Monday, March 10, 2014

Από το Βερίκοκο …στην Ελιά: λίγες ερωτήσεις και λιγότερες απαντήσεις


1.Σπάσαμε τον δικομματισμό και αποκτήσαμε πολυκομματισμό. Πόσο αλλάζει το σκηνικό;

Σε περιόδους κρίσης οι χώρες πολυδιασπώνται, γιατί πολλοί θεωρούν εαυτούς σωτήρες και επιχειρούν να κερδίσουν τον κόσμο. Σήμερα, με το πρώτο κόμμα, -όποιο κι αν είναι- να παίρνει 25% το πολύ, υπάρχει άφθονος χώρος για νέες προσπάθειες, παλιές που ανανεώνονται, νέες με κομματικό παρελθόν, παλιά πρόσωπα που κάνουν λίφτινγκ κ.ο.κ. Το Πασόκ θέλει να αναβαπτιστεί ως Ελιά, το Ποτάμι κατεβαίνει ως εναλλακτική λύση αλλά χωρίς συγκεκριμένες θέσεις, άλλα κόμματα ξεφουσκώνουν και αποσυντίθενται.

2.Τι παίζεται στις Ευρωεκλογές;

Μας φαίνεται μια μακρινή υπόθεση, η οποία δεν παίζει σημαντικό ρόλο για δύο λόγους: πρώτον, η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει ενιαία πολιτική και δεν δρομολογεί εξελίξεις που να εξυπηρετούν τους λαούς και δεύτερον, οι ευρωβουλευτές δεν έχουν ισχυρή δύναμη, αφού οι εθνικές κυβερνήσεις, ειδικά των Μεγάλων Δυνάμεων (βλ. Γερμανία) κάνουν ό,τι θέλουν.
Το σοβαρότερο όμως είναι ότι η ακροδεξιά παρελαύνει παντού, από την Ελλάδα ως την Ουκρανία κι από τη Νορβηγία στη Γαλλία. Έτσι, πολύ φοβάμαι ότι στο Ευρωκοινοβούλιο θα έχουμε αυξημένα ποσοστά τέτοιων κομμάτων, κάτι που δεν είναι μέχρι στιγμής ικανό να ξυπνήσει τις κεντρικές πολιτικές. Ε, ρε Μπόνο που σας χρειάζεται…

3.Τι γίνεται με το βιβλίο του Κουφοντίνα;

Αν ο συγγραφέας δεν είχε βάψει τα χέρια-του με αίμα, θα μπορούσε να είναι μια ιδεολογική πλατφόρμα για συζήτηση. Όσο κι αν διαφωνώ με πολλά απ’ όσα φαντάζομαι ότι λέει, θα μπορούσα να δω τη λογική-του, θα μπορούσα να σκεφτώ τα δίκια μιας πλευράς που πρεσβεύει την επαναστατική δράση. Τώρα όμως με αίμα στις σελίδες-του πώς να το ανοίξω;

4.Αγαπάει ο Κορτώ τον άνδρα-του;

Δεν με ενδιαφέρει η προσωπική ζωή του λογοτέχνη-συγγραφέα. Δεν κρίνω τη σεξουαλική-του στάση. Δεν με αφορά κάθε συγγραφέας πώς μοιράζεται το κρεβάτι-του, αν γέννησε πρόσφατα, αν ταξιδεύει στην Αφρική, αν είναι άτομο με ειδικές ανάγκες… Διαβάζω τον Κορτώ, γιατί τον θεωρώ οξύτατη πέννα, με όλες τις κορυφές και τους γκρεμούς-του. Δεν με ενδιαφέρει η προσωπική-του ζωή…
Με ενδιαφέρει όμως όταν η δημοσιογραφία μου πετάει κατάμουτρα τον βόθρο-της, όταν κρίνει τον άνθρωπο με όλες τις προκαταλήψεις-της, όταν εμέσσει σε μια προφορική παραζάλη, που δεν με πείθει για τη μεταμέλειά-της. Με ενδιαφέρει όταν παίρνει μια δήλωση και τη στήνει στον τοίχο, σαν την κυρα-Τασία στο παράθυρο του χωριού-της που σχολιάζει τι συμβαίνει στο καλντερίμι-της…
Πατριάρχης Φώτιος

