Tuesday, February 04, 2014

Το «Μ’ αρέσει – Δεν μ’ αρέσει» των ιστολόγων

Είναι απλώς μια κατάθεση ευαρέσκειας ή απαρέσκειας; Έχω γνώμη ή κάνω like dislike; Προσφέρεται η μπλογκόσφαιρα για συζητήσεις; Είμαστε ειδικοί στο να επιχειρηματολογούμε για τα βιβλία που διαβάζουμε ή (οφείλουμε να) μένουμε στην απλή έκφραση της θετικής ή της αρνητικής-μας άποψης; Μπορούν οι βιβλιόφιλοι ιστολόγοι να συζητήσουν με συλλογισμούς ή κατ’ ανάγκη μένουν στο γούστο-τους;
            Αυτά και άλλα θέματα προέκυψαν στο προηγούμενο ποστ, όταν τέθηκε το θέμα αν το διαδίκτυο (και δη τα μπλογκ) είναι ο κατάλληλος χώρος να δεχτεί ενδελεχή συζήτηση για ένα βιβλιοφιλικό ζήτημα. Η Βιβή Γ., με το γνωστό-της ζωντανό ύφος, σχολίασε, ένα σχόλιο που αξίζει να το συζητήσουμε περαιτέρω:   

“…έβαλες ένα θέμα, που με ενδιαφέρει.
Τον σχολιασμό τύπου μ’ αρέσει - δεν μ’ αρέσει και τον τεκμηριωμένο. Δύσκολο είναι, νομίζω, να απορρίψουμε τον πρώτο αν τον επιλέγουν έτσι επίμονα οι επισκέπτες του διαδικτύου, δύσκολο να ανατρέψουμε σε μια ολόκληρη κοινωνία, που έτσι έχει εκπαιδευτεί να λειτουργεί, την γενικότερη ευκολία του μ’ αρέσει - δεν μ’ αρέσει.

Όμως αυτό το μ’ αρέσει - δεν μ’ αρέσει, τι ακριβώς είναι; Είναι όντως η παράκαμψη των λογής δύσκολων από όλους μας σαν ένα συνεχώς χειραγωγούμενο πλήθος που μάλλον είμαστε;
Μήπως έχει και καλή πλευρά; Μακάρι να ΄ξερα με σιγουριά. Ομολογώ όμως, πως εμένα πλέον δεν με ενοχλεί, μάλλον δίκοπο μαχαίρι το βρίσκω. Καμιά φορά είναι το μόνο έντονο και αληθινό, ίσως, που μας απομένει από ένα βιβλίο, μια ταινία κτλ. Μπορεί και να το προτιμώ σ’ αυτή τη θολή και προβοκατόρικη συγκυρία.

Γιατί, τι είμαστε οι περισσότεροι πέρα από ημιμαθείς-εκ των πραγμάτων, χωρίς διάθεση μείωσης κανενός- αποδέκτες της Τέχνης που όμως την έχουμε τόση ανάγκη, που έχουμε κάθε δικαίωμα σ’ αυτήν;
Να φέρω ένα παράδειγμα. Ακούμε (όλοι, φαντάζομαι) μουσική. Τέλεια. Τι είναι πιο σωστό, να πούμε (με σεμνότητα, οφείλουμε να είμαστε σεμνοί στην κρίση μας),ένα απλοϊκό μ’ αρέσει ή δεν μ’ αρέσει ή χωρίς να ξέρουμε μισή νότα ή επειδή ξέρουμε μισή νότα ,να αρχίσουμε εφ’ όλης της ύλης εισαγγελική αγόρευση για την εκτελεστική δεινότητα του σαξοφωνίστα επειδή κατά βάθος θα θέλαμε να είμαστε εμείς στην θέση του και να ξέραμε να παίζουμε εμείς σαξόφωνο; Πραγματικά γελοίο.
Έτσι λοιπόν σε ορισμένες περιπτώσεις το μ’ αρέσει ή δεν μ’ αρέσει αποδεικνύεται πιο έντιμο, τουλάχιστον όταν δεν είναι αποτύπωση αλαζονικού πείσματος και ξερολίστικης αντίληψης, όταν είναι το προσωπικό συναίσθημα του μέσου ανθρώπου που φωλιάζει στην ψυχή μετά την ανάγνωση, την ταινία, την θεατρική παράσταση κτλ
Ούτε βέβαια οι αφορισμοί των διάφορων ντε και καλά καταρτισμένων είναι το φόρτε μου. Σε πόσα είμαστε καταρτισμένοι; Όλοι πια τα ξέρουμε όλα. Μιλάμε και σχολιάζουμε οι πάντες για τα πάντα. Καταδικάζουμε ή εγκρίνουμε αβέρτα. Ανυπόφορο. Και μαζί και σπαρακτικά δημοκρατικό ,όχι ,δεν μου έχει στρίψει.
Ποιος ισχυρίζεται ότι έχει λύσει τα ζητήματα της δημοκρατικότητας ως προς την ελευθερία της έκφρασης;
Οι σχετικές προσβολές και χοντροειρωνείες πάνε σύννεφο, τις βρίσκω επικίνδυνα αντιδημοκρατικές ως προς το σκεπτικό που τις προκαλεί, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πεδία έκθεσης λαμπρά, κατινοδρόμια στα οποία η ελευθερία του λόγου, όλων μας, βάλλεται από πρόσωπα που, εγώ τουλάχιστον, δεν το περίμενα.
Νομίζω ότι αν προσπαθούμε συνεχώς να κάνουμε περιεκτικότερες και περισσότερο τεκμηριωμένες τις παρουσιάσεις μας, να προσέχουμε τις δημόσιες κουβέντες μας, να ενισχύουμε με γνώση τα λόγια και τα έργα μας κάτι θα πετυχαίνουμε ποιοτικότερο αλλά κι αυτό σηκώνει κουβέντα.

Η επίθεση κατά των μπλόγκερς που ασχολούνται με την ανάγνωση, για να περάσω σε άλλο παράδειγμα, που με απασχολεί, είναι γεγονός και έχει και πολύ συγκεκριμένα αίτια. Λειτουργούμε σαν αναγνώστες και όχι ως φιλόλογοι ή επαγγελματίες βιβλιοκριτικοί, φυσικά, το έχουμε πει οι περισσότεροι χίλιες φορές και τώρα ακούμε πάλι τα εξ αμάξης από κάποιους-τους ανασφαλείς πιστεύω, εκείνοι που έχουν επιστημονικές γνώσεις και φρέσκες ιδέες δεν έχουν τέτοια συμπλέγματα-όμως που θα πάει αυτό;
Να μην μπορούμε να εκφράσουμε κάτι παραπάνω από ένα μ’ αρέσει - δεν μ’ αρέσει έστω κι αν είμαστε επιεικείς με όσους το κάνουν; Ποιος μπορεί να αρνηθεί την συμβολή των μπλογκς στην διάδοση της φιλαναγνωσίας; Ή δεν την θέλουμε αυτή την διάδοση;

Και έτσι για μένα είναι μεγάλο ζήτημα το μ’ αρέσει δεν μ’ αρέσει, που βάζεις, Πατριάρχη-χαίρομαι που το θίγεις – και οι επεκτάσεις του και η ανάγκη της τεκμηρίωσης, όσο μπορούμε, όσων λέμε αλλά και με την δημοκρατία στην απλή καθημερινότητα, με το δικαίωμα όλων μας στην Τέχνη τι γίνεται; Αναρωτιέμαι.
 
Βιβή Γεωργαντοπούλου (http://lesxianagnosisbiblioudegas.blogspot.gr )

Μια προσέγγιση από άλλη πλευρά από τη filoteo:  

Διά την αντιγραφήν
Πατριάρχης Φώτιος

47 comments:

Anonymous said...

Καλησπέρα,
για μένα δεν τίθεται θέμα αν οι βιβλιόφιλοι μπλόγκερς μπορούν ή όχι να γράφουν ό,τι θέλουν. Το μπλογκ είναι ένας ιδιωτικός χώρος και όποιος δεν θέλει, μπορεί να μην τον διαβάζει.
Το θέμα είναι τι γίνεται όταν κάποιος δεν συμφωνεί με τον συντάκτη του κειμένου ή θεωρεί ότι έχει κάνει κάποιο σοβαρό λάθος. Αφήνει ένα ειρωνικό ή επιθετικό σχόλιο ή ευγενικά αντιπαραθέτει την άποψή του; Νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής!
Ε.Γ.

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Αγαπητέ Πατριάρχη και αναγνώστες

Το "Μ' αρέσει - δε μ' αρέσει" των ιστολόγων και όλων των ανθρώπων του κόσμου είναι το πιο ειλικρινές κομμάτι της ψυχής τους. Νομοτελειακά θα το υπερασπιστούν σαν να πρόκειται για κάποια ισχυρότατη πίστη. Εμένα δε με απασχολεί τόσο να πείσω κάποιον γι' αυτό που μου αρέσει, αντίθετα ενθουσιάζομαι και θέλω να του δείξω γιατί αισθάνομαι έτσι. Υπάρχουν και αυτοί όμως που τους απασχολεί να πείσουν. Υπάρχουν και αυτοί που τους απασχολεί να βγουν νικητές επιβάλλοντας την αρεσκεία τους. Αυτοί δεν ευνοούν τον διάλογο. "Μου αρέσει πολύ η Πόλη των Θηρίων", μου λέει συνεχώς η αδερφή μου. "Εμένα όχι". Αυτό που χαρίζει σε εκείνη απόλαυση:Η περιπέτεια στη ζούγκλα, το Θηρίο, οι φυλές με τα ματζούνια τους και τις πρωτόγονες συνήθειές τους, εμένα μου φαίνεται ανιαρά πράγματα, ακόμη και το μυστηριακό που αποπνέει το βιβλίο. Πόσο ανόητο θα ήταν όμως να χαρακτηρίσω απρεπώς και την Αλιέντε και την αδερφή μου, επειδή μισώ την ανία μου...

Ωστόσο, πρέπει να σας πω πως η αντιπαράθεση των δύο κειμένων εστιάζει στη διαμάχη βιβλιόφιλων και φιλολόγων. Και χωρίς να το θέλω βρίσκομαι με τη πλευρά των "κακών". Θέλω να τονίσω πως άλλο πράγμα έθιξα, και δε ξέρω κατά πόσον σχετίζεται με ζητήματα αρεσκείας. Αισθάνομαι ότι η αρέσκεια αποτελεί εδώ αφορμή για τη "διαμάχη" και όχι το ζητούμενο.

ναυτίλος said...

Για μένα είναι προφανές ότι στα βιβλιοφιλικά μπλογκς ο καθένας μπορεί να διαβάζει ό,τι θέλει και να γράφει γι' αυτά ό,τι θέλει. Αυτό είναι και το νόημα των μπλογκς... Αν εγώ θάβω τις μεταφράσεις της Χατζηνικολή ή του Καψάσκη είτε με επιχειρήματα είτε χωρίς επιχειρήματα είναι δικαίωμά μου. Αν απλώς αναφέρω βιβλία με μια απλή βαθμολογία δίπλα και χωρίς άλλες εξηγήσεις και πάλι δικαίωμά μου είναι! Ο χώρος των ιστολογίων είναι ιδιωτικός ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι. Κρατάω εδώ μια επιφύλαξη καθώς το περιεχόμενο των ιστολογίων εμφανίζεται και στις μηχανές αναζήτησης.
Η αλήθεια όμως είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς και αναλύσεις προσπαθούμε να κάνουμε και επιχειρήματα να διατυπώσουμε. Αν λειτουργούσαμε αφοριστικά ελάχιστοι θα μας διάβαζαν... και κανένας δεν θα ενοχλείτο. Επειδή λοιπόν υπάρχουν καλά ιστολόγια και με αξιόλογη επισκεψιμότητα, που συχνά αυτά που γράφουν είναι πιο ειλικρινή (αφού συχνά δεν παίζουν με τους κανόνες της αγοράς) ή γράφουν για πράγματα που οι επίσημοι κριτικοί δεν μπαίνουν στον κόπο να γράψουν, αυτά τα ιστολόγια ενοχλούν! Και ενοχλούν είτε γιατί δεν "ελέγχονται" είτε γιατί κάποιες φορές απαξιώνουν τη δουλειά των επαγγελματιών κριτικών. Και όταν λέω απαξιώνουν εννοώ και κυριολεκτικά! Αυτό μπορεί να αδικεί κάποιους καλούς κριτικούς αλλά έτσι είναι οι κανόνες της αγοράς... Αυτό έχει δύο συνέπειες: οι επαγγελματίες κριτικοί να επιτίθενται στους ιστολόγους θεωρώντας τους υπαίτιους για την απαξίωση της εργασίας τους και οι εκδότες ή οι συγγραφείς να προσπαθούν να προσεγγίζουν τους ιστολόγους προκειμένου να τους χρησιμοποιήσουν για δικό τους όφελος. Η προσέγγιση μπορεί να γίνει βέβαια ποικιλοτρόπως...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Νομίζω ότι η αντίθεση δεν είναι φιλόλογοι - ιστολόγοι.
Μεταθέτω το ζήτημα στο δίπολο που έβαλε εξ αρχής η Βιβή:
αφενός το "μ' αρέσει-δεν μ' αρέσει" κι αφετέρου η, όπως μπορεί ο καθένας, τεκμηριωμένη απάντηση.
Το πρώτο εκφράζει ακριβώς το απόσταγμα εσωτερικών διεργασιών, συχνά υποσυνείδητων, που καταλήγουν σε ένα "ναι", σε ένα "όχι", σε ένα "λίγο", σε ένα "πολύ", σε ένα "ναι μεν αλλά..." κ.ο.κ.
Σε μια προσωπική εκτίμηση ή έστω στο πλαίσιο της παρέας αυτό είναι αρκετό.
Όταν όμως κάποιος αποφασίζει να αποκτήσει
δ η μ ό σ ι ο β ή μ α,
αποδέχεται ως ελάχιστη προϋπόθεση τη θέση ότι θα προσπαθήσει (όχι κατ' ανάγκη με φιλολογικούς όρους) να δείξει το ΓΙΑΤΙ.
Επομένως, Ε.Γ., και ο μπλόγκερ που έχει γνώμη, σεβόμενος όσους τον διαβάζουν,
καλό είναι να καταθέτει τις προτιμήσεις-του με ένα μίνιμουμ επιχειρημάτων.
1. γιατί έτσι το ΝΑΙ ή ΌΧΙ αποκτά υπόσταση
2. γιατί μπορεί ο άλλος να καταλάβει τη θέση-του και να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει
(στόχος, filoteo, δεν είναι κατ' ανάγκη να πείσει, να αλλάξει δηλ. γνώμη στον άλλο)
3. γιατί έτσι μπορεί να γίνει διάλογος (φανταστείτε μια λέσχη ανάγνωσης, όπου ο πρώτος λέει μ' αρέσει, ο δεύτερος δεν μ' αρέσει, ο τρίτος μ' αρέσει αν και...: πρόκειται για παράλληλους μονολόγους που δεν διασταυρώνονται καν!)

