tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post7562537634081985435..comments2024-02-15T04:40:19.945+02:00Comments on Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε: Πικρομέτριος του ΟΓΑ: Γιώργος ΣκαμπαρδώνηςΠάπισσα Ιωάνναhttp://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-51152501581751760602010-01-18T23:01:23.002+02:002010-01-18T23:01:23.002+02:00vivi συμφωνώ απόλυτα και στα τρία. Απλώς μου αρέσε...vivi συμφωνώ απόλυτα και στα τρία. Απλώς μου αρέσει το στυλ (καλάθι στο χέρι και ψάξιμο)Επίσης, ασκω την τέχνη μου των βιβλιοπωλείων (ανάγνωση ..επί τόπου, το κάνω λίγο σαν ..σπορ) Αλλά είναι όπως το λες..Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-88918275850944192462010-01-18T20:02:34.536+02:002010-01-18T20:02:34.536+02:00Γεια χαρά.
Για το παζάρι βιβλίου- αφού το έφαγα κα...Γεια χαρά.<br />Για το παζάρι βιβλίου- αφού το έφαγα και πάλι στην μάπα μαζί με δυο ακόμα εξαρτημένους και το συζητήσαμε και με άλλους, σκεπτόμενοι μήπως έχουμε παραγίνει στραβόξυλα- θα χρησιμοποιήσω μια και μόνη λέξη. Α ρ π α χ τ ή.<br />Σιγά την οργάνωση,σιγά τα βιβλία(από τις ατάκτως ερριμένες στοίβες ζήτημα να αξίζει πραγματικά το 1/3),σιγά την προσφορά τιμών στο βιβλιόφιλο κοινό!Vivi G.https://www.blogger.com/profile/07947313842164081399noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-30793181289330215382010-01-17T21:15:01.175+02:002010-01-17T21:15:01.175+02:00Οοοοοκεεεει
στο παζάρι βιβλίου γίνεται χαμός. Οι ...Οοοοοκεεεει<br /><br />στο παζάρι βιβλίου γίνεται χαμός. Οι βιβλιόφιλοι συμπολίτες μας είναι ιδιαίτερα επιτήδειοι στο να κλέβουν στην "ουρά".Ολα κι όλα, αγαπάμε το βιβλίο, αλλά δεν θα ξημερωθούμε κιόλας εδώ!Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-75992770663276773682010-01-17T19:23:43.397+02:002010-01-17T19:23:43.397+02:00Μα και σκοπός της όποιας επικοινωνίας είναι ο ίδιο...Μα και σκοπός της όποιας επικοινωνίας είναι ο ίδιος: να ενώνει τους ανθρώπους. Με μια τεράστια διαφορά: ο συγγραφέας δεν θέλει (ειδικά από τον μοντερνισμό και μετά) να σερβίρει έτοιμη τροφή στον αναγνώστη. Ούτε εγώ ως αναγνώστης αναζητώ το φυσικό πρόσωπο του συγγραφέα, αλλά τον κόσμο που μυθοπλαστικά μού προσφέρει. Έτσι, πρέπει κι εγώ να έρχομαι στη συνάντηση με κάποιον εξοπλισμό, αλλιώς το όποιο κείμενο θα μου φανεί ακατανόητο. Δύο παραδείγματα:<br />1. η μεταφρασμένη λογοτεχνία συχνά δεν γίνεται αποδεκτή από ένα κοινό, γιατί δεν γνωρίζει τον πολιτισμικό κώδικα μέσα στον οποίο γράφτηκε το έργο.<br />2. Αν διαβάσω ένα έργο στα 18-μου χρόνια και το ξαναδιαβάσω και στα 40-μου, σχεδόν σίγουρα θα είμαι αλλιώς διακείμενος απέναντί-του, επειδή θα έχω εγώ αλλάξει (μπορεί να το βρω καλύτερο ή χειρότερο).<br />Αυτάάάάάάά...<br />Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-43704141165217333682010-01-17T19:01:49.873+02:002010-01-17T19:01:49.873+02:00σωστά, αλλά σκοπός της τέχνης δεν είναι να ενώνει ...σωστά, αλλά σκοπός της τέχνης δεν είναι να ενώνει τους ανθρώπους; θέλω να πω, αν ο ένας βρισκει το α, ο άλλος το β και ουτω καθεξής, πού συναντιούνται όλοι αυτοί;<br />Το μόνο που κάνουν είναι να κολακέυουν το συγγραφικό μεγαλείο: ("έγραψε κάτι τόσο μεγάλο που αντιστέκεται στην ερμηνεία" !)