Sunday, March 30, 2014

Τσιμπολογώντας την επικαιρότητα

Πνευματικοί άνθρωποι και κοινωνικός λόγος, λογοκρισία και ομοφοβία, διαφήμιση και βιβλίο, συγγραφείς-πρότυπα και δημοσιογράφοι-κόλακες
 

1.Η ελευθερία λόγου και η φωνή των πνευματικών ανθρώπων
Η φωνή των διανοούμενων (Guardian, 28/3/2014): ο Ορχάν Παμούκ και άλλοι διεθνούς φήμης συγγραφείς συνυπογράφουν μια ανοικτή επιστολή, στην οποία εκφράζουν τη διαμαρτυρία-τους για την προσπάθεια του Ερντογάν να φιμώσει το twitter και το youtube. Διάβασα (δεν θυμάμαι πού) ότι ο Ερντογάν που επιχειρεί να κλείσει το διαδίκτυο θυμίζει τον Ξέρξη, ο οποίος έβαλε να μαστιγώσουν τη θάλασσα. Αφήνω παράμερα το γεγονός αυτό, παρόλο που ενδιαφέρομαι ως μπλόγκερ να υπάρχει ελευθερία λόγου, και εστιάζω στη φωνή των πνευματικών ανθρώπων, που θα μπορούσε παντού και στην Ελλάδα να είναι στεντόρεια, πνευματικών ανθρώπων που δεν ξέρω αν συνεπαίρνουν τα πλήθη, αλλά τουλάχιστον ορθώνουν τον λόγο απέναντι στη βαρβαρότητα.
 

2.Λογοτεχνία και ΜΜΕ
Διαφήμιση και βιβλίο: Μερικές φορές βλέπω έκθαμβος τα δελτία ειδήσεων, συνήθως τα μεσημεριανά, να αφιερώνουν τα ρεπορτάζ-τους στην έκδοση ενός καινούργιου βιβλίου, γεγονός που θα έπρεπε να με κάνει να χαίρομαι για την προβολή της λογοτεχνίας στο ευρύ κοινό. Αν όμως σκεφτεί κανείς τι βιβλία προβάλλονται, ποιοι είναι οι συγγραφείς-τους, ποια η σχέση-τους με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (μήπως είναι δημοσιογράφοι;) ή με τον πολιτικό χώρο (μπας και είναι πολιτικοί, πολιτευτές ή συγγενείς πολιτικών;), ποιοι εκδοτικοί οίκοι βρίσκουν δίοδο στο γυαλί, δεν πρέπει να απορεί γιατί ο πολιτισμός της πλατιάς μάζας είναι η γκλαμουριά, το λούσο, ο Νταν Μπράουν και οι Πενήντα αποχρώσεις του γκρι.  


3.Τελικά μιλάνε οι πνευματικοί άνθρωποι;
Είναι ομοφοβική η Σώτη; Παραδόξως (συνεχίζοντας το δεύτερο παρασχόλιο της ανάρτησης) χθες στο γυναικείο τηλεμαγκαζίνο Joy (στον τηλεοπτικό Σκάι) είχαν πάρει συνέντευξη από τη Σώτη Τριανταφύλλου, πρόσκληση που εκ πρώτης όψεως φαίνεται αταίριαστη με το εικαζόμενο κοινό της εκπομπής. Ή μήπως η Τριανταφύλλου έχει ένα ευρύτερο fun club που την παρακολουθεί; Ένα σχόλιο στην AthensVoice δείχνει πώς η συγγραφέας παρεμβαίνει κατά καιρούς και λέει ανοιχτά τη γνώμη-της:

Και καλημέρα να πει, κάποιον θα συγχύσει. Το κείμενό της στην Αthens Voice για την επέτειο του Πολυτεχνείου προκάλεσε πολλά νεύρα, ένα άλλο στη Γυναίκα κατηγορήθηκε ως ομοφοβικό, αυτό για την Αυγή προκάλεσε απάντηση της εφημερίδας. Το 2009, στην παρουσίαση του βιβλίου της Ο Χρόνος Πάλι στο Φλοράλ δέχθηκε επίθεση με αβγά, ενώ είχε εκνευρίσει πολλούς και η στάση της σχετικά με απολύσεις στις εκδόσεις Πατάκη. Η Σώτη είναι πετυχημένη συγγραφέας, πλέον διδάσκει αμερικανική ιστορία σε σχολείο στο Μπρούκλιν και είχε πάντα πανκ μαλλιά. Ποτέ δεν μάσησε τα λόγια της. Από τις πιο γνωστές μορφές της Πρωτοβουλίας των 58.

