Tuesday, March 19, 2013

Η Τρομοκρατία του Μαρτίου

Αντιγράφω από την ελληνική Wikipedia (λήμμα Γαλλική επανάσταση) διασκευάζοντας μερικά σημεία (με κόκκινο):


Για την αντιμετώπιση της κρίσης σχηματίστηκε με την συγκατάθεση του Eurogroup η Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας, με επικεφαλής αρχικά τον Δαντόν και στη συνέχεια, από τις 27 Ιουλίου 1793 ως τις 27 Ιουλίου 1794, τον Ροβεσπιέρο. Τα δήθεν μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης στράφηκαν όχι μόνο εναντίον των αριστοκρατών και των μετριοπαθών καταθετών, αλλά και κατά των μικροκαταθετών. Με βίαια μέσα επιχειρήθηκαν να δεσμευτούν όσοι λογαριασμοί υπήρχαν στις τράπεζες στο εσωτερικό και να παρακρατηθεί το 6,75 έως το 9.9% τους. Η περίοδος αυτή ονομάστηκε Τρομοκρατία [Τραπεζοκρατία] και κατά την διάρκεια της περιόδου αυτής επιχειρήθηκε να φτωχύνουν χιλιάδες άνθρωποι.
        Τα μέτρα αυτά αλλά και άλλες υπερβολές της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας δημιούργησαν πολλούς εχθρούς εναντίον του Ροβεσπιέρου. Η σύλληψή του και η θανάτωσή του στις 28 Ιουλίου 1794 μαζί με άλλους 20 στενούς συνεργάτες του υπήρξε το τέλος της ταραγμένης εκείνης περιόδου. 


            Στην εποχή της Τρομοκρατίας που ζούμε, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες του Νότου, με αποφάσεις μιας αδιόρατης εξουσίας να καθορίζουν τη ζωή-μας, να μπαίνουν στα σπίτια-μας, να βάζουν χέρι στην περιουσία-μας, σπίτια και χρήματα, και να προκαθορίζουν το πώς θα ζούμε, σ’ αυτήν την εποχή ποιος είναι ο Δαντόν και Ροβεσπιέρος; Ποιοι κάποια στιγμή θα βρεθούν υπόλογοι για όσα έγιναν στις ευρωπαϊκές χώρες; Ποιοι θα δεχτούν την μήνιν του λαού που ήδη έχει υποστεί υλικές και ψυχολογικές απώλειες; Κάποιοι μίλησαν για νέα προδοσία της Κύπρου, εγώ μιλώ για Τρομοκρατία [μήπως να πω Τραπεζοκρατία;] πάνω από τα κεφάλια ανυπεράσπιστων ανθρώπων.
            Ασχέτως των τελικών αποφάσεων, ο απλός πολίτης σε Κύπρο, Ελλάδα και γενικά στον κόσμο δεν μπορεί πλέον να εμπιστεύεται το σύστημα και να κοιμάται ήσυχος για όσα του ξημερώνουν.
            “Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα”.

(αφιερωμένο στην Κύπρια βιβλιόφιλη blogger του ιστολογίου anagnostria.blogspot.com Κίκα Ολυμπίου)
[Οι φωτογραφίες λήφθησαν με τη σειρά από: www.arrse.co.uk, www.personal.psu.edu και www.rjgeib.com]
Πατριάρχης Φώτιος

20 comments:

Βιβή Γ. said...

Μπράβο και για την ανάρτηση και για την προσέγγισή σου.

Pellegrina said...

Εγω θα ηθελα καποιος να μιυ ξηγησει απλά ΣΕ ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ αν οι "καταθεσεις" μου (και με την υποθεση οτι δεν εχω τοκους, ενω μιλάμε για τραπεζες με μεγαλους τοκους-φούσκες)γινουν πχ απο 20000 19οοο. Αληθεια, σε τι αλλαζει;

Pellegrina said...

