Saturday, March 24, 2012

Η παρέλαση και …οι παρελευσόμενοι πολιτικοί

       
      Η φετινή παρέλαση για την επέτειο της Επανάστασης του ’21 θα γίνει προκειμένου να την παρακολουθήσουν …οι νεκροί, οι αστυνομικοί και οι επίσημοι υπαίτιοι για τον ραγιαδισμό της φυλής και της αξιοπρέπειάς-μας. Η αστυνομία έχει λάβει διαταγές να γίνει παρέλαση με όρους χούντας, καθώς οι άρχοντες της χώρας θα καταδεχτούν να στηθούν για να παρακολουθήσουν τον στρατό να παρελαύνει εθιμοτυπικά. Γιατί μόνο εθιμοτυπική θα είναι μια παρέλαση, χωρίς εθνικό φρόνημα, χωρίς υπερηφάνεια και χωρίς τον λαό να τιμά την επανάσταση που ελευθέρωσε το έθνος, αφού σήμερα αυτό υποδουλώνεται ξανά με υπογραφές και οσφυοκαμψίες.
Είχα γράψει την 28η Οκτωβρίου 2011 ότι κάνουμε παρέλαση για όσους έγραψαν ιστορία και όχι για όσους τη διέγραψαν. Είχα γράψει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έπρεπε ως θεσμικός φορέας να πάρει πρωτοβουλίες· το ότι –ετεροχρονισμένα- αποποιήθηκε τον μισθό-του δεν είναι αρκετό για να αποσείσει τις ευθύνες-του. Τουλάχιστον η πράξη-του έχει ένα συμβολικό χαρακτήρα, που τον τιμά. Είχα γράψει ότι με τη λογική-μου είμαι ενάντια στη διακοπή της παρέλασης, αλλά με την καρδιά επικροτώ την αντίσταση. Και σ’ αυτόν τον τόπο η ιστορία γράφτηκε με την καρδιά...
Εκείνες τις μέρες ο Μανόλης Γλέζος, από τους ζωντανούς ήρωες κατά των Γερμανών και πνευματικός άνθρωπος του σήμερα, είχε εκφραστεί με ευθύτητα και ντομπροσύνη: η παρέλαση δεν γίνεται για τους όποιους επισήμους, που κορδώνονται ανώδυνα, αλλά για τους νεκρούς και όσους πρωτοστάτησαν τότε στα γεγονότα, τους αναπήρους πολέμου και όσους θυσίασαν κάτι για την πατρίδα. Οι ανάπηροι πολέμου φέτος πήραν μια γενναία απόφαση: "Δεν θα παρελάσουμε μέσα από κιγκλιδώματα, μπροστά σε αυτούς που παραχώρησαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας. Πολεμήσαμε για μία ελεύθερη πατρίδα." (δήλωση του γενικού γραμματέα της Γενικής Συνομοσπονδίας Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Ελλάδος).
Αν οι πολιτικοί είχαν τσίπα, αν δεν ήθελαν να γίνουν στόχος της χλεύης του λαού και αν ήθελαν να απαρνηθούν τιμές που δεν τους ανήκουν, θα άκουγαν τον Μανόλη Γλέζο:

Κανείς δεν θα έκανε φασαρίες, αν στην εξέδρα των επισήμων κάθονταν οι πραγματικοί ήρωες, οι ανάπηροι και οι πολεμήσαντες στα βουνά και στα πεδία της μάχης και όχι όσοι παρακολουθούν με «λύπη» τον ελληνικό λαό να σφαγιάζεται.
Η παρέλαση χρησιμοποιείται για να γυαλίσουμε τη βιτρίνα της εθνικής-μας εικόνας. Αντί να λουστράρουμε τα σύμβολα, καλόν είναι να αλλάξουμε στάση και να ζούμε την ιστορική μνήμη, να ξεπεράσουμε τις μουσειακές εκδηλώσεις και να ξεσκονίσουμε όσα έχουν σκεπάσει με τον μανδύα της έως τώρα ευζωίας-μας.

