Tuesday, November 04, 2014

Αμφίπολη

Σα μπεις στον πηγαιμό για τον νεκρικό θάλαμο,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους
δύσκολους καιρούς, τους άλλους αρχαιολόγους,
τον
καβαλημένο Έλληνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους
επικριτάς, τα ΜΜΕ, τα μπλογκ
τον
φαντασμένο Έλληνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.


Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα φθινοπωρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε
θαλάμους πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ ωραία
ψηφιδωτά,
και τες καλές τες λαμπρές
απεικονίσεις,
Καρυάτιδες και μάρμαρα, Σφίγγες και θόλους,
και
θραύσματα εντυπωσιακά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα
θραύσματα·
σε εποχές παλιές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις από τους
αρχαίους.

Πάντα στον νου σου νάχεις τον
νεκρικό θάλαμο.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα μήνες πολλούς να διαρκέσει·
και γέρος πια να φτάσεις στον
νεκρό,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει ο
νεκρικός θάλαμος.

Ο
νεκρικός θάλαμος σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτόν δεν θάμπαινες στον
τύμβο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχικόν τον βρεις, ο
τάφος δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες
οι τάφοι τι σημαίνουν.

13 comments:

Βιβή Γ. said...

Εντάξει,δεν έχω λόγια.Και δεν χρειάζονται.Τα είπες όλα και συμφωνώ σ΄ένα προς ένα.

Ρόζα said...

Έσβησες το σχόλιό μου;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Βιβή Γ.,
ευχαριστώ.
Να είσαι καλά!
Π.Φ.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ρόζα, όχι.
Σε ποια ανάρτηση το είχες;
Π.Φ.

Ρόζα said...

Στην παρούσα, Πιφί, στην παρούσα.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ρόζα, δεν σβήνω σχόλια.
Νομίζω δεν το έχω κάνει ποτέ.
Ξαναγράψ' το, λοιπόν.
Π.Φ.

Ρόζα said...

Το ξέρω πως δεν σβήνεις σχόλια,
κάτι άλλο θα συνέβη... δεν ήταν
ήταν τίποτα για να το ξαναγράψω.
Να 'σαι καλά.

Ρόζα said...

Το σχόλιο αναρτήθηκε, το είδα
και όταν ξαναμπήκα είχε εξαφανιστεί, δεν ξέρω...
απλά στο λέω επειδή μου
συνέβη κάτι ακόμη σήμερα στο
διαδίκτυο, παντελώς άσχετο με σένα όμως.

Νώντας Τσίγκας said...

Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τον νεκρό;
Ο νεκρός αυτός ήταν μια κάποια λύσις...

Rosa Mund said...

Πολύ ενδιαφέρουσα η διασκευή σας -μετά του επιλόγου διά χειρός (μάλλον διά πληκτρολόγησης) Νώντα Τσίγκα.

Ο συνειρμός με φέρνει στον πάντα άμεσο και εύστοχο Μανόλη Αναγνωστάκη:

Ο Νεκρός

Ήρθαν τα πρώτα τηλεγραφήματα
Σταμάτησαν τα πιεστήρια και περιμέναν
Έγιναν οι παραγγελίες στις αρμόδιες αρχές.

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

Όλοι φορέσαν τις μαύρες γραβάτες
Δοκίμασαν στον καθρέφτη τις συντριμμένες πόζες
Ακούστηκαν οι πρώτοι λυγμοί τα θλιβερά εγκώμια.

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

Στο τέλος οι ώρες γινήκαν μέρες
Εκείνες οι φριχτές μέρες της αναμονής
Οι φίλοι άρχισαν να διαμαρτύρονται
Έκλεισαν τα γραφεία τους σταμάτησαν τις πληρωμές
Γυρνούσαν τα παιδιά τους αδέσποτα στους δρόμους.
Έβλεπαν τα λουλούδια να μαραίνονται.

Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

(Τόσα και τόσα πράγματα που δεν προβλέπονται
Τόσες συνέπειες ανυπολόγιστες, τόσες θυσίες,
Σε ποιους υπεύθυνους να διαμαρτυρηθείς, πού να φωνάξεις;)

Και ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

Μανόλης Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα 1941-1971, Θεσσαλονίκη 1971

Πάπισσα Ιωάννα said...

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ
ΠΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ.
Είναι φοβερό
που οι άνθρωποι συνδέουν την επικαιρότητα, την καθημερινότητα
με στίχους και συνομιλούν μ' αυτούς.
Π.Φ.

Nota Chryssina said...

Πατριάρχη Φώτιε τελικά είσθε καβαφικός!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Καβαφικός;
Έχω διαβάσει αρκετά Καβάφη, μ' αρέσει αυτή η συμπυκνωμένη ιστορικότητα, θα μπορούσα να παραφράσω πολλά-του ποιήματα...
Καλό βράδυ
Π.Φ.