Saturday, May 18, 2013

Απόρριψη, σεβασμός ή αδιαφορία

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να διαβάσετε ένα βιβλίο, το οποίο απέχει από αυτό που θα θεωρούσατε υψηλή λογοτεχνία… Ήθελα να ’ξερα γιατί αμφιβάλλω. Αυτό είναι σίγουρο. Σίγουρο είναι επίσης το γεγονός ότι στη λογοτεχνία δεν υπάρχουν μόνο άσπρα και μαύρα, αλλά και πολλά γκρίζα, τα οποία, αν και έχουν μια φωτεινότητα, αυτοχαντακώνονται από τα μελανά-τους χρώματα και τις σκοτεινές σκιές-τους.
Σ’ αυτά τα έργα, όμως, θα μπορούσατε να βρείτε κάτι ενδιαφέρον πίσω από τη γκριζάδα-τους. Ίσως εντοπίζετε κάτι καλό, ίσως ανακαλύπτετε κάτι μικρό και χαμένο στο σύνολο, κάτι ανιχνεύετε που μένει υποδόρια κάτω από την επιφάνεια του εγκεφαλικού-σας φλοιού. Ή από την άλλη δεν είναι κακός/κακή ο/η συγγραφέας, αλλά δεν μπορείτε να βρείτε τη δίοδο να φτάσετε στην καρδιά του κειμένου και έτσι αναπόφευκτα το κατατάσσετε σ’ αυτά τα έργα που δεν ανταποκρίνονται στις αναγνωστικές-σας απαιτήσεις.
            Και στις δύο περιπτώσεις μπορεί κανείς εύκολα να απορρίψει το έργο, με το στιγμιαίο ένστικτο του αναγνώστη ή με επιχειρήματα στηριγμένα στο σύνολο της σύνθεσης. Μπορεί ίσως να δείξει αδιαφορία και να σταματήσει εγκαίρως το διάβασμα ή να το συνεχίζει ελπίζοντας για κάτι αναπάντεχο που θα μετουσιώσει όσα διαβάζει σε ποιότητα, αλλά τελικά ουδέποτε θα προκύψει.
            Υπάρχει και η περίπτωση να θεωρήσει κανείς τον εαυτό του μικρό κι ανώριμο ακόμα, να δείξει ταπεινοφροσύνη και να πει ότι δεν μπορεί να διεισδύσει επαρκώς στο κείμενο που έχει μπροστά-του. Έτσι, εκεί που σε μια πρώτη αντίδραση θα δείξει απόρριψη ή αδιαφορία, στέκεται συγκρατημένος και με σεβασμό σε κάτι που μπορεί να μην κατάλαβε, σε κάτι που δεν εφάπτεται της δικής-του σφαίρας, εξηγεί απλά στον εαυτό-του και στους άλλους την αμηχανία-του.
            Θα ακολουθήσουν τέτοια κείμενα, που κυμαίνονται από την ουδέτερη αδιαφορία έως την αμηχανία ή τη μετριοπαθή απόρριψη. Θα ακολουθήσουν γρήγορα, με καθημερινές αναρτήσεις, μόνο και μόνο προς τιμήν αυτού του ελάχιστου που με έκανε να μην τα παρατήσω, όπως άλλα.

{το φωτογραφικό υλικό αντλήθηκε από: www.goodreads.com, crimefictioncollective.blogspot.com, wordsogold.blogspot.com και www.femst.ucsb.edu}
Πατριάρχης Φώτιος

2 comments:

Anonymous said...

Έχω μπει κι εγώ σ' αυτόν τον προβληματισμό κατά καιρούς.
Σε όλες τις περιπτώσεις που περιγράφονται, έχω νιώσει (και πράξει) ανάλογα.

Πολλά βιβλία δεν έχουν το αναμενόμενο ενδιαφέρον ή με έχουν απογοητεύσει, ίσως επειδή είχα υψηλές προσδοκίες.

Η λογοτεχνία δεν είναι πάντα υψηλή, αλλά μερικές φορές κάτι υπάρχει, σχεδόν καθοριστικό, που σε κάνει να θέλεις να συνεχίσεις (ή όχι).

Για να δούμε τι έχετε στο μυαλό σας.

κ.κ.

Πάπισσα Ιωάννα said...

κ.κ.,
ιδού το πρώτο (δες το αντίστοιχο ποστ) που ως βιβλίο δεν ακούστηκε πουθενά, είναι πρωτόλειο, από έναν μικρό εκδοτικό οίκο, έχει ένα έξυπνο θέμα αλλά -νομίζω- κινείται στα ρηχά.
Πατριάρχης Φώτιος