Μ. Καραγάτσης"Ο συνταγματάρχης Λιάπκιν"
Εκδόσεις «Εστία»
Πρώτη δημοσίευση: 1933
Το πρωτόλειο του συγγραφέα σίγουρα προεξαγγέλλει την πεζογραφική του ιδιοσυγκρασία, αν και δεν έχει ακόμα την ποιότητα των επόμενων. Ένας εξόριστος της Οκτωβριανής επανάστασης –που σημειωτέον τον ξαναβρίσκουμε να μεταπηδά στον «Γιούγκερμαν»- έρχεται στη Θεσσαλία συνεχίζοντας το ποτό, τις ακολασίες και τη θηριωδία των ασιατικών του ενστίκτων. Το έργο αυτό φανερώνει ήδη από την αρχή την αφηγηματική άνεση του Καραγάτση αλλά συνάμα, όπως προείπα, και τα ελαττώματα του πρωτάρη: απουσία τεχνικής στο δέσιμο της πλοκής, διήγηση χωρίς βαθύτερο υπόβαθρο, ελλιπώς ολοκληρωμένος ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας ανάμεσα σε πρόσωπα-σκιάχτρα, που πλαισιώνουν το φόντο· στην ουσία πρόκειται για έναν από τους πολλούς αρνητικούς ήρωες του πεζογράφου, στου οποίου τον χαρακτήρα μελετά το πρότυπο της κυριαρχίας και της σεξουαλικής ορμής. Τα επεισόδια από την άλλη διακρίνονται για τη χαλαρή τους σύνδεση, που δεν αναβαθμίζεται ούτε με την φορτισμένη έκβαση της υπόθεσης. Μερικά στοιχεία προϊδεάζουν τα επόμενα έργα του, αλλά δεν συγκρίνονται με αυτά, και γι’ αυτό δεν συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν πως πρόκειται για ένα άρτιο έργο, κάποιοι δε το θεωρούν μάλιστα και το καλύτερό του...
Πατριάρχης Φώτιος
1 comment:
Σίγουρα ένα ακόμη ενδιαφέρον βιβλίο, μια καταπληκτκή ηθογραφία.
Post a Comment