Συμπληρωματικά, ας πω κατι ελληνικο:καθηγητης με ιδια χρονια υπηρεσιας με μενα που βγηκε στη συνταξη Ιουλιο του 200 θα παρει εφαπαξ (χοντιρκα το λεω, μη διαβαζει και κανενας ενιδαφερομενος και το απρει κυριολεκτικα) 40000. Εγω που βγηκα τον Αυγουστο του 2010 (ενα μηνα μετα)θα παρω 30000. Ειναι οι γνωστες περικοπές που εκανε η ελληνικη κυβερνηση, οχι γιατι της το ζητησε η μερκελ (να κανει ακριβως αυτο), αλλα γιατι δεν μπορει πχ να μαζεψει φορους. Εκοψε το ΠΟΛΥ ευκολο. η διαφορά, αν την παρω σοβαρα, τσακιζει (εναν φτωχο σαν εμενα). Αλλα δεν την παιρνω σοβαρα: η ζωή μου θα ειναι η ιδια. Το περιεχομενο της ζωής, της καθε μερας, δεν θα αλλαξει σε τιποτα.
(Γι αυτο δεν μπορω να συνεννοηθω με τους ανθρωπους γυρω μου: τα μονα σημαντικα πραγματα, δεν εκτιμωνται με λεφτα, δατσολ)

Πάπισσα Ιωάννα said...

Pellegrina,
συμφωνώ απόλυτα, όσο βέβαια ο άλλος δεν χρωστά, δεν έχει άλλες τρέχουσες υποχρεώσεις κ.ο.κ.
Το σημαντικό δεν είναι τα χρήματα. Είναι η αίσθηση ότι δεν υπάρχει δημοκρατία (αυτό το καταλάβαμε καιρό τώρα), αλλά ούτε και εμπιστοσύνη σε μια κοινωνία δικαίου και πρόνοιας.
Αύριο μπορεί να ζητήσουν ένα νεφρό, μεθαύριο να μην κάνω παιδί, την άλλη μέρα ότι το σπίτι-μου ανήκει στο κράτος...
Αυτά με κάνουν να πιστεύω ότι δεν είμαι άνθρωπος αλλά μια κουκκίδα στον χάρτη των αριθμών!
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Δεν θα πάψει να μαίνεται ο πόλεμος
και οι νεραντζιές ν' ανθίζουν.

Ελ,Ελ

Pellegrina said...

Το ιδιο ειναι το νεφρο και το σπίτι;(Αφηνω το παιδι γιατι ειναι πολυπλοκο θεμα και δεν εχω ευκολη αποψη: σε ποιον "ανηκει" το παιδι; κλπ)
Εμένα αυτο που με "φοβιζει" ειναι οτι ο κοσμος περισσοτερες πιθανοτητες εχει να ξεσηκωθει αν του παρουν το σπιτι, παρά αν του παρουν το νεφρό. Αντιθετα, πολλοί δίνουν το νεφρο τους ευχαριστως για να σωσουν το σπιτι τους! (Δεν λεω καθολου υπερβολες. Εχω στη ζωή μου μεινει άναυδη με το πόσο στις οικογενειες μετραει περισσοτερο η περιουσια απο την υγεια ενος μέλους. Εχω μεινει αναυδη με το ποσο αυτονοητο ειναι να στηνεσαι στην ουρα των βρομικων γραφειων του ΙΚΑ με την αδερφη σου που εχει βαρυ καρκίνο γα να παρεις τα "δικαιούμενα' -ενω θα έπρεπε κατ εμε να πουλησεις τα παντα για να της προσφερεις ενα ανετο, χαρουμενο δωματιο και ψυχαγωγια, ακομα κι αν ειχε ελαφροτατο κκαρκίνο) Η δημοκρατία ειναι αναλογη με τις αξιες που επικρατούν στο πληθος, και καθολου δεν πιστευω οτι η "αρχουσα ταξη" εχει ευτελέστερες αξιες απο την 'αρχομενη". Ζω με την αρχομενη και εχω δει τις "αξιες" της..

Πάπισσα Ιωάννα said...

Μα το ίδιο λέμε.
Δεν είναι τα χρήματα και η περιουσία.
Είναι η ανασφάλεια
και η αίσθηση ότι δεν είσαι πλέον αυτεξούσιος.
Ζεις και κινείσαι σε μια σκακιέρα όπου άλλοι καθορίζουν τα μεγάλα και τα μικρά.
Επιβάλλεται ντετερμινιστικά μια εξουσία που τρομοκρατεί και επιτάσσει.
Πατριάρχης Φώτιος

Pellegrina said...

Μαλλον λεμε τα ιδια αλλα τα αισθανομαστε διαφορετικα. Δεν αισθναομαι κανενα ντετερμινισμο. προφανως ειναι υποκειμενικο-αλλα ολα υποκειμενικα είναι.
(ποτε δεν εζησα με το αισθημα οτι η ασφάλεια ειναι δεδομενη ή εστω το κυριο ζητούμενο. Η βουληση της ισχυρης ταξης επικρατει στον κοσμο, και στα καλά και στα κακά. "ισχυρη ταξη" δεν ειναι μονο πι "πλουσιοι" ή "το κεφάλαιο" λλα΄και το πλήθος, η μαζα. Η βουλησή τους καθοριζει εν πολλοις τις ζωές μας και τις οποιες αλλαγες της, αλλα μεσα σε αυτα τα πλαισια εχουμε παντα επιλογές. ποτε΄δεν κατάλαβα και δεν ενιωσα κατι διαφορετικό. Ουτε τωρα νιωθω.

Βιβή Γ. said...

Η χειραγώγηση μειώνει ή καταργεί την κριτική επεξεργασία που θεωρητικά μπορεί να κάνει ο πολίτης με την ελεύθερή του βούληση κι επιβάλει την επιλογή που επιθυμεί ο χειραγωγών.
Σήμερα έχει αναχθεί σε επιστήμη και δεν ασκείται εξ ολοκλήρου ή σε πρώτη φάση με πρακτική βία.Η βία είναι δεδομένη αλλά χρησιμοποείται επικουρικά.
Οι πέντε μεγαλοπλούσιοι που κάνουν τις κινήσεις τους στην σκακιέρα με πιόνια τους εμάς-το πλήθος,όπως το λες,την μάζα-χειραγωγούν σε σημείο συναίνεσης,να εκλέγου(ν)με δηλαδή τους υπαλλήλους-πολιτικούς,οι οποίοι τους κάνουν τα θελήματα...
Απ΄αυτό και μόνο καταλαβαίνεις ότι θεωρούμαστε απλώς αναλώσιμο υλικό.

Κατερίνα Τοράκη said...

Νομίζω είναι πολύ απλοϊκό να λέμε περίπου τι κι αν σου κόψουν 30 ή 40; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε και είναι πραγματικότητα. Κι εγώ περίμενα τον άλλο μήνα να τελειώνουν οι δόσεις για το χαράτσι ν' ανασάνω λίγο και θα ξαναρχίσουν λέει (κι έτσι εγώ αποδεικνύεται ότι δεν είμαι ρεαλίστρια).
Αυτό το λεγόμενο "πλήθος" (δηλαδή όλοι εμείς) το μάθανε να λειτουργεί έτσι γιατί βόλεψε. Χωρίς να βγάζω τις ευθύνες που έχουμε, σε κάθε περίπτωση όμως, εδώ μιλάμε για σόκ - το δόγμα του σόκ σε πλήρη εφαρμογή!

Κατερίνα Τοράκη said...

Ξέχασα να πω, μιας και η μέρα είναι όλη Κύπρος, μπράβο στους Κύπριους για την αντίδρασή τους στη Βουλή. Ένα μάθημα για τους δικούς μας του Yes Mme, Ναι σε όλα! Και μην μου πείτε άλλο το πρόβλημα, το ξέρω, μα αυτοί αντέδρασαν. Και μην μου πείτε ότι τους συμπαραστεκόμαστε όταν ψηφίζουμε Ναι όταν η δική τους θέληση είναι Όχι!

Pellegrina said...

Ποια θεωρειτε ως εναλλακτικη της "χειραγωγησης";
(εννοω, ενα πληθος που "χειραγωγειται", πώς ΔΕΝ θα χειραγωγειται; Απο τους "επανω" εξαρτάται αυτο; Το να ΜΗ χειραγωγεισαι; ΜΑ, αυτο σημαινει και πάλι χειραγωγηση!(ειναι δικη σου ευθυνη να μη χειραγωγεισαι, κανενος άλλου)

Πάπισσα Ιωάννα said...

Pellegrina,
νομίζω ότι άλλο πράγμα είναι αυτό που λέω εγώ (αίσθημα άνωθεν επιβολής και γενικευμένης ανασφάλειας) κι άλλο εσύ (επνακαθορισμός της ζωής και δυνατότητα αντίδρασης).