Για να το συνδέσουμε και με το πρώτο παρασχόλιο της ανάρτησης, δείτε και τη συνέντευξή-της στη Lifo έναν χρόνο πριν.


4.Λογοτεχνία και δημόσιος λόγος
Εντέλει, συνειδητοποιώ ότι όλα τα παραπάνω γυρίζουν γύρω από ένα βασικό θέμα: πόσο η ίδια η λογοτεχνία είναι δραστική (πόσο δηλαδή τα κείμενα αρκούν για να διαδραματίσουν κοινωνικό ρόλο) και αν οι συγγραφείς οφείλουν να εκφέρουν άλλον δημόσιο λόγο, ώστε να δείξουν ως διανοούμενοι τον δρόμο για συζητήσεις και επανακαθορισμούς. Δεν θα ξαναμιλήσω για την ανάγκη εξωστρέφειας του αναγνώστη, αλλά για τη φωνή του δημιουργού, ο οποίος είχε/έχει αποσυρθεί από προσκήνιο, μιλώντας μόνο μέσα από το τυφλό δωμάτιο του γραφείου-του.


5.Πες-μου ποιος είσαι για ν’ ασχοληθώ μαζί-σου
Εκδίδει ο Γιάννης Μπουρδουλόπουλος το βιβλίο-του “Σταυροβελονιά και ψαροκόκαλο. Ο πολιτισμός του κεντήματος”. Το βιβλίο είναι πολύ καλό, αφού όχι μόνο παρουσιάζει με φωτογραφίες τις τεχνικές του κεντήματος, αλλά κάνει και μια εμβριθή λαογραφική μελέτη για τις ελληνικές κοινότητες, που έδειξαν στο κέντημα στοιχεία της κουλτούρας-τους που δεν φαίνεται με το πρώτο μάτι, και συνάμα αναδεικνύει μια μορφή παραγνωρισμένης (ζωγραφικής) καλλιτεχνίας. Κανείς κριτικός ή δημοσιογράφος δεν ασχολείται μ’ αυτό! Εκδίδει η Κατερίνα Σχινά το βιβλίο-της “Καλή και ανάποδη. Ο πολιτισμός του πλεκτού” κι αμέσως πρέπει όλοι να πέσουν πάνω-του, να το παρουσιάσουν, να της πάρουν συνέντευξη κ.ο.κ., όχι επειδή η συγγραφέας-του είναι γνωστή στον χώρο, όχι…, αλλά επειδή το πλέξιμο είναι “μια πράξη επαναστατική” και το βιβλίο προτείνει μια εναλλακτική στάση απέναντι στη ζωή!! 

            Τα παραπάνω ήταν μερικές σκέψεις παρά ολοκληρωμένες απόψεις και επιχειρήματα. Πιο πολύ αφορμές για μπλογκοκουβέντα… Η βάση-τους έγκειται σε μια κουλτούρα που ίσως πάντα υπήρχε και θα την ονόμαζα «λατρεία του προσώπου». Η κοινωνία έχει μάθει να αγαπά πρόσωπα και όχι ιδέες, να ακούει και να περιμένει να ακούσει κάτι από τον Χ, επειδή τον συμπαθεί, ενώ απαξιώνει τον Ψ, επειδή η φήμη-του δεν είναι σημαίνουσα. Επομένως, οι πνευματικοί άνθρωποι μπορούν να φανούν, αλλά μάλλον (να η αντίφαση) οι απόψεις-τους θα περάσουν, λαμπερές και αξιόλογες, χωρίς να εφαρμοστούν. Λατρεύουμε το πρόσωπο αλλά όχι αυτά που λέει, εκτός αν εξοργίσουν, πικράνουν, ξεβολέψουν. Αυτή η κουλτούρα της προσωπολατρίας στήνει image makers, εξυψώνει το έργο με βάση τον δημιουργό-του, κάνει τηλεοπτικά τα πάντα και συνάμα ό,τι δεν εμφανίζεται στη μικρή οθόνη δεν υπάρχει.

[Υλικό για τη φωτογραφική διακόσμηση του ποστ έλαβα από: www.mxphone.net, gabrielagirmacea.wordpress.com, abcnews.go.com, www.andro.gr, www.upenn.edu, www.velonistas.gr και www.themarysue.com]
Πατριάρχης Φώτιος

23 comments:

Βιβή Γ. said...

Με ωραία θέματα συνεχίζεις.
Μια απλή ερώτηση για να συνεισφέρω στην κουβέντα:από μόνα τους γίνονται όλα αυτά;
Την καλημέρα μου.

Δημήτρης Τερζής said...

Σχολιάζω ως δημοσιογράφος αγαπητέ.

1. Ο Παμούκ έλαμψε δια της σιωπής του στα γεγονότα της πλατείας Ταξίμ, στο θάνατο ενός 15χρονου από την αστυνομική βία και μίλησε για το τουίτερ; Εντυπωσιακό!

2. Συμφωνώ απόλυτα ως προς το 2.

3. Το επιλεκτικό μνημονικό και οι επιλεκτικές ευαισθησίες της κυρίας Τριανταφύλλου είναι εξίσου εντυπωσιακές με τη στάση του Παμούκ.

4. Γνωρίζετε την άποψή μου.

5. .... όχι επειδή η συγγραφέας του είναι γνωστή στο χώρο; Σίγουρα; :)

Σε κάθε περίπτωση, κάθε σημείο αυτής της δημοσίευσης μπορεί ν' αποτελέσει δημοσίευση από μόνη της! Υπάρχουν πολλά να ειπωθούν κι απόψε το ερώτημα στα χείλη των πνευματικών ανθρώπων της χώρας (της πλειοψηφίας τους τουλάχιστον) είναι "ψήφιση των νέων μέτρων ή βαρβαρότητα;"

Καλό απόγευμα!

Λύσιππος said...

Επικαιρότητα είναι η Σώτη,οι ανοησίες της,υστερίες της,προκλήσεις και το λιβάνισμα από ένα γελοίο free-press?
Ειλικρινά ο βιβλιόφιλος εντάσσεται σε αυτό το επίπεδο?

Πάπισσα Ιωάννα said...

Βιβή, καλημέρα.
Αν εννοείς ότι πρέπει να προσωποποιήσουμε όλα αυτά,
δυστυχώς δεν έχω να συνεισφέρω.
Κατά τη γνώμη-μου,
είναι μια ολόκληρη νοοτροπία,
όχι ίσως μόνο ελληνική,
που λατρεύει τον γνωστό, τον επώνυμο, τον τηλεοπτικό
και ξεχνά τον σοβαρό, τον ουσιώδη...
Δεν ξέρω ποιος ή ποιοι έχουν ευθύνη.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ρειμόντ,
γιατί περιμένουμε
από τους όποιους πνευματικούς ανθρώπους
να μιλάνε για όλα
και να υποστηρίζουν πάντα δυνατά το δίκιο;
Ο Μίκης Θεοδωράκης παρεμβαίνει σε όλα τα θέματα; Ο Ράμφος; ο τάδε;
Νομίζω ότι είναι υπερβολή
να μιλάμε για "επιλεκτικότητα",
αλλά καλό είναι να κρατάμε την κριτική-τους όσο αυτή ακούγεται.

Για το 5 μιλάω προφανώς ειρωνικά: ποιο πλέξιμο είναι επαναστατική πράξη;

Καλημέρα
Πατριάρχης Φώτιος

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Καλημέρα σε όλους.

