Μαρκ Χάντον, “Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα”
Αυτό το ιστολόγιο με έφερε σε επαφή με προτάσεις βιβλίων τις οποίες οφείλω σε συν-αναγνώστες και σχολιαστές του μπλογκ μου, πράγμα για το οποίο πραγματικά τούς ευχαριστώ. Πιο συγκεκριμένα θα ευχαριστήσω τη Λεία Βιτάλη και την Pellegrina, οι οποίες σύστησαν με καλά λόγια το βιβλίο του Χάντον κι εγώ –ακολουθώντας τις- το διάβασα και το χάρηκα αφάνταστα.
Αφηγείται ένας δεκαπεντάχρονος αυτιστικός νέος, με αποτέλεσμα η σύνολη αφήγηση να διαφέρει πολύ από τη συνηθισμένη με την απλότητα, την ευθύτητα και την ειλικρίνεια με την οποία βλέπει τον κόσμο. Είναι φοβερός στα μαθηματικά, είναι πάντα ειλικρινής, δεν του αρέσει να τον αγγίζουν, του αρέσουν το κόκκινο χρώμα αλλά καθόλου το κίτρινο και το καφέ (εξ ου και ο τίτλος του ποστ). Μέσα από μικρά κεφάλαια βλέπει τον κόσμο διαφορετικά, εντελώς αυθεντικά πέρα από τις συμβατικότητες των άλλων, “φυσιολογικών” βλεμμάτων. Η πραγματικότητα ξαναγράφεται με άλλη ματιά.
Το βιβλίο είναι εν μέρει μαθηματικό, αφού αναλύεται ο μαθηματικός τρόπος σκέψης του αφηγητή-ήρωα, και εν μέρει αστυνομικό, αφού ο νεαρός μας πρωταγωνιστής έχει βαλθεί να ανακαλύψει ποιος σκότωσε τον σκύλο της γειτόνισσάς του. Φυσικά, πρόκειται για μια παρωδία αστυνομικού, με ντετέκτιβ ένα ιδιαίτερο παιδί, με θύμα έναν σκύλο και με μια έρευνα που δεν μπορεί να ανακαλύψει την αλήθεια… Τελικά, όμως την ανακαλύπτει. Σ’ αυτή κρύβονται οι παράξενες σχέσεις των γονιών του, οι σχέσεις τους με τους γείτονες, ο αλλόκοτος κόσμος που μας περιβάλλει ιδωμένος από την αλλόκοτη οπτική του γωνία.
Η προσπάθειά του να πετύχει τον στόχο του τον κάνει πιο δυνατό να ξεπεράσει τον εαυτό του, αφού καταφέρνει να φύγει από το σπίτι του και να φτάσει –σε αναζήτηση της μητέρας του- ως το Λονδίνο. Η δύναμη της θέλησής του είναι τόσο μεγάλη που παρασύρει τον αναγνώστη σε μια πείσμονα προσπάθεια να ξεπεράσει “τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες” που κουβαλάει μέσα του.
Το βιβλίο φωτίζει τους παράξενους διαδρόμους της σκέψης και της θέλησης.
Καλό μήνα
Πατριάρχης Φώτιος
1.7.2007
Πατριάρχης Φώτιος
1.7.2007
2 comments:
Η φράση "Το βιβλίο φωτίζει τους παράξενους διαδρόμους της σκέψης και της θέλησης" τα λέει όλα. Αυτό ακριβώς είναι που πραγματεύεται το εξαιρετικό μυθιστόρημα.
(δεν νομίζω, όμως, ότι προοκειται για παρωδία αστυνομικού, καθώς ο σκοπός του δεν είναι να διακωμωδήσει/σατιρίσει τα αστυνομικά μυθιστορήματα)
Θαλή,
ο όρος "παρωδία" δεν σημαίνει σάτιρα ή διακωμώδηση ή υποβάθμιση.
Σημαίνει απλώς ότι το νέο έργο στηρίζεται στο παλιό για να δώσει μια άλλη οπτική στο είδος.
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment