Saturday, June 21, 2014

8 ΧΡΟΝΙΑ ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ (2006-2014)

Αγαπημένο-μου ημερολόγιο,

            σου γράφω σήμερα για 883η φορά, για 8ο συνεχές έτος, 8 χρόνια γεμάτα με τόσα βιβλία και σκέψεις περί τη λογοτεχνία. Κλείνεις σήμερα τα οκτώ-σου χρόνια και με ισάριθμα κεράκια μπαίνεις στα εννιά, σαν μια παιδούλα που μεγαλώνεις λίγο λίγο, σαν ένας μπόμπιρας που παίρνεις μπόι σημειωμένο στην κάσα της πόρτας. Ψήλωσες, μεγάλωσαν τα ρούχα και τα παπούτσια-σου, πήγες σχολείο, στο μεγάλο σχολείο της ανάγνωσης και απέκτησες σταδιακά αυτογνωσία και βιβλιοσυνείδηση.
            Η μεγαλύτερη ωφέλεια των χρόνων αυτών; Μα η τριβή με τον αναγνώστη-εαυτό-μου, που έμαθε περισσότερα γράφοντας τις σκέψεις-του. Η μεγαλύτερη αποτυχία; Ότι η ανάγνωση έμεινε μια ατομική διεργασία, που δεν μπόρεσε ευρέως να διασταυρωθεί με τις ατομικές αναγνώσεις των άλλων. Ο διάλογος είναι είδος προς εξαφάνιση.
            Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απ’ όλα το In2life που φιλοξενεί κάθε βδομάδα μια βιβλιοπαρουσίαση του Πατριάρχη Φώτιου. Φυσικά, ευγνωμονώ όσους είχαν τη διάθεση να μου υποδείξουν τα λάθη-μου, να συζητήσουν τις απόψεις-μου και να με βοηθήσουν να πλησιάσω περισσότερο την καλή λογοτεχνία. Ευχαριστώ εξίσου και όσους αναφέρονται σε όσα γράφονται στο Βιβλιοκαφέ, ακόμα κι όταν δεν το κατονομάζουν. Ή άλλους που εικάζουν ποιος είμαι και μου αποδίδουν ταυτότητες και γραφές. Το τελευταίο ευφυές γράφηκε από τον Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη στη Lifo:

Δεν μας λείπει το χιούμορ. Μας περισσεύει. Η πιο πρόσφατη περιπέτεια στο λογοτεχνικό σινάφι είναι να περιφέρεσαι και να διαψεύδεις ότι εσύ είσαι η Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ, μια περιπέτεια που προκάλεσε το «αρρωστούργημα» Το ακατέργαστόν μου (εκδ. Εστία). Πολλοί πεζογράφοι περιπίπτουν σε κατάσταση αμηχανίας όταν βρίσκονται απότομα αντιμέτωποι με την υπόνοια ότι πίσω από το λαμπρό όνομά τους κρύβεται μια Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ ή ότι πίσω από την Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ κρύβεται το λαμπρό όνομά τους. Πάντως, οι φήμες ότι πρόκειται για τον Χωμενίδη ελέγχονται, ενώ η ΔΔΔ (Δημόσια Δήλωση Διασυρμού) διά της οποίας ο συγγραφέας του Διασυρμού (εκδ. Εστία) βεβαίωνε ότι δεν έχει γράψει λέξη από το Ακατέργαστόν μου αποδείχτηκε ότι είναι κατασκευασμένη από την ίδια την Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ. Κάποιοι λένε ότι η Πόουπ είναι ο Πατριάρχης Φώτιος, ένας μπλόγκερ αγνώστων λοιπών στοιχείων. Το Ακατέργαστόν μου είναι μια φάρσα που παίζει με την pulp γυναικεία λογοτεχνία, κοροϊδεύει τους κουλτουριάρηδες, μπάζει νερά ή μάλλον αίματα από splatter φιλμ. Εν δυνάμει διασκεδαστική φάρσα, Spiegel im Spiegel, καθρέφτη καθρεφτάκι μου, εγώ είναι ένας άλλος, και ούτω καθεξής. Εκεί που πας να μπερδευτείς, μπερδεύεσαι ακόμα περισσότερο, οπότε δεν σε νοιάζει, σκάει και μια σκηνή βίας, οk, όλα κομπλέ. Το Ακατέργαστόν μου, όπως ήρθε, έτσι και θα φύγει. 

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συγγραφείς που μου εμπιστεύθηκαν τα έργα-τους, αλλά και τους εκδοτικούς οίκους που θέλησαν να μου στείλουν τα βιβλία-τους. Κι εδώ θέλω να ομολογήσω ένα λάθος-μου: επειδή οι εκδόσεις “ΠΟΛΙΣ” είχαν και έχουν την καλοσύνη να μου στέλνουν ό,τι κρίνουν ότι αξίζει να λάβω, εγώ επαναπαύτηκα και περίμενα ότι ίσως έλθουν μερικά από τα βιβλία-τους, τα οποία ειδάλλως θα αγόραζα. Κι επειδή ποτέ δεν ήλθαν (φυσικά κανείς δεν δεσμεύτηκε απέναντί-μου, αλλά εγώ είχα την κρυφή ελπίδα ότι ανάμεσα σ’ αυτά που ερχόντουσαν θα ήταν κι αυτά), μάζεψα τη λίστα-μου και τα αγόρασα από το βιβλιοπωλείο. Επαναλαμβάνω ότι εγώ φταίω που περίμενα, χωρίς κανείς να μου έχει υποσχεθεί τίποτα, και γι’ αυτό αποφάσισα ότι θα αγοράζω ό,τι θέλω, ασχέτως του τι θα μου στέλνει κάθε καλοπροαίρετος αποστολέας.
            Τι μπορώ να κάνω από εδώ και πέρα, σε μια εποχή που το ιστολογείν γνωρίζει κάμψη; Όταν ξεκίνησα να γράφω σε σένα, έγραφα για τον εαυτό-μου, σαν να κρατούσα ένα ψηφιακό ημερολόγιο. Κατόπιν, συνήθισα τις αντιδράσεις, τον διάλογο, γλυκάθηκα από τις ζεστές συζητήσεις μπροστά στο τζάκι του Βιβλιοκαφέ τους χειμώνες ή στη βεράντα-σου τα καλοκαίρια. Τώρα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι κανείς γράφει πρώτα απ’ όλα για την αθανασία της μνήμης, συντηρεί τις αναμνήσεις-του για να τις ξαναβρίσκει πρώτος αυτός και, χωρίς να περιμένει τίποτα, εκθέτει τις αναγνωστικές-του εμπειρίες στο κοινό.
Τέλος, θα αλλάξω σταδιακά ορισμένα πράγματα. Καταρχάς στη μορφή των αναρτήσεων. Κατόπιν στο πνεύμα των δημοσιεύσεων. Ίσως δεν θα δημοσιεύω σε σένα, αγαπητό-μου ιστοημερολόγιο, ό,τι διαβάζω, αλλά θα περιορίσω τα περιττά ποστ, θα μιλώ για ό,τι έχει κάτι να πει ή για ό,τι παρουσιάζει κάτι αξιοπρόσεκτο. Και επιφυλάσσομαι ότι κάθε πρωτομηνιά θα αφιερώνω μια ανάρτηση σε κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, όπως παλιά δημοσίευα ένα ποστ για κλασικά ελληνικά βιβλία, ή έργα μεγάλων συγγραφέων.
            Χρόνια πολλά και στην Κύπρια αναγνώστρια που, οκτώ χρονών κι αυτή σήμερα, συνεχίζει να φωτογραφίζει τις αναγνωστικές αναμνήσεις-της στο μπλογκ-της http://anagnostria.blogspot.gr.

[Δανείστηκα τις φωτογραφίες από τα εξής σάιτ: www.theguardian.com, tenthamendmentcenter.com, blog.ordoro.com, ziaworldpress.com και www.flintoff.org]
Πατριάρχης Φώτιος

30 comments:

Rosa Mund said...

Μαζί με το θερινό ηλιοστάσιο γιορτάζει και το μπλογκ.
Ευχές για πολλές και καλές αναγνώσεις και Υγεία σε σας, Φώτιε. (Αυτό το "Πατριάρχης" πολύ βαρύγδουπο, βρε παιδί μου, κόψτε κάτι...)

Κι εγώ έχω αναρωτηθεί για την ταυτότητά σας, όπως κι εσείς φαντάζομαι για την ταυτότητα των επισκεπτών σας. Μέχρι εκεί όμως. Δεν με ενδιαφέρει -αν και μου εξάπτει την περιέργεια- ποιος είστε, αλλά ΤΙ γράφετε. Μου αρέσει η φιλική σας προσέγγιση και οι ήπιοι τόνοι σας στην όποια συζήτηση. Άψογος οικοδεσπότης.

Το να γράφει κανείς για τις αναγνώσεις του βοηθάει τη μνήμη -αλλά ξεκαθαρίζει και το τοπίο μέσα του για όσα διάβασε.
Αχ, ναι! Διαβάζοντας ό,τι μας αρέσει, χωρίς ανάλωση σε όσα μας στέλνουν/ χαρίζουν, έχει μια άλλη προοπτική στο να πλησιάσουμε το σώμα της καλής λογοτεχνίας συνολικά. Λέω τώρα...

Μάρκος Μέσκος: στον Ενικό και Πληθυντικό ψίθυρο (XLI):

Πλην των ταλαντούχων δημιουργών υπάρχουν και οι ταλαντούχοι δύσκολοι αναγνώστες (ας μην το ξεχνούμε). Που κινητοποιούν το κείμενο βοηθώντας και τον δικό τους κόσμο.


Ένας αναγνώστης

Άλλοι, ας καυχηθούν για τις σελίδες που έχουν γράψει’
εγώ, είμαι περήφανος για κείνες που έχω διαβάσει.
Μπορεί να μην υπήρξα φιλόλογος,
ή να μην έχω ερευνήσει τις πτώσεις, τις εγκλίσεις τις δύσκολες
μεταφωνίες των γραμμάτων,
το δέλτα που μετατρέπεται σε ταυ
την ισοδυναμία του χι με το κάπα,
αλλά, χρόνο με το χρόνο, μ’ έχει κυριέψει
ένα πάθος για τη γλώσσα.
Τις νύχτες μου γεμίζει ο Βιργίλιος¨
έχοντας μάθει κάποτε και έχοντας ξεχάσει τα λατινικά
μένει κάποιο όφελος, γιατί η λησμονιά
είναι μία από τις πλευρές της μνήμης, το αχανές κελάρι της,
η άλλη όψη, η μυστική, του νομίσματος.
Και καθώς έσβηναν από τα μάτια μου
οι πρόσκαιρες αγαπημένες μορφές,
τα πρόσωπα, οι σελίδες,
αφοσιώθηκα στη μελέτη της δύσκαμπτης γλώσσας
που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μου τραγουδώντας
για σπαθιά και μοναξιές,
και τώρα, ύστερα από εφτά αιώνες,
από την Έσχατη Θούλη,
φτάνει ως εμένα η φωνή σου, Σνόρι Στούρλουσον.
Ο νέος, ανοίγοντας το βιβλίο, σπουδάζει έναν συγκεκριμένο κλάδο
ζητώντας να αποκομίσει μια επακριβή γνώση'
στην ηλικία την δική μου, κάθε τέτοιο τόλμημα είναι μια περιπέτεια
που αγγίζει τα όρια της απόγνωσης.
Δεν θα μπορέσω ποτέ ν΄ αποκρυπτογραφήσω τις πανάρχαιες γλώσσες του Βορρά,
κι ούτε να βυθίσω τα άπληστα χέρια μου στο χρυσάφι του Σίγκουρντ'
το έργο που αναλαμβάνω είναι ανεξάντλητο
και θα με συντροφέψει μέχρι τέλους,
πάντα εξίσου αινιγματικό καθώς το σύμπαν
ή και καθώς εγώ, ο αρχάριος.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ποιήματα
Μετάφραση, εισαγωγή, σχόλια: Δημήτρης Καλοκύρης
Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα, 2006


STING The book of my life
https://www.youtube.com/watch?v=pBu_EKugl_Q

The book of secrets Loreena McKennitt
https://www.youtube.com/watch?v=Mjlily7sagE

ΥΓ. Το σχόλιο είναι εορταστικό!

Anonymous said...

Ο συντάκτης του ευφυούς όπως λέτε σχολίου Γ.Ι.Μ. σας βρίζει με διάφορους τρόπους στο facebook στις 19 Ιουνίου δις με αφορμή το γεγονός ότι δεν εκστασιάζεστε με τον Πίντσον. Έχετε όντως δίκιο: ο διάλογος απουσιάζει και η διαφωνία γίνεται ευκαιρία για κάκιστη συμπεριφορά.

Πολύχρονο το Βιβλιοκαφέ Πατριάρχη.

Αναγνώστης Ηλίας Καρτάκης

Βιβή Γ. said...

Σου εύχομαι να είσαι καλά και να συνεχίσεις για άλλα τόσα και πιο πολλά χρόνια με την ίδια αγάπη στο βιβλίο.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Rosa,
σ' ευχαριστώ για τα καλά-σου λόγια
και για τις ποιητικές συνεισφορές,
τις οποίες κρίνω εξαιρετικά εύστοχες.

Το "Πατριάρχης" είναι όντως βαρύγδουπο και σε μερικούς φαίνομαι ψώνιο,
αλλά με ειλικρίνεια θέλω να δηλώσω τιμή στον πρώτο ίσως βιβλιοσχολιαστή, από τον 9ο αιώνα.

Αυτό για το "δύσκολος αναγνώστης" ας είναι στόχος για όλους.

Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ηλία,
ευχαριστώ για τις ευχές.
Ο διάλογος, που λες, είναι ύψιστη αρχή που κανείς δεν υπηρετεί.
Μπορείς να μου στείλεις
την παραπομπή για τον Μπαμπασάκη, γιατί δεν τη βρίσκω;

Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Βιβή,
σ' ευχαριστώ
και
σου εύχομαι να είσαι πάντα εδώ (στην μπλογκόσφαιρα),
για να μπορούμε όλοι,
δηλαδή εσύ, εγώ κι οι άλλοι,
να αγαπάμε και να προωθούμε το καλό βιβλίο!

Πατριάρχης Φώτιος

anagnostria said...

Αγαπητέ και σεβαστέ μου Πατριάρχη, χιλιόχρονος (όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται για την περιορισμένη ανθρώπινη ζωή, για τα βιβλία ισχύει πάντα). Συγκινητική, όπως κάθε χρόνο, η αναφορά και οι ευχές σου για το συνομήλικο με το δικό σου blog μου. Νομίζω είμαστε από τα ελάχιστα blog που συνεχίζουν με την ίδια επιμονή για τόσα χρόνια, όχι μόνο να διαβάζουν αλλά και να καταθέτουν τις απόψεις τους για τα διαβάσματά τους. Ευχαριστώ και για τις ευχές και για την παρουσία σου στην μπλοκόσφαιρα.

Κατερίνα Τοράκη said...

Όταν σε ανακάλυψα Πατριάρχη, το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν το όνομα. Γιατί ήξερα τον Πατριάρχη Φώτιο και είχα τη "Βιβλιοθήκη" του (συστηματικός αναγνώστης και σπουδαίος τεκμηριωτής για την εποχή του), οπότε ποιος/ποια δανείζεται το όνομα σήμερα;
Καλές αναγνώσεις λοιπόν και Χρόνια πολλά!

Anonymous said...

Πατριάρχη, ιδού το επίπεδο του διαλόγου μερικών λογοτεχνών μας:

1ο σχόλιο Γ.Ι.Μ, 19/6
Μεγαλείο!
Ο μπλόγκερ Πατριάρχης Φώτιος [!!!] ξεμπερδεύει με τους "Pynchon κτλ".
Βουαλά: "Εν προκειμένω, το όνομα του Doctorow ασκούσε και ασκεί στην Ελλάδα, μαζί με μερικά άλλα όπως του Vonnegut, του Pynchon κ.ά., ιδιαίτερη γοητεία ως δείγμα ενός αμερικανικού μεταμοντερνισμού, που κουβαλά αντισυμβατικότητες και αμφιβολίες. Διαβάζοντας λοιπόν για πρώτη φορά τον συγγραφέα, προσπαθώ να μείνω έξω από αυτήν την πολυδιαφημιζόμενη αύρα και να δω πόσο αυτή η γραφή, αυτή η αισθητική, αυτή η μεταπολεμική ιδεολογία εντέλει με αγγίζε".

