tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post4526322308582883071..comments2024-02-15T04:40:19.945+02:00Comments on Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε: Μωσαϊκό με σοκολάτα: κλασικά κείμεναΠάπισσα Ιωάνναhttp://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comBlogger41125tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-52883204497562620812008-11-06T22:38:00.000+02:002008-11-06T22:38:00.000+02:00ναυτιλε αόρατες πόλεις τις λατρεύω. Κάποτε έκανα κ...ναυτιλε αόρατες πόλεις τις λατρεύω. Κάποτε έκανα και διασκευές...δικές μου πόλεις!!Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-62683366016922558422008-11-06T12:58:00.000+02:002008-11-06T12:58:00.000+02:00Προς πελλεγκρίνα ... απ' όλα κρατώ (ως κολλημένος ...Προς πελλεγκρίνα ... απ' όλα κρατώ (ως κολλημένος με τα βιβλία) το κεφάλι και την κοιλιά . Μου θυμίζει κάτι από τα φοιτητικά μου χρόνια . Ευκαιρία να το βρω , αν υπάρχει ακόμα .<BR/>Όσον αφορά τα Ανεμοδαρμένα ύψη είναι για μένα ο ορισμός του κλασικού μυθιστορήματος .Δεν μπορεί να συλλάβει ο νους σου αυτό που έγραψε η Μπροντέ .Ξεπερνάει κάθε κριτική και ο,τιδήποτε έχει γραφτεί γι' αυτό .<BR/>Όσο για τον Καλβίνο θα σου πρότεινα τις Αόρατες πόλεις που προσωπικά τις βρήκα εξαιρετικές .ναυτίλοςhttps://www.blogger.com/profile/09899080956999128572noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-8170551878199488912008-11-06T00:14:00.000+02:002008-11-06T00:14:00.000+02:00Πελλεγκρίνα αναρτήσαμε ταυτόχρονα τα σχόλιά μας με...Πελλεγκρίνα αναρτήσαμε ταυτόχρονα τα σχόλιά μας μετά τον Πατριάρχη και έτσι δεν πρόλαβα να σε διαβάσω. <BR/><BR/>Από πνευμονία πέθανε και φυσικά δεν πρόλαβε να δει κανένα έργο του τυπωμένο σε βιβλίο όσο ζούσε. Τα κείμενά του τα πουλούσε στις εφημερίδες για να ζήσει. Και έκανε και ιδιαίτερα μαθήματα - ήταν οικοδιδάσκαλος όπως ο Κάλβος. <BR/>Ευχαριστώ από καρδιάς για αυτή την αυθόρμητη αντίδραση.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-46508407940098176802008-11-05T23:47:00.000+02:002008-11-05T23:47:00.000+02:00Να μου επιτρέψετε να συμπληρώσω ότι ανάμεσα στη συ...Να μου επιτρέψετε να συμπληρώσω ότι ανάμεσα στη συναίνεση με τις παγιωμένες αντιλήψεις και τη σύγκρουση υπάρχει ένα φάσμα απόψεων που περιλαμβάνει την επιφύλαξη ή τη γοητεία αλλά και τη νεωτερική ανάγνωση (και δεν ξέρω ακόμα τι άλλο)Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-40798720170567599032008-11-05T23:45:00.000+02:002008-11-05T23:45:00.000+02:00@Πόλυ: Λοιπόν όχι, δεν το είχα προσέξει οτι πέθανε...@Πόλυ: Λοιπόν όχι, δεν το είχα προσέξει οτι πέθανε 51 (από τι πέθανε;;) κι αυτό με κάνει να σκεφτώ ότι θα ήταν μάλλον ένας νέος άνθρωπος με τις συνήθεις ανησυχίες του δημιουργού, με ζωντάνια και περιέργεια για το νέο κόσμο (την Αθήνα) και μετά το θάνατό του οι κολλημένοι "ειδικοί" με τις εμμονές τους (θρησκεία, γλώσσα κλπ) τον κατάντησαν ζόμπι. <BR/><BR/>υγ: σήμερα είδα το "Οι μέλισσες του Κάλβου τριγυρίζουν στα λιβάδια του Λινκολνσάιρ". Ο Κάλβος μελισσοκόμος, γουστάρω! Αυτο ειναι όντως μια ¨λοξή ματιά"!Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-44016549786836085892008-11-05T23:38:00.000+02:002008-11-05T23:38:00.000+02:00Η μεγάλη συμμετοχή στην ανάρτηση αυτή, η συμμετοχή...