Thursday, May 17, 2012

Ευχαριστίες

Το ιστολόγιο αυτό συνεχίζει να υπάρχει εδώ και έξι σχεδόν χρόνια, επειδή:

α) εξακολουθώ να έχω όρεξη να διαβάζω και βρίσκω το βιβλίο πρίσμα θέασης του κόσμου
β) οι θαμώνες του καφενείου-μου και οι συνομιλητές στις συζητήσεις-μας ενισχύουν με τις απόψεις-τους, είτε συμφωνούν ή διαφωνούν με τις δικές-μου, τον διάλογο και τις αναγνωστικές αναζητήσεις.
γ) μερικοί φίλοι, συγγραφείς και εκδοτικοί οίκοι, ενισχύουν το όλο και πιο πενιχρό ταμείο-μας με προσφορές.         

Ευχαριστώ λοιπόν για πολλοστή ή για πρώτη φορά:

          -τις εκδόσεις “Πόλις” που βλέπουν σε μένα μια φωνή βιβλιοφιλίας και με στηρίζουν.
          -τις εκδόσεις “Κίχλη” που εκτίμησαν τις προσπάθειές-μου και μου απέστειλαν τα πολύ αξιόλογα βιβλία-τους.
-τις εκδόσεις «Ψυχογιός» που μέσω του ιστότοπου In2life μου απέστειλαν βιβλία από τον κατάλογό-τους.
          -τις εκδόσεις «Κέδρος» που μου έστειλαν συγχαρητήρια και κατάλογο με τα νέα-τους έργα.
          -τις εκδόσεις “Τετράγωνο” που μου έχουν εμπιστευθεί έργα-τους.
           -τον Βασίλη Τσιρώνη που μου έστειλε το μυθιστόρημά-του “ο Ρεμπώ του Νότου” (εκδόσεις Σαββάλας).
          -τον Χρήστο Χρυσόπουλο που αφιέρωσε σε ένα ανύπαρκτο πρόσωπο το τελευταίο-του βιβλίο “Φακός στο στόμα” (εκδόσεις Πόλις).
-τον Γιώργο Λίλλη που μου έγραψε σε ηλεκτρονικό μήνυμα απίστευτα θετικά σχόλια, με δόσεις υπερβολής, και μου έστειλε το βιβλίο-του “Ίχνη στο χιόνι” (εκδόσεις Μεταίχμιο) ως αντιχάρισμα. 


> Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον υπεύθυνο του ιστότοπου In2life Δημήτρη Γλύστρα και τους συνεργάτες-του που εμπιστεύονται τον Πατριάρχη Φώτιο, ανέχονται την ψευδωνυμία-του και του παρέχουν βήμα για να δημοσιεύει τις βιβλιοπαρουσιάσεις-του.


          Έχω αποφασίσει ότι πλέον δεν θα διαβάζω τα πάντα, όπως έκανα προηγουμένως για λόγους ευγενείας. Είναι δυστυχώς χάσιμο χρόνου να αναλώνομαι σε ό,τι κυκλοφορεί και συχνά λυπάμαι που υπάρχουν αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που μου διαφεύγουν και θα μου διαφεύγουν. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να πέφτει η ίδια στη φωτιά που καίει και να μην αξιοποιείται με ποιοτικά αναγνώσματα. Γι’ αυτό έχω αποφασίσει να περιορίσω στο ελάχιστον τα αστυνομικά μυθιστορήματα και να κάνω ακόμα πιο αυστηρές επιλογές σε μια αγορά που ενίοτε γεμίζει σαβούρα και σαπρόφυτα. Το να μη διαβάσεις ένα βιβλίο είναι κι αυτό μια επιλογή, για την οποία αναλαμβάνεις την “ευθύνη”, αν και συχνά δεν ξέρεις αν έκρινες σωστά ή όχι. Ωστόσο, πρέπει να γίνει, προκειμένου να μπει σε προτεραιότητα κάτι που έστω και προκαταβολικά θεωρείται καλύτερο. Ο αναγνώστης είναι σαν τον τηλεθεατή: αν βλέπει ό,τι προβάλλεται στα κανάλια, θα υποβαθμίσει το επίπεδό-του και κάποια στιγμή θα θεωρεί το κακό μέτριο και το μέτριο καλό.
          Σε λίγο καιρό μια καινοτομία-έκπληξη!
Πατριάρχης Φώτιος

8 comments:

Pellegrina said...

Ολοι αυτοί εχουν διέυθυνσή σου και ξερουν Πού να σου στείλουν βιβλία; Και ΔΕΝ εχω εγώ,που ειμαι το μισό σου μπλογκ;:)
(οχι οτι εχω τίποτα να σου στείλω, αλλα μου φαίνεται παράξενο και νιώθω και λίγο κάπως..)

anagnostria said...

Έχει δίκαιο η Pellegrina. Και γιατί σε μας τα βιβλιοφιλικά μπολγκς δεν στέλνουν όλοι αυτοί οι οίκοι; Μήπως, τελικά, ισχύει αυτό που υποψιάζομαι ότι δηλαδή δεν είναι και τόσο ερασιτεχνική η ενασχόλησή σου με το μπλογκ;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Μερικές απαντήσεις
(αν θέλει κανείς να τις ακούσει)
1. Αν διαβάσει κανείς αγγλικές και αμερικανικές εφημερίδες, θα βρει πληροφορίες για την τακτική των εκδοτικών οίκων να στέλνουν βιβλία-τους στους bloggers για να έχουν εύκολη διαφήμιση.
[Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο: Guardian, LATimes, blog, review]
2. Κάτι τέτοιο γίνεται και με μένα, σε βαθμό που νιώθω ώρες ώρες διαφημιστικό μέσο.
3. Όλοι αυτοί επικοινώνησαν σταδιακά (σε εύρος δύο περίπου χρόνων)με μέιλ μαζί-μου και ζήτησαν μια διεύθυνση να μου στέλνουν μερικά από τα βιβλία-τους. Τους έδωσα τη διεύθυνση μιας συναδέλφου που φροντίζει να παραλαμβάνει ό,τι και όποτε έρχεται και μου το εγχειρίζει.
4. Έτσι διατηρώ την ανωνυμία-μου και την ανεξαρτησία-μου. Ακόμα και ο In2life δεν με ξέρει, όσο κι αν έχει ζητήσει (έχει και έναν παραπάνω λόγο να το κάνει) να γνωριστούμε. Εκεί κάποια στιγμή θα αποκαλυφθώ...
5. Την αρχή την έκαναν όχι πολύ γνωστοί συγγραφείς, που πίστεψαν στο μπλογκ και ζήτησαν να μου στείλουν το βιβλίο-τους. (βλ. ποστ της 27ης Αυγούστου 2010).
6. Ακολούθησε ο εκδοτικός οίκος ΠΟΛΙΣ που προθυμοποιήθηκε να μου στέλνει ό,τι κρίνει σκόπιμο (βλ. ποστ 25ης Νοεμβρίου 2010).
7. Συνέχισαν ο εκδοτικός οίκος Τετράγωνο και άλλοι συγγραφείς (βλ. ποστ 3 Ιανουαρίου 2012).

8.
α) Διατηρώ την ανωνυμία-μου. Προκαλώ όποιον από αυτούς ξέρουν κάτι, να το αποκαλύψουν.
β) Έχω (ακόμα) άλλη δουλειά που με απασχολεί ΕΥΤΥΧΩΣ, για να μπορέσω να ζήσω.
γ) Δεν ζητώ βιβλία. Οι άλλοι θεωρούν ότι μπορούν να βρουν διαφήμιση (κακά τα ψέμματα) στις αναρτήσεις-μου.
δ) Δεν γράφω ποτέ καλά λόγια, αν δεν μου άρεσει το βιβλίο. Και πλέον δεν διαβάζω υποχρεωτικά ό,τι μου στέλνουν.

Τα ιστολόγια κερδίζουν σε δύναμη και σε απήχηση. Όσο κερδίζουν λοιπόν σε εμβέλεια, τόσο εκδοτικοί οίκοι και συγγραφείς θα τα βλέπουν σαν ένα άνοιγμα για να προωθήσουν τα έργα-τους και θα τους στέλνουν τα βιβλία-τους.
Δείτε το ψηφιακό μέλλον που αλλάζει τις ισορροπίες μεταξύ εφημερίδων και διαδικτύου.

Πατριάρχης Φώτιος

Δημήτρης Αλεξίου said...