Μόνο μέσα από διασταυρώσεις επιχειρημάτων και οπτικών γωνιών προχωράει το πνεύμα, το δικό-μας και της ανθρωπότητας.

Καλημέρα
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ναυτίλε,
γράφαμε παράλληλα και δεν έλαβα υπόψη-μου όσα λες,
αλλά λίγο πολύ συμφωνούμε
(μια διευκρίνιση: κάθε μπλόγκερ ναι μεν γράφει ό,τι θέλει, αλλά φυσικά και αυτός κρίνεται και καταξιώνεται ή απαξιώνεται.)

Ποιοι είναι αυτοί,
κριτικοί ή άλλοι,
Βιβή και Ναυτίλε,
που επιτέθηκαν στα μπλογκς;
Πατριάρχης Φώτιος

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Καλημέρα σε όλους,

Πατριάρχα περιγράφω το τι συμβαίνει και εσείς το τι πρέπει να συμβαίνει. Δε διαφωνούμε στην ουσία. Δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί που φανατίζονται με αυτό που τους αρέσει. Τώρα σχετικά με το ποιοι επιτέθενται σε ποιους με μπερδέψατε γενικώς...κριτικοί και φιλόλογοι επιτίθενται στα μπλογκς;; Ούτε αυτό το έχω πάρει χαμπάρι...

ναυτίλος said...

Αυτά στα οποία αναφέρθηκα έχουν συμβεί στο facebook

Πάπισσα Ιωάννα said...

Για στείλε παραπομπή!
Πατριάρχης Φώτιος

Γ. said...
This comment has been removed by the author.
Γ. said...
This comment has been removed by the author.
ναυτίλος said...

Δεν στέλνω παραπομπές γιατί όλα αυτά είναι στο επίπεδο των εικασιών. Δεν μπορώ να γνωρίζω με βεβαιότητα τους λόγους των διενέξεων...

Βιβή Γ. said...

Καλημέρα.
Έναυσμα του σχολίου του δικού μου ήταν η κουβέντα σου,Πατριάρχη, με τον Λύσιππο, εκείνη στην ανάρτησή σου περί Μικράς Αγγλίας,που ζητούσες τεκμηρίωση τού ας το πούμε ναι-όχι του.Ο Λύσιππος είναι πάντα χειμαρρώδης,βάζει πέντε ζητήματα μαζί, εσύ παραμένεις λάτρης της τεκμηριωμένης λεπτομέρειας. Αμφότεροι σωστοί.
Ο προβληματισμός μου εμένα όμως είναι γενικότερος εδώ και καιρό και έχει πολιτική βάση, αυτήν που θέτω εξαρχής:το δικαίωμα του (κάθε) αποδέκτη του (κάθε) έργου τέχνης στην δημόσια έκφραση της γνώμης του,είτε με ένα μ ΄αρέσει δεν μ΄αρέσει πχ στο fcb,είτε σαν τεκμηριωμένη ή ελλιπής ανάρτηση σε μπλογκ (του).
Στις μη επαγγελματικές άρα και μη αμειβόμενες παρουσιάσεις βιβλίων στην δική μας λοιπόν περίπτωση, βιβλίων που μπαίνουν σε ράφια και βιτρίνες προς πώληση-αυτό μην το αναλύσουμε ξανά, είναι καθαρό από μόνο του τι συνιστά,δεν το κατηγορώ,το προσμετρώ – είναι μείζον θέμα ,αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, η χρεία- φιλολογικής ή όχι- πάντως τεκμηριωμένης προσωπικής ματιάς,την οποία χρεία σέβομαι πάρα πολύ και πιστεύω ότι την έχω,την τεκμηρίωση,ως ένα βαθμό, αλλά δεν την θεωρώ πλέον διαβατήριο.Γι αυτό έβαλα και την άλλη διάσταση στο μ ΄αρέσει δεν μ΄αρέσει .Τίποτα δεν θεωρώ διαβατήριο πια, ακούγεται άσχημο, είναι, η δημοκρατία παίζεται κυριολεκτικά στα ζάρια όμως και μερικοί διυλίζουν ανέμελοι τον προσωπικό τους κώνωπα.
Δεν πρόκειται για μια ρηχή φεησμπουκική διένεξη-μη κριτικάρεις βιβλία επειδή εσύ δεν είσαι κριτικός,εγώ είμαι ο κριτικός,μη χρησιμοποιείς τον τάδε όρο επειδή εγώ που είμαι αυτοκλήτως ειδικός σου λέω ότι δεν είναι σωστός-είναι κάτι περισσότερο πια, επειδή αναπαράγεται ως μια ακόμα εν δυνάμει απαγόρευση κι ας μην δεχτούν όσοι την εκπόρευσαν ότι δεν την υιοθετούν. Η δυσφορία η δική μου λοιπόν μου είχε δημιουργηθεί ήδη από την μη αποδοχή, στην ουσία, του οριακού δικαιώματος του καθενός μας να εκφράζουμε, με ό,τι μέσα κι όσο τα διαθέτουμε, ελεύθερα και δημόσια την άποψή μας.Ας κοιτάξει ο καθένας μας να είναι σοβαρός,αν θέλει και μπορεί,χωρίς όμως να κάνουν οι άλλοι κοπτορραπτική στο κομμάτι δημοκρατικότητας που του αναλογεί του καθενός,επιχειρώντας κατηχητικές νουθεσίες και προσβολές, έτσι κι αλλιώς ο πανδαμάτωρ χρόνος μπλαμπλα, ξέρουμε-δεν ξέρουμε;-τι κάνει σε όλους.

Γράφω ας πούμε σε παρουσίαση του «Χόμερ και Λάνγκλεϋ» στο τέλος της:
ΥΓ.Την αγορά του τώρα,που ακόμα λογίζεται σαν έκδοση νέα αλλά κυρίως την άμεση ανάγνωση του "Χόμερ και Λάνγκλεϋ" την χρωστάω στην Ε.Γ.τρομερή βιβλιόφιλη,που της έχω εμπιστοσύνη,που είναι τύπισσα εν γένει φοβερή και επιπλέον αποδείχτηκε και μεγίστης υπομονής οδηγός, αναρωτιέστε που κολλάει τώρα αυτό, αλλά δεν θα σας πω πια και όλα τα μυστικά μου!Την ευχαριστώ πάντως δημοσίως,ξέρει εκείνη γιατί.

Πιθανόν αυτό μοιάζει χαρουμενιά σε κορίτσιστικο λεύκωμα. Μπορεί και να είναι, μάλλον είναι, αλλά ποιος θα (μου)την απαγορεύσει και γιατί... Προσωπικό μπλογκ έχω σήμερα.Αύριο μπορεί να μου την δώσει και να το κλείσω, γιατί έτσι.Αλλά θα ήθελα να το αποφασίσω η ίδια , όχι ο εισαγγελέας ή ο «εισαγγελέας».