Η μεγάλη συμμετοχή στην ανάρτηση αυτή, η συμμετοχή ακόμα κι αυτών που ήταν αναφανδόν ή εν μέρει αντίθετοι με τους κλασικούς και με τον Κανόνα, η συζήτηση και η επάνοδος στον διάλογο με επιχειρήματα ή με προσωπικές καταθέσεις ΕΔΕΙΞΕ<BR/>ότι η έννοια του κλασικού προβληματίζει, απασχολεί, υπάρχει ως άξονας ή ως αντίπαλος. Επομένως, αποδεικνύεται ότι η λογοτεχνική παράδοση υφίσταται και στέκεται απέναντί μας, είτε για να συναινέσουμε με τις παγιωμένες αντιλήψεις της, είτε για να συγκρουστούμε μ' αυτήν προβάλλοντας τις προσωπικές μας επιλογές.<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-25302371296231752462008-11-05T23:16:00.000+02:002008-11-05T23:16:00.000+02:00Librofilo ευχαριστώ για τη σύσταση. 'Αρχισα ήδη να...Librofilo ευχαριστώ για τη σύσταση. 'Αρχισα ήδη να σας διαβάζω.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-3740485960526881462008-11-05T23:00:00.000+02:002008-11-05T23:00:00.000+02:00Πελεγκρίνα οι αναφορές στον Καλβίνο ήταν επιγραμμα...Πελεγκρίνα οι αναφορές στον Καλβίνο ήταν επιγραμματικές και προφανώς δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από αφορισμούς/θέματα που ο ίδιος ο Καλβίνο αναπτύσσει περισσότερο σε ένα από τα δοκίμιά του – εγώ θεώρησα ότι μπορεί κάποιος να κάνει τις δικές του σκέψεις πάνω σε αυτούς. Και φυσικά τους αντέγραψα αντί να γράψω τι πιστεύω – τις δικές μου σκέψεις για τους κλασικούς μια και όπως σας είπα οι προτιμήσεις είναι υποκειμενικές και οι συζητήσεις και οι επιχειρηματολογίες επ’ αυτών εμένα δεν μου πάνε (με στεναχωρούν γιατί για να πούμε την αλήθεια μπορεί και εγώ να είμαι πενηντάρα αλλά στα μπλογκς δεν έχω συνηθίσει να συζητώ).<BR/>Όταν κάποιος δηλώνει ότι βαριέται έναν συγγραφέα που κάποιος άλλος αγαπά η συζήτηση φυσικά δεν μπορεί να συνεχιστεί παρά ως παράλληλοι μονόλογοι, όπου θα επαναλαμβάνονται με διάφορες βαριάντες οι εμπειρίες και οι εντυπώσεις των δύο πλευρών. Όχι πώς δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν γνώμη, εγώ αλλάζω συχνά, αλλά γιατί το βρίσκω χαμένη υπόθεση να υποστηρίξεις κάτι που αγαπάς. Το να κατηγορείς ή να λες βαριέμαι γίνεται εξ ορισμού από πλεονεκτικότερη θέση. Το αντίθετο μου φαίνεται λίγο γελοίο. Γι αυτό είπα ότι δεν μπορώ να το κάνω αλλά μόνο να το δηλώσω. <BR/>Εν τούτοις, για να συνεχίσουμε τη συζήτηση δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να μπουν οι κλασικοί στη λογική των τάργκετ γκρουπ και του μάρκετινκ αφού αυτοί αντικειμενικά πουλάνε πιο δύσκολα, ενώ προσφέρεται γιαυτό αβέρτα όχι μόνο η μηρυκαστική παραλογοτεχνία για να δανειστώ την έκφραση του Δ. Καψάλη, αλλά οι σύγχρονες μονοκαλλιέργειες βιβλίων, όχι μόνο αυτές που γεμίζουν τις λίστες των ευπώλητων αλλά και αυτές που τυγχάνουν της εύνοιας των κριτικών στον τύπο, το πλέγμα των δημόσιων σχέσεων και αλληλεξαρτήσεων και διάφορα άλλα που ξέρουμε ή που δεν ξέρουμε. Νομίζω ότι ένας κλασικός προσφέρεται λιγότερο για τέτοιες συναλλαγές αλλά και πάλι δεν ξέρω, τι να πω. <BR/><BR/>Να προσθέσω κάτι ακόμα για τον Παπαδιαμάντη. Το σκέφτεσαι ότι πέθανε πενήντα ενός; Ένα χρόνο δηλαδή μεγαλύτερος από μας; Τον βλέπουμε στις προσωπογραφίες και στην περίφημη φωτογραφία που του πήραν στη Δεξαμενή