[Ομπρός για νέες επιθέσεις! Να τελειώνουμε πια με τον Pynchon και με την "αύρα", και με τον Godard που δεν ξέρει τι λέει, και με τον Ginsberg που είναι υπερτιμημένος, και με την Anna Carina που δεν ήταν τόσο όμορφη όσο νόμιζε μια βλαμμένη γενιά ονειροπαρμένων, και με τον Peckinpah που δεν έκανε παρά μερικά ματωβαμμένα western, και με τον Beckett που ήταν όλο σιωπές, και με τον Debord που είναι ξεπερασμένος, και με τον William H. Gass που ούτε ξέρουμε ποιος είναι!]

Ακολουθούν σχόλια από:
Basileios Drolias: με το που το διαβασα αυτο εκαψα ολο τον πυντσον και ριχτηκα με τα μουτρα στην χρυσηιδα δημουλιδου. επιτελους μπορω να αντιμετωπισω τη ζωη χωρις μεταμοντερνες προκαταληψεις

Basileios Drolias: Βεβαια το οτι δεν εχει διάβασε ι doctorow δεν τον τιμα σαν αναγνώστη. Χοχοχο

Kostas Hatziantoniou: Η παγκόσμια λογοτεχνία κρατά την ανάσα της μην τυχόν και γράψει κριτική ο μασκοφόρος Φώτιος. Αχ βρε Ίκαρε, δείξε λίγο οίκτο στο παιδί που χάρη στο διαδίκτυο βρήκε ένα τρόπο να βγει για λίγο από τη μίζερη κάμαρά του, έστω με μάσκα. Σκέψου την τραγωδία που θα επισυνέβαινε με ένα μπλακ άουτ. Κάποιοι θα συνέχιζαν να γράφουν και κυρίως να ζουν. Οι "ψευδοπατριάρχες" όμως; Φαντάζεσαι τι θα κάνανε;

Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης: Από σήμερα, και κάθε μέρα: Το 'πε ο Πατριάρκα! Μια στήλη με αποφθέγματα αλιευμενα από τη Νέα Μυριόβιβλο. Συντονιστείτε!

George Glikofridis: Ίκαρε, αγαπημένε, ασχολήσου με τα εξαίσια γραπτά σου, και άσε αυτά τα url στην μοναξιά τους. Ένα κλικ είναι. Σ ένα κλικ ζουν σ ένα κλικ πεθαίνουν.

Alexis Stamatis C: Κάποτε περασα κι εγω απο κει (αςχοληθηκε μαζι μου δλδ) με εβρισαν σκαια οι περι αυτου ενω ο πατριαρχης δηλωσε μρε υφος χιλιων πατριαρχων οτι δεν ξερω τι θα πει αφηγηση.κ απο τοτε (2009) αναμνηςη παλια. Μην ασχολεισαι...

κ.α

2ο σχόλιο Γ.Ι.Μ, 19/6
Από σήμερα, και κάθε μέρα: Το 'πε ο Πατριάρκα! Μια στήλη με αποφθέγματα αλιευμενα από τη Νέα Μυριόβιβλο. Συντονιστείτε!

Σήμερα: "Εν προκειμένω, το όνομα του Doctorow ασκούσε και ασκεί στην Ελλάδα, μαζί με μερικά άλλα όπως του Vonnegut, του Pynchon κ.ά., ιδιαίτερη γοητεία ως δείγμα ενός αμερικανικού μεταμοντερνισμού, που κουβαλά αντισυμβατικότητες και αμφιβολίες. Διαβάζοντας λοιπόν για πρώτη φορά τον συγγραφέα, προσπαθώ να μείνω έξω από αυτήν την πολυδιαφημιζόμενη αύρα και να δω πόσο αυτή η γραφή, αυτή η αισθητική, αυτή η μεταπολεμική ιδεολογία εντέλει με αγγίζε".

Η.Κ.

Anonymous said...