21 comments:

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Το ζήτημα"πολυκομματισμός" σηκώνει συζήτηση. Δεν ξέρω εν ολίγοις αν είναι καλό η αριστερά ή το κέντρο πρέπει να διασπάται τώρα που ανεβαίνει η ακροδεξιά ανά την Ευρώπη (διότι αυτό είναι το μείζον πρόβλημα). Το ζήτημα Κορτώ φανερώνει πόσο γελοίοι είναι μερικοί άνθρωποι που δατείνονται καθημερινά (ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά) ότι έχουν μία κάποια ηθική (που στηρίζει π.χ. τον αδικημένο λαό, που κυνηγά και εκθέτει τον άδικο πολιτικό κλπ.)και η ηθική τους περιορίζεται μέχρι εκεί που τους αγγίζει τα απωθημένα τους. Είτε είναι σεξουαλικά είτε άλλα.
Και έρχομαι στο ερώτημά μου: πώς θα πάμε μπροστά με τέτοιους ανθρώπους; Και προς θεού πόσο μακριά είμαστε από την πολυπόθητη ελευθερία λόγου; Ελευθερία πράξεων, ελευθερία ζωής; Γιατί ναι. Εγώ και εσείς κύριε Πατριάρχα δεν βλέπουμε τον Κορτώ στο κρεβάτι του, αλλά στις αράδες του. Υπάρχουν όμως και τα άξεστα ζώα, που δηλώνουν πλασματική μετάνοια για άμεσο ξελάσπωμα. Ο απόηχος των σχολίων έμεινε όμως.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Filoteo,
τα φαινόμενα που θίγω είναι,
μεταξύ άλλων,
δείγματα μιας γενικότερης, όχι μόνο ελληνικής,
πολιτισμικής και ηθικής κρίσης.
Στην Ελλάδα αυτή η κρίση
δίνει το περιθώριο σε πολλούς,
τίμιους ή αριβίστες,
να διεισδύσουν στο πολιτικό κατεστημένο,
δίνει την ευκαιρία σε άλλους να φτύσουν και να προπηλακίσουν.

Στην Ευρώπη, όπως κι εσύ λες,
καλπάζει ο ακροδεξιός φασισμός
κι οι άλλοι που έχουν αυτή τη στιγμή τα ηνία
σφυρίζουν φάλτσα,
η μεν δεξιά, επειδή δεν θέλει να κλονίσει την οικονομική-της πολιτική (μπιπ, μπιπ, μπιπ...),
η δε αριστερά επειδή αδυνατεί να ξεφύγει από τον υποσχετικό λαϊκισμό-της.
Κι αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη...
Ε, θα ξυπνήσουν μετά τις ευρωεκλογές
και θα βρουν πλείστα έδρανα να είναι μαύρα, φασιστικά, εθνικιστικά, ρατσιστικά κ.ο.κ.
Καλό ύπνο σε όλους-μας (κυριολεκτικά για σήμερα, ειρωνικά για αύριο)
Πατριάρχης Φώτιος

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Πόσο δίκιο έχετε...Με φοβίζει τόσο πολύ αυτή η εικόνα του μέλλοντος.Πολλές φορές έχω πει ότι θα πάρω το παιδί μου και θα φύγω μακριά. Ο άντρας μου λέει πως αυτή είναι η λάθος αντιμετώπιση. Και έχει δίκιο νομίζω. Γιατί αυτή η αντιμετώπιση με κρατάει πίσω, μου λυγίζει τα γόνατα. Και δεν πρέπει να το αφήσω να συμβεί. Πρέπει να πολεμήσω άρχοντες, τυράννους, φασίστες, ρατσιστές, βερύκιους. Όσους χρειαστεί.Αυτή η κοινή λογική, αυτή η κοινή σκέψη στα κεφάλια πολλών, γιατί δεν τους ενοποιεί όμως; Νομίζω ότι πολλοί (που θα μπορούσαν να φλερτάρουν με διάφορα πολιτικά κόμματα, αλλά προτιμούν το δικό τους το μότο) στοιχηματίζουν στην αφέλεια του πολίτη. Και κερδίζουν.

