότε πρέπει να προσπαθούμε ως Έλληνες, ως φορείς αυτής της γλώσσας και παράδοσης, να ακουστεί προς τα έξω.
β. Η ιστορία της χώρας δείχνει άπειρους διχασμούς. Και, για λόγους απόλυτα δικαιολογημένους για τους κατήγορους άλλων εποχών, δεν προωθήθηκε ποτέ ο Καβάφης, επειδή ήταν ομοφυλόφιλος, ο Καζαντζάκης, επειδή ήταν “άθεος”, ο Ρίτσος, επειδή ήταν κομμουνιστής. Έτσι, πηγαίνει (επίσημα) ένας Μελάς στη Σουηδία, για να μιλήσει εναντίον του Καζαντζάκη, έτσι εμείς οι ίδιοι θέτουμε απέναντί-μας τον διπλανό-μας για να βγάλουμε μαζί τα μάτια-μας. Σε πενήντα χρόνια θα λέει ίσως η ιστορία ότι δεν προωθήθηκε ούτε η Δημουλά για ανάλογους λόγους, που τότε θα φαίνονται το ίδιο άτοποι με τους λόγους που προανέφερα για τους παρελθόντες συγγραφείς…
Πατριάρχης Φώτιος

Penelope said...

Δε θα διαφωνήσω με τη διάκριση που κάνετε μεταξύ φυσικού προσώπου και ποιητικού υποκειμένου. Οι επιλογές του συγκεκριμένου προσώπου μπορεί να με απογοητεύουν (σέβομαι όλες τις απόψεις, ακόμη κι αν δεν τις υιοθετώ, εξάλλου ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος κριτής), ωστόσο η ποίηση της Κικής Δημουλά, ως αυθύπαρκτη οντότητα, με γοητεύει. (Εδώ βέβαια υπεισέρχεται το θέμα της σχέσης ποιητικού προσώπου και προσωπείου, αλλά αυτή θα μπορούσε να αποτελεί θέμα μιας άλλης ανάρτησης).

Η πολιτισμική συνεισφορά του έθνους μας διαχρονικά θα μπορούσε να αμφισβητηθεί μόνο από υστερόβουλες προθέσεις εκτός συνόρων και, αντίστοιχα, να υπερπροβληθεί μόνο από επικίνδυνες καιροσκοπικές συμπεριφορές εντός συνόρων. Επομένως, σχετικά με το ερώτημά σας για την ωφέλεια ή τη βλαπτικότητα ενός βραβείου Νόμπελ για το έθνος μας, σκέφτομαι ότι το συγκεκριμένο βραβείο συνοδεύεται από ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό -διαψεύστε με, αν κάνω λάθος. Αν αυτό το ποσό, με τη συναίνεση του εκάστοτε προσώπου που το λαμβάνει, διατεθεί για κάλυψη αναγκών των τομέων της χώρας μας που νοσούν (παιδεία, υγεία, πρόνοια...), με σωστή διαχείριση, τότε δε βλέπω το λόγο να θεωρήσω τη διάκριση βλαπτική. Εν ολίγοις, ένα βραβείο Νόμπελ, χωρίς να συμβάλλει τα μέγιστα στην εθνική μας ταυτότητα, θα συνέβαλε σαφώς στην εθνική μας αναδιοργάνωση, υπό τις παραπάνω προύποθέσεις.

Pellegrina said...

Το νέο Νομπελ θα ειναι ενα απολύτως ευτυχές γεγονός, "από όπου κι αν προέρχεται" και όπου κι αν δοθεί.Κιολα αυτα τα "ιδεολογικά" που λέτε,δεν τα καταλαβαινω καθόλου,τα βρισκω εκτός θέματος:αυτονόητο οτι το Ν.ειναι πολιτικό-οικονομικό παιχνίδι και αυτονόητο οτι κάθε συγγραφεας εχει κια πολιτικές απόψεις καιπροφίλωςπολίτης. Επίσης,ΚΑΘΟΛΟΥ αυτονόητο οτι πρέπει να είναι"αντισυστημικός",καιμάλιστα με την ελληνική,σκουριασμένη έννοια,κι οτι αν δεν ειναι,ειναι .."πουλημένος".