και έχουμε την εντύπωση ότι είναι παππούς - χάρτινο παππού τον αναφέρουν κάπου - ενώ σίγουρα στα κείμενά του είναι μικρότερός μας. Και εκείνο το γαλλικό που ξεστόμισε τότε «on excite la curiosite du public»; Εκεί που αμήχανα περιμένει να τελειώσει αυτή η ιστορία που τον θέλει καθηλωμένο να ποζάρει και ντρέπεται…<BR/><BR/>Και δεν είναι μόνο ο ίμερος – εμένα με παραμυθιάζει όντως - υπάρχουν και σκοτεινές πλευρές του που ίσως τραβήξουν το ενδιαφέρον του σύγχρονου αναγνώστη (δες για παράδειγμα την ανάγνωση του Guy Saunier στο βιβλίο του Η άβυσσος και ο Εωσφόρος) <BR/>Αρκετές φορές το μάτι μιας νεότερης ανάγνωσης ενός κλασικού, μέσα από μια συνομιλία όπως του Μάρκαρη, του Προγκίδη, του Saunier σε κάνει να ξαναδεις με άλλο μάτι το έργο του και ίσως δεν βαρεθείς για μια φορά. <BR/><BR/>Χωρίς να έχω φυσικά τα εργαλεία τους, μια και έχω σπουδάσει θετικές επιστήμες έχω κάνει και εγώ μια ανάγνωση διαφορετική του Παπαδιαμάντη που μπορείς να βρεις στο μπλογκ μου στην ετικέτα με αυτό το όνομα. <BR/><BR/>Πατριάρχα μου ευχαριστώ για τη φιλοξενία.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-76916868362952647972008-11-05T13:31:00.000+02:002008-11-05T13:31:00.000+02:00Καλημερα. πω πω δημοτικότης οι κλασικοί! τώρα εγώ,...Καλημερα. πω πω δημοτικότης οι κλασικοί! τώρα εγώ, Πόλυ, να σου πω,ο Καλβίνο μου αρέσει πολύ ως συγγραφέας αλλά αυτά που λέει φλυαρίες τα βρίσκω: ό,τι λέει (με εξαίρεση αυτό με το σύμπαν, το πιο ενδιαφέρον αν και μεγαλόστομο) ισχύουν για κάθε αγαπημένο μας βιβλίο και είναι εντελώς υποκειμένικά, εκτός αν ό,τι μας σημάδεψε είναι παλώς σημάδια που μας έκαναν άλλοι με το ζόρι! Εγώ ας πούμε εχω στο υποσυνείδητό μου άσβεστα (πράμα ίσως και κακό) τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και την Ερωμένη (μτφ του woman!) του Γάλλου υπολοχαγού. Είναι κλασικα΄; (μπορεί και να είναι)Το υπ αριθμόν ένα βιβλίο της (σχετικά φτωχής)λογοτεχνικής βιβλιοθήκης μου όμως ειναι το "κεφάλι και κοιλιά" του Γκέρχαρντ Σβέρεντς, ένα βιβλίο παντελώς ξεχασμένο. Είναι το "δικό" μου κλασικό.<BR/>Ο καπιταλισμός και κάθε σύστημα όντως κατηγοριοποιεί, υπακούοντας στην αναφερθείσα ανάγκη. Έτσι γεννά εμπόρευμα και ελεγχόμενα τάργκετ γκρουπ. Η λογοτεχνία δεν ξεφέυγει από αυτό. Οι κλασικοί ειναι συχνότατα τέτοιο δημιούργημα. Αν μιλούσαμε για ζωγραφική θα το καταλαβαίναμε καλύτερα. Το ίδιο γίνεται και στη λογοτεχνία. Πίσω από τα εκατοντάδες βιβλία που κυκλοφορούν κάθε χρόνο υπάρχει μια πολύπλοκη ιστορία συμφερόντων, εξουσίας και συσχετισμών και πολύ λιγότερο μια πάλη ιδεών, αισθητικών αξιών και συναισθημάτων. Ακόμα και οι αναγνώστες είμαστε άθελά μας φερέφωνα αυτού του παιχνιδιού (δηλαδή εγώ το πάω πέρα και από το φίλο βομβιστή), αλλά πρέπει να παίξουμε. Αυτό είναι η ζωή.<BR/>Βομβιστή, όλοι έχουμε την αράχνη μας, σημασία έχει το είδος...<BR/>Θεέ, γειά σου, χρόνια και ζαμάνια.<BR/>Πόλυ και λιμπροφιλ, δεν είμαι τριαντάρα, είμαι πενηντάρα (και επιμένω ότι βαριέμαι τον Παπαδιαμάντη ΚΑΙ τον Αλεξάνδρου, τι να κάνουμε;)<BR/>Πατριάρχη σου το καναμε μπάχαλο. Φταίει ο καιρός!Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-22181513380938810902008-11-05T12:19:00.000+02:002008-11-05T12:19:00.000+02:00Η άποψή μου, μια και τη ζητάτε, είναι οτι η εποχή ...