υγ. θα περίμενα σχόλια και από άλλους στο ζήτημα Κορτώ, δεδομένου του λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. Και δεν μπορώ να δεχτώ την άποψη της αποστασιοποίησης από το θέμα με την ιδέα της σιωπηρής υποστήριξης στον συγγραφέα και την αποδοχή της έκφρασής του ως κάτι φυσιολογικό. Εγώ τέτοια άποψη έχω, αλλά τα σχόλια που ακολούθησαν δε μπορώ να τα παραβλέψω. Θα τα αποδοκιμάσω, γιατί υπάρχει ο εξίσου επικίνδυνος αντίλαλος.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Filoteo,
ναι, πρέπει να μείνουμε και να παλέψουμε...
Όχι αναγκαστικά στο ελλαδικό έδαφος, δεν είναι απόλυτος,
αλλά στον ελληνικό πολιτισμό
Τίποτα άλλο.

Όσο για το υστερόγραφό-σου,
συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι οι βιβλιόφιλοι,
πλην εξαιρέσεων (Βιβή κ.ά.)
μένουν κλεισμένοι στον κόσμο-τους, στον κόσμο του βιβλίου, στα ευγενή αναγνώσματά-τους
κι αυτό με κάνει έξαλλο.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ τελικά μας ΑΠΟΜΟΝΩΝΕΙ από τον ΚΟΣΜΟ;
Πατριάρχης Φώτιος

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Δεν πρέπει να είναι έτσι. Τι όφελος θα είχε να διάβαζα κλεισμένος στο σπίτι μου τόμους και τόμους χωρίς να βλέπω τι γίνεται έξω από την πόρτα μου. Μήπως νομίζω ότι κατοικώ εν μακάρων νήσοις;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Filoteo,
αυτοί νομίζουν ότι κατοικούν στα νησιά των Μακάρων,
όσοι επαναπαύονται και κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα γύρω-τους.

Θα αναρτήσω προσεχώς,
με αφορμή και τη συζήτησή-μας,
δύο αναρτήσεις
για την αυτοαπομόνωση των βιβλιόφιλων.

Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Δηλαδή πιστεύετε ότι η δήλωση του κορτώ έγινε έτσι απλά,( αυτή για τον άντρα του..), έτσι φυσικά που θα λέγαμε πως μπορεί να πει κάποιος αγαπώ τη γυναίκα μου και δεν ασχολούμαι με την πολιτική; Το πιστεύετε αλήθεια ότι έγινε μ' αυτό το πνεύμα. Εγώ δεν το πιστεύω. πιστεύω πως είχε στο μυαλό του την πρόκληση, το θυμό δεν ξέρω ακριβώς με ποιόν, ίσως και με τον τον ίδιο τον εαυτό του,μάλλον είχε την επιθυμία του λυντσαρίσματος για να μπορεί μετά να φωνάξει, να υπερασπιστεί τις επιλογές του, να προκύψουν όπως και έγινε οι συμπαθούντες και οι υπερασπιστές του, να γίνει πάλι κουβέντα μήπως έτσι καταφέρει και ο ίδιος κάπου να στεγάσει τον εαυτό του και να ησυχάσει για λίγο από τις εσωτερικές του ύαινες. Δεν θα κρίνω τις επιλογές των ομοφυλοφίλων αλλά δεν θα πιστέψω πως είναι όπως κραυγάζουν σε κατάσταση αγάπης με τον εαυτό τους.Δεν τους κρίνω, όχι αλλά θα μου άρεσε και λίγη αλήθεια. Είναι πράγματι συμφιλιωμένοι με τις επιλογές τους, τις αγαπάνε ή ζούνε σε μια πιο δύσκολη κόλαση απ' αυτή των ετεροφυλόφιλων;
Όσο για το αίμα του βιβλίου του Κουφοντίνα ...Σαν λίγο μου φαίνεται αυτό το επιχείρημα. Δεν είναι πράξεις προσωπικές , είναι πράξεις μιας επαναστατικής ομάδας, που δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ύπαρξη τέτοιων ομάδων ανα τον κόσμο και μέσα στο διαδρομή της ιστορίας. ακούγεται λοιπόν ψευτοευαίσθητο και εκτός του γίγνεσθαι του κόσμου να επικαλείσαι ένα τέτοιο λόγο.Με αυτή τη λογική δεν θα έπρεπε να διαβάζει κανείς βιβλία για τις ερυθρές ταξιαρχίες, για την Raf,και για άλλες τέτοιες ομάδες που υπήρξαν και υπάρχουν, είναι βιβλία παράλληλα με τα επίσημα βιβλία ιστορίας που εκεί το αίμα ρέει ποτάμι οι νεκροί είναι εκατομμύρια και τέλος μου φαίνονται πολύ πιο τίμια και ανθρώπινα τα βιβλία των επαναστατικών ομάδων και όχι αυτά της "επίσημης" ιστορίας των κρατών

