Η είδηση από τη σημερινή Ελευθεροτυπία: Ο διευθυντής της Κομεντί Φρανσέ δεν ανανέωσε τη θητεία του, επειδή είχε κόψει το έργο του Π. Χάντκε από το πρόγραμμα παραστάσεων, διότι ο συγγραφέας είχε παραστεί στην κηδεία του Μιλόσεβιτς. Ι) Πότε επιτέλους θα αποδεσμευτεί ο συγγραφέας από το έργο του; Πάμπολλοι συγγραφείς θα κρίνονταν αρνητικά για τις πολιτικές, θρησκευτικές ή ιδεολογικές του θέσεις (π.χ. ο Χάμσουν ήταν φιλοναζιστής κ.λπ.) αλλά τα έργα τους ακολουθούν τη δική τους πορεία. ΙΙ) Ως πότε οι όποιοι σχετικοί ή άσχετοι θα ασκούν λογοκρισία σε πολιτισμένες κοινωνίες, όπως η Γαλλία, και θα γίνονται ανεκτοί, επειδή συντονίζονται με το politically correct της εκάστοτε εποχής;
Πατριάρχης Φώτιος
28.7.2006
4 comments:
Πάντως, εγώ, με όλο το σεβασμό, νομίζω ότι ποτέ η άποψή του αναγνώστη για τον συγγραφέα (πολιτικές γνώμες, προσωπική ζωή κτλ) δεν πρόκειται να πάψει να επιδρά στην γνώμη για το έργο του (και ίσως ούτε και πρέπει να πάψει αυτή η αλληλεπίδραση, όταν οι απόψεις και τα βιώματα φαίνονται στα έργα του, όπως πολλοί αριστεροί συγγραφείς για τη μια περίπτωση και ο Καβάφης για την άλλη). Μ' αυτό δεν εννοώ κουτσομπολίστικη περιέργεια, αλλά γνήσια έλξη ή απώθηση απ' τις ιδέες ενός συγγραφέα όπως φανερώνονται στο έργο του. Για παράδειγμα, ένας αριστερός είναι πιθανότερο να διαβάσει και να λατρέψει γνωστους αριστερούς συγγραφείς παρά, ας πούμε, Σελίν.
Μα ο σεβασμός είναι αυτός που σε κάνει να διαφωνείς κι εμένα να διαβάζω με προσοχή όσα γράφεις.
Αυτό που στην ουσία όμως λες
δεν είναι τι έχει κάνει στη ζωή του ο συγγραφέας,
αλλά τι έχει περάσει από αυτά στο έργο του.
Επομένως, είτε πλαστά είτε βιωμένα, αυτά που γράφονται στο κείμενο
μας απωθούν ή μας έλκουν.
Π.Ι.
Έτσι όπως το θέτετε τώρα, έχετε δίκιο, προφανώς! Σας ευχαριστώ για την απάντηση, ακόμη και σε τόσο παλιό θέμα.
Να είσαι καλά.
Καλές γιορτές
Π.Ι.
Post a Comment