«Καημένε Μακρυγιάννη να ’ξερες
                        γιατί τζάκισες το χέρι σου
                        το τζάκισες για να ληστεύουν τη ζωή μας
                        κάτι λαμόγια»

(παράφραση των στίχων του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου)                      

          ”Καημένε Μακρυγιάννη να ’ξερες
γιατί το τζάκισες το χέρι σου
το τζάκισες για να χορεύουν σέικ
τα κωλόπαιδα ”

            Αν γινόταν τώρα πόλεμος (ο μη γένοιτο), οι πολιτικοί θα προτιμούσαν μια εύκολη λύση (βλέπε Ίμια), αλλά και πολλοί Έλληνες θα προσπαθούσαν να τεθούν εκτός μάχης. Ο πόλεμος όμως γίνεται με όρους οικονομικής δουλείας, με βασανιστήρια σε κάθε οικογένεια που δεν έχει να ζήσει, με ψυχολογική φάλαγγα σε κάθε άνθρωπο που βλέπει το κράτος να τον εξευτελίζει. Η λύπη γίνεται αγανάκτηση, η αγανάκτηση οργή, η οργή ποτάμι, το ποτάμι χείμαρρος, ο χείμαρρος επανάσταση… Είμαστε υπόλογοι του παρελθόντος και ένοχοι απέναντι στο μέλλον της χώρας.
Πατριάρχης Φώτιος

19 comments:

Anonymous said...

Υποθέτω πως αρκετοί στην εξέδρα έχουν γράψει παρόμοια λόγια οπότε μην τους αδικείς. Τώρα εάν ο αγώνας δεν ολοκληρώνεται φταίν οι εξελίξεις και η έπαρση κυρίως τού χαρακτήρα και λιγότερο τής σημαίας ;

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Νομίζω ότι πήραμε και ένα δείγμα της χουντοκρατίας σήμερα με τη μαθητική παρέλαση. Σχολεία επιλεγμένα δημόσια και ιδιωτικά (μαθητές των οποίων πιθανότατα ήταν από αυτούς που πέτυχα εχθές στις ειδήσεις και έτρεξαν να αγοράσουν το νέο ipad) τα οποία, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, δεν υπήρχε περίπτωση να εκδηλώσουν το παραμικρό ίχνος διαμαρτυρίας. Και τέλος μηδέν κοινό, με κλειστούς όλους τους σταθμούς πρόσβασης του μετρό και η αστυνομία (περισσότερη από ποτέ) να τρομοκρατεί...Αίσχος.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Γιώργο,
τι σημαίνει ότι έχουν γράψει παρόμοια λόγια. Δεν μου αρέσει που ταμπουρώνονται πίσω από τον ρόλο-τους και το παίζουν ευπρεπής βιτρίνα αλλά όλα όσα κι αυτοί βλέπουν και νιώθουν πρέπει να τα θάψουν για να μην ξεφύγουν από την κοσμιότητα. Υποκρισία.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Filoteo,
πειθήνιοι μαθητές, καταναλωτικά όντα, εγωιστικές συνειδήσεις, ευδαιμονιστικές νοοτροπίες. Αν αυτό είναι το πρότυπο των νέων, τότε σταδιακά μπορεί και να πετύχουν μια ευρύτερη μάζα υπάκουων.
Όσο όμως υπάρχουν πυρήνες υγιώς εξεγερθέντων συνειδήσεων (όχι ψευτόμαγκες που μουτζώνουν για πλάκα ή τραμπούκοι που βιαιοπραγούν για να επιβληθούν), οι βολεμένοι πολιτικοί δεν πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι.
Πατριάρχης Φώτιος

Νώντας Τσίγκας said...

Η επετειακή "αγανάκτηση" συνιστά πρόβλημα. Διότι εκτονώνει -όπως το κίνημα της πατάτας- το "δημόσιο αίσθημα" Οι αναίσχυντοι πολιτικοί άνδρες δεν ωρωδούν έναντι γιαουρτιών, φωνασκιών, χειρο- ή εχθροπραξιών.
Κάτι άλλο χρειάζεται αλλά δυστυχώς και αυτό ως εισαγόμενο θα το ...ασπασθωμεν!
Άμποτε παλληκάρια να βγούμε από τα στεν!
Να μια φορά που αξίζει να γίνουμε ..."Φιλέλληνες".