Πάπισσα Ιωάννα said...

Anonyme,
ένα όνομα (ψευδώνυμο αν θες) για να μιλάμε;
Πατριάρχης Φώτιος

Ροβίνα Άλμπα said...

Ροβίνα Άλμπα

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Ροβίνα μιλάς για τους ομοφυλόφιλους σαν είναι κατηγορία, ταμπέλα ή κατι τέτοιο. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να είναι θεμιτή η πράξη Κορτώ, ακόμη και εσκεμμένα. Διότι ο αποκλεισμός φέρει αντίδραση και δόξα τω θεω που τη φέρει...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ροβίνα Άλμπα,
θέτεις δύο ζητήματα. Ας τα δούμε ένα-ένα:
1. Επαναλαμβάνω ότι δεν με ενδιαφέρει ο Χατζόπουλος αλλά μόνο ο Κορτώ. Δηλαδή δεν με ενδιαφέρει τι κάνει, τι δηλώνει, τι επαγγέλλεται το πρόσωπο, αλλά μόνο τα έργα-του.

Σ' αυτό το πλαίσιο,
ακόμα και αν προκάλεσε σκόπιμα (που δεν το πιστεύω),
ακόμα και αν είχε τα δικά-του κίνητρα,
τι απ' όλα αυτά δικαιολογεί μια χυδαία επίθεση;
Και ποιος λέει ότι οι ομοφυλόφιλοι ζουν το δικό-τους δράμα; Έχω την εντύπωση ότι είναι σαν να λέμε ότι καθένας που επιλέγει κάτι που παρεκκλίνει από τον μέσο όρο είναι κατά βάση δυστυχισμένος.

2. Σου δίνω κάποιο δίκιο.
Οι πράξεις του Κουφοντίνα,
τις οποίες η 17Ν πίστευε,
έχουν και ένα θεωρητικό υπόβαθρο το οποίο ο Κουφοντίνας θέλει να παρουσιάσει.
Έχω όμως κι εγώ το δικαίωμα να μη θέλω να (παρ)ακολουθήσω τη σειρά:
"σκοτώνω κι έπειτα εξηγώ".

Πατριάρχης Φώτιος

Ροβίνα Άλμπα said...

