Monday, January 05, 2015

Η απολυταρχία της νιότης

Σαν σκωροφαγωμένα υφάσματα
απλώνουν την ασχήμια τους τα γεράματα
ακόμη κι αν είχαν μεταξωτό παρελθόν.
Αλύγιστα πάντα τα νιάτα
όσο άκομψα κι αν είναι
όσο κι κολυμπούν 
ανέραστα, σε θολά νερά
κάπου, λάμπουν σαν αστέρια.
Την ομορφιά
το σώμα της δικής μου νιότης
δεν την γνώρισε ποτέ
αλλά ξέρω τώρα
πως κρυφά την κράταγ’ αγκαλιά.
Μακριά απ’ τον καθρέφτη
με τη φύση μοιραζόμουνα
άνθιση και καρποφορία,
σε θάλασσες επιθυμίας ταξίδευα
με θεία πλεούμενα
τα πρόσωπα των αγοριών.
Η ιδέα του θανάτου
υπήρχε μόνον σαν έμπνευση
και το ποίημα που τότε γεννιόταν
σκέπαζε ακόμη και τη φοβερή υποψία
ότι ο πόθος τελικά υποχωρεί
μπρος στην αλήθεια
του χρονοδαρμένου σώματος.
Ναί, το ξέρω, θα ’ρθει η στιγμή
που αδιαίρετα το όμορφο και το άσκημο μαζί
θα με συνοδεύσουν στου τέλους την αρχή
την αρχή του τίποτα.

Αθήνα 16/4/2011


(Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ, δημοσιεύτηκε στο περ. “Νέο Επίπεδο”, τεύχ. 1, Μάιος 2012)
 
[Πρόταση από τη Rosa Mund]


Κάθε μέρα δημοσιεύουμε ένα ποίημα που το στέλνετε εσείς: sjuzet@hotmail.com.
Όχι δικό-σας. Στείλτε το ποίημα με όνομα ποιητή, ποιητική συλλογή και χρόνο δημοσίευσης.
Βρείτε το ποίημα που ταιριάζει στη διάθεσή-σας ή στους προβληματισμούς-σας
και μοιραστείτε-το μαζί-μας.
 
Πατριάρχης Φώτιος

5 comments:

Μαραμπού said...

Πολύ ωραίο!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Μαραμπού,
σκέφτομαι όλο και περισσότερο ότι η ποίηση χρειάζεται λίγο χώρο, για να βλαστήσει.
Ακόμα και ένα "μέτριο" ποίημα μπορεί να ορθωθεί μπροστά-μας, αρκεί να του αφήσουμε λίγο χώμα να φυτρώσει και να γιγαντωθεί.
Καληνύχτα
Πατριάρχης Φώτιος

Μαραμπού said...

Για πόσο ακόμα θα συνεχιστεί ο ποιητικός μαραθώνιος; Προλαβαίνω να στείλω και άλλο;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Αύριο θα είναι το τελευταίο.
Στείλε-το και θα βάλω αυτό αντί για ένα που είχα βρει εγώ.
Πατριάρχης Φώτιος

Μαραμπού said...

Όχι δεν είχα κάτι κατά νου, απλώς αν διαρκούσε λίγο ακόμα, θα έψαχνα ένα αγαπημένο, μεταφρασμένο ετούτη τη φορά!

Ωραία πάντως η πρωτοβουλία σου, άντε και του χρόνου! Επιστροφή στις κριτικές βιβλίων τώρα, αδημονούμε!

Τα σέβη μου.