Ν. Τσίγκας

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Πατριάρχη Φώτιε
Θέλω να σας πω ότι τη μούτζα τη φοβήθηκαν πολύ.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Η μούντζα παρεξηγείται ακόμα κι από τους καλόπιστους. Είδα περισσότερο αποδεκτή την αποστροφή του κεφαλιού ή τη μαύρη κορδέλα στο χέρι. Το ζήτημα είναι να αντιδράσουν κερδίζοντας τον μέσο άνθρωπο και όχι προκαλώντας την απέχθειά-του προς τις πράξεις-τους.

Το θέμα δεν είναι μόνο όμως οι μαθητές. Είναι και ο κόσμος που στη Θεσσαλονίκη κατέκλυσε τον δρόμο διαμαρτυρόμενος. Κι αυτός δεν ήταν "αλητόπαιδα", αλλά συνταξιούχοι, νέοι, γυναίκες κ.ο.κ.
Αυτή τη λαϊκή οργή, που τελευταία έχει καταλαγιάσει, φοβούνται... Κι ο φόβος βοηθάει στη σκέψη...
Πατριάρχης Φώτιος

sapiens said...

Οι μέθοδοι θυμίζουν (όλο και περισσότερο) τον Γκέμπελς. Πάντως αυτός είναι και ο εκφραστής του αξιώματος ότι και το πιο πολύπλοκο ψέμα διαλύεται μπροστά στην πιο απλή αλήθεια. Ας στήνουν όσες φιέστες θέλουν για την αυτοϊκανοποίησή τους. Κάποτε όμως αυτού του τύπου οι "κακές συνήθειες" φέρνουν και κακά αποτελέσματα...

Pellegrina said...

"ο φοβος βοηθαει τη σκεψη", ακουγεται πρωτότυπο. (Συνηθως ισχυριζόμαστε το αντιθετο, οτι η σκεψη θελει ηρεμία, ευμενεις συνθηκες). Μπορέι λοιπόν να ισχυει, ο φοβος προκαλέι εγρήγορση. θα έλεγα -ως πρωτη ..σκέψη- οτι ο φοβος "βοηθάει" την εγρήγορση των δυνάμεων εκείνων, στις οποίες καθένας μας (χωριστά) εχει μαθει να στηρίζεται. Για κάποιους αυτή η δυναμη ειναι η σκεψη, για άλλους ομως δεν ειναι: πίστη, βία, ενωση με τη μάζα, ολα αυτα ειναι δυναμη, που τη βάζει μπροστά ο φοβος

(βρηκα το "φιλοσοφικό" θεμα πιο ενδιαφέρον από το ..κυριο: οι παρελάσεις θα έπρεπε να εχουν καταργηθεί, τωρα αφού τις εχουμε, ας "χρησιμεύσουν" (λέμε) και σε κατι αλλο εκτός από πασαρέλα. (Γιατί για ιστορική γνωση δεν χρησιμευουν βέβαια)

Πάπισσα Ιωάννα said...

Sapiens,
καλημέρα. Δεν ξέρω αν μιλάς γενικά για τις παρελάσεις, που είναι άλλο θέμα. Ωστόσο, μια που το έθιξες, είναι ο τρόπος και ο τύπος που τις έχει κάνει "φιέστες".
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Pellegrina,
αφού δεν υπάρχει αφορμή για ιστορική μνήμη του παρελθόντος, όπως λες, καλό είναι να λειτουργούν τέτοιες εκδηλώσεις ως ζωντανή υπενθύμιση του παρόντος.
Ο φόβος βοηθάει στη σκέψη: δηλαδή βγάζει τον άλλο από την επανάπαυση και τον φέρνει σε μια δημιουργική(;) εγρήγορση. Ο φόβος είναι δράση και ωθεί σε αντίδραση (όχι βέβαια πάντα τη δέουσα). Ο φόβος παρακινεί σε ενέργειες που να τον μειώσουν. Εν προκειμένω, ο φόβος (από τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα έως τους διαδηλωτές της Θεσσαλονίκης) κάνει τους πολιτικούς να σκέφτονται πιο πολύ...
Καλημέρα
και Χρόνια Πολλά
Πατριάρχης Φώτιος

Νώντας Τσίγκας said...