Πατριάρχα, νομίζω ότι η επικαιρότητα που θίγετε είναι κοντά στις προηγούμενες αναρτήσεις σας σχετικά με τον αναγνώστη και την κοινωνική ευαισθησία. Εδώ μιλάμε για τον πενυματικό άνθρωπο βέβαια. Αλλά θεωρώ ότι ο ένας δεν έχει υπόσταση χωρίς την ύπαρξη του άλλου. Όπως και να 'χει...είναι ανάγκη επιτακτική των καιρών που ζούμε να ακούμε φωνές διαμαρτυρίες από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ πνευματικούς ανθρώπους και όχι ψώνια, ούτε Brownηδες, ούτε δε ξέρω εγώ τι άλλο. Και πόσα πια να περιμένουμε από τον Θεοδωράκη; Ο άνθρωπος μεγάλωσε. Η νέα πνευματική γενιά χάσκει ολίγον τι. Για την ακρίβεια είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Filoteo,
ξέρεις τι βλέπω;
Ότι η λατρεία του προσώπου
μπορεί να δώσει
κοινωνικά ευαίσθητες απόψεις,
που θα ακουστούν έστω και χωρίς απήχηση,
αλλά και ειδωλο-λατρικές τάσεις,
όταν λιβανίζουμε τον Χ,
επειδή είναι νέος, ωραίος, επικοινωνιακός
και προ πάντων δικός-μας.
Επομένως, καταλαβαίνω τους πνευματικούς ανθρώπους που δεν θέλουν να εκτεθούν στο τηλεοπτικό γουδί, που όλα τα αλέθει,
αλλά ταυτόχρονα επιζητώ τη φωνή-τους,
για να σκεφτώ όσα λένε,
όχι αναγκαστικά να τα υιοθετήσω.
Είμαι διχασμένη προσωπικότητα;
Πατριάρχης Φώτιος

Δημήτρης Τερζής said...

Αγαπητέ Φώτιε αν καθίσουμε να δούμε ποιες "πνευματικές" κουβέντες συζητήθηκαν περισσότερο στα χρόνια του Μνημονίου θα διαπιστώσουμε τα εξής:

- η ατάκα Τατσόπουλου περί "μισής Αθήνας".

- η δήλωση μιας ποιήτριας για τα... παγκάκια. (Τονίζω πως αναγνωρίζω ότι υπάρχει πρόβλημα μετανάστευσης αλλά δεν βλέπω πως μια τέτοια δήλωση θα βοηθήσει να λυθεί το πρόβλημα)

- η δήλωση μιας συγγραφέως για τον "τζαμπατζή" νεαρό που γκρεμοτσακίστηκε απ' το τρόλεϊ.

- τα κατά καιρούς πύρινα άρθρα μιας άλλης συγγραφέως που δεν έχει πει ούτε ΜΙΑ κουβέντα - ΜΙΑ, όχι ΔΥΟ - για τον άνθρωπο που υποφέρει πλάι της παρά κουνάει μόνο το δάχτυλο επιτιμητικά.

- οι κατά καιρούς δηλώσεις του Σοφού Παιδιού αναφορικά με το πόσο καλός είναι ο ... Βενιζέλος!

αν ξεχνάω κάτι συμπληρώστε με ή αν κάνω κάπου λάθος, διορθώστε με.

όσον αφορά στον Μίκη... κάποια στιγμή έγινε μαριονέττα κάποιων. Οι δηλώσεις του τα τελευταία χρόνια για διάφορα θέματα είναι γεμάτες αντιφάσεις και αρκετές εξ αυτών σε μένα προκάλεσαν μόνο λύπη...

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ρειμόντ,
πολύ πλούσια η λίστα. Δεν δείχνει όμως μόνο τι συζητήθηκε, αλλά και:
1. το επίπεδο των πνευματικών ανθρώπων-μας, όταν μιλάνε αλόγιστα.
2. (Κυρίως) την πρόσληψη του λόγου-τους σε επίπεδο ατάκας και συζήτησης για πρωινάδικα.
3. Την αδιαφορία και δη απαξίωση για άλλα κείμενα-παρεμβάσεις που διαβάστηκαν από λίγους και φυσικά δεν έφτασαν μέχρι το μυαλό των πολλών.
Καληνύχτα
Πατριάρχης Φώτιος

Θεοδώρα Βαγιώτη (Filoteo) said...