Η άποψή μου, μια και τη ζητάτε, είναι οτι η εποχή μας είναι ιδιαίτερα καινούργια από αρκετές πλευρές (διαδίκτυο, δυναμικός δημόσιος ρόλος της γυναίκας, ανάπτυξη μη δυτικών κοινωνιών), αλλά φυσικά παραμένουν αναλλοίωτες σχεδόν οι βαθύτερες ανθρωπινες ιδιότητες -δυστυχώς και οι αρνητικές. Με βάση το πρώτο θα πρέπει να αναζητήοσυμε καινούργια λογοτεχνία, με βάση το δεύτερο οι κλασικοί είναι αθάνατοι. Εκείνοι που θα κλονιστούν ειναι, νομίζω, οι "μεσαίοι'! (σύμφωνα με την παραπάνω διάκριση). <BR/>Δυσκολεύομαι να αναφέρω ονόματα γιατι και οι κλασικοί χωρίζονται σε κατηγορίες. Άλλο Κάφκα, άλλο Φλομπέρ (ωστόσο να δύο που ηδη ανέφερα!) Όσο για τους Έλληνες, ο πιο κλασικός, με την έννοια "πάντα επίκαιρος" είναι για μένα ο Καζαντζάκης. Το πρόβλημα με τους Έλληνες είναι η αστάθεια της γλώσσας (μπορεί να ειναι και με τους ξένους, αλλά δεν εχω τη γλωσσομάθεια να το αντιληφθώ!) Εννοώ ότι σχεδόν κάθε έλληνας κλασικός έχει το δικό του ιδιόλεκτο, με λέξεις,εκφράσεις και γενικά ύφος που χρησιμοποιεί σχεδόν μόνο αυτός, και που δεν εχουν ενσωματωθεί στην καθομιλουμένη. Διαβάζονται έτσι κάπως σαν ιερά κείμενα και αυτό, νομίζω, δεν βοηθάει να επικεντρωθούμε στα νοήματα. Ίσως γι αυτό με έχουν κερδίσει τα πολύ ισχυρά νοήματα του Καζαντζάκη. Αυτά είχα να πω και τα θεωρώ ήδη πολλά (εννοώ ότι δεν αισθάνομια πως εχω να προσθέσω κάτι αξιόλογο στις ωραίες συζητήσεις σας)<BR/>Σας ευχαριστώ πολύ για την ενθάρρυνση και τη φιλοξενία.<BR/>ΝιόβηAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-28316748926344022842008-11-05T11:38:00.000+02:002008-11-05T11:38:00.000+02:00@Κα Χατζημανωλάκη>Όσον αφορά την απορία σας,άρρ...@Κα Χατζημανωλάκη>Όσον αφορά την απορία σας,άρρεν είμαι,ως προς το "κύριος" δεν ξέρω...Αναλυτικότατες πληροφορίες (μόνο ομάδα αίματος δεν δίνω),θα βρείτε αν πατήσετε το link,ευχαριστώ...Librofilohttps://www.blogger.com/profile/16553209517988928780noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-52944191950963470222008-11-05T09:18:00.000+02:002008-11-05T09:18:00.000+02:00Πόλυ,το βιβλίο του Καλβίνο ήταν μια καλή μαρτυρία ...Πόλυ,<BR/>το βιβλίο του Καλβίνο ήταν μια καλή μαρτυρία έξωθεν για την αντίληψη του κλασικού.<BR/>Ευχαριστούμε<BR/><BR/>Νιόβη,<BR/>να είσαι καλά. Θα θέλαμε όμως απόψεις και όχι μόνο παραπομπές.<BR/><BR/>Ανώνυμε,<BR/>εξακολουθείς να μιλάς ανώνυμα, εξακολουθείς να μιλάς με ...κασέτα, σε λίγο θα ρίξεις και μια (ακροαριστερή) μολότοφ στο καφέ μας, γιατί βλέπουμε εν μέρει ή εν όλω διαφορετικά από εσένα τα πράγματα.<BR/>Και άλλο κάθε βιβλίο μπορεί να δώσει στον μεμονωμένο άνθρωπο μια αίσθηση ξεχωριστή, κι άλλο πόσο καλογραμμένο είναι και πόσο εντάσσεται σ' αυτό που ονομάζει ο Καλβίνο "συλλογικό ασυνείδητο".<BR/>Η ισοπέδωση δεν ευνοεί την αξιοκρατία.<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-81603704118741449862008-11-05T03:29:00.000+02:002008-11-05T03:29:00.000+02:00ειστε ρατσιστες. μπραβο παιδια που διαβαζετε κλασι...ειστε ρατσιστες. μπραβο παιδια που διαβαζετε κλασικους. ειστε πολυ σπουδαιοι. ποιοτικη λογοτεχνία δεν υπάρχει γιατι υπάρχει η πρόσληψη, η σνδυαστική ικανότητα και ως εκ τούτου και το πιο απλό βιβλίο , επειδη περιεχει τον ανθρωπο και το σύμπαν μπορεί να εχει τη δύναμη 1000 κλασικων βιβλίων αν μια πρόταση ή και μια μόνο λέξη αφομοιωθεί ως μια δυναμική αλήθεια. τίποτα δεν λειτουργει ερήμην του παατηρητη παρα μόνο για ανθρωπους που δεν ξέρουν πως κανείς δεν βγήκε ποτε ωδελημενος ή ζημιωμένος διβαζοντας κλασικη λογτεχνία. δεν ειναι τυχαιο που εχουμε εκρηξη συγγραματων μελετης φιλολογικης στον εικοστό αιωνα και φυσικά στη δεκαετια μας. είναι ολα επινοησεις για την αγορα του βιβλίου. αγαπάτε αλληλους. καληνυχτα...εχω στο χερι μου μια αραχνη και πρεπει να παιξουμε.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-27734744130809958852008-11-05T01:08:00.000+02:002008-11-05T01:08:00.000+02:00Καλησπέρα σας. Για να σας ..κατεβάσω τον πήχυ, μια...Καλησπέρα σας. Για να σας ..κατεβάσω τον πήχυ, μια και θεσατε το ερωτημα "πώς να πληροφορηθούμε για καινούργιους συγγραφείς", πατήστε στον κόμβο. Για όσους τυχόν με "ξέρουν", είναι καινούργιος ιστότοπος και θα εμπλουτίζεται για αρκετό καιρό ακόμα.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-4083285732878061082008-11-04T23:30:00.000+02:002008-11-04T23:30:00.000+02:00Πατριάρχα μου και αγαπητοί θαμώνες, Αυτή τη φορά β...Πατριάρχα μου και αγαπητοί θαμώνες, <BR/><BR/>Αυτή τη φορά βάλατε πολύ ψηλά τον πήχυ της συζήτησης. Με προβληματίσατε πολύ στο κατά πόσο « πρέπει» να διαβάζουμε κάτι ή αν το διαβάζουμε για απόλαυση. Η έννοια της απόλαυσης βέβαια είναι υποκειμενική. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, από τη διάθεση μιας εποχής, από προηγούμενες αναγνώσεις, από το χαρακτήρα μας…Δεν σας κρύβω, επειδή κατά καιρούς ξαναδιαβάζω κλασικούς που κάποτε τους είχα αρχίσει και είχα ανυπόμονα παρατήσει όπως τον Μέλβιλ και τον Χώθορν που αναφέρει ο κύριος (;) Librofilo και οπωσδήποτε τον Βιζυηνό και τον Παπαδιαμάντη, όταν ακούω τις απολύτως δεκτές ως υποκειμενικές βέβαια απαξιωτικές αξιολογήσεις αυτών των συγγραφέων από νεότερους/ες σε ηλικία φαντάζομαι αναγνώστες και αναγνώστριες, στεναχωριέμαι πολύ, το παίρνω σχεδόν προσωπικά και μετά δυσκολεύομαι να μπω σε μια συζήτηση που θα ήταν απολογία υπέρ (κάποιων) κλασσικών που αγαπώ και που δεν νομίζω ότι αυτή την απολογία μπορώ να την κάνω καλά. Από την άλλη όμως το να μη συμμετέχω μοιάζει με τη στάση του Πέτρου που την κρίσιμη στιγμή, όταν κάποιος στο πλήθος τον αναγνώρισε για Μαθητή είπε το περίφημο «ουκ οίδα τον άνθρωπο», που στην περίπτωση αυτή ισοδυναμεί με προδοσία. <BR/>Για το λόγο αυτό σκέφτηκα να αντιγράψω δεκατέσσερις – επιγραμματικές - φράσεις από το πρώτο δοκίμιο του Ιταλο Καλβίνο στο « Γιατί να διαβάζουμε τους κλασσικούς» των εκδόσεων Καστανιώτη, που ελπίζω θα πλουτίσουν το διάλογο με τη συμμετοχή ενός κλασσικού πια συγγραφέα. <BR/><BR/>1. Κλασικά είναι τα βιβλία για τα ακούμε συνήθως να λένε: « Τα ξαναδιαβάζω…» και ποτέ « Τα διαβάζω…» <BR/>2. Κλασικά λέγονται τα βιβλία που συνιστούν ένα πλούτο για όποιον τα έχει διαβάσει και αγαπήσει. Συνιστούν όμως εξ ίσου έναν εξ ίσου σημαντικό πλούτο για όποιον κρατάει για τον εαυτό του την τύχη να τα διαβάσει για πρώτη φορά στις καλύτερες για να τα απολαύσει συνθήκες.