Αλλούειναι το θέμα: αν η ελληνικη κοινωνια δεν αλλάξει,δεν πάψει δηλ. να ειναι σε όλους τους τομείς χωρισμένη σε "δικούς μας" και τους άλλους" (γιατι αυτή ειναι δυστυχώς η δομή της, σχεδον επισημα,και μονο ετσι λειτουργει ως τωρα),δεν θα εχει αποτελέσματα το Νόμπελ. Μια απο τα ιδια θα είναι"μέσα". Και το "εξω" θα το απολάυσουν (με τn πρακτική εννοια*)μονο οσοι απολαμβάνουν και τo "μεσα".

*Με τη συναισθηματική εννοια (της απολαυσης),θα το απολαύσουν βεβαιως όσοι,ασχετα με το "πού ανήκουν" μπορούν να α π ο λ α μ β ά ν ο υ ν:πχ εγω θα το απολαυσω,όποιος και να το παρει. (Και καμια σχεση με το αν "μου αρεσει" ως ποιήτρια η Δημουλά. Υποκειμενικά ειναι αυτα)

Υγ: πάντως τα βραβεια γενικα΄,απο τηςΚατω Ραχούλας εως το Νόμπελ,καλά ειναι οταν ερχονται,αλλα δεν θα επρεπε να εχει καμια σημασία το οτι ΔΕΝ ερχονται,αν θελουμε να κάνουμε κατι,να δημιουργήσουμε. Δεν ειναι καλό να εχουμε α ν ά γ κ η ενα βραβειο.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Πηνελόπη,
δεν εννούσα τέτοιου είδους
..."κέρδη".
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Pellegrina, συμφωνώ.
Συμφωνώ. Συμφωνώ!
Μία διάκριση δεν κάνει τον συγγραφέα άγιο, απλώς τον κάνει όχημα προβολής και άλλων στοιχείων ενός πολιτισμού.
Είναι η κορυφή του παγόβουνου που καλό είναι να την κάνουμε να ανυψωθεί.
Πατριάρχης Φώτιος

ναυτίλος said...

Είναι τα βραβεία Νόμπελ κριτήριο πολιτισμού μιας χώρας; Αν είναι δυνατόν! Όσο για τη χώρα μας και τον πολιτισμό της, προσωπικά, θα της έβαζα κάτω από τη βάση... Στη χώρα της Χρυσής Αυγής (με την πρωτοφανή αποδοχή), της διαφθοράς, της ανομίας, της παραβίασης των ατομικών δικαιωμάτων και των διακρίσεων, τολμάμε να μιλάμε για πολιτισμό υψηλού επιπέδου! Αυτά περί βαριάς βιομηχανίας, ας τ΄ αφήσουμε να τα λένε οι γνωστοί μας πολιτικοί.
Μου είναι αδιάφορο αν κάποιοι Σουηδοί έδωσαν το βραβείο Νόμπελ στο Σεφέρη (την ποίηση του οποίου λατρεύω) ή στον Ελύτη (η ποίηση του οποίου λίγες φορές μ΄ άγγιξε). Αδιάφορο κι αν το πάρει η Δημουλά (της οποίας μόνον οι πρώτες συλλογές της έως το 1996 μου άρεσαν - ο διακριτικός Άθως Δημουλάς υπήρξε για μένα πιο σημαντικός ποιητής). Δηλαδή αν πάρουμε 10 Νόμπελ θα έχουμε περισσότερο πολιτισμό από την Νέα Ζηλανδία που δεν έχει πάρει κανένα;
Η μόνη αξία που έχει για μένα το Νόμπελ είναι που μου δίνει τη δυνατότητα να ανακαλύψω κάποιους λογοτέχνες σπουδαίους, που αν δεν είχαν βραβευθεί ίσως να μου ήταν άγνωστοι (πχ ο Κέρτες). Για αυτούς χαίρομαι, καθώς οι εκδότες σπεύδουν να μεταφράσουν τα έργα τους κι έτσι να τους γνωρίσουμε και μεις. Ενώ τι νόημα θα είχε για μένα το βραβείο Νόμπελ στον εξαιρετικό και διάσημο Γιόσα ή στην έτσι κι αλλιώς καλή ποιήτρια Δημουλά; Θα ικανοποιούσε ίσως τη ματαιοδοξία ορισμένων και το πορτοφόλι κάποιων άλλων. Μπορεί να της πρότειναν κι από κάποια κόμματα να γίνει και ευρωβουλετίνα...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Μα, Ναυτίλε, δες αυτό που λες ανάποδα. Εσύ ως έλληνας αναγνώστης γνώρισες τον Κέρτες μέσω του Νόμπελ.
Ο Ισλανδός, ο Ούγγρος, ο Αργεντίνος, αλλά και ο Γάλλος, ο Αμερικάνος, ο Γερμανός θα γνωρίσει μέσω αυτού την Δημουλά, όπως γνώρισε τον Σεφέρη και τον Ελύτη. Βάλε στη θέση της Δημουλά τον Άθω, ή τον Λιοντάκη, ή τον Βαλτινό ή την Καρυστιάνη, ή τον εξαιρετικό (μακαρίτη όμως) Κώστα Μόντη εκ Κύπρου ή όποιον θέλεις...
Πατριάρχης Φώτιος

