Μαρία Μαρκουλή, “Ντράιβ ιν”Είκοσι ένα σύντομα, απλά, δυνατά στη γραφή διηγήματα. Αφήγηση καθαρή, χωρίς τεχνάσματα, χωρίς πειραματισμούς, με απλή πορεία στην πλοκή. Ωστόσο, κερδίζουν με το ύφος που θυμίζει καθημερινό λόγο, με τις σκηνές που είναι οικείες και μακρινές μαζί, με τις ιστορίες που έχουν μια ταξιδιάρικη διάθεση (το αυτοκίνητο πρωταγωνιστεί σε όλα τα κείμενα), αλλά και μια προσπάθεια να δείξουν τον κόσμο από άλλη σκοπιά. Μερικά μάλιστα διηγήματα έχουν μια αλλόκοτη, μεταφυσική σκοπιά με δόσεις παραλόγου. Πιο αναλυτικά για κάποια από αυτά:
-“Ο θεός στο βενζινάδικο”: ίσως το καλύτερο διήγημα. Ένας νεαρός υπάλληλος βενζινάδικου δίνει και δεν δίνει πληροφορίες σε όποιον περνάει για τον δρόμο ή τους προπορευόμενους· μέχρι που εμφανίζεται μια κούκλα…
-“Ο Μπάμπης διαβάζει τις πινακίδες”: μια γυναίκα ταξιδεύει με τον παπαγάλο της σκοπεύοντας να χωρίσει, αλλά ο σύζυγός της την προλαβαίνει και αλλάζει η ρότα της.
-“Η εξαδέλφη Ευτυχία ήξερε καλύτερα”: μια γηραιά κυρία σταματά να οδηγεί, προσλαμβάνει σοφέρ και ψάχνει τον γιο της, ώσπου συναντά έναν άγνωστο που θα ήθελε να είναι γιος της.
Είναι αισιόδοξο να παρακολουθείς νέες φωνές να εμφανίζονται, να αστράφτουν και μετά ανησυχείς αν έχουν μεδούλι να συνεχίσουν ή αν κατέθεσαν όλη τους την ψυχή στο πρώτο –και μοναδικό αξιόλογο- έργο τους. Ελπίζω να ξαναδώ τη Μαρκουλή με ανανεωμένη πνοή.
Πατριάρχης Φώτιος
No comments:
Post a Comment