tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post4788354925383198431..comments2024-02-15T04:40:19.945+02:00Comments on Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε: Χυμός 3 εσπεριδοειδή: είμαστε μαζόχες;Πάπισσα Ιωάνναhttp://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comBlogger27125tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-39965008594744055852008-09-20T20:07:00.000+03:002008-09-20T20:07:00.000+03:00Άλεφ,συμφωνώ με όσα λες και ειδικά με αυτό: "Ο,τι ...Άλεφ,<BR/>συμφωνώ με όσα λες και ειδικά με αυτό: "Ο,τι διαβάζουμε στην παραλία, πιστεύω, ότι διαβάζουμε και στην κρεββατοκάμαρα και στο γραφείο μας και στο σαλόνι.".<BR/>Το βασικό ερώτημά μου εστιάστηκε όχι στα προσωπικά γούστα (εκεί είναι όπως το λένε όλοι όσοι μίλησαν), αλλά σ' αυτό που θα υποστηρίξει ο "σοβαρός" αναγνώστης προς τα έξω. Δύσκολα λ.χ. θα υποστηρίξει ότι δεν του αρέσει ο Μπόρχες, γιατί θα θεωρηθεί αδαής, άμουσος κ.ά. Επομένως, θα διαβάσει Μπόρχες με όλη τη θετική πρόσληψη γύρω του κι έτσι θα "πειστεί" ότι είναι κάτι καλό. Εκτός φυσικά αν είναι κάτι εντελώς ξένο, οπότε θα πει: δεν μου αρέσει αλλά αναγνωρίζω σπουδαία προσόντα που δεν με αγγίζουν!<BR/>Πατριάρχης Φώτιος<BR/><BR/>ΥΓ. Κι εσύ βιβλιοπωλείο; Κι εγώ!Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-77844855752916742962008-09-19T17:43:00.000+03:002008-09-19T17:43:00.000+03:00Διάβασα με καθυστέρηση το πολύ ενδιαφέρον σας ποστ...Διάβασα με καθυστέρηση το πολύ ενδιαφέρον σας ποστ, η αλήθεια είναι ότι στο παρελθόν με είχε και μένα απασχολήσει, πολύ σύντομα όμως κατάλαβα ότι ο καθένας διαβάζει με ό,τι έχει, ό,τι είναι, και απολαμβάνει αυτό που "γνωρίζει" και κάπου "του απαντάει". Σε πολλούς τα "δύσκολα έργα" προξενούν πλήξη, άλλοι βαριούνται θανάσιμα περιπέτειες και εύπεπτα έργα. Δυστυχώς αγαπάμε όχι ό,τι αξίζει αλλά ό,τι μας μοιάζει. Κι ίσως εν τέλει τα περιβόητα "βιβλία παραλίας" να είναι και το αναγνωστικό άλλοθί μας. Ο,τι διαβάζουμε στην παραλία, πιστεύω, ότι διαβάζουμε και στην κρεββατοκάμαρα και στο γραφείο μας και στο σαλόνι. Κι απολαμβάνουμε εκείνο που κάτι έχει να μας πει, ο καθένας μας κάτι άλλο! Σε κάποιον ο Μπόρχες είναι ακατανόητος ή προξενεί πλήξη, σε μένα, ευχαρίστηση και διανοητική ηδονή. Αλλος απολαμβάνει τις περιπέτειες ή τα ρομάντζα, θα πρέπει να μου βάλει κανείς το πιστόλι στον κρόταφο... <BR/>Συγχωρείστε την μεγάλη μου παρέμβαση, αλλά με ό,τι έχουμε ακούμε μουσική, βλέπουμε θέατρο, διαβάζουμε, αγαπάμε... Και οι αγάπες των άλλων θα πρέπει γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο να μας είναι απολύτως σεβαστές.<BR/>Πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν παράλληλα με τη δουλειά μου διατηρούσα και ένα μικρό περιφερειακό βιβλιοπωλείο, προτού δώσω βιβλίο στον απέναντι (παρ' ότι η δική του αντίδραση ήταν "δώσε μου ό,τι θέλεις") η ερώτηση "πες μου τί διάβασες για να δω τί σ'αρέσει" ήταν για μένα απαραίτητη. Και το στοίχημα ήταν πατώντας σε κάτι "συγγενικό", να βαδίζουμε παρακάτω. Τα σπουδαία βιβλία, πιστεύω, είναι εκείνα που τελικά μας αντιστέκονται, απαιτούν αναγνωστικό κοινό, μυημένο.<BR/>Ευχαριστώ και ζητώ συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο, αλλά το ποστ ήταν αφορμή για σπουδαία κουβέντα.<BR/>Καλό Σαββάτοκύριακο σας εύχομαι.alefhttps://www.blogger.com/profile/06131011915716929700noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-34239582116195097212008-09-14T09:31:00.000+03:002008-09-14T09:31:00.000+03:00Όντως έχω παιδιά. Και το παιδί δεν γουστάρει από μ...Όντως έχω παιδιά. Και το παιδί δεν γουστάρει από μόνο του τίποτα, που δεν το έχει δει ή δεν έχει "επηρεαστεί" από κάπου γι' αυτό.<BR/>Άρα η παιδαγωγική υπαγορεύει πώς και πόσο σταδιακά -ανάλογα βέβαια και με το παιδί- θα του περάσεις τα μηνύματα της ζωής. Δεν είμαι βεβαίως ειδικός...<BR/>Η Αστραδένή είναι πάντως μια χαρά για μεγάλα παιδιά και εφήβους...<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-18130493401885970842008-09-13T23:15:00.000+03:002008-09-13T23:15:00.000+03:00μόλις θυμηθηκα οτι εχετε μια μικρη κορη, ελπίζω να...μόλις θυμηθηκα οτι εχετε μια μικρη κορη, ελπίζω να την αφήνετε να διαβάζει την Αστραδενη αν γουστάρει!Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-41957727890923628642008-09-13T22:51:00.000+03:002008-09-13T22:51:00.000+03:00υποθετω οτι ως Πατριαρχης ειστε άτεκνος, το ιδιο κ...υποθετω οτι ως Πατριαρχης ειστε άτεκνος, το ιδιο κι εγω γι αυτο μπορω να δω οτι οι γονεις τρομοκρατούνται με το γεγονός οτι τα παιδια καταλαβαινουν περισσότερα απο όσα οι ίδιοι μπορούν να διαχειριστούν. Γι αυτό και η πυρηνική οικογένεια είναι εξ ορισμού συντηρητική: όταν αναθέτεις την ανατροφή του νεου ανθρωπου σεν έναν (ενάμισι στην καλυτερη περιπτωση) μοναχικό, ανασφαλή, ημιμαθή και τρομαγμένο σύγχρονο άνθρωπο, περιμένεις να υποστηρίξει την ιδιοφυία που πιθανότατα έχει στα χέρια του;<BR/>Αστο τωρα όμως, ειμαι αγκαλια με τον Γουάιλντ. Άλλη φορά!Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-6425422612556419692008-09-13T22:00:00.000+03:002008-09-13T22:00:00.000+03:00Pellegrina, δεν είναι όλα τα βιβλία για όλες τις η...Pellegrina, <BR/>δεν είναι όλα τα βιβλία για όλες τις ηλικίες... Απαξιώνουμε έτσι την παιδική λογοτεχνία, την παιδαγωγική και θεωρούμε ότι τα παιδιά είναι σαν τη βιβλιοθήκη μας: όλα τα χρώματα των βιβλίων χωράνε.<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-83206870795338208152008-09-13T21:39:00.000+03:002008-09-13T21:39:00.000+03:00Γεια σου Αλεξ παλιόφιλε... "εμείς τι κερδίζουμε" ;...