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Μισό λεπτό να διαχωρίσουμε τις αφορμές από τις αιτίες:

Ο Λύσιππος έκανε ένα σχόλιο δριμύ μεν, που κατά την άποψή μου όμως ήταν αρκετά περιεκτικό. Έχει βαρεθεί τη θεματολογία των συγκεκριμένων δημιουργών (βλ. νύφες, νυφιάτικα, νυφικά, νυφοπάζαρα κλπ.). Γιατί πρέπει αυτό να το τεκμηριώσει παραπάνω; (παρακαλώ αν κάνω κάπου λάθος να με διορθώσει)

Τώρα στις αιτίες: υπάρχουν προφανώς ψωνισμένοι τύποι που καυτηριάζουν τα μπλογκς των βιβλιόφιλων (στη δική μου αντίληψη δεν έχει πέσει αυτό - ακόμη), ίσως γιατί καίγεται η γούνα τους, ίσως γιατί απλά έτσι συνηθίζουν να λειτουργούν (πράγμα που με παραπέμπει στο σχόλιό μου - ψωνάρα και γω - ότι μερικοί άνθρωποι φανατίζονται και βγάζουν μαλακώδεις - με το συμπάθειο - συμπεριφορές). Και ρωτώ: ε και; τι μας (σας) νοιάζει; τα μπλογκς, θα συμφωνήσω, είναι προσωπικά, ο καθένας γράφει για το κέφι του και όλοι μαζί ανταλλάζουμε ιδέες. Όποιος δε θέλει ας διαβάσει Luben.

Τώρα σχετικά με το σχόλιο της Βιβής. Καλά έκανε και ξεσπάθωσε, αφού έτσι αισθάνθηκε. Πρέπει να ακούγεται και η άποψη πως χρειαζόμαστε ελευθερία λόγου. Άλλωστε τέτοιες κινήσεις τροφοδοτούν τη σκέψη και το διάλογο.

Επιμένω πως η δική μου ανάρτηση δεν σχετίζεται με το όλο θέμα. Εγώ μίλησα για την ΤΥΧΗ του να έχει κανείς κατάρτιση στη λογοτεχνία, όπως διαφορετικά και εις βάθος πράγματα θα δει ένας αρχαιολόγος σε ένα μουσείο από έναν άλλον που έχει άλλη ιδιότητα. Το δικό μου κείμενο το έγραψα, αγαπητέ Πατριάρχη, γιατί διαβάζοντας Φάουστ, θυμήθηκα τις αναρτήσεις σας (Κατά Φιλολόγων) και κυρίως τα σχόλια που είχαν γίνει για την "κακή φάρα". Θεωρώ δυστυχώς - σαν τον Κοραή μια ζωή και δεν είναι και αγαπημένος μου - πως η αλήθεια σε όλα είναι κάπου στη μέση. Και στο "μ' αρέσει - δε μ' αρέσει", και στις διαμάχες.

Αυτά! Πάω να γευματίσω...μου ανοίξατε την όρεξη...

Λύσιππος said...

Σχεδόν αναγκαστικά καταθέτω ως προσωπική θέση,χωρίς καμία διάθεση γενίκευσης,τα εξής.

-Διαχωρισμός απόλυτος του δημόσιου και ιδιωτικού λόγου.Οι συνθήκες που τους καθορίζουν είναι διαφορετικές.

-Λειτουργίες και περιορισμοί επίσης διαφορετικοί μεταξύ ενός εισηγητή θέματος και ενός σχολιαστή

-Δεν έχω πρόθεση να πείσω κανέναν και για τίποτα.Θέλω μόνο να πω "υπάρχει κι αυτό,ας μη το ξεχνάμε".Μπορεί ο απέναντι να το λάβει υπόψη του ή το το ρίξει στο κάδο.

-Επιχειρήματα μπορεί να έχει και ο σοφιστής,ο πολιτικός,ή ο διαφημιστής.Δε σημαίνει ότι πείθουν ή βοηθούν το ποιοτικό διάλογο.

-Ο λόγος οφείλει να είναι δριμύς όταν ΣΤΟ ΚΡΙΝΟΜΕΝΟ ανιχνεύει προκλητικότητα,ψέμα,φτήνια ή ιδιοτέλεια.(έργο καρ-βουλγ.τα έχουν όλα κατά τη γνώμη ΜΟΥ)

-filoteo ορθά κατάλαβες τα σχόλια μου στη προηγούμενη ανάρτηση.

Υ.Γ.Διαφωνία με την εισήγηση δε σημαίνει ότι απορρίπτεις τον εισηγητή.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Φυσικά υποστηρίζω απόλυτα
την πολιτική θέση της Βιβής,
καθώς το έργο τέχνης
έχει πολλούς αποδέκτες
που μπορούν να έχουν γνώμη,
να το προσλαμβάνουν έτσι ή αλλιώς,
να συζητάνε επί ίσοις όροις με τους άλλους
και να επιχειρηματολογούν.
Αν το κάνουν και τεκμηριωμένα, ακόμα καλύτερα...

Από την άλλη,
filoteo,
δέχομαι τη γνώμη των ειδικών
(φιλολόγων, κριτικών),
ώστε να μπορώ κι εγώ να έχω πιο σαφή γνώμη για ό,τι λέω.

Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Λύσιππε,
παρά τις διαφωνίες-μας
δεν πίστεψα ούτε στιγμή ότι
με απορρίπτεις ως εισηγητή.
Ούτε κι εγώ εσένα ως σχολιαστή.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Filoteo,
μια ακόμα διευκρίνιση:
στο ποστ "Κατά φιλολόγων Α'" (http://vivliocafe.blogspot.gr/2012/01/blog-post_30.html)
μαίνομαι κατά της παλαιοφιλολογικής, σχολαστικής, τικούκειτης στάσης-τους,
όταν διυλίζουν τον κώνωπα και χάνουν την ουσία,
όταν εμμένουν σε όρους και τεχνικές,
χωρίς να τις συνδέουν με το περιεχόμενο.
Την εκτίμησή-μου
Πατριάρχης Φώτιος

ΥΓ. Πού ξέρεις. Μπορεί και να 'μαι φιλόλογος!

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Όσο γι' αυτό είμαι βέβαιη. Σας το έχω ξαναπεί και είμαι σιγουρη ότι το θυμάστε...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Αστειεύομαι...

Anonymous said...

Πατριάρχη Φώτιε, Χρόνια Πολλά!!!

Κρατώ αυτό: "Μόνο μέσα από
διασταυρώσεις επιχειρημάτων
και οπτικών γωνιών προχωράει
το πνεύμα, το δικό μας και
της ανθρωπότητας"
και σας στέλνω
τις πιο εγκάρδιες ευχές μου!

Anonymous said...

Ελ,Ελ
(ξέχασα)

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ελ,Ελ,
σ' ευχαριστώ που θυμήθηκες τη σημερινή γιορτή,
του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου βεβαίως βεβαίως.
Την ευλογία-μου
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Βιβή,
περιμένω από τους σχολιαστές ένα πιο τεκμηριωμένο σχόλιο,
γιατί αλλιώς φαίνονται καμικάζι εν υαλοπωλείο.
Το να πετάς ένα καλό / κακό,
αν δεν εξηγείς τουλάχιστον με ένα σημείο, με ένα συλλογισμό, με μια αιτιολόγηση,
φαντάζει απλώς "έτσι είναι, γιατί έτσι μ' αρέσει" ή "έτσι είναι, γιατί έχω διαβάσει πολλά εγώ"
Απλά
Πατριάρχης Φώτιος

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Πατριάρχα δεν είχα σκοπό να αφήσω άλλο σχόλιο, αισθσνομαι όμως ότι σχολιάζετε επιλεκτικά χωρίς να δίνετε σημασία στις λεπτομέρειες. Μίλησα κυρίως για τα σχόλια που είχαν γίνει τότε, που όπως και τώρα ξεκίνησαν με αφορμή το κείμενό σας και έφτασαν σε (απίστευτες) γενικεύσεις!

