Tuesday, May 23, 2017

“Ρου” της Μαριαλένας Σπυροπούλου

Ψυχολόγοι που γράφουν λογοτεχνία, όπως ο Εμπειρίκος, η Τσελίκογλου, ο Αλεξανδρίδης κ.ο.κ., προσπαθούν διά της γραφής να ξεψαχνίσουν τον ψυχισμό του ανθρώπου και να αναδείξουν κρυφά τραύματα.


Freddo:

Μαριαλένα Σπυροπούλου
“Ρου”
εκδόσεις Μεταίχμιο
2016
 


Πριν το διαβάσω:
            Γιατί το διάλεξα; Επειδή έβλεπα το όνομα της συγγραφέως και τα άρθρα-της στην «Καθημερινή» κι ήθελα από περιέργεια να δω τι λογοτεχνία μπορεί να παραγάγει. Ένα πρωτόλειο λοιπόν με περιμένει…

Καθώς το διάβαζα:
            Μια νεαρή κοπέλλα δουλεύει σε κομμωτήριο, μια κοπέλα ονόματι Ζαχαρούλα, που σιγά σιγά έγινε Ρούλα κι έπειτα σε μια εξομολογητική αποφλοίωση έγινε Ρου. Η Ρου, λοιπόν, όταν κάνει διάλειμμα, πηγαίνει απέναντι στο γραφείο της ψυχαναλύτριας Βέρας, την οποία εμπιστεύεται και αρχίζει να ξεδιπλώνει τον ψυχισμό-της μέσα από την εξιστόρηση της πορείας-της.
            Από ένα νησί των Κυκλάδων όπου ζούσε ως έφηβη παρέα με τη φίλη-της Τιτίνα (με τις φαντασίες και τις φαντασιώσεις-τους) το σκάει και φτάνει στην Αθήνα. Εκεί στην αρχή μένει σε έναν περίεργο θείο-της, μονήρη όσο και αυταρχικό με δόσεις υστερίας, απ’ όπου φεύγει πάλι τραυματισμένη και βρίσκεται πλέον στο κομμωτήριο της Μαίρης, η οποία αναζητά συνεχώς το σεξ (έρωτα, ηδονή, πάθος, αγάπη), προκειμένου να επιβεβαιωθεί. Συνάμα, η μικρή Ρου νταραβερίζεται με τον Μάνο, που παίρνει ναρκωτικά, ενώ εκείνη είναι αντίθετη. Από την άλλη, και η 67χρονη, αν θυμάμαι καλά, Βέρα έχει χάσει τον γιο-της και νιώθει ένα κενό, που θέλει να το καλύψει ψάχνοντας ψυχοθεραπεία.
            Το κείμενο της Σπυροπούλου αναφύεται από το πλαίσιο στο οποίο η ίδια κινείται, αφού είναι ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια, κι έτσι αυτό βρίθει από ψυχικές παθήσεις, ανασφάλειες, τραύματα, ανεπούλωτες πληγές, λοξές χαρακιές και δείγματα ψυχικής ανισορροπίας, που κάνουν τους φορείς-τους να κλονίζονται και να καταρρέουν. Και κάπου μακριά αχνοφαίνεται ένα είδος οικογενειακής βίας. Πώς όλα αυτά μπορούν να γίνουν λογοτεχνία;
            Το έργο στηρίζεται κατά βάση στα λόγια της Ρου, αλλά ανάμεσα παρεμβαίνουν ερωτήσεις, λόγια της μαμάς-της στον τηλεφωνητή, ιστορίες άλλων, επιστολές προς και από την Τιτίνα, σαν να θέλει η συγγραφέας να δείξει από τη μία την αποσπασματικότητα της ψυχής της ηρωίδας-της κι από την άλλη ότι όσα λέει και ζει διασταυρώνονται με τις μαχαιριές ή τις χειραψίες των άλλων.  