ΥΓ. Ο πολιτισμός είναι ένα κατασκεύασμα, δεν είναι κάτι αντικειμενικά πάγιο. Επομένως, φτιάχνεται η εικόνα-του και διαμορφώνεται από κάθε κοινωνία και από κάθε εποχή το προφίλ-του.

ναυτίλος said...

Πατριάρχη, μου την έφερες! Ναι, με αυτή τη λογική χαίρομαι (αλτρουιστικά και μόνο) να γνωρίσουν οι ξενόγλωσσοι βιβλιόφιλοι κάποιους αξιόλογους Έλληνες συγγραφείς. Ωστόσο, επιμένω στην άποψή μου σχετικά με της σύνδεσής σου βραβείων και πολιτισμού, όπως και στα περί ανάδειξης της χώρας μας μέσω του Νόμπελ (το τελευταίο μου θυμίζει το πάρτυ των Ολυμπιακών αγώνων του 2004)...

Λύσιππος said...

την απάντηση στη Δημουλά και στη γιουροβισιονική ελληναράδικη ματαιοδοξία τη δίνει μια πραγματικά μεγάλη ποιήτρια
Η Αννα Αχμάτοβα

"δε κρύφτηκα Κάτ'από ξένο ουρανό
ούτε φτερούγας ξένης
Ημουν με τον δικό μου το λαό
Οταν εζούσε μεσ'στη δυστυχία"

Αυτούς τους στίχους η Δημουλά δε μπορεί να τους αγνοεί,αλλά ούτε και να τους πεί
ποιός είναι μεγάλος Η Αχμάτοβα
ποιός ανθρωπάκι?Η Δημουλά που θα πάρει νόμπελ και θα καμαρώνουν κάποιοι....

Πάπισσα Ιωάννα said...

Λύσιππε,
πολύ ωραίοι οι στίχοι της Αχμάτοβα
και εν γένει η ποίησή-της.
Εσύ όμως χάνεις κάθε δίκιο-σου,
όταν,
αντί να απαντήσεις στα επιχείρήματά-μου (και στων υπολοίπων),
μονολογείς και πετά τσιτάτα.
Αν μπορείς, υποστήριξε τις απόψεις-σου και απάντησε αντιρρητικά στις δικές-μας.
Ειλικρινά θα ήθελα απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτω. Αλλιώς δεν γίνεται διάλογος...
Πατριάρχης Φώτιος

ΥΓ. Και πώς μιλάς για ελληνοπρέπεια και πολιτισμική/πολιτική ανεξαρτησία, όταν χρησιμοποιείς το λατινικό ερωτηματικό (?) στον λόγο-σου; Η προάσπιση της ταυτότητας ξεκινά από τα μικρά, από τα πολύ μικρά.

Pellegrina said...

Εννοείται πως η Αχμάτοβα ειναι η μεγάλη (βοηθούσης και της εποχής).So what?

Οκοσμος οπου τα Νόμπελ θα απονέμονταν στον αντικειμενικά "μεγαλύτερο ποιητή","δικαιότερο","γενναιότερο αγωνιστή",και ολοι θα το δεχομασταν και θα θαυμαζαμε σαν χάνοι ειναι η πιο τρομακτική δυστοπία -και,παρεμπιπτόντως, ως λογοτεχνική συλληψη,για φτυσιμο

NYT Review of Books said...

Συμφωνώ απόλυτα με Πελεγρίνα και Πατριάρχη.

