Agatha Christie, “Γάτα ανάμεσα στα περιστέρια” (ή «Στον αστερισμό της Παρθένου»)

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -2. Ένα παρθεναγωγείο, άρα πάλι ένας κλειστός χώρος, όπου γίνονται τρεις δολοφονίες και μια απαγωγή. Ωστόσο οι ύποπτοι μπορεί να επεκταθούν κι έξω από αυτό, στο ισλαμικό ας πούμε Ραμάτ. Τελικά, όλα ξεκαθαρίζουν μέσα στο σχολείο.

Agatha Christie “Cat Among the Pigeons” 1959 “Γάτα ανάμεσα στα περιστέρια” μετ. Μ-Ρ. Τραϊκόγλου εκδόσεις Ψυχογιός -2021

 

Προ καιρού είχα γεμίσει τα κενά της καραντίνας με αστυνομικά της πηγής, δηλαδή της Agatha Christie. Δεν το μετάνιωσα κι είπα και το καλοκαίρι να ξαναβουτήξω στα νερά της.

 

> Άγκαθα Κρίστι (1890-1976). Η βασίλισσα του εγκλήματος γεννήθηκε στο Torquay του Ντέβον της Αγγλίας με το όνομα Agatha Mary Clarissa Miller. Ο πατέρας της, Frederick Alvah Miller, ήταν ένας επιτυχημένος αμερικανός χρηματιστής και η μητέρα της, Clarissa Margaret Boehmer, κόρη αξιωματικού του βρετανικού στρατού. To 1914 παντρεύτηκε τον συνταγματάρχη Archibald Christie της βρετανικής βασιλικής αεροπορίας, με τον οποίο απέκτησαν μία κόρη, αλλά ο γάμος τους δεν ήταν ευτυχισμένος και τελικά χώρισαν το 1928. Είχε μεσολαβήσει μια σοβαρή κρίση κατάθλιψης της Άγκαθα, όταν έμαθε ότι ο άντρας της την απατούσε, αλλά και η έκδοση του πρώτου της μυθιστορήματος, "Το μυστήριο στο Στάιλς" ("The Mysterious Affair at Styles"), το 1920. Έγραψε πολυάριθμα αστυνομικά μυθιστορήματα και διηγήματα που μεταφράστηκαν σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου και υπολογίζεται ότι έχουν πουλήσει περισσότερα από δύο δισεκατομμύρια αντίτυπα. Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δημιούργησε τον Ηρακλή Πουαρό, τον μικρόσωμο, πανέξυπνο ντετέκτιβ. Ο Πουαρό, η Μις Μαρπλ και οι άλλοι ήρωές της έχουν κάνει την εμφάνιση τους σε κινηματογραφικές ταινίες, ραδιοφωνικές εκπομπές, τηλεταινίες και θεατρικά έργα βασισμένα στα βιβλία της. Η Άγκαθα Κρίστι συμμετείχε επίσης σε πολλές αρχαιολογικές αποστολές που διοργάνωσε ο δεύτερος, κατά δεκατέσσερα χρόνια νεώτερός της σύζυγος, ο επιφανής αρχαιολόγος Sir Max Mallowan, στη Μέση Ανατολή. Το 1971 τιμήθηκε με τον τίτλο της Λαίδης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (Dame Commander of the British Empire, DBE).

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ αυτό της Αγγλίδας συγγραφέως διαφέρει από τα άλλα. Και γι’ αυτό ξενίζει. Απ’ τη μία, ο πρίγκιπας Αλί Γιουσούφ, επειδή κινδυνεύει από τους επαναστάτες στο αραβικό κρατίδιό Ramat, παραδίδει κοσμήματα αμυθήτου αξίας στον πιλότο του, ο οποίος βρίσκει τρόπο να τα φυγαδεύσει στο εξωτερικό, πριν πεθάνουν κι οι δυο σε αεροπορικό ατύχημα (ή σαμποτάζ). Απ’ την άλλη, το φημισμένο σχολείο θηλέων Meadowbank συγκλονίζεται από τον φόνο δύο καθηγητριών, πρώτα της γυμνάστριας Grace Springer και, λίγες μέρες μετά, της υπεύθυνης Eleanor Vansittart. Κι οι δύο δολοφονούνται στο Αθλητικό Περίπτερο του σχολείου…

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ, για μεγάλο διάστημα, παρακολουθεί τις σκέψεις και τις σχέσεις των καθηγητριών, ειδικά όσο η διευθύντρια και ψυχή του σχολείου Honoria Bulstrode είναι σε σκέψη σε ποια να παραδώσει τα ηνία όταν θα συνταξιοδοτηθεί. Ο πρώτος φόνος δεν συγκλονίζει την αταραξία του σχολείου, αλλά ο δεύτερος είναι πιο ισχυρό σοκ. Παρόλο που ο επιθεωρητής Kelsey διεξάγει έρευνες, η ατμόσφαιρα του έργου δεν θυμίζει πολύ τα υπόλοιπα αστυνομικά της Agatha Christie. Υποψιαζόμαστε πώς ο δολοφόνος αναζητά στο παρθεναγωγείο τα κοσμήματα, αλλά χωρίς τον Ηρακλή Πουαρό, που εντέλει θα κληθεί να δράσει, όλα φαίνονται να σκιαγραφούν το κλίμα του σχολείου, των κοριτσιών της υψηλής κοινωνίας, των καθηγητριών που έχουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες κ.ο.κ.

ΑΠΟ ΕΝΑ σημείο και μετά οι ενδείξεις αρχίζουν να δένουν, το πολιτικό σκηνικό να συνδέεται με το αστυνομικό, η κατασκοπία με το περιβάλλον στο σχολείο. Όταν πειθόμαστε ότι ο δολοφόνος είναι κάποιος μέσα από το προσωπικό (και λιγότερο πιθανόν από τις μαθήτριες), τότε μπορούμε να συγκλίνουμε τη σκέψη μας στο πεδίο του Meadowbank και να παρακολουθήσουμε πιο ευθύβολα τον Πουαρό επί το έργο.

ΘΕΩΡΩ ότι δεν ήταν απ’ τα καλά έργα της Αγγλίδας συγγραφέως, όχι επειδή είχε ατέλειες και κενά, αλλά επειδή δεν οργανώθηκε εξ αρχής σε μια σειρά, σε μια αλυσίδα σκέψεων, αλλά η λογοτέχνιδα δοκίμασε σκόρπια σημεία που κατάφερε τελικά να τα οδηγήσει σε ένα πειστικό τέλος. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το ευχαριστήθηκα σε μια σειρά Αγκαθακριστικών αναγνώσεων.

Πατριάρχης Φώτιος