tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post2788032806423266714..comments2024-02-15T04:40:19.945+02:00Comments on Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε: “Υπουργός νύχτας” του Γιώργου ΣκαμπαρδώνηΠάπισσα Ιωάνναhttp://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-28372313394945678722016-09-11T09:41:50.412+03:002016-09-11T09:41:50.412+03:00Σήμερα είδα κι αυτό:
«Ψάχνοντας θυμήθηκα πως είχα...Σήμερα είδα κι αυτό:<br /><br />«Ψάχνοντας θυμήθηκα πως είχα γνωρίσει τέτοιους τύπους όταν για διάστημα κάποιων χρόνων, ως φοιτητής, χαρτόπαιζα. Διάλεξα έναν-δύο μασίφ χαρτοπαίχτες που ζούσαν μόνο για την τράπουλα και όλες οι άλλες εκφάνσεις της ζωής τούς φαίνονταν αδιάφορες, φαιδρές, άνευ σημασίας. Ζούσαν σαν αδειούχοι της ανυπαρξίας. Η αντίληψή τους προσέγγιζε αθέλητα τον Παράλογο Ανθρωπο του Καμύ, τη βαθιά αίσθηση της ορφάνιας, της παραφροσύνης των πραγμάτων, της έλλειψης νοήματος αλλά και του παιγνίου ως μάταιου αυτοσκοπού. Εφτιαξα απ' αυτούς τους αυτοκαταστροφικούς χαρτοπαίχτες έναν δικό μου ήρωα που διασχίζει την κοινωνία ως εντελώς ξένος. Στο βιβλίο εκφράζεται απλά, αλλά πίσω του, πέραν του Μύθου του Σίσυφου, υπάρχει και ο Ηράκλειτος που λέει ότι "Ο αιώνας είναι ένα παιδί που παίζει ζάρια". Μέσα απ' τη διαδρομή και την όραση του ήρωα φωταγωγείται τραγικά και ειρωνικά όλο αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια, αλλά βέβαια μεταπλασμένο, προβαλλόμενο σε ένα λογοτεχνικό Αντιπέραν. Δεν σερβίρω τα κουκιά, αλλά το μεταφυσικό τους κουκόζουμο» <br /><br /><a href="http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=790847" rel="nofollow"> Γιώργος Σκαμπαρδώνης: Η σάτιρα είναι το αντίδοτο σε κάθε είδους φανατισμό</a> <br /><br />ΥΓ. Το βιβλίο είναι επίσης και μια επαρκέστατη λαογραφική πραγματεία γύρω από "τα κοράκια" , "τους πεθαμενατζήδες". Το βιβλίο όμως των φίλων μου Σίμου και Λένα Οφλιδη που κυκλοφόρησε πριν πέντε χρόνια και πέρασε δυστυχώς απαρατήρητο με τον τίτλο "Λίαν προσεχώς" έχει σαν backround περισσότερο υλικό μαζεμένο επί χρόνια και μι πιό επίπονη ερευνητική προσπάθεια [νομίζω είχε αυτή την τύχη επειδή πολλούς τους πιάνει σύγκρυο με "το θέμα"]<br />Νώντας Τσίγκαςhttps://www.blogger.com/profile/08782052038037145679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-20133091192795145992016-09-11T07:01:45.932+03:002016-09-11T07:01:45.932+03:00Νώντα,
η τύχη, αυτός ο παράγοντας που κάνει το μετ...Νώντα,<br />η τύχη, αυτός ο παράγοντας που κάνει το μεταμοντέρνο μια αν-αιτιώδη αλληλουχία,<br />δεν εξηγεί πολιτικά όλα αυτά τα δεινά που εξιστορεί ο Σκαμπαρδώνης.<br />Εξακολουθώ να βλέπω, προβληματισμένος βέβαια απ' όσα λες,<br />ότι η τύχη που οδήγησε λίγο άναρχα τον Πρίμο ψηλά<br />και μετά τον έριξε<br />είναι μέρος μιας ατομικής ιστορίας.<br />Αν ο συγγραφέας ήθελε να μείνει εκεί, τότε όλα τα σχετικά με την Ελλάδα ξεθωριάζουν και κατεβαίνουν στην ιστορία ενός προσώπου χωρίς συλλογικό ενδιαφέρον.<br />Μ' αρέσει που διαφωνούμε (ξέρεις πόσο έχω ξανασκεφτεί χάρη σε σένα το βιβλίο!)<br />Καλημέρα<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-10007260729154030112016-09-11T06:57:24.099+03:002016-09-11T06:57:24.099+03:00Anonyme,
ωραία και μεστή ουσίας η ερμηνεία-σου, όχ...Anonyme,<br />ωραία και μεστή ουσίας η ερμηνεία-σου, όχι ακριβώς για τον Σκαμπαρδώνη,<br />αλλά για πολλά έργα της λογοτεχνίας-μας, <br />που όντως αναλώνονται σε μια ευτράπελη (όχι πικαρέσκο, μάλλον γκροτέσκο) σκηνοποιία και δράση.<br />Και σήμερα θα αναρτήσω το κείμενό-μου για τον Χωμενίδη, όπου όλα αυτά φαίνονται οφθαλμοφανώς.<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-85151351272876756552016-09-10T13:25:16.077+03:002016-09-10T13:25:16.077+03:00Όχι δεν νομιζω ότι θελει να πει αυτό... Αντίθετα.....Όχι δεν νομιζω ότι θελει να πει αυτό... Αντίθετα...<br />Ο Πριμο είναι ο απόλυτος looser [και τυχοδιωκτης]<br />Η κυρία παραμετρος που ορίζει τα δρωμενα λέγεται τυχη. <br />Που μαλιστα κάποτε έρχεται με οιωνούς εξ ουρανού [το γεράκι.../η αρχαία /αώνια αμετακινητη αγριότητα και ...άνωθεν κανοναρχία του παιχνιδιου].<br />Τα μηνυμα του βιβλιου παραμένει ένα πικρό εσταντανε αποχωρησης του ήρωα απο τη σκηνή. <br />Ούτε νικητής ούτε νικημένος.<br />Μετα απο τέτοιο κακό κανενας νικητής. Κανείς που να δικαιώθηκε.<br />Νώντας Τσίγκαςhttps://www.blogger.com/profile/08782052038037145679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-41408731296307840932016-09-10T13:22:41.347+03:002016-09-10T13:22:41.347+03:00Να αποτολμήσω μια ερμηνεία χωρίς να έχω διαβάσει τ...Να αποτολμήσω μια ερμηνεία χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο; Η συγκεκριμένη πραγμάτευση είναι απλά πιο εύκολη. Είναι πιο εύκολο να αφηγηθείς ένα ευτράπελο πικαρέσκο με έναν κεντρικό χαρακτήρα απ' τον οποίο προέρχεται στο τέλος και η λύση, από το να απλωθείς πολυεστιακά στις δυνάμεις που κινούν μια ολόκληρη κοινωνία. Το ίδιο κάνουν αρκετοί Έλληνες συγγραφείς, πχ ο Χωμενίδης, που στο παρελθόν -και πολύ προ κρίσης- αντιμετώπιζε με παρωδιακούς όρους την Ελλάδα της ευμάρειας, στήνοντας παρόμοια -και πολύ ευφάνταστα- σκηνικά. Μ' αυτό τον τρόπο βέβαια ο μέσος αναγνώστης αποστασιοποιείται από τα τεκταινόμενα, αθωώνει πανηγυρικά τον εαυτό του και πηγαίνει για ύπνο πιο ήσυχος από πριν...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-41317023136922567342016-09-10T11:41:07.696+03:002016-09-10T11:41:07.696+03:00Καλημέρα, Νώντα.
Ξεδιάλυνέ-μου, σε παρακαλώ, το εξ...Καλημέρα, Νώντα.<br />Ξεδιάλυνέ-μου, σε παρακαλώ, το εξής:<br />η προσωπική εκδίκηση που έρχεται στο τέλος δείχνει ότι όλα τα κοινωνικά και πολιτικά εγκλήματα σ' αυτή τη χώρα <br />μόνο με μια προσωπική φιλοδοξία μπορεί να καθαρθούν;<br />Δηλαδή, ο συγγραφέας οδηγεί το πολιτικό στο ατομικό για να δείξει ότι μόνο εκεί θα αποδοθεί ένα είδος "δικαιοσύνης";<br />Εγώ δεν το είδα έτσι, αλλά θέλω να ακούσω τις ιδέες-σου.<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-52051420408447638092016-09-09T21:41:37.974+03:002016-09-09T21:41:37.974+03:00Μα ...αυτό δεν έχει φαει τη "ρωμιoσύνη";...Μα ...αυτό δεν έχει φαει τη "ρωμιoσύνη";<br />το [ΑΘΛΙΟ] "εγώ" ενάντια στο εμείς...<br />Υστερα, ο ατομισμός [η κομματοκρατία και η οικογενειοκρατία ατομισμός είναι] -μέγα και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της εξηκονταετίας που περασε- οδήγησε στην φαυλοκρατία και την ...μαφιοζοποίηση της κοινωνικής ζωής πράγμα που με απλουστευτικό και κωμικοτραγικό ίσως τρόπο δίνονται εδω...<br />κάποτε το αλληλοφαγωμα και η εκδίκηση είναι μοιραία επακόλουθα σε τέτοιες καταστάσεις.<br />Ο -ολότελα!- αντιηρωϊκός Πριμο ποτέ δεν σε παίρνει με το μέρος του. Ποτέ δεν σε κάνει να τον συμπαθήσεις.<br />Και φαίνεται ότι επιζεί.<br />Γιατί όμως τον αφήνει να ζήσει ο Σκαμπαρδώνης;Νώντας Τσίγκαςhttps://www.blogger.com/profile/08782052038037145679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-47806178840431786992016-09-09T20:54:08.708+03:002016-09-09T20:54:08.708+03:00Νώντα, ενώ το βιβλίο έχει αφηγηματική στόφα και πο...Νώντα, ενώ το βιβλίο έχει αφηγηματική στόφα και πολιτικό εδραίο υπόβαθρο,<br />η κατάληξή-του οδηγεί στο ατομικό και στην εκδίκηση<br />και όχι στο δημόσιο και συλλογικό.<br />Δηλαδή, σαν να μας λέει ο Σκαμπαρδώνης ότι όλα ανάγονται στο ατομικό<br />κι εκεί επέρχεται -αν επέρχεται- η κάθαρση.<br />Αλλιώς τίποτα...<br />Αυτό με χάλασε!<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-58833605674097154152016-09-09T17:58:48.414+03:002016-09-09T17:58:48.414+03:00Χμμ, "τον προσανατολισμό που πήρε η ιστορία&q...Χμμ, "τον προσανατολισμό που πήρε η ιστορία"...<br />Μα τί άλλο από ευτράπελο; Γκροτέσκο προσανατολισμό πήρε...<br />Αν σκεφτούμε τις ελπίδες, το στόμφο, τον ενθουσιασμό, την αριστεροσύνη της μεταπολιτευσης και τις χρηματιστηριακές που στήθηκαν πάνω τους αργότερα συν τις μεζονέτες που αυθαιρέτως οικοδομηθηκαν σε νησιά του Αιγαίου με το απαραίτητο εκκλησάκι στον περίβολο και τα πούρα που καπνίστηκαν , τις κοιλούμπες που αποκτήθηκαν και απόμειναν... ευκολα θα αντιληφθουμε γιατί στον ...τυχάρπαστο [τζόγος] υπουργό του ο Σκαμπαρδωνης κάνει νεκροθάφτες τους παλιούς αριστεριστες σπουδαστες της Ιταλίας.<br />Το "τότε έχτιζα καθ' ύψος [=αρχιτεκτονας] τώρα σε βάθος [=νεκροθάφτης]" είναι η φράση κλειδί για το έργο.<br />Ο Σκαμπαρδώνης όπως πάντα με τεντωμένες κεραίες, της πιάτσας [εννοώ της αγοράς] , ευφυής, ενεργός, , ευρηματικός, άξιος. Και φυσικά κάτοχος της τέχνης της γραφής.<br />Αν μη τι άλλο το απολαμβάνεις το βιβλίο.<br />[ Η δολοφονία με ζωντανά ...χταπόδι και ...σπάρο δεν έχει ξαναγίνει λλλλλέμμμε :) ]<br /><br />ΥΓ. Αύριο -φυσικάααα- παίρνουμε "Εποχή" όλοι. <br />Για το απορφανισμένο στρουθίο της κριτικής μας το μονάζον...<br />Ας μην εκληφθεί παρακαλώ για διαφήμιση. [Ίσως κι όλας να είναι η τελευταία Κυριακή που αγοράζουμε το συγκεκριμένο έντυπο...]Νώντας Τσίγκαςhttps://www.blogger.com/profile/08782052038037145679noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-10834559006251067572016-09-09T08:15:01.861+03:002016-09-09T08:15:01.861+03:00Σουμέλα, καλημέρα.
Αν εξαιρέσεις τον προσανατολισμ...Σουμέλα, καλημέρα.<br />Αν εξαιρέσεις τον προσανατολισμό που πήρε η ιστορία,<br />κι εμένα μου άρεσε το αποκαλυπτικό χιούμορ-του, μερικές εύστοχες αποφθεγματικές ατάκες <br />και η άνεση της αφήγησης.<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-3044547298663628842016-09-08T11:11:12.094+03:002016-09-08T11:11:12.094+03:00Καλημέρα Πατριάρχα,
το βιβλίο μου άρεσε πολύ γιατί...Καλημέρα Πατριάρχα,<br />το βιβλίο μου άρεσε πολύ γιατί είναι σαρκαστικό και παρουσιάζει με ειρωνικό χιούμορ τη βρωμιά όλων αυτών που μας κανοναρχάνε!<br />Τα ονόματα που χρησιμοποιεί και οι εκφράσεις είναι πολύ εύστοχα.<br />Χειρίζεται άψογα το λόγο και το αποτέλεσμα τουλάχιστον για μένα είναι αξιοσημείωτο.<br />Τα σέβη μου<br />ΣουμέλαAnonymoushttps://www.blogger.com/profile/14628937949034864212noreply@blogger.com