Κατά τα άλλα, με εκπλήσσει η τροπή που από την αρχή πήρε η συζήτηση, με βάση την ανόητη διάκριση μνημονιακών/συστημικών/άρα και πουλημένων καλλιτεχνών, και μη.

Έχει κολλήσει η βελόνα και η σκέψη μας σε προπαγανδιστικά σχήματα επιπέδου συνοικιακού καφενείου;

Δεν μπορούμε να συζητήσουμε σοβαρά τίποτε πλέον; Κρίμα!

Προσωπικά, δεν θεωρώ την ποίηση της Δημουλά τόσο μεγάλης εμβέλειας, ώστε να αξίζει ένα τόσο σημαντικό βραβείο -μπορεί όμως και να κάνω λάθος, αφού δεν έχω εντρυφήσει ιδιαίτερα σ' αυτήν

Θα χαρώ όμως αν κερδίσει μια τέτοια διάκριση.
Καλό θα είναι να ακουστούμε διεθνώς και ως κάτι διαφορετικό, εκτός κάτι τριτοκοσμικούς τύπους που σφάζονται μεταξύ τους νυχθημερόν πάνω στην παρανοϊκή βάση του αν έπρεπε να πάρουν τα δανεικά για να εξακολουθήσουν να υπάρχουν.

Λύσιππος said...

Τελευταία απάντηση
Κανένα επιχείρημα που να αξίζει να απαντηθεί δεν υπήρξε,μόνο λίβελοι για Σεφέρη και Ελύτη για να μικρύνουν στο μπόι της Δημουλά που προβάλεται με όρους διεθνούς marketing.
Επιγραμματικά μόνο,ανασκευή των περι Σεφέρη και Ελύτη
Λέτε

"Λύσιππε,
1-"αν ο Σεφέρης ήταν πουλημένος, αγγλόφιλος, άνευρος διπλωμάτης, αμέτοχος στην αντιδικτατρική δράση κ.ο.κ., έβλαψε την Ελλάδα που κέρδισε το Νόμπελ;"
Από που βγαίνουν αυτά?Δε γνωρίζετε ότι επειδή πρωτοκόλλησε έγγραφο του Αβέρωφ(υπ.εξωτερικών)για την Κύπρο ως πρέσβης στο Λονδίνο το πλήρωσε?
Επίσης για την Κύπρο που παιζόταν στα ζάρια δε χάλασε τις σχέσεις του με τον παλιό του φίλο τον εγγλέζο Ντάρελ που είχε σοβαρό ρόλο στην υπόθεση?
Δεν έκανε την γνωστή Αντιδικτατορική δημόσια δήλωση,με αποτέλεσμα να υποστεί τις συνέπειες(αφαίρεση διαβατηρίου κλπ)?


2-"Αν ο Ελύτης ήταν βουτυρομπεμπές μεγαλοαστός, αμέτοχος στα προβλήματα του λαού, λυρικός ενώ έξω καιγόταν ο τόπος, έβλαψε την Ελλάδα με το Νόμπελ;"
Ο βουτηρομπεμπές πολέμησε στην Αλβανία,σχεδόν πεινούσε όταν έγραφε το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο οποίο ο λαός του και η δυστυχία του είναι μέσα,και αρνήθηκε ακαδημαικό θώκο

ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ ΤΑ ΑΓΝΟΕΙΤΕ?
Μιλάμε για Γεγονότα και ΠΡΑΞΕΙΣ όχι για προσωπικές εκτιμήσεις τόσο για τους δύο όσο και για τη Δημουλά

3-"Αν η Δημουλά είναι πουλημένη, συμβιβασμένη, προσκυνημένη, υποκρίτρια, οσφυοκάμπτης, θα βλάψει την Ελλάδα αν κερδίσει μια διεθνή διάκριση;"

Ναι θα τη βλάψει,παραφράζοντας εκείνο το Καβαφικό "....τέτοιους βγάζουμε..στο Ελλάδα.."

Τέλος

desperado said...

