Τ. Μουδατσάκις, “Άμφια εταίρας”Λίγα λόγια. Το θέμα των εταίρων παρουσιάζεται συχνά με νοσταλγία και με μια ρομαντική προσέγγιση (βλ. Στεφανάκης, Καμιλέρι, Μάρκες κ.λπ.). Ο Μουδατσάκις μετατοπίζει το βάρος στη δυναμική της Μεγάλης Μαχλάδος, όπως αποκαλεί την ηρωίδα του, που παίρνει αποφάσεις και ενεργεί με αποφασιστικότητα. Το κλίμα του Ηρακλείου της δεκαετίας του 1920 θα μπορούσε να βοηθήσει στη απόδοση ενός ιστορικού μυθιστορήματος, αν δεν θαβόταν κάτω από τόνους ποιητικότητας (κακέκτυπο ίσως της Γαλανάκη), που δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την λίγο αστυνομική, λίγο ερωτική, λίγο ηθογραφική υφή του μυθιστορήματος. Δεν έμεινα καθόλου ικανοποιημένος.
Πατριάρχης Φώτιος
5 comments:
Δηλαδή είναι λίγο από όλα χωρίς να λέει τίποτε; Αλήθεια πόσα βιβλία θα πρέπει να διαβάσουμε για να πετύχουμε κάτι αξιόλογο;
Γνώμη μου, γιατί σε άλλον, που ίσως του αρέσει η ποιητικότητα στην πεζογραφία, ίσως το βρει ατμοσφαιρικό.
Πατριάρχης Φώτιος
Κρίμα, Πατριάρχα μου που με τόση ευκολία αποφαίνεσαι για τα "Άμφια Εταίρας". Αυτό δεν είναι εντυπώσεις αναγνώστη αλλά συκοφαντία για ένα από τα σημαντικότερα πεζογραφήματα της δεκαετίας (υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 2008). Η γλώσσα, η πλοκή, τα αναστήματα των προσώπων, η ποίηση το καθιστούν όντως μοναδικό. Και κάτι ακόμη, όταν δεν υπάρχει ποίηση σε ένα έργο δεν υπάρχει λογοτεχνία. Τι υπάρχει τότε; Παραλογοτεχνία. Λυπούμαι που αναζητώντας κριτικές για το θεατρικό έργο του Τηλέμαχου Μουδατσάκι, έπεσα στις εντυπώσεις σου. Κρίμα...
Γεώργιε-Νεκτάριε,
"ένα από τα σημαντικότερα πεζογραφήματα της δεκαετίας":
- αλήθεια πόσα βιβλία ελληνικής πεζογραφίας έχεις διαβάσει από τη δεκαετία για να αποφαίνεσαι κάτι τέτοιο;
- κρίμα που δεν συμφωνεί κανένας άλλος μαζί-σου: οι κριτικές που πήρε είναι απειροελάχιστες (http://www.biblionet.gr/book/123768/Μουδατσάκις,_Τηλέμαχος_Ε./Άμφια_εταίρας)
Φυσικά σέβομαι τη γνώμη-σου, φυσικά αποδέχομαι ότι για σένα αξίζει παραπάνω απ' ό,τι για τους άλλους,
αλλά σεβάσου κι εσύ τη δική-μου.
Έχεις άλλη άποψη;
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment