tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post5166019082781354300..comments2024-02-15T04:40:19.945+02:00Comments on Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε: “Το διπλό πρόσωπο του νου” του Γιάννη ΠαπαγιάννηΠάπισσα Ιωάνναhttp://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-66419388340357207752016-02-18T09:45:20.284+02:002016-02-18T09:45:20.284+02:00"Το εύρημα, του συγγραφέα που με το όνομά του..."Το εύρημα, του συγγραφέα που με το όνομά του, προσωπικά δηλαδή, συμμετέχει στη μυθοπλασία"<br />είναι πλέον σύνηθες και δείχνει ακριβώς ότι η νέα σύλληψη της λογοτεχνίας δεν την κρατά κλεισμένη στον κόσμο-της,<br />αλλά ανοίγεται και περιλαμβάνει και εξωλογοτεχνικά στοιχεία, <br />όπως τον συγγραφέα (εδώ) ή τον αναγνώστη (αλλού).<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-77662358974815435632016-02-17T16:53:19.181+02:002016-02-17T16:53:19.181+02:00Συγχωρέστε με, αλλά ακόμα και η απόπειρα παρουσίασ...Συγχωρέστε με, αλλά ακόμα και η απόπειρα παρουσίασής του μου φάνηκε μπερδεμένη, κάτι που με κάνει να υποψιαστώ πως παρά τις καλές προθέσεις τόσο του συγγραφέα όσο και του παρουσιαστή του, το βιβλίο είναι ανεστίαστο. <br /><br />Καλά όλα τα όλα, ο θάνατος της μάνας πού κολλάει; Κι αυτό το εύρημα, του συγγραφέα που με το όνομά του, προσωπικά δηλαδή, συμμετέχει στη μυθοπλασία, τι θέλει να δείξει; Αποπειράσθε βέβαια να το ερμηνεύσετε, πλην όμως πάνε χρόνια που έχει γίνει κατανοητό -όπως νομίζω τουλάχιστον- πως η μυθοπλασία είναι ένας κόσμος που πλάθει ο συγγραφέας, ο οποίος οφείλει να κτρατά μία κάποια απόσταση από αυτόν, αν δεν θέλει να ομφαλοσκοπεί και να γίνεται αβάσταχτα αυτοαναφορικός. <br /><br />Επιτρέψτε μου, αλλά σε απάντηση στα περί Ιανού, θα προτιμήσω το Διπλό όνειρο της γραφής των Βλαβιανού-Χρυσόπουλου, που, αν και εξαιρετικά δυσνόητο, ωστόσο δεν είναι διόλου μπερδεμένο. Την καλησπέρα μου Πατριάρχα!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-75674148010832898722016-02-17T09:16:17.443+02:002016-02-17T09:16:17.443+02:00Σουμέλα, καλημέρα.
Έχεις δίκιο: η διττότητα είναι ...Σουμέλα, καλημέρα.<br />Έχεις δίκιο: η διττότητα είναι πραγματικότητα,<br />είτε ως ρόλοι μέσα στην κοινωνία<br />είτε ως φύσεις μέσα σε κάθε άνθρωπο.<br />Και φαντάζομαι ότι ο συγγραφέας είναι μαζί δημιουργός και χαρακτήρας<br />κι ίσως και αναγνώστης.<br />Π.Φ.Πάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-38493554120951931542016-02-16T18:21:27.297+02:002016-02-16T18:21:27.297+02:00Καλησπέρα Πατριάρχη Φώτιε,
το βιβλίο με παίδεψε κι...Καλησπέρα Πατριάρχη Φώτιε,<br />το βιβλίο με παίδεψε κι εμένα στην αρχή αλλά αφού μπήκα στο νόημα το απόλαυσα. Εξάλλου υπάρχει στη φύση μας η διττότητα, ο κρυμμένος Ιανός μας. Η μάσκα που φοράμε για να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητά μας και να κρατάμε βαθιά μέσα στη ψυχή και το νου μας την σκοτεινή μας πλευρά. Αυτά άλλωστε ήθελε να πει ο συγγραφέας και τα κατάφερε πολύ καλά.<br />Χαιρετώ <br />Σουμέλα<br />Simonehttps://www.blogger.com/profile/11844783693478631103noreply@blogger.com