Από τη μία, αισθάνομαι σαν να ζω σε μια μεσαιωνική κοινωνία, όπου δεν υπήρχε καμία μέριμνα για τον απλό άνθρωπο ή σε μια ληστρική περιοχή όπου ληστής είναι το ίδιο το κράτος. Κι αυτό γιατί το κράτος (ή η ΕΕ) θα έπρεπε να εξασφαλίζουν τις συνθήκες ομαλότητας, δικαίου και πρόνοιας (δεν εννοώ μόνο οικονομικά), ώστε κάθε απλός πολίτης να μπορεί να ζει και να δραστηριοποιείται. Σήμερα αυτό απουσιάζει ως αίσθηση και συχνά ως πράξη.
Από την άλλη, η αντίδραση του καθενός βεβαίως δεν μπορεί να είναι μοιρολατρική. Καταρχάς, να φτιάξει τη ζωή-του, όπως κι εσύ λες, με όρους προσωπικής ισορροπίας, χωρίς να ταλαντεύεται από τις εξωτερικές συνθήκες (αν είναι εφικτό). Και μετά φυσικά να χρησιμοποιήσει τα όπλα-του (πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική συμμετοχή) κ.ο.κ. ...
Ασχέτως αν θα το πετύχει, ναι έχει περιθώριο αντίδρασης. Όσο όμως η κοινωνία του προσφέρει τις κατάλληλες προϋποθέσεις, τόσο κι αυτός μπορεί καλύτερα να μεριμνήσει για το μέλλον-του.
Μεγάλη συζήτηση και να δω πώς θα τη μαζέψουμε!
Καλημέρα
Πατριάρχης Φώτιος

Κατερίνα Τοράκη said...

Δύσκολη λέξη η "χειραγώγηση". Θεωρητικά, συμφωνώ ότι πρέπει κι εμείς να βάζουμε το χεράκι μας για να ορίζουμε τη ζωή μας, το πρόβλημα είναι όμως ότι για να μπορούμε να το κάνουμε, να έχουμε δηλαδή αυτή την αντίληψη (και τη δυνατότητα βέβαια), θα πρέπει να έχουμε "παιδευτεί" κατάλληλα. Κι εδώ είναι το μεγάλο ζητούμενο. Πάντως, όπως και να το κάνουμε, η δυνατότητα δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Όντως μεγάλη κουβέντα ...

Pellegrina said...
This comment has been removed by the author.
Pellegrina said...

Η δυνατοτητα να μη χειραγωγουμαστε εξαρταται αυτονοητα μονο απο μας, ακομα κι οταν ..δεν εξαρταται απο μας. Ειναι αυτοεκπληρούμενη, δεν χρειαζεται να παιξω το παιχνιδάκι τυπικης λογικής.
(Αλλα το παιζω: οποιος μπορει να σε ελευθερωσει, μπορει και να σε σκλαβωσει. Ελεμένταρι)

Pellegrina said...
This comment has been removed by the author.
Pellegrina said...

Sorry παιδες, ειπα να σβησω τις πολλές φλυαρίες μου! (στο κατω κατω ειναι λ ο γ ο τ ε χ ν ι κ ο μπλογκ)

Δημ. Καραμήτσος said...

Εξαιρετική έμπνευση η αναλογία της τρομοκρατίας στη Γαλλική επανάσταση και της τραπεζοκρατίας στις μέρες μας. Βέβαια δεν έχουμε γκιλοτίνες σήμερα έχουμε όμως αυτοκτονίες. Η ψυχολογία του όχλου, διαδηλώσεις και ομαδική εθνική κατάθλιψη είναι τα αποτελέσματα της κρίσης. Χρειάζεται οπωσδήποτε κάθαρση σε αυτήν τη ζωντανή τραγωδία, αλλα κάθαρση με πολλούς... καθαιρόμενους και όχι μόνο δυο τρεις όπως στα 1789.
Δημ. Καραμήτσος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Δημήτρη,
ευχαριστώ για τα καλά-σου λόγια.
Μακάρι η πραγματικότητα να μην ήταν τόσο ζοφερή και η ιστορία να μην επαναλαμβανόταν
Πατριάρχης Φώτιος