Γεια σου Αλεξ παλιόφιλε... "εμείς τι κερδίζουμε" ;;; Να σου πω, αυτή τη στιγμή διαβαζω "Η ψυχη του ανθρωπου στο σοσιαλισμό" του Όσκαρ Γουάιλντ. Αυτό κερδίζουμε. Ο Προυστ δεν ειναι στριφνός (σιγά τώρα), βαρετός και ξεπερασμένος είναι. Τον Τζόις εχω διαβάσει παλιά το πορτρετο κλπ, τον Οδυσσέα όχι. Ξέρω όμως μια ιστορία που λέει ότι ήταν ψιλοκαθίκι(Ο τζόις). Επίσης στην έκθεση βιβλίου εμαθα το κουφόν, ότι η Αστραδενή της Φακίνου δεν κάνει για αναγνώστες 10 χρονών (απέτρεψαν κοριτσάκι από το να το αγοράσει!), είναι λέει από 16 και πάνω (απεφάνθη η παρευρισκόμενη ειδικός). Εγώ 10 χρονών ειχα διαβάσει Βερν, Ντίκενς, Μπροντέ, Αλφόνς Ντοντέ,Κρόνιν, την δε κοριτσίστικη σειρά της Πολυάννας, κατι αντίστοιχο της Αστραδενής, την είχα μασήσει σε μονοψήφια ηλικία. 16 απαξίωνα, 18 όμως διάβαζα Μπακούνιν, Σαρτρ, Καμύ και Πουλαντζά (ασχέτως τι καταλάβαινα). Δεν ήμουν σπάνιο φαινόμενο. Η σημερινή βιομηχανία βιβλίων κατασκευάζει καθυστερημένα. Αυτά.Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-29961058355643724722008-09-13T09:28:00.000+03:002008-09-13T09:28:00.000+03:00Αναγνώστρια, συμφωνούμε ότι υπάρχουν καλά βιβλία π...Αναγνώστρια, συμφωνούμε ότι υπάρχουν καλά βιβλία που διαβάζονται δύσκολα (ασχέτως αν διαφωνούμε ως προς τη Γιαννακάκη). Αυτή ακριβώς η αναντιστοιχία απόλαυσης και ποιότητας επισημαίνω...<BR/><BR/>Άλεξ, πιο κόσμιο, θα σε παρακαλέσω, ύφος.<BR/><BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-95967708560046462008-09-13T00:38:00.000+03:002008-09-13T00:38:00.000+03:00@ pellegrina: Αρχικά έγραψες "Τότε το διάβασμα ήτα...@ pellegrina: <BR/><BR/>Αρχικά έγραψες "Τότε το διάβασμα ήταν συναρπαστική τρέλα,μια ερωτική πράξη πάθους... δεν ξέρω τι είναι σήμερα, ειλικρινά δεν ξέρω..." <BR/><BR/><BR/>Επειτα: <BR/>"Φοβάμαι πως η πλειοψηφία των ανθρώπων που διαβάζουν είναι πράγματι μαζόχες." <BR/><BR/>Γιατί δεν μιλάτε ξεκάθαρα για τον εαυτό σας αγαπητή? Εσείς τι κερδίζετε..μόνο εσείς..Αν εσείς δεν νιώθετε ευχαρίστηση στην ανάγνωση βιβλίων, δεν σημαίνει αυτό πως όλοι έτσι θα νιώθουν.. Μιλήστε καλύτερα για τον εαυτό σας...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-45937548926817777332008-09-12T21:57:00.000+03:002008-09-12T21:57:00.000+03:00Συμπληρώνω το σχόλιό μου. Εννοούσα ότι "Τα χαρουβε...Συμπληρώνω το σχόλιό μου. Εννοούσα ότι "Τα χαρουβείμ" καθόλου στριφνό δεν το βρήκα, μου άρεσε πολύ όπως παραπέμπω και στο σχετικό ποστ. Όσο για το από πότε διαβάζω, νομίζω από τη δευτέρα δημοτικού!anagnostriahttps://www.blogger.com/profile/01544585524637638740noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-27883464980284418912008-09-12T21:54:00.000+03:002008-09-12T21:54:00.000+03:00Πολύ ωραία η συζήτηση που άρχισε, αλλά καλά είπα ό...Πολύ ωραία η συζήτηση που άρχισε, αλλά καλά είπα ότι θα μας πάει πολύ μακριά. Έχεις δίκιαιο αγαπητέ Πατριάρχη για τον "Οδυσσέα". Τον άρχισα κιεγώ δεν ξέρω πόσες φορές και ποτέ δεν τον τέλειωσα. Πιστεύω όμως ότι και ο "Οδυσσέας" όπως και άλλα βιβλία χρειάζονται ιδιαίτερο κόπο, χρειάζεται ακόμα και βοήθεια κάποιος για να εισωρήσει στον κόσμο τους. Ίσως γι' αυτό τα παρατάμε. Δεν θα συμφωνήσω όμως για τον Προυστ. προσωπικά μου αρέσει πολύ, άντε τώρα όμως να βρεις καιρό να διαβάσεις αυτό το πολύτομο έργο. Διάβασα μόνο τους τέσσερις τόμους (δεν θυμάμαι τώρα από ποια έκδοση) και θυμάμαι ακόμα την απόλαυση που μου δημιουργούσε. Εκεί όμως που διαφωνώ πλήρως είναι<A HREF="http://anagnostria.blogspot.com/search?q=%CE%A4%CE%B1+%CF%87%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BC+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%B1%CF%82" REL="nofollow">Τα χαρουβείμ της μοκέτας</A>anagnostriahttps://www.blogger.com/profile/01544585524637638740noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-11401919687413462042008-09-12T13:49:00.000+03:002008-09-12T13:49:00.000+03:00η "απόλαυση" ειναι τελικά κάτι υποκειμενικό. Φοβάμ...η "απόλαυση" ειναι τελικά κάτι υποκειμενικό. Φοβάμαι πως η πλειοψηφία των ανθρώπων που διαβάζουν είναι πράγματι μαζόχες. Διαβάζουν ψυχαναγκαστικά, σαν τιμωρία του εαυτού τους κι αυτό εχει τις ριζες του μαλλον στα παιδικά-σχολικά χρόνια: το διάβασμα ήταν πάντα κατι που "πρέπει" να κάνουν. Πώς ειναι δυνατόν να είναι καλός συγγραφέας κάποιος που "δεν διαβάζεται με τίποτα"; Είναι σαν να λέμε ότι ειναι καλός ζωγράφος κάποιος που δεν βλέπεται με τίποτα και καλός μουσικός κάποιος που δεν ακούγεται με τίποτα! Πολύ προχωρημένη, ομολογώ, αντίληψη περί τέχνης!Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-18711774372077865922008-09-11T10:21:00.000+03:002008-09-11T10:21:00.000+03:00Αναγνώστρια, επειδή ψάχνεις -και με το δίκιο σου- ...Αναγνώστρια, επειδή ψάχνεις -και με το δίκιο σου- παραδείγματα, καταθέτω μερικά:<BR/>1. Ο "Οδυσσέας" του Τζόις θεωρείται ίσως το κορυφαίο -μαζί με τον Προυστ- βιβλίο του 20ου αιώνα. Δεν διαβάζεται με τίποτα...<BR/>2. Πολλοί μεγάλοι συγγραφείς είναι πλέον βαρετοί: Ντοστογέφσκι, Τολστόι κλπ, αν και δύσκολα κανείς θα αμφισβητήσει την αξία των έργων τους.<BR/>3. Πρόσφατα φρούτα: το βιβλίο της Γιαννακάκη "Τα χερουβείμ της μοκέτας" είναι πολύ στριφνό, αλλά είναι καλογραμμένο, φοβερά ευφυές, υφολογικά λεπτολόγο, με μηνύματα σε κάθε σελίδα και με έξοχο αισθητικό αποτέλεσμα.<BR/><BR/>Πρώτο μικρό συμπέρασμα: η απόλαυση δεν είναι ψυχαγωγικής μορφής, αλλά μάλλον διανοητικής.<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-53649323094123241682008-09-10T17:10:00.000+03:002008-09-10T17:10:00.000+03:00Γράφω μονο για μια σύμπτωση: κι εγώ άρχισα την ανα...Γράφω μονο για μια σύμπτωση: κι εγώ άρχισα την αναγνωστική μου περιπέτεια ως ενήλικος (το αρσενικό κυριαρχεί γραμματικά, για τους καχύποπτους -και δεν έχω πρόβλημα με αυτό) από Καμύ, Ναυτίλε. Η πανούκλα. Φοιτήτρια πρωτοετής,κάπου δεκαοχτώ. Το είχα σε βιπεράκι και το τριγύρναγα στις φοιτητικές συνελεύσεις ως ακριβό πετράδι και το έδειχνα σε όλους,δεν ξέρω γιατί. Μετά το έριξα σε Καζαντζάκη και τα ελληνικά Τσίρκα,Δούκα και κάτι Έριχ Φρομ... Τότε το διάβασμα ήταν συναρπαστική τρέλα,μια ερωτική πράξη πάθους... δεν ξέρω τι είναι σήμερα, ειλικρινά δεν ξέρω... Καμύ λοιπόν.Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-6656004859463124352008-09-10T14:39:00.000+03:002008-09-10T14:39:00.000+03:00Αγαπητέ Πατριάρχη , πράγματι είναι μεγάλο το θέμα ...Αγαπητέ Πατριάρχη , πράγματι είναι μεγάλο το θέμα που ανακινείς αλλά καλά κάνεις . Προσωπικά διαβάζω για την απόλαυση που μου προσφέρει η ανάγνωση .Δεν με απασχολεί αν αυτή προκύπτει από τον Τζέημς Τζόυς , τον Έγελο ή από ένα βιπεράκι (της παλιάς εποχής) του Τζέημς Τσαίηζ. Όλα ευπρόσδεκτα !<BR/>Το θέμα είναι ότι την "απόλαυση" την εννοεί ο καθένας μας διαφορετικά.<BR/>Διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο δεν προσδοκώ απ' αυτό απλά ένα ψυχαγωγικό τρίωρο ή και περισσότερο .<BR/>Η αναγνωστική απόλαυση είναι κάτι πιο περίπλοκο και σίγουρα διαρκέστερο και έχει να κάνει με κάτι σαν παράθυρα που σου ανοίγονται εκεί που δεν το περίμενες - ίσως μάλιστα να μην φανταζόσουνα καν την ύπαρξή τους. Δεν ξέρω αν μπορείς να με καταλάβεις ...<BR/>Διαβάζω ανελλιπώς από τα 18 μου (τότε πρωτοέπιασα εξωσχολικό βιβλίο στα χέρια μου) ως πρωτοετής φοιτητής αγοράζοντας ένα βιβλίο από έναν πάγκο του πεζοδρομίου ( "Ο ξένος" του Καμύ)και έως τα 45 μου , πιστεύω ότι έχω αποκτήσει ένα σχετικά ασφαλές κριτήριο στις επιλογές μου (8 στα 10), έτσι ώστε να μη μετανιώνω συχνά γι' αυτά που διαβάζω .<BR/>Και κάτι τελευταίο . Όχι στις προκαταλήψεις ... Όλα τα βιβλία μπορούν να είναι "καλά" και μάλιστα να έχουν και την τύχη να βρουν ανταπόκριση στο ευρύτερο κοινό .Και τα περιπετειώδη αφηγήματα αλλά και τα "φιλοσοφικά" , δε νομίζω ότι είναι θέμα είδους .Άλλωστε τελευταία είδαμε να γίνονται στην ελληνική αγορά , μπεστ σέλερς βιβλία του Γιάλομ αλλά και του Σελίν.Πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι εύκολο να βάλεις ταμπέλες σε όλα τα βιβλία .ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-22068250032923206432008-09-10T12:50:00.000+03:002008-09-10T12:50:00.000+03:00Αγαπητέ Πατριάρχη, νομίζω ότι δεν έχω πει "καλό βι...Αγαπητέ Πατριάρχη, νομίζω ότι δεν έχω πει "καλό βιβλίο ενώ δεν με τραβούσε όταν το διάβαζα".Πάντα το "καλό" βιβλίο τραβάει. Τι είναι όμως "καλό" βιβλίο; Μήπως δεν είναι για όλους το ίδιο, αλλά εξαρτάται από την παιδεία μας, το τι ζητάμε σ' ένα βιβλίο κ.λπ; Το αντίθετο μου έχει τύχει δηλ. να με τραβήξει η ανάγνωση και μετά να πω "ε, και τι μ΄αυτό;". Πιστεύω ότι αν δίναμε συγκεκριμένα παραδείγματα θα διευκολυνόταν η συζήτησή μας.anagnostriahttps://www.blogger.com/profile/01544585524637638740noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-67015421612235207522008-09-10T12:20:00.000+03:002008-09-10T12:20:00.000+03:00Αρκούν. Καλό βιβλίο ειναι αυτό που σου αφήνει τη σ...Αρκούν. Καλό βιβλίο ειναι αυτό που σου αφήνει τη σφραγίδα του όταν το τελειώσεις, δεν καλύπτεται στο νου σου από άλλα, κι αυτό δεν είναι ανάγκη να συμβεί με τη διασκέδαση την ώρα της ανάγνωσης. Το βιβλίο πάντως που συνδυάζει και τα δύο, ποιότητα και διασκέδαση, είναι ιδανικό για τις μεγάλες μάζες των αναγνωστών και θα έπρεπε να μπει μπροστά να πολεμήσει την παραλογοτεχνία (δηλαδή ό,τι ιδεολογικά στερεότυπο).Επίσης νομίζω ότι αυτό, ο συνδυασμός, επιτυγχάνεται καλύτερα στη μητρική γλώσσα, γιατί στην απόλαυση της ανάγνωσης παίζει μεγάλο ρόλο ο ρυθμός και το ύφος, που ίσως χάνεται στη μετάφραση.Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-50011145723656371802008-09-10T08:58:00.000+03:002008-09-10T08:58:00.000+03:00Χάρη, καλωσόρισες στο καφενεδάκι μας και χαίρομαι ...Χάρη, καλωσόρισες στο καφενεδάκι μας και χαίρομαι για την ηλικία και τη φιλαναγνωσία σου.<BR/>Έθεσες δύο περιπτώσεις, που τις εντοπίζω κι εγώ: α) δυσκολεύομαι κατά τη διάρκεια του διαβάσματος, αλλά στο τέλος αποδέχομαι τη λογοτεχνική του αξία και β) το αφήνω από έλλειψη απόλαυσης ή και υπομονής<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-49952654411870993732008-09-10T08:56:00.000+03:002008-09-10T08:56:00.000+03:00Αναγνώστρια, με τον εαυτό μας (αλλά και με την κοι...Αναγνώστρια, <BR/>με τον εαυτό μας (αλλά και με την κοινή γνώμη) ψάχνω να βρω αν υπάρχει συνέπεια. Δεν έχεις πει ποτέ: καλό βιβλίο, ενώ όταν το διάβαζες δεν σε τραβούσε; <BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-79504935025404556902008-09-10T08:52:00.000+03:002008-09-10T08:52:00.000+03:00Pellegrina,πλησίασες αυτό που είχα κατά βάθους νου...Pellegrina,<BR/>πλησίασες αυτό που είχα κατά βάθους νου όταν ξεκίνησα το διάλογο: η απόλαυση (ενδιαφέρον, περιέργια, συγκίνηση κλπ.) μπορεί να λείπει, αλλά να υπάρχουν άλλες πνευματικές ηδονές που μας προσελκύουν. Το θέμα στο οποίο ψάχνω την απάντηση είναι: αρκούν αυτές για να πούμε "καλό βιβλίο" αφήνοντας την καθαρή απόλαυση για την παραλογοτεχνία ή πρέπει να απαιτούμε και αυτήν στο ρεπερτόριο του έργου;<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-34097936016441210882008-09-10T08:48:00.000+03:002008-09-10T08:48:00.000+03:00Akamanta,το ερώτημα είναι αν δεν μας αρέσει το βιβ...Akamanta,<BR/>το ερώτημα είναι αν δεν μας αρέσει το βιβλίο, τότε γιατί πολλές φορές το δεχόμαστε για καλό; Υπάρχουν και άλλοι λόγοι ποιότητας πέρα από την απόλαυση;<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-56075126690528780252008-09-10T01:04:00.000+03:002008-09-10T01:04:00.000+03:00Αγαπητέ Πατριάρχη,επειδή είμαι ακόμα έφηβος [μόλις...Αγαπητέ Πατριάρχη,<BR/>επειδή είμαι ακόμα έφηβος [μόλις πάτησα τα 18] νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να απαντήσω στα ερωτήματα που θέτεις:<BR/>1) Όχι. Φυσικά και δεν μας αρέσουν όλα τα βιβλία που διαβάζουμε. Είναι «φύσει» αδύνατο...<BR/>2) Προσωπικά, εκτιμώ ένα βιβλίο ακόμα κι αν δεινοπάθησα μέχρι να το τελειώσω, αν το τέλος τελικά με δικαιώνει. Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όπου με κουράζει και το αφήνω στη μέση.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-20373611448718530762008-09-09T22:16:00.000+03:002008-09-09T22:16:00.000+03:00Πολύ μεγάλο το θέμα, σεβαστέ Πατριάρχη. Πραγματικά...Πολύ μεγάλο το θέμα, σεβαστέ Πατριάρχη. Πραγματικά λυπάμαι αυτούς που δεν έμαθαν να βρίσκουν χαρά και απόλαυση στο διάβασμα. Δεν ξέρουν τι χάνουν. Όσο για μας τους άλλους η ανάλυση θα μας έπαιρνε πολύ μακριά. Και ως προς το τι βιβλία μας αρέσουν κι αυτό είναι σχετικό. Βιβλία που εμένα με απογείωσαν κάποιες φίλες μου μού είπαν ότι "είναι ακαταλαβίστικα".anagnostriahttps://www.blogger.com/profile/01544585524637638740noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-15216135369225111832008-09-09T17:11:00.000+03:002008-09-09T17:11:00.000+03:00Φυσικα και δεν βαλατε το ποστ για να τσιμπήσω εγώ,...Φυσικα και δεν βαλατε το ποστ για να τσιμπήσω εγώ, σχήμα λόγου ήταν!<BR/>Απαντω στο ερωτημα σε προσωπική βάση, ως εξης: ουδέποτε διάβασα κάτι που με έκανε να δεινοπαθήσω, πάντα το παρατούσα. Ο κυριότερος λόγος είναι εξωλογοτεχνικός: όποιος γράφει κάτι δυσανάγνωστο και το εκθέτει δημόσια είναι κακός άνθρωπος. Θέλει οι άλλοι να τυραννιστούν για να του δώσουν σημασία. Ποτέ δεν θα κάνω το χατήρι σε έναν τέτοιο διεστραμμένο, δεν πα να είναι κι ο μέγιστος των καλλιτεχνών. Νιώθω ότι έτσι αναπαράγω και ενισχύω το κακό. Η συγγραφή, όπως κάθε δημιουργία, είναι ΔΩΡΟ προς το συνάνθρωπο, και όσο προσωπική κι αν είναι, την ώρα που συντελείται έχει ως βασικό γνώμονα ότι προορισμός της είναι να δώσει χαρά. Ενός ανθρώπου που έγραψε (και) με αυτό το κριτήριο το βιβλίο θα το διαβάσω, γιατί,α σχέτως λογοτεχνίας, νιώθω ότι έτσι πολλαπλασιάζω τη θετική ενέργεια,τη φιλία (αγάπη;) μεταξύ των ανθρώπων.<BR/>Αν όμως όπως λέτε, εκτιμώ κατι με το "εγκεφαλικό κομμάτι του εαυτού μου" (χωρίς βεβαίως να δεινοπαθώ!),τότε αυτό ειναι ήδη μια μορφή εκλεπτυσμένης απόλαυσης, γιατί διευρύνει τον ορίζοντά μου κι αυτό προκαλεί μακροπρόθεσμα ικανοποίηση και χαρά. Χαρά κι απόλαυση δεν είναι μόνο η άμεση, ο ενθουσιασμός κλπ.<BR/>Αυτά και συγνώμη για τις φλυαρίες.Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-32190505136534833582008-09-09T17:05:00.000+03:002008-09-09T17:05:00.000+03:00Πατριάρχη μου σίγουρα δεν μας αρέσουν όλα τ βιβλία...Πατριάρχη μου σίγουρα δεν μας αρέσουν όλα τ βιβλία που διαβάζουμε και δεν θα ήταν φυσιολογικό κάτι τέτοιο. Διαβάζουμε ένα βιβλίο και ανάλογα με τις προσλαμβάνουσες που έχουμε κρίνουμε ένα βιβλίο και είτε μας αρέσει είτε όχι. Εκείνο που έχι σημασία είναι να διαβάζουμε όσο περισσότερο μπορούμε και εαν μπορούμε να προσπαθούμε να κάνουμε και άλλους κοινωνούς στην ανάγνωση, καθώς ξέρουμε ότι ελάχιστοι είναι οι αναγνώστες στη χώρα μας.Anonymousnoreply@blogger.com