<BR/>3. Κλασικά είναι τα βιβλία που ασκούν μια ιδιαίτερη επίδραση τόσο όταν επιβάλλονται ως αλησμόνητα όσο και όταν κρύβονται στις πτυχές της μνήμης με τη μορφή του συλλογικού ή ατομικού ασυνείδητου<BR/>4. Κάθε νέα ανάγνωση ενός κλασικού βιβλίου είναι μια ανάγνωση ανακάλυψης όπως η πρώτη.<BR/>5. Σ’ ένα κλασικό βιβλίο κάθε πρώτη ανάγνωση είναι στην πραγματικότητα μια νέα ανάγνωση. <BR/>6. Κλασικό είναι το βιβλίο που δεν έπαψε ποτέ να λέει όσα έχει να πει. <BR/>7. Κλασικά είναι τα βιβλία που φτάνουν στα χέρια μας κουβαλώντας τα ίχνη των αναγνώσεων που έχουν προηγηθεί της δικής μας και σέρνουν πίσω τους τα ίχνη που άφησαν στην κουλτούρα ή στις κουλτούρες που διέτρεξαν (ή πιο απλά στη γλώσσα ή στα ήθη) <BR/>8. Κλασικό είναι το έργο που προκαλεί αδιάκοπα έναν κονιορτό κριτικών αναλύσεων γι΄αυτό, αλλά συνεχώς τον αποτινάζει από πάνω του. <BR/>9. Κλασικά είναι τα βιβλία που όσο περισσότερο πιστεύουμε ότι τα γνωρίζουμε επειδή τα έχουμε ακουστά, τόσο περισσότερο όταν τα διαβάζουμε μας αποκαλύπτουν νέες, απροσδόκητες, άγνωστες πλευρές τους. <BR/>10. Αποκαλείται κλασικό ένα βιβλίο που παρουσιάζεται ως ισοδύναμο του σύμπαντος, όπως τα αρχαία φυλαχτά. <BR/>11. Ο «δικός σου» κλασικός είναι εκείνος που δεν μπορεί να σου είναι αδιάφορος και σου χρησιμεύει για να ορίσεις τον εαυτό σου σε σχέση η σε αντιπαράθεση με αυτόν. <BR/>12. Κλασικό είναι ένα βιβλίο που έρχεται πριν έρχεται πριν από άλλα κλασικά βιβλία. Όποιος όμως το έχει διαβάσει πρώτα τα άλλα κι ύστερα διαβάζει αυτό, αναγνωρίζει αμέσως τη θέση του στη γενεαλογία. <BR/>13. Είναι κλασικό ότι τείνει να εκτοπίζει την πραγματικότητα στη θέση ενός μακρινού θορύβου, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτόν τον μακρινό θόρυβο. <BR/>14. Είναι κλασικό ό,τι εμμένει να υπάρχει ως μακρινός θόρυβος ακόμα και όπου κυριαρχεί η πιο παράταιρη επικαιρότητα.Πόλυ Χατζημανωλάκηhttps://www.blogger.com/profile/01569886842775925862noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-6835465852522840092008-11-04T23:02:00.001+02:002008-11-04T23:02:00.001+02:00ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕ Ο...ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕ <BR/>Ο <BR/>Θ Ε Ο Σ<BR/><BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-80854861402374061122008-11-04T23:02:00.000+02:002008-11-04T23:02:00.000+02:00Akamas, ψάχνουμε το καινούργιο όταν έχουμε μέτρο σ...Akamas, ψάχνουμε το καινούργιο όταν έχουμε μέτρο σύγκρισης το παλιό και κοινωνικά καταξιωμένο, ώστε εντέλει να το αναιρέσουμε αν χρειαστεί.<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-12358329544161171102008-11-04T23:01:00.000+02:002008-11-04T23:01:00.000+02:00Librofile,συμφωνώ λέξη λέξη με όσα λες -εκτός ίσως...Librofile,<BR/>συμφωνώ λέξη λέξη με όσα λες -εκτός ίσως από συγκεκριμένα ονόματα, αλλά δεν έχει σημασία.<BR/>Φυσικά το "πρέπει" είναι εσωτερική υποχρέωση, ένα είδος ανάγκης για λογοτεχνική παιδεία, ασχέτως αν θα μας αρέσει ή όχι κανείς. Και τέλος, "από κάπου πρέπει να αρχίσει κανείς", γιατί το να ψαρεύει τυχαία από τον πάγκο δεν θα οδηγήσει σε ποιοτικά αποτελέσματα. <BR/>Καλές αναγνώσεις <BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-45943643487771120362008-11-04T18:09:00.000+02:002008-11-04T18:09:00.000+02:00οντως ωραια κουβεντα, τι να πρωτοπει κανεις... νομ...οντως ωραια κουβεντα, τι να πρωτοπει κανεις... <BR/><BR/>νομιζω τα κλασικα κειμενα παιζουν τον ρολο που παιζει το σορμπε λεμονι στις οινογνωσιες: επαναφερουν την ισορροπια στην γευση.<BR/><BR/>Νομιζω επισης οτι ο καθενας δικαιουται να εχει τα δικα του κλασικα κειμενα στα οποια ακουμπαει (για εμενα πχ κλασικοι ειναι ο Τσατσος, ο θεμελης και ο Δημου, τους διαβαζω διαρκως). <BR/><BR/>Αλιμονο εαν επρεπε να προσκυναμε τις υποκειμενικες γνωμες διαφόρων τυχάρπαστων...<BR/><BR/>Ευλογια.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-42236615644326181952008-11-04T16:46:00.000+02:002008-11-04T16:46:00.000+02:00ατριάρχη μου γίνεται προσπάθεια για να συμβεί, πέρ...ατριάρχη μου γίνεται προσπάθεια για να συμβεί, πέρα από την ανάγνωση των κλασσικών προσπαθώ να βρίσκω και σύγχρονους συγγραφείς, αντισυμβατικούς, οι οποίοι έχουν κάτι να πουν. Όμως, όπως και εσύ ξέρεις, είναι αρκετά δύσκολο να βρεις τετοιους συγγραφείς, οι πηγές πληροφόρησης είναι ανύπαρκτες και μπορούμε να τους ανακαλύψουμε μόνο κατά τύχη.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-83981695024146624592008-11-04T16:17:00.000+02:002008-11-04T16:17:00.000+02:00Ωραία τα ερωτήματα και ο προβληματισμός σου φίλε μ...Ωραία τα ερωτήματα και ο προβληματισμός σου φίλε μου,αν μπορώ να συμβάλλω κι εγώ...<BR/>Θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ την ανάγνωση "κλασσικής λογοτεχνίας".Πιστεύω δε ότι ο σύγχρονος βιβλιόφιλος θα έβγαινε ωφελημένος εάν διάβαζε μία φορά το δίμηνο ή το τρίμηνο ένα μυθιστόρημα κάποιου συγγραφέα που θεωρείται "κλασσικός".Δέχομαι ότι ενδέχεται να μη του αρέσει,όπως και δεχομαι ότι αρκετά από τα "μεγάλα" μυθιστορήματα "κουράζουν" τον σημερινό,μέσο αναγνώστη που καλώς ή κακώς έχει συνηθίσει σε άλλους ρυθμούς και έχει άλλες προσλαμβάνουσες-το βλέπουμε και σε άλλες μορφές τέχνης αυτό (σινεμά,μουσική κλπ.).Γιά να μιλήσω λίγο προσωπικά,κλείνοντας 32 χρόνια συστηματικής ανάγνωσης λογοτεχνίας,βλέπω ότι τα γούστα μου όσον αφορά τους "κλασσικούς" παραμένουν τα ίδια.Απολαμβάνω με τον ίδιο τρόπο ένα βιβλίο του τρισμέγιστου (ουπς σόρρυ) Φ.Ντοστογιέφσκι (κι ας πλατειάζει-σύμφωνα με τις τρέχουσες αντιλήψεις),όπως και ένα μελόδραμα του Κ.Ντίκενς,ενώ είναι τόσο εμφανής η λογοκλοπή που γίνεται στον Κάφκα από τους σύγχρονους συγγραφείς που καταντά σκανδαλώδης.<BR/>Τα τελευταία χρόνια,με την βοήθεια του υπέροχου Φάις εκτίμησα τόσο πολύ τον Βιζυηνό που τον κατατάσσω μέσα στους 20 καλύτερους παγκόσμιους συγγραφείς διηγημάτων ever,αλλά με τίποτα δεν μπορεί να με πείσει κανείς ότι είναι καλοί συγγραφείς κάποια βαρειά και "κλασσικά" ονόματα της Ελληνικής λογοτεχνίας όπως οι Βενέζης,Μυριβήλης,Θεοτοκάς και άλλοι.Γιά τον Καραγάτση έχω τις επιφυλάξεις μου αλλά δέχομαι ότι έχει καλές στιγμές.<BR/>Οπότε συγγνώμη αλλά δεν το διαπραγματεύομαι εάν έχουν ή όχι θέση οι κλασσικοί συγγραφείς στα διαβάσματα κάποιου που θέλει να αυτοαποκαλείται "βιβλιόφιλος"(ότι και αν σημαίνει αυτό)στις μέρες μας.<BR/>Γιά το "ερώτημα Νο2",εάν καταντήσει η ανάγνωση λογοτεχνίας να είναι "πρέπει" τότε σταματάει να αποτελει απόλαυση.Πιστεύω ότι η ανάγνωση κάποιων βιβλίων θα έρθει από μόνη της,ως εσωτερική ανάγκη.