Άκρατος οίνος με μελόπιτες: Θάνος Κονδύλης

Θάνος Κονδύλης:

"Έγκλημα στην αρχαία Ολυμπία"

Η συνταγή περιελάμβανε πολλά δοκιμασμένα υλικά:
α. αστυνομικό μυστήριο
β. πολιτική ίντριγκα
γ. ερωτισμός
δ. αρχαία Ελλάδα
ε. πλοκή με ενδιαφέρον για το τέλος

Το αποτέλεσμα: νερωμένος οίνος με χυλόπιτες! Οι συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων σαν τον Κονδύλη πιστεύουν ότι τα παραπάνω υλικά επαρκούν για να πετύχει η συνταγή. Φτιάχνουν μια σφιχτή πλοκή με μυστήριο, έγκλημα, πολιτικές δολοπλοκίες κ.λπ. και νομίζουν ότι ο αναγνώστης θα σαγηνευτεί από την εξέλιξη της ιστορίας. Σασπένς όντως υπάρχει, αλλά δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα συγκρούσεις και εντάσεις ή κορυφώσεις που να χρειάζονται ένα αναπάντεχο για να απογειωθούν. Οι χαρακτήρες είναι μονόπλευροι, η γλώσσα ουδέτερη και άοσμη, η αρχαιοπρεπής ατμόσφαιρα δοσμένη πολύ εγκυκλοπαιδικά…
Ειδικά το τελευταίο στηρίζεται σε μια μικρή παράδοση με αστυνομικές ιστορίες που διαδραματίζονται στην αρχαία Ελλάδα (Κλωντ Μοσέ, “Έγκλημα στην αρχαία αγορά”) ή στο Βυζάντιο (Παν. Αγαπητός, “Χάλκινο οφθαλμός”). Ωστόσο, ο Κονδύλης από αρχαιολατρικό πάθος γεμίζει το μυθιστόρημά του με πολύ πραγματολογικό υλικό, πολλές φορές εις βάρος της υπόθεσης, πιο πολύ από διάθεση να προβάλει την αρχαιότητα και όχι να ενσωματώσει το υλικό του στον πλοκή του έργου του (και μάλιστα κάνει λίγα αλλά εμφανή λάθη: π.χ. όνομα Βερενίκη στην Αθήνα του 5ου αιώνα, όνομα που είναι καθαρά Μακεδονικό με την ιδιαίτερη τροπή του φ σε β, από το Φερενίκη).
Οι αγνές προθέσεις, η έρευνα και γενικά η ίντριγκα δεν φτάνει να συνθέσει ένα άρτιο από τεχνικής απόψεως μυθιστόρημα. Συγγραφέας δεν είναι ο συνθέτης πλοκής, αλλά γενικότερα ένας ενορχηστρωτής πλοκής, ιστορίας, χαρακτήρων, γλώσσας και ό,τι άλλου ο καθένας έχει να συνεισφέρει.

Χρόνια πολλά και με το καλό το 2008
Πατριάρχης Φώτιος
30.12.2008