Πάντως θα ήθελα να προσθέσω πως ο πνευματικός άνθρωπος μπορεί να επιλέξει μέσα από το "τηλεοπτικό γουδί" - όπως λέτε - τα κατάλληλα μέσα και τρόπους για να εκφραστεί. Τώρα αν χρησιμοποιήσει τα πρωινάδικα ζεύγη ή αυτή την μεγαλοκουτσομπόλα του μεσημεριού ή τον Πρωταγωνιστή ποταμοτέτοιο να τον χαλαρώσει λέγοντάς του: θες τσιγάρο να χαλαρώσεις;... ε τότε νομίζω πως είναι ανόητος ο πνευματικός μας ανθρωπάκος και εμείς καταδικασμενοι στο κιτς και το δήθεν.Θα συμφωνήσω με τον Ρειμόντ πως κάπως έτσι κινείται το "πνεύμα" την εποχή της κρίσης...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Filoteo,
συμφωνώ,
αν καταλαβαίνω το πνεύμα των λόγων-σας (εσένα και του Ρειμόντ),
ότι κάθε εποχή γεννά τους πνευματικούς ανθρώπους-της,
του ύψους ή του βάθους,
κι έπειτα αυτοί εξυψώνουν κι άλλο την κοινωνία.
Αυτό εξηγεί την πνευματική φτώχια της εποχής-μας,
που δεν μπορεί να ορθώσει πνευματικά παιδιά.

Από την άλλη, αναρωτιέμαι πάντα οι πνευματικοί άνθρωποι αναγνωρίζονταν όσο ζούσαν
ή εκ των υστέρων έλεγε η κοινωνία,
κοιτάζοντας ιστορικά,
τι διανοούμενους είχε να επιδείξει η τάδε εποχή!
Πατριάρχης Φώτιος

Δημήτρης Τερζής said...

Σ' αυτή την περίπτωση αγαπητέ Φώτιε οι ιστορικοί του μέλλοντος δεν θα έχουν να πουν και πολλά για την εποχή μας αναφορικά με τους "πνευματικούς" και το ύψος των περιστάσεων...

Μένω σε προηγούμενο σχόλιό σου σε ότι αφορά στην μη προώθηση των σκέψεων που αξίζουν. Δεκαεπτά χρόνια στη δημοσιογραφία τέτοια προπαγάνδα απ' τα μέσα προς συγκεκριμένη κατεύθυνση - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - δεν έχω ματαδεί. Έχω τρομάξει κι ο εγώ ο ίδιος...

Anonymous said...

Σχινά:
"Το πλέξιμο έχει γίνει στις μέρες μας το επίλεκτο μέσο της αντικαπιταλιστικής διαμαρτυρίας, ισχυρό αντίβαρο στην υπαρξιακή δυσφορία μέσα σ' ένα διαρκώς ομογενοποιούμενο πλανήτη."

Τριανταφύλλου:
"Ο γάμος ως τελετή -και όχι ως ιδέα- είναι αναχρονιστικός."

Το απαύγασμα της σύγχρονης ελληνικής Διανόησης όπως αυτή πασάρεται σήμερα στον καθημερινό άνθρωπο...