<br />Θα συναντιούνταν βέβαια πχ εδώ μέσα (διαδίκτυο) ή εκεί έξω (σε μια παρέα που συζητάει σοβαρά), αν έλεγαν τη γνώμη τους (όπως εγώ η "αυθόρμητη":)). Αν βάζαμε τις δύο κατσικούλες κάτω και μιλούσαν ΟΛΟΙ! Αλλά ετσι όπως είναι η να΄νγωση,στον αστικό, θρυμματισμένο και επιφυλακτικό κόσμο μας, κατι το μοναχικό, ο λίγος "διδακτισμός" ίσως τελικά ενώνει τους αναγνώστες κατω από τις φτερούγες-του συγγραφέα-"δάσκαλου". Γιατί τελικά, σκοπός της τέχνης αυτό δεν είναι; (και το θέατρο τα καταφέρνει εκ φύσεως, εκέι δνε χρειάζεται να εκθέτιε ο συγραφέας τις σκέψεις του. Αλλά το κέιμενο είναι λ ό γ ο ς. Πρ΄πει αν διαφέρι από το θέατρο και το σινεμά!<br /><br />(λέω τώρα εγώ, ό,τι μου ρχεται! όταν με βάζουν να "ενωθώ" με τους άλλους, κλωτσάω σαν αγριοκατσικάκι!<br /><br />τωρα εμένα με έβαλες στην πρίζα να γράψω ένα διήγημα όπου θα "αφήνω να εκραγούν τα στοιχεία" κλπ...)<br /><br />(άμα εκραγεί τίποτα να με φτύσεις)Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-70930960970992456812010-01-17T18:29:59.423+02:002010-01-17T18:29:59.423+02:00Pellegrina, καλησπέρα!
Μπορεί να ήξερες απο κατσίκ...Pellegrina, καλησπέρα!<br />Μπορεί να ήξερες απο κατσίκες κι από την ποιμενική τέχνη και να έβρισκες ιδιοφυές κάτι άλλο μέσα στο κείμενο...<br />Μ' αυτήν την υπερβολή θέλω να πω ότι σε όλα τα επίπεδα επικοινωνίας υπάρχει μια κάποια κοινότητα αντιλήψεων, μια τομή ανάμεσα στον κόσμο του πομπού και τον κόσμο του δέκτη (για να μιλήσω κι εγώ λίγο γλωσσολογικά), ώστε να επιτευχθεί η επικοινωνία. Το ίδιο συμβαίνει και στη λογοτεχνία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο συγγραφέας δεν είναι εν μέρει υπεύθυνος για το πώς το έργο-του θα π υ ρ ο δ ο τ ή σ ε ι τον εκρηκτικό μηχανισμό του αναγνώστη του.<br />Κάπως έτσι δεν είναι;<br />Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-54080380287629259052010-01-17T17:01:51.964+02:002010-01-17T17:01:51.964+02:00"Ο αναγνώστης να διαβάζει μια ιστορία που να ..."Ο αναγνώστης να διαβάζει μια ιστορία που να μην γεμίζει με όλα όσα σκέφτηκε ο διηγηματογράφος, αλλά να εκρήγνυται μέσα-του εκτοξεύοντας πληθώρα αφανών στοιχείων και αισθημάτων".<br /><br />Κάποιος ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΙΠΕ τώρα!! (:))<br /><br /><br />προβοκατόρικη ερώτηση όμως: τι γίνεται αν ο αναγνώστης δεν διαθέτει "μέσα του" τα αφανή στοιχεία και αισθήματα, ώστε αυτά να εκραγούν; <br /><br />Από του Σκαμπαρδώνη το τελευταίο εχω διαβάσει μόνο ένα, αυτό με το βοσκό που ξεχωρίζει τις κατσίκες από το ..όνομα. Το βρήκα ιδιοφυές στο να καταδεικνύει τι στα αλήθεια είναι η γλώσσα: η γλώσσα είναι αυθαίρετη ονοματοθεσία, με την οποία πια ξεχωρίζουμε τα πράγματα, ξεχνώντας τον ενστικτώδη, ά-λογο τροπο που μας έκανε να τα ξεχωρίσουμε αρχικά. Όλη η γλωσσολογία, η διαφορά στις γλώσσες, η δυσκολία στη μετάφραση, στηρίζεται σε αυτό. Αλλά αν εγώ δεν ήξερα λίγη γλωσσολογία, πώς θα έφτανα σε αυτή τη σκέψη;Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.com