Είμαι
φοβερά cinefil.
Κι όση ταχύτητα απολαμβάνω σε δύο ώρες ταινίας, τόσο αργό ρυθμό γεύομαι σ' ένα
μυθιστόρημα μερικών ωρών ανάγνωσης. Κι όσο χρώμα και κίνηση εισπράττω από ένα film, τόσες λέξεις και νοήματα ρουφάω από
ένα καλογραμμένο βιβλίο.
Τι γίνεται όταν ένα βιβλίο μετατρέπεται σε ταινία; Συνήθως οι κρίσεις είναι αρνητικές, τόσο επειδή το έντυπο πρωτότυπο θεωρείται ότι ξεθωριάζει απ' την κινηματογραφική απόδοσή του, όσο και επειδή η σκηνοθετική ματιά εγκλωβίζει την αναγνωστική ματιά σε μία και μόνη οπτική πραγματικότητα και έτσι περιορίζεται η φαντασία.
Όμως
δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλά βιβλία έγιναν διάσημα μέσω των ομώνυμων films ή
των διασκευών τους σε serials.
Μια γρήγορη περιήγηση στο internet
μπορεί να μας θυμίσει τέτοιες απόπειρες μετουσίωσης:
Πολλές
βέβαια ταινίες στηρίχτηκαν σε best
sellers
κι
έγινα κι αυτές εμπορικές ταινίες για μαζική κατανάλωση. Το βέβαιο πάντως είναι
ότι η μεταφορά από το ένα είδος στο άλλο δίνει ώθηση, εμπορική ή ποιοτική, και
στα δύο είδη.
Τρία τέτοια βιβλία που έγιναν και ταινία θα παρουσιάσω προσεχώς.
Πάπισσα Ιωάννα
4 comments:
Κυνηγάω πάντα τις ταινίες, που το σενάριό τους βασίζεται σε βιβλία, πράγμα που ενέχει τον κίνδυνο να καταστραφεί η μαγεία τους. Πρώτα διαβάζω το βιβλίο και μετά βλέπω την ταινία σε διάφορες βερσιόν (με αυτή τη σειρά). Σίγουρα παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο η σκηνοθετική ματιά. Συνήθως η ισχυρή εικόνα βοηθάει, αφενός να ξαναθυμηθώ και αφετέρου να εντυπωθεί καλύτερα μέσα μου αυτό που, ενδεχομένως, κόντευα να ξεχάσω.
Κάτι επίκαιρο:
Είναι εντυπωσιακό το ότι ο Σμαραγδής στην ταινία του "Καζαντζάκης" εστιάζει το βλέμμα του πάνω στη ζωή του συγγραφέα με την Ελένη Σαμίου, χωρίς καν αναφορά στο όνομα της Γαλάτειας. Ή μήπως η αναφορά στη Γαλάτεια δεν συμβάλλει στην αγιογραφία του συγγραφέα, ειδικά μετά το βιβλίο της "Άνθρωποι και υπεράνθρωποι";
Ωραία ιδέα.Προσωπικά έχω αποδεχτεί ότι(μπορεί να) πρόκειται για δυο διαφορετικά έργα τελικά και έτσι ξεμπέρδεψα και σταμάτησα να λέω ότι το βιβλίο είναι καλύτερο(ε,τι θα έλεγα;)και να στεναχωριέμαι όταν του αλλάζουνε,κατά τη γνώμη μου πάντα,τα φώτα.
Αυτό ξεκαθάρισε στο μυαλό μου οριστικά όταν είδα το "Under the Skin" του Jonathan Glazer που βασίζεται-ο Γκλέιζερ είχε το οκ του Φέιμπερ-στο εξαιρετικό μυθιστόρημα του δεύτερου,το "Κάτω από το Δέρμα" και ήταν κάτι άλλο και κατάλαβα ότι όποιος έκανε συγκρίσεις με το εκπληκτικό βιβλίο έχανε την πολύ καλή ταινία.
Την καλημέρα μου(σε λίγο ξημερώνει).
Rosa Mund,
νομίζω ότι οι βιβλιόφιλοι πράγματι πρώτα διαβάζουν το βιβλίο και μετά βλέπουν την ταινία.
Ή αν δουν την ταινία, αφήνουν μεγάλο διάστημα για να πιάσουν το βιβλίο.
Σμαραγδής, Καζαντζάκης
ή πώς να γίνουμε ευπώλητα γνωστοί στο κινηματογραφικό κοινό και στο εύκολο βιβλιόφιλο.
Π.Ι.
Βιβή μου,
το λες πολύ σωστά: είναι δυο διαφορετικά πράγματα που δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα.
Μπορεί να είναι μακρινά ξαδέρφια,
αλλά το ένα ξενιτεύτηκε κι έπαψε να μιλά τη μητρική του γλώσσα.
Π.Ι.
Post a Comment