Καλησπέρα σε όλους!Δεν θα το αντέξω να πάρει Νόμπελ η Δημουλά για τους εξής λόγους:
1)Δεν θεωρώ την ποίησή της τόσο σημαντική
2)Έχω γίνει λίγο γραφικός να το λέω σε παρέες, αλλά προηγούνται κάποιοι μεγάλοι λογοτέχνες και κυρίως αυτοί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού που η Ακαδημία τους έχει ξεγράψει εδώ και είκοσι και κάτι χρόνια.
3)Δε θέλω να δω ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με τη λογοτεχνία,ξεκινώντας από τον Υπουργό Πολιτισμού και τον Πρωθυπουργό, να αισθάνονται "εθνικά υπερήφανοι" και να επαινούν μια ποίηση που ασφαλώς αγνοούν.
4)Ένα τέτοιο Νόμπελ θα έχει και τον χαρακτήρα συμπαράστασης στη "χειμαζόμενη Ελλάδα".Ευχαριστώ, αλλά αυτό δε λύνει το πρόβλημα μας.

Γενικά χωρίς να είμαι τακτικός αναγνώστης της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας,όπως έχετε καταλάβει από το blog μου, δεν μπορώ να πω ότι κάποιος εν ζωή Έλληνας λογοτέχνης αξίζει μια τέτοια διάκριση.(Επειδή κατά διαστήματα λένε και για Αλεξάκη-Βασιλικό)

NYT Review of Books said...

@ desperado:RESPECT για το σύνολο του σχολίου σου!

Επίσης, αν -όπως υποψιάζομαι- ως αγνοημένο μεγάλο συγγραφέα της άλλης πλευράς του Ατλαντικού εννοείς τον Φίλιπ Ροθ, respect και γι'αυτό!!

Anonymous said...

Στη φάση που βρισκόμαστε, εκείνο που θα κάνει το γύρο του κόσμου, σε μια ενδεχόμενη βράβευση, δεν θα είναι τα στιχάκια της Δημουλά, αλλά οι πολιτικές της απόψεις φερόμενες να εκφράζουν τον πνευματικό (τέλος πάντων) κόσμο και τον λαό της Ελλάδας. Αυτό στην καλύτερη περίπτωση. Διότι στη χειρότερη θα εμφανιστεί ο "αχρείος" λαός ακόμη χειρότερος έναντι του πνεύματος της νομπελούχου.
Δεν ξέρω, Πατριάρχη Φώτιε, είναι καλό αυτό; Μας συμφέρει; Ή μήπως δεν θα γίνει έτσι; Ή μήπως σ' αυτό ακριβώς κάποιοι στοχεύουν; Αυτό μεθοδεύουν;
Πάει, έγινα φιλύποπτη κι εγώ...
Εν πάση περιπτώσει... φιλιά.

Ελ,Ελ

Pellegrina said...

εμένα παλι ποτε δεν μου περασε απο το νου οτι ο εκάστοτε νομπελίστας"εκπροσωπεί" το "λαό",στον οποίο ανηκει. Για πειτε μου εναν που νομιζετε οτι τον εκπροσωπεί

(επίσης,τι σχεση εχει ο Ροθ; σε οποιον θελουν θα το δωσουν! λεει κανεις να το παρει η Δ.και οχι ο Ρ; τισυγκριση ειναι αυτη πώς σας ηρθε;
(κι αληθεια,πιστευετε οτι εχει να κανει με λογοτεχνική αξια,ειδικά οταν φτανουν στους"φιναλιστ"-list-πώς το-λενε; Απλώς λέμε,ΑΝ το παρει,καλο θα ειναι,κακο αποκλειεται.Δατσολ.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Καλησπέρα, σε όλους.
Πρώτα μερικές επισημάνσεις σε όσα γράφτηκαν:
1. Λύσιππε, αρπάζεσαι εύκολα και δεν καταλαβαίνεις ούτε έναν υποθετικό λόγο του μη πραγματικού. Έτσι δεν απάντησες ούτε στα άλλα, αλλά ούτε και στο τελευταίο ερώτημα παρά μόνο με ατάκα. Άσε που το λατινικό ερωτηματικό ...δίνει και παίρνει.

