tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post8568436216733123543..comments2024-02-15T04:40:19.945+02:00Comments on Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε: “Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΙΣΜΑΗΛ ΦΕΡΙΚ ΠΑΣΑ” της Ρέας ΓαλανάκηΠάπισσα Ιωάνναhttp://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-73055407533375390342015-11-11T19:12:36.115+02:002015-11-11T19:12:36.115+02:00Τελειο αρθρο για την εργασια μου!Τελειο αρθρο για την εργασια μου!Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/03936959014185315564noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-60174823871688921772013-07-03T14:49:53.645+03:002013-07-03T14:49:53.645+03:00NYTimes,
έχεις δίκιο ότι ένα βιβλίο
συχνα δεν μπο...NYTimes,<br />έχεις δίκιο ότι ένα βιβλίο <br />συχνα δεν μπορεί να περιοριστεί στη λογική ανάλυση <br />αλλά μένει ως αυταξία στο μυαλό-μας<br />χάρη στο συναίσθημα <br />που εξακολουθεί να υπάρχει <br />καιρό μετά την ανάγνωσή-του.<br />Έτσι είναι και ο Ισμαήλ...<br />Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-25467495391334121752013-07-03T13:12:13.973+03:002013-07-03T13:12:13.973+03:00Το διάβασα τότε που εκδόθηκε και μου άρεσε (το μόν...Το διάβασα τότε που εκδόθηκε και μου άρεσε (το μόνο της συγγραφεως που βρίσκω πραγματικά καλό). <br /><br />Θυμάμαι με συγκίνηση , αν και ίσως όχι με ακρίβεια, το τέλος, όπου ο Φεριτ, την ωρα που πεθαίνει ??, βλέπει μέσα σε παραλήρημα την μητέρα του, γινεται το μικρό παιδάκι που υπήρξε στην Κρήτη, και απλώνει τα χεράκια του να την αγκαλιάσει. Η εικόνα της περιγραφής έχει μάλλον ξεθωριάζει και δεν ξέρω αν την αποδίδω σωστά. <br />Μου έμεινε ομως το συναίσθημα.NYT Review of Booksnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-84272902018858484772013-07-01T17:19:12.643+03:002013-07-01T17:19:12.643+03:00Anagnostria,
η σκηνή που αναφέρεις επιβεβαίωνει τη...Anagnostria,<br />η σκηνή που αναφέρεις επιβεβαίωνει τη συγκίνηση για την οποία γράφει η κ.κ.<br />Όσο για τον "Λουί" είπα προηγουμένως στην Κατερίνα ότι δεν με τράβηξε τόσο. Συμφωνούμε λοιπόν.<br />Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-61192542091328127602013-07-01T17:17:35.447+03:002013-07-01T17:17:35.447+03:00κ.κ.,
έχεις δίκιο ότι η συγκίνηση είναι ένα βασικό...κ.κ.,<br />έχεις δίκιο ότι η συγκίνηση είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό των έργων της Γαλανάκη, που πολλές φορές δεν σταθμίζεται.<br />Είναι η τραγικότητα του ανθρώπου, είναι η σύγκρουσή-του με τους άλλους και με την κοινωνία, είναι η μεταβατικότητα της ύπαρξής-του; Ό,τι και να 'ναι, λειτουργεί θετικά<br />Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-43369645413121305182013-07-01T17:16:00.697+03:002013-07-01T17:16:00.697+03:00Κατερίνα,
κι εγώ θα διαφωνήσω με τον "Λουί&qu...Κατερίνα,<br />κι εγώ θα διαφωνήσω με τον "Λουί" όπως και με τον "Αιώνα", αλλά θα συμφωνήσω με την "Ελένη". <br />Μερικές φορές νιώθω στα έργα της Γαλανάκη να βαραίνει ένας ποιητικός ρυθμός που με στασιμοποιεί ή το χέρι της Ιστορίας που μη κρατά σε χαμηλά ύψη.<br />Στον "Ισμαήλ" και στην "Ελένη" αντίθετα αυτά χωνεύονται, νομίζω, καλύτερα στο ποιόν του ανθρώπου.<br />Ευχαριστώ για το "Βασιλεύς ή στρατιώτης"<br />Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-31350551822186368442013-07-01T16:50:44.229+03:002013-07-01T16:50:44.229+03:00Πάνε πολλά χρόνια από τότε που το διάβασα κι ακόμη...Πάνε πολλά χρόνια από τότε που το διάβασα κι ακόμη μένει στη μνήμη μου η σκηνή στην οποία ο Ισμαήλ μπαινει στο"πατρικό" του σπίτι κι οι μνήμες τον κατακλύζουν. Δεν θα συμφωνούσα για το " Θα υπογράφω Λουί". Δυο φορές το άρχισα και δεν μπόρεσα να το τελειώσω.anagnostriahttps://www.blogger.com/profile/01544585524637638740noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-88666044835545352742013-07-01T16:37:08.682+03:002013-07-01T16:37:08.682+03:00Μου αρέσει η προσέγγιση που κάνετε στο πολύ ενδιαφ...Μου αρέσει η προσέγγιση που κάνετε στο πολύ ενδιαφέρον θέμα του βιβλίου.<br />Συμφωνώ με την Κατερίνα Τοράκη ότι ο Ισμαήλ Φερίκ, η Ελένη και ο Λουί, που κι εγώ έχω διαβάσει, έχουν κι αυτά ιστορικό υπόβαθρο, κάτι που συνηθίζει η καλή συγγραφέας.<br /><br />Σας μιλάω με απόσταση εικοσαετίας περίπου από την αρχική μου ανάγνωση έχοντας στη μνήμη μου την επίγευση ενός καλού βιβλίου, που άξιζε ο χρόνος που του διέθεσα, (καθώς και η συγκίνηση που μου προκάλεσε διαβάζοντάς το).<br /><br />κ.κ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-79816327405786002922013-07-01T14:33:35.048+03:002013-07-01T14:33:35.048+03:00Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση που κάνεις για την ένν...Πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση που κάνεις για την έννοια της πατρίδας με αναφορά στο βιβλίο της Γαλανάκη. Ναι, ίσως είναι και το καλύτερό της, αν και πρωτοδιάβασα το "Ελένη ή ο Κανένας" και με εντυπωσίασε, βέβαια και λόγω του γυναικείου θέματος. <br />Εξάλλου, όλα της τα βιβλία, επειδή καταπιάνεται με θέματα από την ιστορία, έχουν μια τέτοια χροιά (και επειδή είναι πολύ καλή συγγραφέας). Πάρε το "Θα υπογράφω Λουί" (το οποίο επίσης είναι πολύ ενδιαφέρον) ή το "Αιώνας των λαβυρίνθων" (μια και αναφέρεται στην κοινή μας πατρίδα την Κρήτη και σε μια ιδιαίτερα σημαντική περίοδο της ιστορίας της, το θεωρώ πολύ σημαντικό). <br />Για το συγκεκριμένο τώρα, έχει συμπληρωματικό ενδιαφέρον και το βιβλιαράκι "Βασιλεύς ή στρατιώτης" (¨Αγρα, 1997) με δικά της κείμενα γύρω από τη λογοτεχνία. Εκεί, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρεται στο ιστορικό συγγραφής του, στα κίνητρα και σε άλλα στοιχεία που την οδήγησαν να ασχοληθεί με τον Ισμαήλ Σελήμ.Κατερίνα Τοράκηhttps://www.blogger.com/profile/02428172203922963352noreply@blogger.com