Thursday, May 02, 2013

ΝΟΜΠΕΛ-ΟΣΚΟΠΗΣΗ 2

Αν δούμε τα στοιχήματα κάθε χρονιάς για το ποιος θα πάρει το βραβείο Νόμπελ, θα βρούμε εκεί μέσα μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που δικαιούνται χάρη στο έργο-τους να κερδίσουν αυτήν την υψηλή κατάκτηση. Οι εταιρείες στοιχημάτων (λ.χ. η nicerodds) “παίζουν” για φέτος σε υψηλή θέση ονόματα που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε και μια αχλύ αξίας και διεθνούς αναγνώρισης καλύπτει το πρόσωπό-τους. Αντίστοιχα, πριν από δύο χρόνια, το 2011, η εταιρεία Ladbrokes έδινε τα δικά-της προγνωστικά.
 
            Ξαναγράφω ότι ανάμεσα στα ονόματα που συνωστίζονται στην άτυπη μικρή λίστα των Νόμπελ, σίγουρα υπάρχουν μεγάλοι δημιουργοί, πολλοί από τους οποίους έχουν διαβαστεί και ίσως έχουν κερδίσει όντως την εμπιστοσύνη-μας. Άρα, μπορούν κάλλιστα να προταθούν στην ψηφοφορία που διεξάγεται στο Βιβλιοκαφέ από τη Μ. Δευτέρα.
 
            Όμως σίγουρα οι ψαγμένοι βιβλιόφιλοι έχουν και τους δικούς-τους αγαπημένους, των οποίων έχουν διαβάσει ένα ή περισσότερα βιβλία. Προσωπικά θα ήθελα να έχω διαβάσει δύο τουλάχιστον από κάθε όνομα που θεωρείται ή είναι κλασικό και λυπάμαι που δεν μου φτάνει η ζωή για κάτι τέτοιο. Πολλοί, λοιπόν, έχουν στο συρτάρι του μυαλού-τους έργα και λογοτέχνες που δεν είναι θεωρητικά πρώτης γραμμής, αλλά στην αναγνωστική-τους συνείδηση αξίζουν καλύτερης προβολής και, γιατί όχι;, κατάκτησης -ως αουτσάιντερ- ακόμα και του βραβείου Νόμπελ. Ίσως εκεί έγκειται και η αξία αυτής της ψηφοφορίας, το ρίσκο, η απρόβλεπτη πρόταση, η ανάδειξη καλών συγγραφέων που δεν έχουν (ακόμα) θεωρηθεί πρώτα ονόματα. 
 
Καλή Ανάσταση
για τα νεκρά αισθήματα, τα ξέπνοα σχέδια
και τις πεθαμένες ελπίδες-μας
Πατριάρχης Φώτιος

8 comments:

Νώντας Τσίγκας said...

(...)
Δεν είναι αγέρας τούτος του Βαγιού
δεν είναι της Ανάστασης
μα είν' της φωτιάς και του καπνού
και της ζωής της άχαρης.

Κάτω απ΄τη γέρικη συκομουριά
στεγνός ο αγέρας γύρισε.
οσμίζουνταν παντού φλουριά
και μας επούλησε.

Γ. Σεφέρης, AΓΙΑΝΑΠΑ Β

Πάπισσα Ιωάννα said...

Το Πάσχα είναι παρεξηγημένη γιορτή:
αρνί, αυγό και άνοιξη.
θα μπορούσε εκτός από αυτά να είναι θάνατος και ανάσταση.
Πολλοί μένουμε στον θάνατο και ξεχνούμε να πάμε να αναστηθούμε
Ας είναι φέτος αλλιώς
Πατριάρχης Φώτιος

Sue G. said...

Πολλές ευχές για το Πάσχα, Πατριάρχα! Καλή Ανάταση!

Anonymous said...

Oι ευχές μου για κάθε καλό θα έρθουν μαζί με ένα ποίημα. Ελπίζω να σας πει κάτι...

Ζωή Καρέλλη, Πριν την Ανάσταση

Ίσως να ήταν περί το μεσονύχτι,
πριν ή μετά, δεν ξέρω, ξύπνησα
στο σκοτάδι όμως, θαρρείς,
δεν ανοίγουν τα μάτια.

Τι ώρα πηγαίναμε στην εκκλησία τότε;
Κάποτε δεν κοιμόμασταν, περιμένοντας,
ή μας έπιανε ύπνος ελαφρύς
και ξυπνούσαμε καλοδιάθετοι,
με τις πρώτες καμπάνες.

Χρόνια τώρα, δεν πηγαίνω στην εκκλησία.
Χάνεται μέσα μου η σημασία της,
ώσπου πια καθόλου... Είναι δυνατόν,
τίποτα να μην απομένει
απ' την εύχαρη του ανθρώπου ηλικία;
Πόσο είχα παρακαλέσει, ώσπου έπαψα.
Ανάσταση περίμενα απ' τις φτωχές μου
αισθήσεις, του σώματος. Αν όχι τίποτ' άλλο,
τώρα, που δεν πιστεύω, γνωρίζω
την αμαρτία μου.
Πόσο ήταν ωραία, τότε...
Στεκόμασταν στον αυλόγυρο,
γεμάτον κόσμο ελεύθερο. Γελούσαν,
μιλούσαν οι άνθρωποι.
Η ορθοδοξία
αφήνει ακέριο το πνεύμα της προσφοράς.
Ελεύθερα να προσέλθω σε σένα, Κύριε.
Οι άνθρωποι φαίνονταν ξεκούραστοι,
την γιορτή περιμένοντας, το αύριο
νάρθει της χαρούμενης μέρας,
έλαμπε το βλέμμα, το πρόσωπο.