2. Desperado,
θα σταθώ στην τρίτη-σου θέση. Κι εγώ νιώθω αηδία με τις επιλογές λ.χ. του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά αν σκεφτόμαστε την καπηλεία που θα προκύψει, δεν θα επιζητήσουμε ποτέ την όποια διάκριση. Μου θυμίζει λίγο σχολείο: "Κυρία, κυρία, μη βάλετε καλό βαθμό στην Κική, γιατί ο πατέρας-της είναι μαυραγορίτης" (αναλογικά πάντα μιλώ)

3. Pellegrina,
αν εννοείς ότι ο εκάστοτε Νομπελίστας δεν εκπροσωπεί το λαό ως απεσταλμένος-του, συμφωνώ. Εκπροσωπεί μια κουλτούρα, μια γλώσσα, μια πολιτισμική πραγμάτωση.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Και τώρα επί του θέματος:
ΣΕΝΑΡΙΟ 1:
Αν στη μικρή λίστα των δύο υποψηφίων είναι η Δημουλά και ο Χ (ας πούμε Πολωνός) κι αν και οι δύο είναι ισάξιοι, ποιον θα θελήσουμε να το πάρει;

ΣΕΝΑΡΙΟ 2:
Αν στη μικρή λίστα είναι η Δημουλά και ο έλληνας ποιητής Μετριόπουλος, ο οποίος όμως είναι αντικαθεστωτικός και έχει κινητοποιηθεί εναντίον του μνημονίου (βεβαίως μέτριος ποιητής), ποιον θα θελήσουμε να το πάρει;

ΣΕΝΑΡΙΟ 3:
Αν η Δημουλά πάρει το Νόμπελ, θα ξεσηκωθούμε αρνούμενοι τη διεθνή χάρη ή θα προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε το γεγονός;

ΣΕΝΑΡΙΟ 4:
...

Πατριάρχης Φώτιος

Penelope said...

ΣΕΝΑΡΙΟ 4:

Η Κική Δημουλά παίρνει το βραβείο Νόμπελ!
Χαίρομαι πάρα πολύ γιατί επιβραβεύεται η ποίησή της που είναι αυθεντική και ευρηματική. Χαίρομαι για την ίδια ως πρόσωπο, γιατί είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος, προσεγγίσιμος, αξιοπρεπής και χωρίς οίηση (την έχω γνωρίσει προσωπικά). Χαίρομαι γιατί αποκτά διεθνή αναγνωρισιμότητα, μεταφράζεται το έργο της σε πολλές γλώσσες, αυξάνει το αναγνωστικό κοινό της, κερδίζει παγκόσμια φήμη, πολλά χρήματα, αισθάνεται δικαιωμένη.
Πραγματικά χαίρομαι.
Η Ελλάδα φυσικά δε βλάπτεται.
Τι ακριβώς κερδίζει όμως; Αντιστρέφω το ερώτημα, γιατί εδώ βρίσκονται οι επιφυλάξεις μου, στο κέρδος της Ελλάδας από ένα βραβείο Νόμπελ οποιουδήποτε άξιου λογοτέχνη. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τον άξιο λογοτέχνη οποιασδήποτε άλλης χώρας σε σχέση με το κέρδος που αποκομίζουν οι άνθρωποι της πατρίδας του. Επανέρχομαι στην Ελλάδα, γιατί αυτή μας ενδιαφέρει. Τι κερδίζει, λοιπόν; Φήμη: Την έχει. Διεθνή αναγνώριση; Την έχει. Τις έχει επαυξήσει και από τους Ολυμπιακούς αγώνες, το EURO, τη EUROVISION και άλλα παρόμοια. Ηθική υποστήριξη; Αν μετριόταν σε ευρώ κάθε λέξη υποστήριξης, θα αποπληρώναμε το χρέος...
Μήπως θα έκλεινε τα στόματα
όσων μας κατηγορούν και μας διαβάλλουν ασύστολα; Δεν το νομίζω. (Αν πάλι είχαμε το υλικό όφελος που προανέφερα, τότε θα χαιρόμουν πολύ περισσότερο. Δεν ξέρω όμως κανέναν νομπελίστα διεθνώς να κράτησε τη φήμη και να μοίρασε τα χρήματα του βραβείου στον κόσμο που τα χρειάζεται..)

Θα χαρώ λοιπόν πολύ για την Κική Δημουλά ή για οποιονδήποτε άλλο άξιο λογοτέχνη μας που θα πάρει βραβείο Νόμπελ. Γι αυτόν όμως. Όχι για μας -το λαό- εν γένει. Εκεί εστιάζονται οι επιφυλάξεις μου...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Έλα, Πηνελόπη.
Δεν μπορείς να περιμένεις μια τέτοια διάκριση για να λύσεις το δημοσιονομικό-σου πρόβλημα.
Αυτό που κανείς μπορεί να περιμένει είναι όχι να δημιουργηθεί πολιτισμός από το Νόμπελ, αλλά να αναδειχθεί ένα πολιτισμικό αντίβαρο στην εικόνα της χώρας προς τα έξω.

