tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post5572578116950308601..comments2024-02-15T04:40:19.945+02:00Comments on Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε: “Η χοντρομπαλού” του Γκυ ντε ΜωπασάνΠάπισσα Ιωάνναhttp://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-8972371627562200702015-09-04T21:13:44.790+03:002015-09-04T21:13:44.790+03:00Το κακό είναι ότι ο άνθρωπος διδάσκεται να διδάσκε...Το κακό είναι ότι ο άνθρωπος διδάσκεται να διδάσκεται.<br />Σε φιλώ.Ρόζαnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-16388135530198295602015-09-04T19:43:12.012+03:002015-09-04T19:43:12.012+03:00Ρόζα,
η Ιστορία (και η λογοτεχνία) διδάσκει ότι ο...Ρόζα, <br />η Ιστορία (και η λογοτεχνία) διδάσκει ότι ο άνθρωπος δεν διδάσκεται από την ιστορία.<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-44181560473293570192015-09-04T19:42:33.569+03:002015-09-04T19:42:33.569+03:00Μαραμπού,
όντως να μην επεκταθούμε, αφού όλη η συζ...Μαραμπού,<br />όντως να μην επεκταθούμε, αφού όλη η συζήτηση για την πολιτική λογοτεχνία έγινε (όσο έγινε) στην προηγούμενη ανάρτηση.<br />Βεβαίως, ο Μωπασάν μάς δίνει ένα καλό δείγμα κοινωνικοπολιτικών προβληματισμών<br />και συνεχίζει όσα είπαμε προηγουμένως.<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-91858682734177377502015-09-04T19:40:54.482+03:002015-09-04T19:40:54.482+03:00To love life for what it is,
ναι, είναι ένα κλασικ...To love life for what it is,<br />ναι, είναι ένα κλασικό που δεν είναι σκονισμένο, <br />είναι επίκαιρο, είναι βεβαίως κομμάτι μιας άλλης εποχής, αλλά συνάμα φρέσκο.<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-54568922340516533282015-09-04T18:16:04.332+03:002015-09-04T18:16:04.332+03:00Εδώ πέρασε το συριζέλ, Φώτιε μωρό μου, τι να μας π...Εδώ πέρασε το συριζέλ, Φώτιε μωρό μου, τι να μας πει ο Μωπασάν...Ρόζαnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-18259144016842384132015-09-04T16:31:46.361+03:002015-09-04T16:31:46.361+03:00Καλησπέρα Φώτιε! Καλώς μας ήρθες!
Πολύ καλογραμμέ...Καλησπέρα Φώτιε! Καλώς μας ήρθες!<br /><br />Πολύ καλογραμμένη η σημερινή σου ανάρτηση, την κρίνω εξαιρετική. Ο Γκυ ντε Μωπασάν είναι ο αγαπημένος μου διηγηματογράφος. Ασύλληπτη κοινωνική ευαισθησία (και κατ' επέκταση πολιτική) και πρότυπη λογοτεχνική γραφή! Τα μυθιστορήματά του αν και ακολουθούν τις ίδιες θεματικές, τα θεωρώ υποδεέστερα και κάπως βαρετά. Τα διηγήματά του όμως είναι αιχμηρότατα και άρτια δείγματα μιας λογοτεχνίας αιχμής!<br /><br />Επίτρεψέ μου να σου πω από εδώ, το πολιτικό βιβλίο του θερινού σου κουίζ. Αν και η ανάρτησή σου μπορεί να περικλείσει χιλιάδες βιβλία, ακόμα και εκείνα με το ελάχιστο πολιτικό ίχνος, εγώ θα σου προτείνω ένα που διάβασα το καλοκαίρι και το απόλαυσα πολύ. Ήταν η "Λώρα, η τελευταία των Μαρξ" της Ζέφης Κόλια (το είχα τσεκάρει από την θερμή κριτική του Λιμπρόφιλο. Ίσως να έχεις γράψει και εσύ γι' αυτό, δεν το έψαξα), μια θαυμάσια μυθιστορηματική βιογραφία του ζεύγους Λαφάργκ (Πωλ Λαφάργκ και Λώρας Μαρξ, η τελευταία κόρη του Καρλ Μαρξ) που εξίστορεί τις τρεις τελευταίες μέρες πριν την κοινή τους αυτοκτονία. Γίνεται λόγος για την εποχή που γέννησε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, την γιγάντωση του σοσιαλιστικού κινήματος, τις διαψεύσεις, τους αγώνες, τις αυταπάτες. Παράλληλα, ξεδιπλώνεται η πολυτάραχη ζωή του Κάρλ Μαρξ με την σκληρή μοίρα (που έβλεπε τα παιδιά του να πεθαίνουν το ένα πίσω από το άλλο), με τις κοινωνικές/οικονομικές/πολιτικές συνθήκες της εποχής και μέσω γλαφυρών πορτρέτων των τόπων εξορίας του. Επίσης, η Λώρα είναι ένας αξέχαστος (δεύτερος ρόλος, όπως θα λέγαμε κινηματογραφικά) μυθιστορηματικός χαρακτήρας πλάι στον πρωταγωνιστικό (λόγω της συνεχούς δράσης του) Πωλ. Θαυμάσια μελέτη με βάθος και ταλέντο. <br /><br />Σε γενικές γραμμές όμως, πέρα από αυτό το μεμονωμένο παράδειγμα, η πολιτική λογοτεχνία που με τραβάει είναι η συγκαλυμμένη. Τελευταίο παράδειγμα τέτοιας, ήταν μέσα στα βιβλία του Τόμας Πύντσον (θα μάθεις λεπτομέρειες τις επόμενες μέρες). Για μένα όμως, η πιο αξεπέραστη πολιτική λογοτεχνία είναι εκείνη του Κάφκα που ανατέμνει με οξυδέρκεια όλη την ραχοκοκαλιά της Εξουσίας, μαζί και τα μικρούτσικα γλοιώδη ποδαράκια της!! Ας μην φλυαρήσω άλλο.Μαραμπούhttps://www.blogger.com/profile/05925320152031463724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-3535397831101929342015-09-04T14:18:08.179+03:002015-09-04T14:18:08.179+03:00Ω, κι άλλο ενδιαφέρον βιβλίο για να προστεθεί στα ...Ω, κι άλλο ενδιαφέρον βιβλίο για να προστεθεί στα "προσεχώς" μου! :-)To love life for what it ishttps://www.blogger.com/profile/01155870531848289123noreply@blogger.com