Δεν κατατάσσω σε κατηγορίες κανέναν οι χαρακτηρισμοί είναι λέξεις κοινής επικοινωνίας και ΄Ο πόλεμος" δικαίωμα όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως "κατηγορίας". Είναι όμως πάντα ενδιαφέρον να ψάχνουμε, να "αποκωδικοποιούμε" αν αυτό είναι δυνατόν τις αιτίες των "πολέμων". Και όταν γνωρίζεις τον συγγραφέα, όταν γνωρίζεις προσωπικές πτυχές της ζωής του δεν είναι δυνατό να υπάρχει ένας τόσο κατηγορηματικός διαχωρισμός ανάμεσα στον άνθρωπο και στον συγγραφέα, χωρίς εδώ να υπονοώ τίποτα το μεμπτό, αλλά πάντα ο συγγραφέας περνάει μέσα στο γραπτό διαφοροποιημένη την εμπειρία του, εκτός αν είναι διχασμένη προσωπικότητα, αλλιώς θεωρώ μύθο αυτή την άποψη, "δεν μ΄ενδιαφέρει η προσωπική ζωή του καθενός μ' ενδιαφέρει μόνο το γραπτό του" γιατί αυτά δεν διαχωρίζονται.
Όσο για τη δυστυχία των παρεκλινόντων..δεν είπα κάτι τέτοιο , αφού αναφέρομαι και στην κόλαση των άλλων των ετεροφυλόφιλων.
2. Δεν είναι οι πράξεις του Κουφοντίνα, είναι οι πράξεις της 17Ν που συμμετείχε και ο Κουφοντίνας,αλλά δε θέλω να επιχειρηματολογήσω άλλο πάνω σ' αυτό.Εδώ είναι η προσωπική τοποθέτηση του καθενός απέναντι στη ζωή τη δική του , τη ζωή των άλλων .Υπάρχει το δικαίωμα να παρακολουθεί κανείς μόνο το σήριαλ της επίσημης ιστορίας και πολιτικής και ο λόγος που δεν αλλάζει κανάλι είναι μάλλον γιατί του αρέσει περισσότερο αυτή η σειρά. Έχοντας όμως μια κάποια γνώση και επίγνωση της πραγματικότητας που ζούμε, όσο μπορώ βέβαια, συμπαθώ και συμπαρατάσσομαι μ' αυτούς που είναι ανήσυχοι έστω και στον καναπέ τους και αναζητούν κάτι καλύτερο ,"μελετώντας και άλλα κανάλια". και μη μου πεις πάλι για αίματα γιατί το αίμα υπάρχει παντού

Βιβή Γ. said...

Κι ενώ μας απασχολούν όλα τα ενδιαφέροντα παραπάνω θεωρητικά ζητήματα- και γιατί όχι φυσικά-μια άλλη,η αληθινή λέω εγώ,ζωή δεν αξίζει δεκάρα,ποδοπατιέται κάθε μέρα πχ στα δημόσια νοσοκομεία, εκεί που στις εφημερίες και όχι μόνον τότε,αναζητούνται με το φανάρι του αναλώσιμου, συστημικού υπηρετάκου άδωνι και όχι του Διογένη:οι γιατροί,οι νοσηλευτές, τα σεντόνια,τα τσιρότα,τα ράμματα, τα δισεκατομμύρια χρημάτων,ευρώ και δραχμών,που το ανάλγητο αυτό κράτος έχει εισπράξει δεκαετίες και δεκαετίες ως εισφορές,
αναζητούνται η τσίπα,η πρόνοια,η ανθρωπιά.