Τα πρόσωπα, Πατριάρχη Φώτιε, κάποιοι τα προωθούν και τα προβάλλουν για αυτό που πρεσβεύουν. Όχι επειδή πουλάει από μόνο του, αλλά επειδή θέλουν να πουλήσει. Και μπορούν να το κάνουν να πουλήσει εφόσον τους συμφέρει. Και τους συμφέρει όταν όχι μόνον δεν απειλεί αλλά και περιφρουρεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο θάλλουν. Και αυτοί οι κάποιοι είναι η εξουσία τόσο ως κεντρική, όσο και ως περιφερειακή.
Ο διανοούμενος, Πατριάρχη Φώτιε, είναι πρωτίστως επαναστάτης, και ο επαναστάτης είναι πρωτίστως αγωνιστής. Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο, συγκρούεται με το βρόμικο πρόσωπο της εξουσίας και καταβάλλει το τίμημα. Ατομικά, έντιμα, με τ' όνομα και το πρόσωπό του, με τον λόγο ως μοναδικό του όπλο. Όχι για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και ενδεχομένως τις ιδιαιτερότητές του, όχι προς ίδιον όφελος ή συμφέρον. Επί του πραγματικού και όχι επί χάρτου. Τα κείμενα και οι διάφορες δηλώσεις είναι συνοδευτικά της δράσης. Συνημμένα μιας στάσης ζωής που δεν εξαργυρώνεται σε πολιτικά πόστα.
Ποιος ιδιοκτήτης ηλεκτρονικών και έντυπων μμε, συμπεριλαμβανομένων και των λογοτεχνικού περιεχομένου, θα πρόβαλε σήμερα τέτοια (εν ζωή και δράσει) πρόσωπα, το έργο και τις απόψεις τους; Και, βέβαια, είναι άλλο η πρόκληση που στοχεύει στην αντίδραση του θυμικού, που μπλοκάρει τη σκέψη (και πουλάει) και άλλο το ξεβόλεμα, που την κινητοποιεί.
Φοβάμαι μήπως μιλάμε χωρίς αντικείμενο.
Και θυμήθηκα τώρα, παρεμπιπτόντως, και το θέμα του εκεβι με τα περίφημα προγράμματα φιλαναγνωσίας, μαζί με κάποιες ανερυθρίαστες φυσιογνωμίες. Φιλαναγνωσία για τι; Για τον πολιτισμό; Είναι αστείο. Για τις μίζες και τον τζίρο; Αυτά αφορούν στους παραγοντίσκους. Γιατί φιλαναγνωσία για τα παιδιά του Δημοτικού σχολείου;
Καλό μεσημέρι

Ελ,Ελ

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ρειμόντ και Ελ,Ελ,
ομολογώ ότι το θέμα άνοιξε
και οι σκέψεις-σας με ξερνάνε.
Προσπαθώ να συλλάβω τα ευρύτερα θέματα που θίξατε,
αλλά βρίσκω στο μυαλό-μου τοίχο.
Ρειμόντ,
ποια προπαγάνδα εννοείς;

Ελ,Ελ,
θέλουμε τον διανοούμενο ανατρεπτικό,
-ώστε να ξεχωρίσει από την κοινωνία που είναι συντηρητική;
-ώστε να συμφωνεί με τη δική-μας αντισυμβατικότητα;
-ώστε να προτείνει μια νέα σύλληψη της πραγματικότητας;
Μα αν την προτείνει,
δεν θα τους επιτεθούμε για όλα αυτά που λες;

Συμφωνώ ανεπιφύλακτα στο ότι
το σύστημα προβάλλει τους πνευματικούς ανθρώπους
που του είναι χρήσιμοι.
Άρα, οι ψαγμένοι πολίτες οφείλουν να αναζητούν τις καθαρές φωνές και τα στοχαστικά κείμενα
πέρα από τον διαφημιστικό χυλό.
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Πατριάρχη Φώτιε, δεν τον θέλουμε ανατρεπτικό, είναι. Αν δεν είναι και αν δεν προτείνει μία νέα σύλληψη της πραγματικότητας -κι αυτό δεν γίνεται έξω από την κοινωνία, μαζί της συμπορεύεται, μέρος της είναι και είναι μέρος του- δεν είναι διανοούμενος.
Δεν "διδάσκει", δεν επιβάλλει, συγκρούεται (με την εξουσία σφόδρα), διασταυρώνεται, μοιράζεται, προτείνει και αλληλεπιδρά για την συνειδητοποίηση των συμβάσεων, για την προς τα έξω μετακίνηση των ορίων της αντίληψης. Δεν προκαλεί με πυροτεχνήματα, ξεβολεύει με ιδέες. Τεράστια διαφορά.
Και ναι, καταβάλλει τίμημα, αγωνίζεται κι αν του επιτίθενται, μαθημένος είναι κι όχι άκαπνος.
Καλό βράδυ

Ελ,Ελ

Δημήτρης Τερζής said...

Αυτό το "μαθημένος είναι και όχι άκαπνος" του Ελ Ελ πολύ μ' έφτιαξε!