Αφού το διάβασα:
            Νομίζω ότι το πρώτο ξεπέταγμα της Σπυροπούλου είναι στενά συνδεδεμένο με την ψυχαναλυτική-της πείρα, κι αυτό δεν προμηνύει λογοτεχνικά φτερά. Δείχνει πως το προσωπικό βίωμα μπορεί να ανάψει τη φλόγα που θα ζεστάνει το μελάνι, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να αντέξει σε πιο φιλόδοξα σχέδια.

[Εικόνες ελήφθησαν από:  www.frasne.net,  capitalchoicecounselling.com,  allYou.gr  και  www.vantagemag.com]

Πατριάρχης Φώτιος 

4 comments:

Anonymous said...

Κύριε (δεν ξέρω κιόλας πώς σας προσφωνούν στον χώρο των μπλογκς),
Ακούγεται καιρό τώρα μια φήμη ότι εγώ είμαι εσείς, ότι γράφω με το ψευδώνυμό σας και κρύβομαι πίσω από τα κείμενά σας. Δεν ξέρω αν είστε ένας ή πολλοί, ούτε αν αφήνετε εσκεμμένα να εννοηθεί κάποια ταύτιση μαζί μου, αλλά θα ήθελα να αποσυνδέσετε το όνομά μου από την προσπάθειά σας, καθώς πλανώνται σκιές που δεν με τιμούν.

Θα παρακαλέσω, λοιπόν, να δηλώσετε το όνομά σας, ή τουλάχιστον ότι δεν έχετε καμία σχέση με μένα, ενώ παράλληλα θα είχα το δικαίωμα να ζητήσω να μην ξαναγράψετε για βιβλίο που βρίσκεται στις μικρές λίστες του oanagnostis, όπου έχω την τιμή να είμαι μέλος της επιτροπής βραβείων.

Καληνύχτα
Γιώργος Ν. Περαντωνάκης

ΥΓ. Διαβάζοντας τα κείμενά σας βλέπω λάθη που δυστυχώς αντανακλώνται και σε μένα (λ.χ. Φωτεινή Τσαλίκογλου και όχι Τσελίκογλου στο παρόν ποστ και κακοχωνεμένη θεωρία λογοτεχνίας σε διάφορα σημεία)

Πάπισσα Ιωάννα said...

Κύριε Περαντωνάκη,
προσπερνώ το ύφος-σας που είναι προσβλητικό.
Αντίθετα εγώ δεν κάνω κάτι απρεπές, καθώς οι αρνητικές-μου κρίσεις δεν ισοδυναμούν με προσβολή.
Έχω διαψεύσει επανειλημμένα ότι είμαι εσείς.
Έχω διαψεύσει ότι είμαι άλλα πρόσωπα που κατά καιρούς έχουν ακουστεί.
Και φυσικά δεν το κάνω επίτηδες να ...περνάω για σας.
Από την άλλη, το όνομά-μου δεν μπορώ να το δηλώσω.
Είμαστε άλλωστε μια ομάδα 3-5 ατόμων. Χρόνια τώρα. Δεν μπλεκόμαστε. Δεν θέλουμε να μπλεχτούμε.
Το παρόν ποστ μάλιστα το έγραψε η κοπέλα της παρέας, με τη δική μου "επιμέλεια".
Ούτε μπορώ να υποσχεθώ ότι δεν θα γράφω για αυτά με τα οποία εσείς ασχολείστε.
Ξαναλέω ωστόσο ότι δεν έχω καμία σχέση με το όνομά-σας και ποτέ δεν το χρησιμοποίησα σκόπιμα.

Πατριάρχης Φώτιος

johnpan said...

"Να μην ξαναγράψετε για βιβλίο που βρίσκεται στις τάδε λίστες"... είμαι ο μόνος που του ακούγεται ... "κάπως" ?

Πάπισσα Ιωάννα said...

Γιάννη, μη δίνεις σημασία.
Είναι η συνήθης κόντρα της κριτικής με τα ιστολόγια...
Π.Φ.