Είμαι βιβλιόφιλη,ναι,αλλά είναι δυνατόν να υποκρίνομαι ότι υπάρχει μόνο ο κόσμος των βιβλίων;Μα δεν τα διαβάζω για να περάσω καλά έτσι κι αλλιώς, αλλά για να καταλάβω τον αληθινό κόσμο γύρω μου και να αποκτήσω λίγη ανθρωπιά!
Ζω εδώ, σ'αυτή την χώρα,βρέθηκα τούτες τις μέρες σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο και είδα ό,τι ήδη ήξερα αλλά δεν είχα προσωπικά βιώσει.
Να διαβάσω τώρα που είμαι σπίτι
και το παιδί μου είναι καλά-όντας τυχερό στην ατυχία του- ένα ακόμα βιβλίο και να κλείσω αυτιά και μάτια ξεχνώντας τι είδα και εκεί;
Αν τα βιβλία δεν μου ανοίγουν τα μάτια δεν θα διστάσω να τα σκίσω όλα.Μπροστά στην αληθινή ζωή και αυτά και οι εκ του ασφαλούς ωραίες συζητήσεις στα pc μας μοιάζουν τόσο κενές καθώς:ο(κάθε) κουφοντίνας και το αν εκδίδει καλώς η κακώς στον τάδε εκδότη και η(για κάθε λόγο και χρησιμότητα ανά συγκυρία) πολυλιβανισμένη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασκούμενη βία του (τίποτα δεν με πείθει πια ότι )δεν είναι παρά η βαλβίδα αποσυμπίεσης ,το δειλό και πρόστυχο άλλοθι,το νόθο τέκνο της πραγματικής τριμέγιστης βίας και τρομοκρατίας που ασκείται μονίμως και κάθε μέρα όλο και πιο εφιαλτικά σε κάθε επίπεδο στη ζωή μας (και) σε τούτη τη χώρα τώρα,εδώ ως οικονομική κρίση.
Θα μου πείτε σκοτώθηκαν 20,30 άνθρωποι από την οργάνωσή του, ποιος τους ζήτησε των κουφοντίναδων στο κάτω κάτω να μας "σώσουν" ,μα αυτό σας λέω κι εγώ,ότι πεθαίνουν άνθρωποι στην χώρα,σκοτώνονται χιλιάδες στα κρεβάτια των νοσοκομείων,οι δολοφόνοι τους, σωτήρες μας λένε κι αυτοί πώς είναι,απλώς δεν κρατάνε περίστροφα, όπως αυτός ο εντεταλμένος καραγκιόζης και ούτε κι απ'αυτούς ζητήσαμε να μας σώσουν.
Αλλά όχι,σωστά θα με διορθώσετε, αυτούς τους ψηφίσανε τόσοι πολλοί, αυτοί οι ίδιοι που πεθαίνουν στα νοσοκομεία,έχετε δίκιο...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ροβίνα Άλμπα,
είναι πλέον κλασική διάκριση ότι δεν ενδιαφέρεται ο αναγνώστης για τη βιογραφία του συγγραφέα.
Ο ήρωας μπορεί να είναι μια ομοφυλόφιλη νοσοκόμα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, ενώ ο συγγραφέας που γράψει σήμερα να είναι ένας εξηντάρης οικογενειάρχης.
Ο συγγραφέας μπορεί να πλάθει σενάρια και να παίζει ρόλους.
Γι' αυτό γράφει και όχι αναγκαστικά για να αποδώσει τη ζωή-του.
Επομένως, το ότι ο Καβάφης είναι ομοφυλόφιλος, ο Παπαδιαμάντης το έτσουζε λίγο, ο Χ...
δεν μας επηρεάζει στον τρόπο που θα δούμε τα έργα-τους.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Βιβή,
θεωρώ, όπως κι εσύ, την ανάγνωση συνδεδεμένη με τη ζωή
και όποιον κλείνεται σ' αυτήν (στην ανάγνωση)
και εθελοτυφλεί μπροστά στην πραγματικότητα,
απλά στρουθοκάμηλο.
Αλλά έχω προγραμματίσει δύο κείμενα όπου θα μιλήσω γι' αυτό το ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ θέμα.
Πατριάρχης Φώτιος

Βιβή Γ. said...

Πολύ ωραία,περιμένω τα κείμενά σου.
Προς το παρόν να κάνω προσθήκη ενός σίγμα στην λέξη τρισμέγιστη μη με πουν και αγράμματη, αλίμονο.

Anonymous said...

Πατριάρχη Φώτιε, με όλον τον σεβασμό, αλλά δεν θα έβαζα στην ημερήσια διάταξη τα δύο τελευταία θέματα.
Το 3ο, επειδή δεν θα ήθελα να προβάλω, με κανέναν τρόπο, την τρομοκρατία που θεωρώ άκρως συστημική και το 4ο, επειδή ούτε που θα το σκεφτόμουν. Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν.

Ελ,Ελ

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ελ,Ελ,
με το σκεπτικό-σου
σε ένα βιβλιόφιλο μπλογκ κάθε ανάρτηση είναι "βαρκούλα".
Αλλά μόνο με βαρκούλες μπορούμε να περάσουμε απέναντι εμείς οι "χαρτοπόντικες".
Καλημέρα
Πατριάρχης Φώτιος

nkarakasis said...