Βρε, μήπως είστε δικηγόρος;;
Δε ξέρω για σας, αλλά η Βιβή το έχει το λέγειν και κάτι μου λέει ότι έχει σχέση με τη ρητορεία!
Χρόνια πολλά και με τις υγείες μας...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Filoteo,
συγγνώμη που κάτι έχασα.
Ευχαριστώ για τις ευχές.
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Η κ. Γεωργαντοπούλου εκφράζει μια ενδιαφέρουσα άποψη η οποία έρχεται σε αντίθεση με πρόσφατη πράξη της.
Όταν στο facecook την "ξέχεσε" δημοσίως για κάποιο της σχόλιο ο κ. Γ.Ι. Μπαμπασάκης εκείνη όχι απλώς δεν του απάντησε τα δέοντα ή κάποια απο τα παραπάνω παρά αμύνθηκε, έσβησε γρήγορα τον σχετικό διάλογο, άρχισε μαζί του τα like, και γενικώς φάνηκε να βιάστηκε να κουκουλώσει το θέμα, φοβούμενη προφανώς την γνωστή αγένεια και επιθετικότητα του Γ.Ι.Μ. Και τώρα τα γράφει στο κενό, χωρίς να αναφέρει την αφορμή που της προκάλεσε τις παραπάνω σκέψεις. Θα έπρεπε επί τόπου να συντάξει το κείμενο και να το απευθύνει πρώτα εκεί που όφειλε. Υποθέτω δεν θα με διαψεύσει. Ειρήνη Φλώρου.

επιμηθέας said...

Καλησπέρα σε όλους. Η δικιά μου αίσθηση σε σχέση με το ενδιαφέρον θέμα συζήτησης είναι ότι ο χώρος του σχολιασμού λογοτεχνίας πέρα από το διαχωρισμό σε ιδιώτες και μη ή ειδικούς και μη, είναι μία τεράστια 'σούπα', όπου η καθαρή κριτική (ακόμα και με την έννοια του 'μ' αρέσει-δε μ' αρέσει') καταλαμβάνει πλέον μειοψηφικό χώρο. Κυριαρχούν οι υποχρεωτικά αποθεωτικές 'βιβλιοπαρουσιάσεις' και η έμμεση διαφήμιση ανάλογα με φιλίες, παρέες, κύκλους μεντόρων-μαθητών και εκδοτικές οδηγίες. (Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η κατ' εμέ 'γραμμή' για προώθηση -παντού όμως!- συγκεκριμένων πρωτοεμφανιζόμενων με απανωτά ρεπορτάζ-αφιερώματα-συνεντεύξεις.) Σ' αυτό το κλίμα, ακόμα και η κριτική σε μια βάση πιο 'ερασιτεχνική' με χρήση απλά του ενστίκτου και όχι αμιγώς θεωρητικών εργαλείων, είναι για μένα και πάλι προτιμητέα...

Βιβή Γ. said...

Filoteo,έχω σπουδάσει προ αμνημονεύτων χρόνων νομικά..

Βιβή Γ. said...

Επιμηθέα,εσείς πιάνετε μια άλλη πλευρά. Συμβαίνει βέβαια αυτό που λέτε και έχει υποφέρει η Λογοτεχνία από πολλά δεινά αλλά δεν είναι κάθε περίπτωση αποτέλεσμα διαπλεκομένων ντε και καλά.
Παρουσιάστηκε από αρκετούς το βιβλίο της (μπλόγκερ) Κατερίνας Μαλακατέ,αν εννοείτε αυτό,αν όχι σας το φέρνω εγώ ως παράδειγμα, και έχουμε πράγματι γνωριστεί κάμποσοι άνθρωποι και λέμε διάφορα- επώνυμα όμως και φανερά- περί βιβλίων,κυρίως στο fcb,πάμε και στo καφέ βιβλιοπωλείο της αλλά τι φαντάζεστε,ότι μας κερνάει αβέρτα τους... καφέδες ή μας δωροδοκεί με δεν ξέρω κι εγώ τι για να της πούμε καλά λόγια;
Όχι,πιστέψτε με,δεν πήραμε γραμμή !

Βιβή Γ. said...

Κυρία Φλώρου,τι λέτε;Τα σχετικά είναι φαρδιά πλατιά εκεί και συνεχώς,τίποτα δεν έσβησα! Πώς σας ήρθε; Άκου αμυνόμενη τα έσβησα και φοβήθηκα και όλα τα υπόλοιπα.. Τι να σας πω τώρα,πως θεωρώ ότι αυτορεζιλευτήκατε και κρατείστε τις οδηγίες για τον εαυτό σας; Αν δεν μπορείτε να είστε σίγουρη 100% για τα λεγόμενά σας,δεν έχετε τσεκάρει δηλαδή διπλά και τρίδιπλα τι έχετε, πριν βγείτε να με «ξεχέσετε» κι εσείς, σαν αυτόν που λέτε και που κι αυτόν τον στολίζετε-τι ωραία φράση και φάση,τι διαλεκτικά που το συζητάμε-να μη το κάνετε!
Ή μάλλον κάντε το, δημοκρατία έχουμε. Αυτό είναι το ζητούμενο και η αιτία όλης της κουβέντας και όχι το προσωπικόν του πράγματος,που σας έκανε να σταθείτε σ΄αυτό,μα τι φτήνια...

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Πετάγομαι μόνο για το βιβλίο της Μαλακατέ. Δεν το έχω αγοράσει ακόμη. Όταν έρθει η ώρα όμως θα αναρτήσω και εγώ με δόξα και τιμή. Και δε θα τη στολίσω την αγαπητή Κατερίνα. Το ίδιο θα έκανα για τον καθένα μας ( σας).
Μακάρι να είχαμε όλοι οι ονειροπόλοι την τύχη της Κατερίνας! Και για το βιβλίο και για το βιβλιοπωλείο! Οι μαζικές αναρτήσεις είναι ακομπλεξάριστες και απόψεις αυτού του τύπου αν ο Επιμηθέας αυτό εννοεί φανερώνουν απωθημένα.

Επιμηθέας said...

Καλησπέρα και πάλι. Η προηγούμενη αναφορά μου σε πρωτοεμφανιζόμενους ήταν απλά ενδεικτική τάσεων στον τύπο και αυτού που εγώ νιώθω ως έλλειψη άποψης σε άρθρα και κείμενα - δηλαδή κριτικής με απόφανση για την αξία ή όχι ενός βιβλίου, τύπου Κούρτοβικ, Κοτζιά, Θεοδοσοπούλου ή και Πατριάρχη, ας πούμε. Παλιότερα οι στήλες βιβλίου ήταν γεμάτες από αυτό - δηλαδή από απόψεις με κριτική και λόγο που επεσήμαιναν αξίες και ελαττώματα, σε αντίθεση με αυτό που βλέπω σήμερα, δηλαδή σε πολλές περιπτώσεις έμμεση, συγκαλυμμένη, γκρίζα κ.λπ. διαφήμιση με στόχο την προώθηση αποκλειστικά. Υποθέτω όμως ότι δεν είναι ακριβώς καινούργιο το φαινόμενο...
ΥΓ. Όχι, η αναφορά μου δεν αφορούσε τους συμμετέχοντες στο φόρουμ ούτε και την κα Μαλακατέ. Ας μην εκληφθεί ad hominem, παρακαλώ, ας κριθεί αποκλειστικά για την ουσία της.

Γιάννης said...