Πατριάρχη μου βγάλε σε παρακαλώ την ...διπλοεγγραφή μου.
Καλημέρα σε όλους και "Καλή λευτεριά" μέρα που είναι.
"Η δημόσια πολιτική και οι ιδιωτικές ζωές είναι δέσμιες του φόβου. Ο φόβος έχει γίνει το συναίσθημα με το οποίο διαχειριζόμαστε τον δημόσιο βίο. Είναι καιρός να επανέλθουμε σε μια πολιτική που φοβάται για τη ζωή των άλλων, κοντινών και μακρινών. Αν ο φόβος είναι η κληρονομιά της ανθρωπότητας, ο τρόμος είναι η διαθήκη μας. Και πρέπει πάντα να τρέμουμε μπροστά στον ξένο που βλέπουμε κάτω από τα ερείπια της ιστορίας".
(από το "Φοβος-Στιγμιότυπα από τον πολιτισμό του 19ου και του 20ου αιώνα" της JOANNA BOURKE- Σαββάλας-2011".
Ο ΦΟΒΟΣ είναι το καινούργιο πρίσμα με το οποίο ο σύγχρονος άνθρωπος αντικρίζει τον κόσμο-τους άλλους και το μέλλον του. Προκειται για μια πολυ σοβαρή παθολογία...
Νώντας Τσίγκας

Πάπισσα Ιωάννα said...

Νώντα, καλημέρα.
Εννοώ τον φόβο όχι ώς απειλή, αλλά ως υπενθύμιση, ως δράση, ως αίσθημα ετοιμότητας, ως αφύπνιση, ως ενεργοποίηση από τη νάρκη, ως εγρήγορση, ως ανάληψη πρωτοβουλιών, ως κίνητρο δραστηριοποίησης, ως κώδωνα κινδύνου, ως ελατήριο ανασηκώματος, ως συνθήκη ζωής. Αν δεν αγχωνόμασταν, λένε οι ψυχολόγοι, δεν θα κάναμε τίποτα περαιτέρω. Είναι αυτό το ζωικό ένστικτο δράσης.
Καλημέρα
και
Χρόνια πολλά
Πατριάρχης Φώτιος

Pellegrina said...

Εγω δεν νομιζω οτι ο φόβος ειναι το καινούργιο πρισμα. Παμπάλαιο ειναι. Και δεν βρισκω λογικό ο συγχρονος άνθρωπος να φοβάται περισσότερο από τον παλιό. Προσωπικά φοβάμαι αρκετά πράγματα (βέβαια) αλλα νομιζω οτι αν ζουσα σε παλιότερες εποχές θα τα φοβόμουνα (τα ιδια πράγματα) πολύ περισσότερο.

Οι πολιτικοί που φοβούντια ειναι αχρηστοι: να ψηφίσουε κάποιους που δεν φοβούντια (δεν ειναι απατεώνες, δεν ανηκουν σε "μαφίες") Αν φοβούντια δεν θα κάνουν τιποτα, παντα απαο κάπου θα δεχοντια απειλές.

Οι παρελάσεις δεν μου λενε τίποτα για το παρόν. Το παρόν (και το μέλλον) θα ήταν καλύτερα χωρίς καμιά "μαζική" συγκέντρωση, συμπεριλαμβανομένων και των λαϊκων διαδηλώσεων. Η μάζα δεν σκέφτεται (για σκέψη λέγαμε) και η ιστορία ως τωρα εχει προχωρήσει με μάζες (πόλεμοι, βία) για αυτο ειναι βουτηγμένη στο αίμα. Κάποτε ο Λογος θα πρέπει να τα απαλείψει ολα αυτα.