Καλημέρα,

Σαφέστατα η δήλωση του Κορτώ, θα είχε περάσει και θα είχε φύγει, όπως τόσες άλλες, αν δεν υπήρχε το ντελίριο του Βερύκιου. Θέλω να πω, η αντιπαράθεση έθρεψε το γεγονός και όχι η δήλωση.
Ο Κουφοντίνας, έχει κάθε δικαίωμα να γράψει βιβλίο, και ο κάθε Έλληνας έχει δικαίωμα να μην το διαβάσει.
Θεωρώ τις παραπάνω επισημάνσεις αυτονόητες που όμως με τις διαστάσεις που έχουν πάρει, αντιλαμβάνομαι την (κακή) ευαισθησία της κοινωνίας μας.
Πράγματι τα προβλήματα της χώρας, είναι μεγαλύτερα και από το βιβλίο και από την δήλωση του Κορτώ, πάνω στα οποία οι πολίτες έχουν παραδώσει κάθε ελπίδα, γιατί το μόνο που βλέπουν είναι ότι μονάχα με βόμβες μπορούν να το αλλάξουν. Και κανείς δεν το θέλει αυτό. (Σωστά τα λέει η Βιβή)
Όσες λογικές φωνές και να ακουστούν, όσοι και να μαζευτούν στο Σύνταγμα ή αλλού, η φωνή του Άδωνι και κάθε Άδωνι, θα είναι πάνω από αυτούς.
Πολυκομματισμός; Είναι αναπόφευκτο αν και θα επέλεγα την λέξη κερματισμός.
Περισσότερο φοβάμαι, όμως την μέρα που όλα θα φτιάξουν. Τον απόηχο της έκρηξης, όχι την ίδια την έκρηξη που ζούμε. (μεταφορικά μιλώντας)
Ο κάθε λογοτέχνης πρέπει να επιλέξει, αν θα καταγράψει την εποχή ή θα δώσει τα κατάλληλα ερεθίσματα μιας άλλης εναλλακτικής σκέψης. Αναμφίβολα δεν πρέπει η εποχή να επιβληθεί στην λογοτεχνία. Να σημειώσω ότι δεν θεωρώ την λογοτεχνία, ξεχωριστό παράθυρο της ζωής, μονάχα που ο ρόλος της δεν είναι να διδάξει, ούτε καν να εξιστορήσει ή να δώσει λύσεις.

Με σέβας,

ΥΣ. Στο εφτάχρονο γιο μου η δασκάλα του, ζήτησε να γράψει το μήνυμα του συγγραφέα σε ένα βιβλίο του Τριβιζά. που θα διάβαζε στον ελεύθερο του χρόνο. Έγινα έξαλλος. Το αναφέρω γιατί (αν και μικρός, ο μικρός) τον ανάγκασε να πάρει θέση (ή να ερμηνεύσει) και όχι να δημιουργήσει άποψη. Οι θέσεις, οι καρέκλες, η αντιγραφή, η παπαγαλία, η στράτευση, η δόμηση, είναι ας πούμε το φιτίλι. Η λογοτεχνία πρέπει να αποσυνθέτει και όχι να συνθέτει. Ο ανθρώπινος νους είναι έτσι φτιαγμένος για να συνθέτει εκ νέου.Και αυτό χρειαζόμαστε. Ακόμη και να βγούμε στην τάξη και να πούμε, δεν βρήκα μήνυμα, δεν μου άρεσε το βιβλίο. Το βαρέθηκα του θανατά. Αφήστε με να διαβάσω για μένα, και όχι για εσάς.

Anonymous said...

Πατριάρχη Φώτιε, η παροιμία αφορά μόνο στο 4ο θέμα (γι' αυτό δεν άλλαξα και παράγραφο) και εκφράζει την βαρύτητα που του δίνω εγώ, αυτήν την συγκεκριμένη στιγμή.
Και συμπαθώ κάθε γλυκούλη χαρτοποντικούλη...
Καλημέρα

Ελ,Ελ

Anonymous said...

@nkarakasis
Δεν μπορώ να διαφωνήσω με τη δασκάλα του γιου σας.
Για να πάρεις θέση, πρέπει να μπορείς να ερμηνεύσεις το κείμενο που διαβάζεις. Άλλωστε αυτό είναι ένα από τα προβλήματα της κοινωνίας μας, όλοι έχουν άποψη δευτερόλεπτα αφού διαβάσουν ένα κείμενο χωρίς να δίνουν λίγο χρόνο στο εαυτό τους να το ερμηνεύσεις πρώτα.
Ε.Γ.