“Ιστορίες καπνού”
Πώς γράφουν οι συγγραφείς; Καπνίζουν αρειμανίως ή επιμένουν στην καθαρότητα της ατμόσφαιρας και στη διαύγεια του πνεύματος;
Στο βιβλιαράκι 165 σελίδων δώδεκα γνωστοί συγγραφείς (Νικολαΐδου, Σωτηροπούλου, Μπαμπασάκης, Παναγιωτόπουλος, Κορτώ, Σιφωνιός, Ζουμπουλάκη, Αλεξάκης, Ταμβακάκης, Μιτσοτάκη, Νόλλας και Χωμενίδης), πιθανότητα καπνιστές, γράφουν ισάριθμα διηγήματα με κέντρο το κάπνισμα. Θα ξεχώριζα τρία: Τα “Φαντάσματα” του Ν. Παναγιωτόπουλου με την ενδιαφέρουσα γραφή τους που δένει με το περιεχόμενο, “Η Σοφία” του Β. Αλεξάκη με το ιδιαίτερο χιούμορ που δεν στερείται νοήματος και τέλος “Το τελευταίο τσιγάρο” του Χρ. Χωμενίδη με την ευφυή σύνδεση τσιγάρου και απόλαυσης ακόμα και μπροστά στον θάνατο.
Σκέψεις που μου δημιουργήθηκαν:
- Ποια ατμόσφαιρα δημιουργεί το τσιγάρο την ώρα της συγγραφής; (Σημείωση: κανένα διήγημα δεν ήταν αυτοαναφορικό)
- Συνδυάζεται το λογοτεχνικό διάβασμα με καφέ και τσιγάρο; (όπως πολλοί διαβάζουν εφημερίδα με τη συνοδεία τσιγάρου).
- Δείχνει κάτι το κάπνισμα του ήρωα ως προς τη διάθεσή του και την προσωπικότητά του; Κείμενα με τέτοια παραδείγματα;
- Άλλα ερωτήματα ανάλογου ύφους;
Προσωπικά δεν καπνίζω (Δεν είχε έλθει στην εποχή μου ο καπνός από την μετακολομβιανή Αμερική!). Ωστόσο, μπορώ να φανταστώ εικόνες συγγραφέων ή αναγνωστών που απασχολούν έτσι το χέρι και τη σκέψη τους.
Πατριάρχης Φώτιος
4.3.2007
2 comments:
Τον τελευταίο χρόνο της ζωής της Λιλής Ζωγράφου οι γιατροί της απαγόρευσαν το κάπνισμα. Συνέχισε να καπνίζει κάποια πιο ελαφρά αλλά συνέχισε!!! Μια μέρα που τη ρώτησα γιατί με κεραυνοβόλησε: ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΧΩΡΙΣ ΤΣΙΓΑΡΟ;;;;;;
Αφησε το τσιγάρο μετά από δυο μηνες περίπου που μας άφησε για άλλες πολιτείες. Πριν οκτώ περίπου χρόνια; Κάπου τόσα νομίζω.
Έχω κι εγώ αυτή τη στερεότυπη εικόνα για το γράψιμο: γραφείο, χαρτί και μολύβι-στυλό (πλέον υπολογιστής) κι ο συγγραφέας μέσα σε σύννεφα καπνού που ανεβαίνουν μαζί με τις σκέψεις του.
Ψάχνω και για άλλες εικόνες, παρόμοιες ή αντίθετες.
Πατριάρχης Φώτιος
Post a Comment