Καλησπέρα σε όλους

Επειδή αισθάνομαι ότι εγώ έκανα την αρχή Πατριάρχα μου, απολογούμαι αν άνοιξα τον ασκό του Αιόλου. Ειλικρινά πάντως ζήτησα τη γνώμη σου όχι δημοσίως,- όχι γιατί φοβόμουνα μην ακούσω αρνητική κριτική αλλά - γιατί δεν αποζητούσα τη διαφήμιση. Επιβεβαιώνω ότι δε σε ξέρω προσωπικά (δεν μπορεί να μου ξεκολλήσει όμως από το μυαλό η ιδέα ότι μάλλον ήρθες στην παρουσίαση που έκανα για τα θαύματα) . Είναι σαφέστατα δικαίωμά σου να αρνηθείς όχι μόνο να μιλήσεις αλλά ακόμα και να διαβάσεις ένα βιβλίο. Από την άλλη μπορείς να διατηρείς το δικαίωμα εφόσον έχεις χρόνο και διάθεση να μιλάς προσωπικά με τους συγγραφείς που σου έστειλαν το έργο τους χωρίς απαραιτήτως να τους διαφημίζεις από το blog.Οι συγγραφείς - κυρίως, όχι οι εκδοτικοί - επιζητούν την άποψή σου επειδή εκτιμούν το blog ή ίσως τις απόψεις σου , δεν γίνονται όλα για διαφήμιση. Μην ξεχνάμε ότι η επίσημη βιβλιοκριτική περνάει από άλλα κυκλώματα και δεν ασχολείται με όλους.
Ενημερώνω πάντως - δεν απειλώ- ότι σκοπεύω να σου στείλω σύντομα κι άλλο βιβλίο και ας μη γράψεις ποτέ τίποτα γι' αυτό.
Να διαβάζεις ό,τι σου κάνει κέφι και η μόνη υποχρέωση που θα πρέπει να αισθάνεσαι είναι προς τον εαυτό σου η ειλικρίνεια για το τι σου αρέσει και τι όχι.

Υγιαίνετε!

Anonymous said...

Εμένα θα μου άρεσε η δυνατότητα ξεφυλλίσματος των βιβλίων που παρουσιάζετε.
Κατά τ' άλλα... αφού ο επισκέπτης μπορεί να εκφράζει την όποια άποψή του, ας είναι ο μπλόγκερ ό,τι και όποιος θέλει. 'Εχει το "μυστήριο" και μια γοητεία...

Ελ,Ελ

Πάπισσα Ιωάννα said...

Υπάρχουν συγγραφείς που ξεκίνησαν τον χορό των δωρεών: Αλεξίου, Χατζημωυσιάδης, Ροδίτης, Κασκάλη, Ξυλούρη κ.ά., τους οποίους δεν ξέρω ούτε έχω συναντήσει προσωπικά.
Απλώς αξιοποίησα την προθυμία-τους, για να βάλω την ιδέα και σε άλλους. Αυτό το κουβάρι, που, ξαναλέω, ξεκίνησε σταγόνα σταγόνα πριν από δύο χρόνια έφερε κι άλλους συγγραφείς και εκδοτικούς οίκους. Μια διεύθυνση στην Αθήνα (και όχι σε μια άλλη πόλη ή περιοχή) διευκολύνει όλους.
Ο Δημήτρης Αλεξίου έχει δίκιο στο ότι ζητάνε πρώτιστα τη γνώμη-μου (ως δείγμα ενεργού αναγνώστη) κι εγώ, αν το κρίνω, ανεβάζω δημόσια την άποψή-μου (δεν θυμάμαι να την έχω εκφράσει μόνο κατ' ιδίαν μέσω μέιλ).
Τα ιστολόγια είναι ίσως ένας ακόμα πόλος που σταδιακά θα γίνουν συνείδηση στο λογοτεχνικό πεδίο για συγγραφείς, εκδότες κλπ.
Πατριάρχης Φώτιος

Ευγενία Φ said...

Θα ήθελα να σ' ευχαριστήσω για την κριτική (ίσως η σωστότερη προσέγγιση που έχει γίνει) για "Το τρένο των νεφών".Εξαιρετικό κείμενο από μόνο του,κάλυψες όλες τις πτυχές.Αυτό που λαχταράει ένα συγγραφέας:να βρουν τα κρυμμένα νοήματα.Σ' ευχαριστώ από καρδιάς.
Φιλικά,Ευγενία Φακίνου.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ευχαριστώ εγώ για τα καλά-σας λόγια.
Δεν είναι καλή ανάγνωση μόνο αυτή που ανακαλύπτει όσα είχε σκοπό να βάλει ο συγγραφέας στο έργο-του, αλλά κι αυτή που ανακαλύπτει και άλλα νοήματα...
Να είστε ούτως ή άλλως καλά.
Πατριάρχης Φώτιος