Αφενός, θα ακουστεί η Ελλάδα όχι μόνο για την οικονομική-της κατάντια, αλλά και για την ποιότητα της ποίησής-της. Είναι μια ουσιαστική προβολή...

Αφετέρου, και εξηγώ εδώ μια σκέψη που δεν ολοκλήρωσα απευθυνόμενος στον Ναυτίλο, ο πολιτισμός είναι μια κατασκευή. Σήμερα θεωρούμε μεγάλες λογοτεχνίες αυτές της Αμερικής, της Γαλλίας κ.ο.κ. λόγω της κυρίαρχης πολιτισμικής θέσης που έχουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Ξέρει όμως κανείς πόσο σημαντική λογοτεχνία γράφεται λ.χ. στην Αίγυπτο, στην Ισλανδία ή στην Ινδία; Μάλλον όχι επειδή αυτές οι χώρες δεν είναι στον πολιτισμικό χάρτη, αλλά θα μπούν με μια σημαντική διάκριση. Και μη νομίζει κανείς ότι τώρα (με τη σημερινή παραγωγή-της) η Ελλάδα είναι σ' αυτόν...
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Διαπιστώσεις:

Στην Ελλάδα οι περισσότεροι ποιητές κλείνονται στο γυάλινο πύργο τους.
Οι δε Έλληνες ενοχλούνται αν ένας ποιητής καταγγείλει τα δημόσια πράγματα ή μιλήσει για την κρίση.
Διαφωνούμε (και καλά κάνουμε), αλλά ανά πάσα στιγμή είμαστε έτοιμοι να φαγωθούμε για τα πάντα.

Απορία:

Αυτό είναι ελευθερία σκέψης και λόγου ή παντελής έλλειψη σεβασμού στο πνεύμα του Βολταίρου (Διαφωνώ με όσα λες...);


κ.κ.

Nikos Dimou said...

Ενδιαφέρουσα συζήτηση και απόλυτα ...ελληνική (με τις μικροπολιτικές της μικρότητες).
Γράφω για να επισημάνω: την φράση για Δημουλά και Σαπφώ δεν την έγραψε η Herald Tribune (ή οι ΝΥΤ που αναδημοσίευσαν το άρθρο) αλλά εγώ - πριν 25 χρόνια, όταν δεν την γνώριζε κανείς. Οι δύο Αμερικανικές εφημερίδες μου αποδίδουν την φράση. Εσείς γιατί με κόψατε;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Νίκο,
συγγνώμη, γιατί δεν κατάλαβα
ότι ήταν δική-σου.
Θα επανορθώσω μέσα στο κείμενο.
Καλημέρα
Πατριάρχης Φώτιος

Nikos Dimou said...

OK - δεις το άρθρο είχε 3 δικά μου τσιτάτα από την συνέντευξη που μου πήρε η δημοσιογράφος.

Anonymous said...

Και είπα πως δεν υπάρχει ιντελιγκέντσια!!!
Που παρεμβαίνει όποτε, όπου και όπως είναι αναγκαίο!!!
Πώς τόλμησα;;;
Αφορίστε με, Πατριάρχη Φώτιε! Αφορίστε με!!!

Ελ,Ελ

Anonymous said...

Έχει ενδιαφέρον πάντως ότι κάποιος με τις απόψεις του κ. Δήμου (όχι και ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της ελληνικής συνέχειας) θεωρεί την νέα και την αρχαία ελληνική ποίηση αρκετά συναφείς ώστε να επιχειρεί ιεραρχήσεις σε βάθος χιλιετιών. Πού κολλάει, αλήθεια, μια σύγχρονη ποιήτρια σαν τη Δημουλά (ανεξάρτητα από την αξία της) με τη... Σαπφώ; Φοβάμαι ότι τέτοιες ατάκες έχουν περισσότερο να κάνουν με τη θητεία του κ. Δήμου στη διαφήμιση παρά στη λογοτεχνία.

Δημήτρης