Θα ακούσει κάποιος να μιλάνε γιά τον Κούντερα και θα θεωρήσει καλο να διαβάσει κάποιο βιβλίο του,θα δει την "Ερωτευμένη Τζέϊν" στο σινεμα,θα ψάξει να βρει τι στο καλό έγραψε η ευλογημένη κλπ.Άσε που υπάρχει και η εξέλιξη κάποιου ως αναγνώστη.Μετά τον Λάβκραφτ (καλός και άγιος-τον απολαμβάνω) νομίζω ότι μπορεί να πάει κάποιος στον Πόε και παραδίπλα στον Χώθορν (ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ 7 ΑΕΤΩΜΑΤΑ ας πούμε) και από εκεί στον Μέλβιλ...<BR/><BR/>Μερικές επί μέρους παρατηρήσεις.<BR/>Συμφωνώ με τον συναγωνιστή Ναυτίλο γιά το ΚΙΒΩΤΙΟ. Υπέροχο βιβλίο όντως,ας μη ξεχνάμε όμως ότι το συνόδευε και μιά "μυθολογία" που μας έκανε να το δούμε έτσι.Τα νεώτερα παιδιά (οι σημερινοί τριαντάρηδες που είναι μακριά από τα "αριστερά σύνδρομα")ίσως να το βλέπουν πιό αντικειμενικά.<BR/>Προς τον "ανώνυμο"..Τι σχέση έχουν οι ταμπέλες (κακώς μπαίνουν,συμφωνώ μαζί σου) με τον καπιταλισμό?Δεν νομίζω ότι είναι "εμπορικό" το θέμα,απλά μάλλον ανθρώπινη ανάγκη κατηγοριοποίησης.Αλλά έχεις δίκιο όταν λες ότι είναι απόλαυση να ψάχνεις και να βρίσκεις μόνος σου.Απλά τόοοοσα πολλά βιβλία,ε,μιά βοήθεια την χρειαζόμαστε όλοι.<BR/><BR/>Συγγνώμη για την πολυλογία.Διατελώ...Librofilohttps://www.blogger.com/profile/16553209517988928780noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-57245763161334629622008-11-04T14:40:00.000+02:002008-11-04T14:40:00.000+02:00Τι εννοείτε? δεν σας πιάνω.Τι εννοείτε? δεν σας πιάνω.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-90813808677543711632008-11-04T14:14:00.000+02:002008-11-04T14:14:00.000+02:00Anonyme,δυστυχώς το κασετόφωνό μου μασάει τις κασέ...Anonyme,<BR/>δυστυχώς το κασετόφωνό μου μασάει τις κασέτες ...και δεν μπορώ να ακούσω αυτά που λες.<BR/><BR/>Akamas,<BR/>το γούστο μας -όσο κι αν επαναστατικά πιστεύουμε ότι είναι ανεξάρτητο και προσωπικό- διαμορφώνεται από πολλά που δεν γνωρίζουμε: κριτικές, διαφημίσεις, διαδίκτυο, βραβεύσεις κ.ά. Και φυσικά τα σχολικά εγχειρίδια έβαλαν ή απώθησαν πολλούς συγγραφείς από τη λίστα μας. Επομένως, επιλέγω προσωπικά θα έστεκε σε πάνω από 50% ποσοστό, αν διάβαζε κανείς συγγραφείς πρωτοεμφανιζόμενους, άγνωστους, αντισυμβατικούς, αβράβευτους κ.ό.κ.<BR/>Συμβαίνει;<BR/>Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-49941780926480808342008-11-04T00:38:00.000+02:002008-11-04T00:38:00.000+02:00akamas, συμφωνώ ότι χαίρεσαι με ό,τι χαίρεσαι, και...akamas, συμφωνώ ότι χαίρεσαι με ό,τι χαίρεσαι, και χαίρομαι που χαίρεσαι!Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-16653891441929446882008-11-03T23:23:00.000+02:002008-11-03T23:23:00.000+02:00@pellegrinaΟύτε και εγώ έχω κάποιες ειδικές γνώσει...@pellegrina<BR/>Ούτε και εγώ έχω κάποιες ειδικές γνώσεις γι την θεωρία της λογοτεχνίας, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να απολαμβάνω ένα καλό βιβλίο και να μπορώ μετά να μιλησω για την εντύπωση που μου άφησε, όντως είμαι ψώνιο στον τομέα αυτό και το χαίρομαι. Από εκεί και πέρα μου αρέσει πολλές φορές να επιστρέφω στους μεγάλους κλασσικούς, Έλληνες και ξένους και να ανακαλύπτω κάποια πράγματα που δεν τα πρόσεξα με την πρώτη ματιά. Και χαίρομαι να διαβάζω τον Παπαδιαμάντη στα απλά Ελληνικά που μιλάει και όχι στις μεταφράσεις που κάποιοι επιχείρησαν να κάνουν.Anonymousnoreply@blogger.com