tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post4248605528738909251..comments2024-02-15T04:40:19.945+02:00Comments on Β Ι Β Λ Ι Ο Κ Α Φ Ε: ΔΙΗΓΗΜΑ: Πόσα μπορεί να κάνει σήμερα;Πάπισσα Ιωάνναhttp://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-66541519077566609192012-02-05T15:34:35.095+02:002012-02-05T15:34:35.095+02:00α) Γιατί τα διαβάζεις και σκόρπια, με όποια ταχυτη...α) Γιατί τα διαβάζεις και σκόρπια, με όποια ταχυτητα θελεις <br /><br />β) Γιατί καλύπτει διάφορα ανθρωπινα θέματα, αρα σε πλουτίζει<br /><br />γ) Γιατί, ακριβώς αυτό που είπες, η αξία τους ειναι στη μεγέθυνση του μικρού,οπότε διευκολύνει να μεγεθύνουμε και τα δικά μας "μικρά". Στο κατω κατω δεν ειμαστε ολοι ήρωες μυθιστορημάτων!! (Αναφερομαι στον τυπικό αναγνωστη, που συχνά αναζητά την "ταύτιση")<br /><br />δ) Γιατι μπορεί να απολαύσουμε ποικίλους πειραματισμούς σε είδη γραφής (ενας σε καθε χωριστό διήγημα), που στο μυθιστόρημα μας ξενίζουν μαζεμένοι<br /><br />ε) Γιατί μπορέι να εντοπίσουμε ιδέες για την ανάπτυξη μιας λεπτομέρειας, που στο μυθιστόρημα χάνονται. Γιατί ο συγγραφέας μπορεί να αναπτύξει (ουσιαστικές) λεπτομέρειες, που στο μυθιστόρημα κρίνει σκόπιμο να τις παραλείψει, αν και έχουν αφ εαυτές αξία<br /><br />στ)(χιούμορ)Γιατί πιο ευκολα γράφουμε κι εμείς ένα διήγημα, για να το δημοσιεύσουμε σε περιοδικά ή να παρουμε μερος σε διαγωνισμούς και να γινουμε γνωστοί!:)Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-75375525625998557122012-02-05T08:55:20.348+02:002012-02-05T08:55:20.348+02:00Το ερώτημα που τίθεται είναι:
"Γιατί να διαλ...Το ερώτημα που τίθεται είναι:<br /><br />"Γιατί να διαλέξω μια συλλογή διηγημάτων, ετερόκλητων, που δεν θα κρατήσουν τόσο στο μυαλό-μου, και όχι ένα μυθιστόρημα;"<br /><br />Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-69524094784983446622012-02-04T16:05:46.628+02:002012-02-04T16:05:46.628+02:00κανένας αυτόφωτος;κανένας αυτόφωτος;Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-16990131922137397022012-02-04T15:45:44.303+02:002012-02-04T15:45:44.303+02:00Είμαι πολύ ετερόφωτος για να μιλήσω, πόσω μάλλον γ...Είμαι πολύ ετερόφωτος για να μιλήσω, πόσω μάλλον για να σου δώσω ...φαρμακευτική αγωγή. <br />Κι εγώ μέχρι πριν από λίγο καιρό έπασχα από την ίδια ασθένεια, αφού δεν έβλεπα στο διήγημα τίποτα βαθύ και ουσιαστικό. Σαν διάβασα όμως μαζεμένα κείμενα υψηλής αξίας, όπως κάποια από αυτά που θα παρουσιάσω, και είδα το βλέμμα του Σκαμπαρδώνη να συλλέγει και να επεξεργάζεται το καθημερινό, άρχισα να βλέπω αλλιώς τη μικρή ιστορία, χωρίς -τ' ομολογώ- να έχω συλλάβει απόλυτα -στα περισσότερα διηγήματα- την ψυχή-τους.<br />Πατριάρχης ΦώτιοςΠάπισσα Ιωάνναhttps://www.blogger.com/profile/00701590398929263275noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-29997125.post-35941426610593409132012-02-04T14:26:48.368+02:002012-02-04T14:26:48.368+02:00Σημερα μπαίνω στο μπλογκ ως μαθητρια και μονο, και...Σημερα μπαίνω στο μπλογκ ως μαθητρια και μονο, και ..ζητιανεύω γνώμες:<br /><br />Δεν ξερω να γραφω διηγήματα. Αν κανεις τον κόπο να δεις το μπλογκ μου (http:/niovilyri.wordpress.com) εχω γραψει (δηλ. εχω αναρτήσει, ασε τις κατ οικον ..δοκιμες) τέσσερα, εκ των οποίων μονο τα δυο μπορείς να τα πεις, με την αυστηρή έννοια, διηγήματα: το 'Αγάπη, Σέμη" και το "Τα χρώματα της νύχτας" (τα άλλα δυο, που ονομάζω διηγήματ, ειναι αφηγήσεις με μπόλικη πλοκή, το ένα μάλλον θα πήγαινε για νουβέλα αν ειχα υπομονη να το αναπτύξω (το 'Αμόρε") και το άλλο, Η κούκλα και το άλογο, ειναι στην ουσία κατι σαν παραμύθι-αλληγορία. Και ερχομαι στο προσωπικό προβλημα: αυτά τα δυο που εχω αναρτησει είναι γιατι εχουν θεματα που για μενα τουλάχιστον, ε ι ν α ι "μεγάλα": Η Τέχνη (το ένα) και η σχεση γονιού και παιδιού 9το άλλο). Το προσωπικό προβλημά μου ειναι οτι δνε μπορώ να βρω θέματα για διηγήματα γιατι ολα τα θέματα μου φαινονται, τελικά, ασημαντα: το γεγονός και μόνο της συγγραφής ενός διηγήματος, δηλ. η μεγέθυνη του μικρού, το νιώθω ως μια μορφή..υστερίας (ψυχική κατάσταση στην οποία οι Έλληνες διαπρέπουν) Γι αυτο και οσα διηγήματα κι αν διαβάσω, και ασχετα από την ανγνωστική απόλαυση της στιγμής (πρόσφατα απόλαυσα τον 'Θαλάσσιο δαίμονα' από τη συλλογή του Σκαμπαρδώνη) δεν μου μένει τίποτα. Τι εχω γιατρέ μου;Pellegrinahttps://www.blogger.com/profile/03055128533498883584noreply@blogger.com