Καλησπέρα.
Θα ήθελα να πω ορισμένες σκέψεις μου.Πρώτα πρώτα ότι είναι καιρός να αποδεχτούμε αυτή την έκρηξη που λέγεται διαδίκτυο.Τα πράγματα είναι ρευστά αλλά εκεί συνεχίζονται τα καλά και βλέπω και ορισμένα κακά της βιβλιοκριτικής.Στη συνέχεια θα πω ότι προσωπικά έχω στραφεί στους μπλόγκερς τα τελευταία χρόνια δεχόμενος ότι κάνουν βιβλιοκριτική,όχι απλώς μερικές παρουσιάσεις για το μεράκι τους. Κρίμα που δεν τους το αναγνωρίζουν και οι ίδιοι είναι διστακτικοί και λένε ότι απλώς κάνουν το κέφι τους. Κακώς. Πολλοί αποδεικνύονται μέρα με τη μέρα καλύτεροι από τους επαγγελματίες που ξέραμε από τις εφημερίδες.Παρόλα αυτά δεν υπάρχει κανένας λόγος σύγκρισης,το θεωρώ ανοησία. Επίσης θα πω ότι μου αρέσει που μπορώ να μπαίνω στα μπλογκ γιατί σχολιάζω,ρωτάω κάτι επί τόπου,διαφωνώ,προτείνω και εγώ βιβλία. Όσο πιο προσωπικό είναι ένα μπλογκ τόσο το καλύτερο.Αν δεν εφησυχάζει στην εμπιστοσύνη που έχει κερδίσει από τους επισκέπτες του και τεκμηριώνει αυτά που λέει τότε ακόμα καλύτερα.Αυτά τα πράγματα ο βιβλιόφιλος τα βλέπει. Επίσης εκτιμώ πολύ το ότι συχνά οι μπλογκερ του βιβλίου παραπέμπουν στην άποψη άλλων ,ότι κάνουν ωραία,ακομπλεξάριστα λινκ σε άλλα μπλογκ. Φοβερά δημοκρατικό. Για να κλείσω θα σταθώ στη λέξη «δημοκρατικό».Είναι η πεμπτουσία. Συμφωνώ σ΄αυτό με τη Βιβή.Απόλυτα. Αν εκτιμώ το μπλογκ της είναι επειδή έχει μια πορεία σοβαρή από την αρχή και λέει τη γνώμη της χωρίς να τα μασάει.Όσο για το ηλίθιο περιστατικό που αναφέρει η Φλώρου ψευδώς της λέει ότι το έσβησε. Μόλις τώρα μπήκα και διάβασα τις βλακείες Μπαμπασάκη. Απαράδεκτος. Έπεσα από τα σύννεφα.Η Βιβή του απάντησε καταπληκτικά και μπράβο της που στο φέις το έληξε μαχαίρι. Αν αυτό την προβλημάτισε περαιτέρω και βάζει πολιτική διάσταση στο θέμα για την ελευθερία της έκφρασης πέρα από κάθε προσωπική αρλούμπα πάλι μπράβο της.Μια συγνώμη στη Βιβή δεν θα έβλαπτε κυρία Φλώρου!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ευτυχώς που ο Γιάννης επανέφερε τα σχόλια
στον αρχικό προβληματισμό.
Ο διάλογος στην μπλογκόσφαιρα
μπορεί να γίνει με καλύτερους όρους
από τον ατακαδόρικο τρόπο του Facebook.
Εδώ κάθε άποψη μπορεί να τεκμηριωθεί
και να συζητηθεί με ανάλογους συλλογισμούς,
να απαντήσει ο ένας στον άλλο,
να εκφράσει ο καθένας μια βιβλιοφιλική γνώμη
και να την υποστηρίξει.
Αυτό και μόνο μπορεί να γίνει η βάση για επαν-αναγνώσεις,
έστω κι αν αυτές γίνονται μέσα στο κεφάλι-μας.
Καλημέρα
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Καταρχάς ευχαριστώ συγνώμη στον Βιβλιοκαφέ για την κατάχρηση του χώρου του αλλά είναι φανερό ότι η συζήτηση αφορά πολλούς. Επίσης πρόθυμα να ζητήσω συγνώμη και από την κ. Γεωργαντοπούλου και όχι επειδή το επιτάσσει ο κύριος από πάνω, αλλά συμπαθάτε με και στον δικό μου κομπιούτερ έχει χαθεί η συζήτηση και αν επιμένετε να σας στείλω print screen. Μπορεί να έχει να κάνει με το ότι παρακολουθώ τις δημοσιεύσεις ως follower. Άρα ως προς το ότι η κ. Γ. τα αφαίρεσε υπήρξε παρανόηση και ζητώ συγνώμη. Ως προς τον όρο ξέχεσε και γι’ αυτό συγνώμη σε όλους αλλά δεν βρήκα ευγενέστερη λέξη για την αρνητική αυτή πράξη και παρασύρθηκα. Το βάρος της πήγαινε στον υπεύθυνο όχι στους αποδέκτες.

Όμως θα παραμένει το ερώτημά μου γιατί ενώ κατηγορούμε το facebook ως κατινοδρόμιο αμέσως μετά ανταλλάσουμε φιλοφρονήσεις και like με αυτόν που μας
κατηγόρησε τόσο άστοχα και τόσο άσχημα. Αυτό πραγματικά με ξεπερνάει. Πώς μπορούμε να συνεχίζουμε να λάικ κάποιον με τόσο αρνητική συμπεριφορά; Αυτό δε δείχνει ότι τελικά αποδεχόμαστε τα πάντα αρκεί να μην διαρραγεί η ισορροπία του μέσου; Και η ερώτησή μου απευθύνεται και στους δυο μπλόγκερς της συζήτησης επειδή τους διαβάζω ανελλιπώς και τους εκτιμώ.

Για τα λεγόμενα του «Επιμηθέα» με τις ευνοϊκές κριτικές, ούτε σ’ εμένα θα πήγαινε το μυαλό μου πρώτα στους μπλόγκερς και στην κ. Μαλακατέ, παρόλο που είμαι βέβαιη πως όλα ανεξαιρέτως τα βιβλιοφιλικά ιστολόγια θα αναρτήσουν για το βιβλίο της, άρα έμμεσα θα το προτείνουν ως άξιο προσοχής. Εκεί παίζει ρόλο η κοινή ιδιότητα και η γνωριμία. Αν η κ. Μ. ζούσε στην επαρχία και δεν γνωρίζονταν προσωπικά όπως τόσοι που ζουν στον τόπο μου και δεν έχουν καμία τύχη ως προς αυτό, αμφιβάλλω αν θα το αναρτούσαν.

Αλλά αυτό είναι ανθρώπινο, οι προσωπικές γνωριμίες, οι καλώς εννοούμενες ανταλλακτικές σχέσεις, είναι πταίσμα μπροστά σε αυτά που συμβαίνουν στα ένθετα των εφημερίδων και για τα οποία δεν μιλάει κανείς. Κανείς δεν έχει παρατηρήσει π.χ. ότι ο κ. Φάις στην Εφημερίδα των Συντακτών επιφυλάσσει ιδιαίτερη τιμή στους μαθητές των σεμιναρίων του γράφοντας καλά λόγια για το βιβλίο τους και προσλαμβάνοντας τους και ως βιβλιοκριτικούς; Η συνταγή της επιτυχίας περνάει πρώτα από τα σεμινάρια και έτσι προωθείται το κερδοφόρο αυτό προϊόν. Κάποια στιγμή θα πρέπει και αυτό να θιγεί γιατί άλλο οι κριτικές των μπλογκ και άλλο η μαζική προώθηση μέσω των εφημερίδων. Ειρήνη Φλώρου

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ειρήνη,
δύο-τρία πράγματα και για τα άλλα ας μιλήσουν οι υπόλοιποι:
1. Το Facebook εκ φύσεως είναι ρούγα συζητήσεων και μαζί καλντερίμι κατινιάσματος.
Γι' αυτό δεν έχω,
γι' αυτό μένω στο μπλογκ,
παρόλο που θεωρείται πιο παραδοσιακό και παρωχημένο μέσο.
2. θα γράψω ένα ποστ "Κατά κριτικών", όπως παλιότερα έγραψα "Κατά φιλολόγων". Φυσικά υπάρχουν μερικά σάπια πράγματα στο βασίλειο της έντυπης κριτικής...
3. Εμένα ειδικά δεν μπορείς να με κατηγορήσεις ούτε καν για την απλή γνωριμία που θα οδηγήσει σε (ευνοϊκή) δημοσίευση,
γιατί πολύ απλά επέλεξα να μείνω ανώνυμος (γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο)
και να μη γνωριστώ με κανέναν μπλόγκερ ή συγγραφέα.
Πατριάρχης Φώτιος

Βιβή Γ. said...