Νώντας Τσίγκας said...

"Κάποτε ο Λογος θα πρέπει να τα απαλείψει όλα αυτά".

Συμφωνώ με την πάντοτε στοχαστική και ετοιμοπόλεμη Pellegrina (Nιόβη). Αλλά εννοεί κανείς πως ο ΦΟΒΟΣ είναι ένα πολύ παλιό ωστόσο βαθιά ανθρώπινο συναίσθημα. Και όσο πιο πίσω κοιτάζουμε τόσο πιο διαβρωτικό τόσο πιο ακαταμάχητο το συναντάμε. Τι να πει κανείς! Πώς στην εποχή της παντοδυναμίας του ΝΟΥ και της...ΑΠΛΕΤΗΣ πληροφόρησης ο άνθρωπος να ζει τόσο στα σκοτάδια. Χωρίς κρίση χωρίς γνώση. Κι έγιναν ξάφνου αρχέγονοι οι φόβοι και θα ζήσουμε φαίνεται σε εποχές πιο πίσω κι από τον Μεσαίωνα.Όσο για τους (έμφοβους) πολιτικούς όσους δεν αποφασίζουν επιτέλους να κάνουν χαρακίρικαι να εξιλεωθούν ας αποσυρθούν εν σιωπή και προσευχή(ιδού: ο Θ. Πάγκαλος δείχνει το δρόμο) κι ας αφήσουν τις νέες Ιδέες και τον καινούργιο Λόγο να λάβουν σάρκα και οστά. Κοινωνία χωρίς κεφάλι δεν νοείται αλλά με το ίδιο ποτέ... Θ΄αργήσει αλλά ο νέος κόσμος θα λάβει σάρκα και οστά και "τα όνειρα εκδίκηση". Η πολιτική όπως την ξέραμε καλά θα κάνει να μας αδειάζει τη γωνιά.
Οι επηρμένες προβλήτες της παρέλασης ας φιλοξενήσουν τον ΛΟΓΟ όχι την κουφότητα και την ανυπόφορη φτήνεια!

Ν. Τσίγκας
Ζήτω η 25η Μαρτίου των απελευθέρων!

NYT Review of Books said...

Πατριάρχη, αν με τις "υπογραφές" εννοείς τα Μνημόνια, έχω την εξής ερώτηση: Υποδουλωθήκαμε επειδή υπογράψαμε δανειακές συμβάσεις ή επειδή έχουμε ανύπαρκτη οικονομία και χρειάζεται να ζούμε με δανεικά; Τόσο υπερήφανο έθνος είμαστε! Και οι "αδούλωτοι" τι έχουν να προτείνουν; Πού θα βρούμε λεφτά για την εκτέλεση του προϋπολογισμού, εκτός αν υπόχρεώσουμε τους κουτόφραγκους να μας δανείζουν χωρίς συμβάσεις και χωρίς όρους. Επιπλέον, ποιος μας εμπόδισε να προτείνουμε δικό μας Μνημόνιο με ισοδύναμα μέτρα;

Λυπάμαι που χαλάω το κλίμα της εθνικής υπερηφανείας, όμως πιστεύω ότι η καλύτερη απότιση τιμής στην ιστορία μας είναι το να σταθούμε και λίγο αυτοκριτικά, απέναντι στον τρόπο που έχουμε πορευτεί.

Φιλικά

Νώντας Τσίγκας said...