Ποια προπαγάνδα; Αναφέρομαι στην προπαγάνδα εκείνων που διαχειρίζοντι μαζικά την πληροφορία και μέσα στην οποία εντάσσεται και ο Πολιτισμός αλλά και οι εκφράσεις του. Οτιδήποτε ΔΕΝ θα προβληματίσει αλλά θ' αποκοιμήσει ελαφρά και χαλαρά έναν ήδη κοιμισμένο κόσμο. Νάνι του ρήγα το παιδί, του βασιλιά τ' αγγόνι που λέει και το νανούρισμα. Ο αποπροσανατολισμός απ' τα βασικά προβλήματα της εποχής.

Πάρε ένα απλό παράδειγμα επικαιρότητας αγαπητέ. Ένας αλβανός σκοτώνει έναν φύλακα. Δυο μέρες μετά βρίσκεται νεκρός. Τα sites και οι ταγοί της ενημέρωσης ΣΠΕΥΔΟΥΝ να ενημερώσουν πως πέθανε φυσιολογικά και πως στο κελί υπήρχε κάμερα για να προλάβουν τυχόν αντιδράσεις. Οι Έλληνες, σε μεγάλο βαθμό βγάζουν όλο το φασισμό που κρύβουν μέσα τους στα σόσιαλ μίντια. "Καλά του έκαναν".

Οι συνήθως... λαλίστατοι πνευματικοί σε ότι αφορά σε άλλα θέματα μνημονιακού χαρακτήρα (τζαμπατζής στο τρόλεϊ, μετανάστης σε παγκάκι κ.λπ.) ΣΙΩΠΟΥΝ απέναντι σ' ένα φρικτό γεγονός που αν το δούμε στο σύνολό του δεν αφορά απλώς στο θάνατο ενός βαρυποινιτη σε μια φυλακή για λόγους εκδίκησης αλλά πάει πολύ πιο πέρα.
Πάει στην εξέλιξή μας ως κοινωνία. Στις αντοχές μας. Στο αύριο.

Ήταν μόνο ένα παράδειγμα προπαγάνδας της εποχής και... αντίδρασης απέναντι σ' αυτήν.

Συγγνώμη αν κούρασα.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ρεϊμόντ,
άρα συμφωνείς με την προπαγάνδα που κι εγώ επισημαίνω
στο νο. 2 (περί διαπλοκής δημοσιογραφίας και ημετέρων, ακόμα και στον πολιτισμό)
και στο νο. 5 (περί προβολής του επώνυμου)
της ανάρτησής-μου;
Πατριάρχης Φώτιος

Δημήτρης Τερζής said...

Αγαπητέ Φώτιε απ' το πρώτο μου σχόλιο συμφώνησα με το νο 2 και μειδίασα στο νο 5 :) Εννοείται!

Anonymous said...

Πατριάρχη Φώτιε, με τον τοίχο τι έγινε;
Καλημέρα

Ελ,Ελ

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ελ,Ελ, καλημέρα.

Τοίχο; Ποιον τοίχο; Θύμισέ-μου.

Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Να, Πατριάρχη Φώτιε, εκεί που
λέτε σ' ένα σχόλιό σας αυτό:
"Προσπαθώ να συλλάβω τα ευρύτερα
θέματα που θίξατε, αλλά βρίσκω
στο μυαλό μου τοίχο".

Ελ,Ελ

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ελ,Ελ, θυμήθηκα.
Με τον διάλογο ανοίγουν χαραμάδες και παράθυρα στον τοίχο.
Όσο βέβαια σημεία της κουβέντας του άλλου γίνονται κατανοητά από εμάς.
Ό,τι κατάλαβα, σχολίασα και έτσι συνεχίζεται η συζήτηση.
Πατριάρχης Φώτιος

Anonymous said...

Γι' αυτό ρώτησα, Πατριάρχη Φώτιε.
Είναι ένα θέμα για μένα το κατά
πόσο γίνομαι κατανοητή. Το ψάχνω
όμως. Προσπαθώ, πού θα μου πάει...
:) :)

Ελ,Ελ