Ειρήνη(μπορώ ελέω Πατριάρχη;) ,ας πούμε ότι είστε συγγραφέας.Δεν σας ξέρω,δεν με ξέρετε.Έχω ένα μπλογκ και κάνω το ψώνιο μου,καλώς ή κακώς και σχολιάζω βιβλία.Και γράφω με δική μου πρωτοβουλία καλά λόγια για σας, επειδή μου έχετε κάνει πράγματι καλή εντύπωση,την οποία κουτσά στραβά μάλλον τεκμηριώνω στο βαθμό που μπορώ και μου επιτρέπεται και από το δικαίωμά μου να εκφραστώ για το έργο σας σαν αποδέκτης του.Σε ανύποπτο χρόνο σας τσιμπάει μια μύγα,απομονώνετε μια καθαρά πολιτική φράση από ανάρτησή μου για βιβλίο άλλου (!)–άσχετη κιόλας από την ουσία του βιβλίου-κτλ κτλ μη τα ξαναλέμε, και με στολίζετε.Δεν είμαι η πρώτη,το συνηθίζετε, είστε μια ευφυώς απολαυστική περσόνα του fcb μαζί και επηρμένη, και ουδείς ξέρει πότε,γιατί και ποιον θα βάλετε στο μάτι την επόμενη φορά.Η μύγα κληρώνει εμένα,να αυτήν.Αν (σας) ποστάρω τις αναρτήσεις μου που σας αφορούσαν,αντί να σας βρίσω πατόκορφα και να κάνω ό,τι άτοπο πράξατε εσείς, και που αυτές δεν ήταν κατάλληλες στον καιρό τους για... μύγα- καθότι επαινετικές ,τι άλλο να υποθέσω- τότε δεν μοιάζει αυτός καλύτερος και νηφαλιότερος τρόπος απάντησης ;
Και ας πούμε ότι το αντιλαμβάνεστε.Συγγνώμη δεν λέτε,αλίμονο,η λέξη είναι φετίχ στην Ελλάδα, αλλά μάλλον επειδή έχω κόψει μαχαίρι, όπως είπε ο Γιάννης πιο πάνω, το φεησμπουκικό κατινάρισμα και θέλετε κάπως να τα μπαλώσετε,λέω,δεν ξέρω αν ισχύει, με καλείτε τότε , εσείς,σε μια εκδήλωση σαν να μη συνέβη τίποτα,ε,τι να κάνω; Να τσιμπήσω και να σας πιάσω κουβεντούλα;Μα έχω πάρει είδηση τι μυαλά κουβαλάτε εκτός συγγραφής.Θα σας κάνω όχι ένα, αλλά δέκα λάικ να έχετε να σκεφτείτε και να πορεύεστε! Κι όταν με το καλό γράψετε ξανά ένα βιβλίο που θα μου αρέσει θα πω καλά λόγια!Εννοείται. Χριστιανικόν;Μπορεί. Λογοτεχνικόν;Σίγουρα.Και παμπάλαιο και αυτό σαν θέμα,ιδού το βάζω γενικότερα: (να)μας επηρεάζει η προσωπικότητα του δημιουργού, ναι ή όχι; Πόσο; Μέχρι πού;
Όσο για το fcb, άλλη μεγάλη κουβέντα.

Anonymous said...

Διαβάζοντας τα σχόλια του Επιμηθέα, πήγε ο νους μου σε κάτι λίστες, που τακτικά δημοσιεύουν διάφορα έγκριτα -έντυπα και ηλεκτρονικά- μέσα, του τύπου: "Αυτά είναι τα καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία που θα κυκλοφορήσουν το Φθινόπωρο" ενώ είναι καλοκαίρι και τα εν λόγω βιβλία δεν έχουν, καν, πάει στο τυπογραφείο.
Όμως, ο συντάκτης έχει διαβάσει, κρίνει και αξιολογήσει όχι μόνον αυτά, αλλά και όοολα όσα θα κυκλοφορήσουν το Φθινόπωρο και... αποφαίνεται!
Ωστόσο, άνθρωπος είναι, με την καθημερινότητα παλεύει, και κάπως πρέπει να ζήσει, σύμφωνα και με αυτό που είδα πρόσφατα στην Athens voice.gr:
" Θανάσης Χειμωνάς - 2 επίκαιρα θέματα για το βιβλίο "
................
Πέρα από τέχνη, η λογοτεχνία είναι -καλώς ή κακώς- και μια βιομηχανία που δίνει ψωμί σε πολύ κόσμο. Για κάθε βιβλίο που γράφει ένας συγγραφέας, υπάρχει και ένας διορθωτής, κάποιος που επιμελείται το εξώφυλλο, αυτοί που θα το προωθήσουν, οι κριτικοί που θα γράψουν γι' αυτό κλπ.
................
Δεν είναι έτσι;
Με τους ιστολόγους τα πράγματα είναι πιο άμεσα και ξεκάθαρα. Χωρίς την αχλή του "έγκριτου" διακρίνονται δια "γυμνού οφθαλμού" ως προς την σχετική τους κατάρτιση, τον σκοπό ή την σκοπιμότητα... τη σοβαρότητα, τελικά.
Και, φυσικά, όλοι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Εκτός από ένα: Να με εμποδίσουν να κάνω κι εγώ ό,τι θέλω.
Ως αναγνώστρια, λοιπόν, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα. Επιλέγω. Τόσο τα αναγνώσματά μου όσο και τα πρόσωπα των οποίων τη γνώμη θα ήθελα ν' ακούσω.
Γιατί να μ' ενδιαφέρει ένα "μ' αρέσει-δεν μ' αρέσει" ή μια, συναισθηματικά φορτισμένη, μονολογική παρουσίαση; Πώς μπορεί να συμβάλλει στην εξέλιξη της κριτικής μου σκέψης περί τα λογοτεχνικά, η εντύπωση και η συγκίνηση του οποιουδήποτε;
Επιζητώ, λοιπόν, όχι την άμεση σύσταση κάποιου βιβλίου αλλά την συμβολή στην ανάπτυξη της δικής μου κριτικής ικανότητας, την οποία αναζητώ σε τεκμηριωμένα επιχειρήματα, που αναπτύσσονται κατά την παρουσίαση του οποιουδήποτε κειμένου, είτε από επαγγελματίες κριτικούς, είτε από ερασιτέχνες (ιστολόγους). Αν αυτό είναι το βιβλίο του φίλου τους ή της συμπεθέρας τους, αν πρόκειται για αλλαξοκωλιά, αν, αν, δεν με απασχολεί. Είναι αναπότρεπτο και ανθρώπινο. Ανθρώπινο το κακό, ανθρώπινο και το καλό. Έτσι δεν είναι;
Καλό, βέβαια, για την λογοτεχνία θα ήταν να μην προκρίνονται τα έτσι επιλεγμένα βιβλία έναντι, και εις βάρος, άλλων καλύτερων ή και πολύ πολύ καλύτερων. Αυτό όμως, πώς να το απαιτήσει κάποιος; Επαφίεται στην συνείδηση του καθενός και στον βαθμό που αυτή λειτουργεί. Αυτό ποιος το ξέρει; Και άλλωστε, και λάθη διαπράττουμε -κοινωνία ανθρώπων είμαστε, όχι αγγέλων- και διαρκώς αναγκαζόμαστε όλοι να επιλέγουμε. Και επιλέγοντας... κάτι κερδίζουμε, κάτι χάνουμε. Εξαρτάται από την ψυχοσύνθεση, την συνείδηση, την δομή του εγκεφάλου μας ίσως...
Ε, Πατριάρχη Φώτιε;

Ελ,Ελ

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Βάσει των σχολίων που συνεχίζουν ως τώρα(!) μπορώ να πω ότι χαίρομαι ιδιαιτέρως που ασχολούμαι με συγγραφείς κατά κύριο λόγο αποθανόντες! Διότι κανείς δε θα με κατηγορήσει ότι έδειξα νεποτισμό στον Καμύ ας πούμε...Θέλω να πω, καταληκτικά, πως πολλή "φαγούρα" βλέπω ανάμεσα σε ανθρώπους που υποτίθεται ανοίγουν πνευματικούς ορίζοντες όντας βιβλιόφιλοι. Κρίμα,πολύ κρίμα...

Επιμηθέας said...

Να βάλω ένα κριτήριο, όπως το σκέφτηκα με το μικρό μου το μυαλό; Για μένα ένα εχέγγυο είναι ο 'ανθρωπότυπος' του στρυφνού κριτικού, π.χ. βλέπε και ονόματα που παρέθεσα πιο πάνω. Οι κριτικοί αυτοί, είτε έντυπου είτε ηλεκτρονικού τύπου, από τα 100 βιβλία που θα παρουσιάσουν, θα μιλήσουν αμιγώς επαινετικά μόνο για το 5%. Αυτή η αυστηρότητα ανταποκρίνεται αφενός σε μια στατιστική αλήθεια (δεν μπορούν κάθε χρόνο να γράφονται 100 αριστουργήματα σε μια μικρή χώρα) αφετέρου στην ανάγκη να εκφέρεται παιδευτικός λόγος με επισήμανση μειονεκτημάτων και βελτίωση των κρινόμενων. Πόσο υπάρχει όμως σήμερα ο ανωτέρω ανθρωπότυπος; Και πόσο έχει εκπέσει σε χαζοχαρούμενο βιβλιοπαρουσιαστή-εντολοδόχο; Όρα και τα '20 αναμενόμενα του φθινοπώρου'; Ευχαριστώ για το χώρο και συγγνώμη για την κατάχρηση...

Βιβή Γ. said...

Καλημέρα.
Αγαπητοί Επιμηθέα και Filoteo βάζετε κι άλλες, ενδιαφέρουσες αναμφίβολα, διαστάσεις, που όντως έχει το θέμα όταν το απλώσουμε πολύ, αλλά εμένα με απασχόλησε η ελευθερία του λόγου σαν πρωταρχικό ζήτημα όλων μας στις σημερινές συγκυρίες,πέρα και πάνω από διαπροσωπικές τριβές .
Ελλείψει αυθεντίας δεν (πρέπει να)εκφράζει ο αποδέκτης του έργου του δημιουργού τη γνώμη του;Ή ελλείψει αυθεντίας πώς (πρέπει να) εκφράζει ο αποδέκτης του έργου του δημιουργού;

Επιμηθέας said...

Για μένα, αγαπητή Βιβή, για να ολοκληρώσω κιόλας, γιατί φοβάμαι ότι έχουμε ξεφύγει από το χρόνο σχολιασμού στο ποστ, η αυθεντία υποβάλλεται με δυο τρόπους: τον τυπικό (και μόνο από τη φιλοξενία π.χ. σε ένθετο μεγάλης εφημερίδας) και τον ουσιαστικό (διαρκής, εμβριθής ενασχόληση του σχολιάζοντος με το αντικείμενο). Τα δύο δεν είναι πάντα αλληλοσυμπληρούμενα. Το ίντερνετ π.χ. και τα προσωπικά μπλογκ δεν έχουν τη σφραγίδα της τυπικής, αλλά μπορούν να αποκτήσουν ουσιαστική αυθεντία. Για να το ελαφρύνω, εν τέλει ο καθείς έχει τη δυνατότητα να εκφράζει ό,τι και όπως θέλει, και φυσικά κρίνεται γι' αυτό. Για μένα το πρόβλημα ωστόσο ξεκινάει όταν επίσημοι, 'καθεστωτικοί' (φτου κακά, Τράγκα θυμίζω τώρα) φορείς τυπικής αυθεντίας, ως πεδία έκφρασης και διαμόρφωσης γνώμης, τεχνηέντως απεμπολούν το ρόλο αυτό (της έκφρασης γνώμης) και γίνονται απλά διαφημιστικά φυλλάδια.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Βιβή,
πιστεύω ότι η ελευθερία λόγου μάς δίνει τη δυνατότητα να εκφραζόμαστε
και η αναγνωστική-μας στάση μάς επιβάλλει να δηλώνουμε
-με επιχειρήματα- την όποια γνώμη-μας.
Από εκεί και πέρα,
ο καθένας μπορεί να αυτοελεγχθεί,
να απεξαρτηθεί από τυχόν προκαταλήψεις-του,
από προσκολλήσεις στα πρόσωπα συγγραφέων,
από προσωπικές εμμονές
και να ασκήσει κριτική,
οξεία και τολμηρή, χωρίς να γίνεται κακοπροαίρετη.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ελ,Ελ,
έχεις δίκιο σε γενικές γραμμές.
Η άσκοπη διαφήμιση, η έμμισθη διαφήμιση, η διαπλεκόμενη παρουσίαση βιβλίων είναι κατακριτέα.
Όμως, οι δημοσιογράφοι
(δεν μιλάω για τους κριτικούς)
κάνουν αυτό ακριβώς (και έχει μια βάση το έργο-τους):
διαβάζουν δελτία τύπου και λίστες εκδοθησομένων
κι από εκεί επιλέγουν (με μια πρώτη ματιά) τα αξιόλογα έργα
που αναμένεται να κυκλοφορήσουν.
Μια πρώτη ενημέρωση, τίποτα άλλο.
Βεβαίως, δεν δέχομαι, όπως κι εσύ, να αντικαθιστά αυτό την ουσιαστική αξιολόγηση
(και μερικοί μπλόγκερ αυτό κάνουν)
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Επιμηθέα,
σ' ευχαριστώ που με συμπεριλαμβάνεις
σ' αυτούς που ξεχωρίζουν με αυστηρά κριτήρια την ήρα από το στάχυ.
Πότε να σε κεράσω ένα καφέ
στο Βιβλιοκαφέ;
Πατριάρχης Φώτιος

Επιμηθέας said...


Πατριάρχη,

Εις υγείαν, πες πως τον ήπια...

Anonymous said...

Ναι, Πατριάρχη Φώτιε, ότι έχει "βάση" το "έργο" τους, έχει,
και μια χαρά την ανέδειξε ο Επιμηθέας.

Ελ,Ελ