Αγαπητέ ΝΥΤ,

Kαλή η αυτοκριτική, το αυτομαστίγωμα δε λέω, και η αντιμετώπιση με λογική (όσο γίνεται) του θεάτρου αυτού του παραλόγου. Για να υπάρξει τιμωρία πρέπει να εφευρεθεί ο άξιος να την υποστεί. Kαι η λογική του SHOCK εν προκειμένω θριαμβεύει. Μην το πιάσουμε πολύ πίσω αλλά στην ΟΝΕ "μπήκε" (ελέω μαγειρευμάτων Goldmann Sachs etc) μια χώρα με ανάπτυξη 4.5% (!!! τρομάρα της). Με χρηματιστήριο που "σφύριζε" (και πρωτο-κλασσάτους υπουργούς που σφύριζαν ....παπαγαλίστικα. Με υψηλό ΑΕΠ, πλούτο και "ευρωπαϊκό πρόσωπο". Ποιός λοιπόν ο διαφθείρων και ποιός ο εκμαυλιζόμενος;
Ύστερα προέκυψαν οι "διεφθαρμένοι", οι "κοπρίτες", οι "Τιτανικοί",'τα πσιτόλια στο τραπέζι" , "τα λεφτά που (δεν) υπήρχαν" οι "αδιάβαστοι" μνημονιακοί κλπ κλπ κλπ.
Όμως στην εξέδρα των παρελάσεων εξακολουθούν να παραστέκουν έκπτωτοι από το αξίωμα για ποινικά αδικήματα και υπόδικοι"πολιτικοί άνδρες". Ή μήπως κάνω λάθος;
"Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, ο αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Απόστολος Τζιτζικώστας και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης δεν ανέβηκαν στις θέσεις τους στην εξέδρα των αυτοδιοικητικών και παρακολούθησαν την παρέλαση όρθιοι στο οδόστρωμα, μπροστά από την εξέδρα"...

Νώντας Τσίγκας

Πάπισσα Ιωάννα said...

NYT,
δεν θέλω να λαϊκίσω και να το παίξω αντιμνημονιακός επειδή πουλάει. Απλώς πιστεύω ότι οι πολιτικοί φταίνε (μαζί με μας: έχει ένα δίκιο ο Πάγκαλος, αλλά πιο μικρό από ό,τι ο ίδιος εννοούσε) γιατί:
α) έφτιαξαν μια κοινωνία βολεμένη στα δανεικά και στις λαμογιές.
β) έφαγαν κι αυτοί τον άμπακο, πήραν μίζες και πλούτισαν εις βάρος του κράτους.
γ) δεν τιμωρούν κανέναν δικό-τους, ούτε προβαίνουν σε κάποιο είδος αυτοκάθαρσης.
δ) διόριζαν την κομματική-τους πελατεία (σ' αυτό φταίμε κι εμείς ως λαός) χωρίς να υπολογίζουν το κόστος.
ε) αντί να πάρουν γρήγορα μέτρα, ίσως και προλαβαίνοντας το μνημόνιο, άφησαν τις συντεχνίες να φρενάρουν την ανάπτυξη
ς) εξακολουθούν να πετσοκόβουν χαμηλά και μεσαία στρώματα, αντί να καθαρίσουν το δημόσιο, τους μη καταβάλλοντες φόρους και τους ποικιλιτρόπως βολεμένους
ζ) αντί να κλείσουν λ.χ. το Κανάλι της Βουλής, επιβάλλουν χαράτσια και χαμηλώνουν τους μισθούς, αντί δύο χρόνια τώρα να προωθήσουν την ανάπτυξη, κοιτάνε πώς δεν θα ξεβολέψουν αυτούς από τους οποίους εξαρτώνται.

Για όλους αυτούς τους λόγους (και όχι για την υπογραφή αυτή καθεαυτή στα μνημόνια, που κάποια στιγμή φάνηκαν ως η μόνη λύση) θα έπρεπε να ντρέπονται που είναι δέσμιοι ΑΚΟΜΑ ενός σήποντος συστήματος.
Ελπίζω ότι ήμουν σαφής και μπορούμε να μιλήσουμε επ' αυτών των σημείων και φυσικά για τις δικές-μας ως λαού ευθύνες, που θα απαριθμούνταν σε άλλα τόσα α΄- ζ΄ "κατηγορώ". Δεν τα παραβλέπω...
Πατριάρχης Φώτιος

NYT Review of Books said...

Πατριάρχη, ναι, σ' αυτά συμφωνούμε.