Με πνίγει τούτο το σκοτάδι.
Δεν θέλω ν' ανάψω το μέτριο φως.
Θα μου στερήσει τα ενθύμια που βλέπω,
τα πράγματα ορίζοντας γύρω μου.
Πώς περιμέναμε την Ανάσταση!
Δίχως αμφιβολία έρχονταν η Λαμπρή,
«Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί».
Άνοιγαν οι πύλες, η πομπή προχωρούσε
με ψαλμούς κι' εξαπτέρυγα, άστραφταν
τα πολύτιμα, άναβαν μυριάδες τα κεριά
των χριστιανών, φλόγες πίστης,
σημείο χαράς.
Μιαν μικρήν εικόνα της Ανάστασης
είχε η ενορία μας. Σπρωχνόμασταν
για ν' ασπαστούμε, οχλαγωγή. Γελούσαν
χαρούμενοι οι πιστοί, στα χέρια
κόκκιν' αυγά, άναβαν βεγγαλικά
κι' οι μεγαλείτεροι σαν τα παιδιά.

«Ουκ έστιν ώδε αλλ' ηγέρθη».
Μένω ξαπλωμένος, δεν ανάβω το φως,
δεν περιμένω τίποτα.
Δεν πάω με τους άλλους να μοιραστώ
την πλάνη της χαράς.
Χαρά δεν υπάρχει;

Υπάρχει πάντα η ανάσταση,
όχι ορισμένη και πιθανή,
υπάρχει απίθανη περίλαμπρη δόξα,
η φωτεινή έκσταση, δεν μπορούν
δίχως αυτήν οι άνθρωποι,
που περιμένουν σε νηστεία και προσευχή.

«Ουκ έστιν ώδε αλλ' ηγέρθη».
Ακόμα δεν ήρθε η ώρα, φαίνεται.
Δεν ακούω τους χαρμόσυνους ήχους.
Πόσο ακόμα και τότε, σαν η καταστροφή
της άρνησης, η αμφιβολία είχεν αρχίσει,
με συγκινούσε βαθιά η χαρά
πάνδημη του κόσμου συμμετοχή, στην γιορτή.

«Χριστός ανέστη». Ύμνος κι' οι κρότοι
των όπλων κι' όλες οι καμπάνες μαζί,
σ' όλην την πόλη κι' οι άνθρωποι
όλοι μαζί είχαν την ίδια χαρά,
τέλειωνε η προσφορά της προσπάθειας,
τους πένθους, της συλλοής.

Κοιτάζω το παρελθόν.
Δεν σ' αρνιέμαι, Κύριε, της αγάπης,
της ανάστασης ένδοξης του ανθρώπου.
Πολλή με σκεπάζει αμαρτία της γνώσης,
όμως θα περιμένω μιαν αρχή της αγάπης
ξανά, που δίνεται παρηγοριά
της θλιμμένης επίμονης σκέψης.

Αρχή, χαραυγή,
«ήν δε όρθρου βαθέος...»
Να πιστέψουμε στην ημέρα της ζωής.
Ελπίδες, αναμνήσεις δεν αρκούν
οι κόποι. Η σκέψη θολώνει
το κόκκινο της θυσίας αίμα.

Πρέπει το σώμα να σηκωθεί,
να πάει με τους άλλους μαζί, να χαρεί
την γιορτή, την απλή χαρά,
να δεχτεί την πλούσια συμμετοχή,
να παραδεχτεί τη χαρά προσιτή.
Ανάσταση να χαρεί, λευτεριά
ύστερ' απ' το πλήθος του πόνου,
πίστη, την αγάπη του ανθρώπου.

Από τη συλλογή Της μοναξιάς και της έπαρσης (1951)


κ.κ.

Anonymous said...

Οι άνθρωποι
να γίνουμε
Άνθρωποι

Χρόνια Πολλά!

Ελ,Ελ

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ελ,Ελ,
ευχαριστώ για τις ευχές.
Περιμένω τις λίστες-σου για να έχουμε πλούσιο δείγμα επιλογών και απορρίψεων.
Εγώ ήδη ανέβασα δυο δικές-μου.
Χρόνια πολλά
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Sue,
τώρα είδα το σχόλιό-σου.
Ας είναι η ανάσταση ανάταση.
Καμιά γνώμη για τα Νόμπελ;
Πατριάρχης Φώτιος

κ.κ.,
Καρέλλη. Η αδελφή του Πεντζίκη,
μια ακόμα φωνή αντισυμβατική στη μόδα της ποίησης. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε αλλά έχει μια γνησιότητα.
Χρόνια πολλά
Πατριάρχης Φώτιος

Sue G. said...

Χρόνια Πολλά και Φωτεινά, Πατριάρχα! Δεν νομίζω πως είμαι επαρκής αναγνώστρια των Νομπελιστών για να έχω γνώμη. Θα προσπαθήσω ωστόσο να συντάξω κάτι και θα επανέλθω.

[Κι εγώ που νόμιζα πως, εκεί, ανάμεσα στα μακροσκελή σχόλια, το γεγονός πως δεν σχολίασα τα Νόμπελ θα περνούσε απαρατήρητο....]