Πατριάρχη Φώτιε,
έχω τιμήσει τον διάλογο στο χώρο σας (χωρίς, μάλιστα, ποτέ να τον αφήσω στη μέση) και τόσο μέσα απ' αυτό όσο και από τις αναρτήσεις σας, έμαθα αρκετά για την λογοτεχνία και για τα συμπαρομαρτούντα της. Κυρίως γι' αυτά. Τα θλιβερά αλλά χρήσιμα.
Και ενώ χάρηκα ιδιαίτερα για την γονιμότητα των τελευταίων συζητήσεών μας, τις οποίες είδα μάλιστα να καρποφορούν, θίγομαι από το γενικευτικό σχόλιό σας: "Ο διάλογος είναι ύψιστη αρχή που κανείς δεν υπηρετεί".
Ας είναι... υγεία και καλή καρδιά...

Ελ,Ελ

Νώντας Τσίγκας said...

Σπανίως είδα να διαμείβεται κάποιος ουσιώδης διάλογος -ο καυγάς δεν είναι διάλογος!- στις θέσφατες ερμηνείες-κριτικές των "συστημικών" της ελληνικής κριτικογραφίας. Βαρετή συνήθως ακρόαση μονολογούντων ειδικών...
Οφείλεις να είσαι εκεί "Πατριάρχα Φώτιιε"! Τον τρόπο και τη συχνότητα ας τον διαλέξει η ψυχούλα σου.
[αλλά να μην είσαι καθόλου σίγουρος πως στο τέλος δεν θα στολίσεις κι άλλη πόρτα στο Φανάρι...-μεταφορικώς πως το εννοώ- ]

Πάπισσα Ιωάννα said...

Anagnostria,
υγίαινε και διάβαζε με ουσία.
Όσα γράφεις στο μπλογκ-σου για μένα είναι υπερβολικά,
επηρεασμένη προφανώς από τα κοινά-μας γενέθλια.
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές
και τις αντιγυρίζω με ειλικρίνεια.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Κατερίνα,
η πρωτοποριακή τακτική του συνονόματου Πατριάρχη Φώτίου
ας είναι οδηγός για καλές αναγνώσεις και καλές καταγραφές.
Σ' ευχαριστώ
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ηλία,
μην τους κακοχαρακτηρίζεις.
Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι πολυμαθείς,
που έχουν διαβάσει πολύ,
που προσεγγίζουν τα έργα στο πρωτότυπο,
που περνοδιαβαίνουν την αμερικάνικη λογοτεχνία με άνεση,
που μεταφράζουν, μιλάνε, γράφουν, έχουν άποψη
και δεν είναι εύκολο
να αποδεχτούν έναν ημιμαθή σαν κι εμένα
που ακραγγίζω σιγά σιγά
ό,τι αυτοί ξέρουν χρόνια τώρα.

Καλύτερα να κατηγορούμε το Facebook
που μετατρέπει τον διάλογο σε ξεκατίνιασμα.
Σ' ευχαριστώ για την μεταγραφή: είναι ωραίο που κοσμεί αυτήν την επετειακή ανάγνωση
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ελ,Ελ,
όντως μιλάω γενικευτικά.
Εσένα ειδικά πρέπει να σ' ευχαριστήσω
για όσες κουβέντες και ανταλλαγές απόψεων έχουν διεξαγάγει ως τώρα.
Καλημέρα
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Γιατρέ-μου,
κανείς δεν (πρέπει να) διεκδικεί το μονοπώλιο στον διάλογο.

Σ' ευχαριστώ για τα καλά-σου λόγια,
σ' ευχαριστώ που είσαι εδώ.
Πατριάρχης Φώτιος

Μαραμπού said...

Ο κύριος Μπαμπασάκης εξεγείρεται όταν ακούει να γίνεται λόγος από άσχετους για τον Thomas Pynchon γιατί στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο Thomas Pynchon!! Μα... για στάσου... ΘΕΛΕΙ να είναι ο Thomas Pynchon!!!


Υποψιάζομαι ότι έχει μια μηχανή αναζήτησης που μετράει τις αναφορές στον Pynchon και σπεύδει αμέσως προς υπεράσπισή του. Τότε λοιπόν, Pynchon...Pynchon...Pynchon...Pynchon...Pynchon...Pynchon...Pynchon...Pynchon...Pynchon...Pynchon...Pynchon...!!!!! Μην πιάσουμε τα ιερά τέρατα στο στόμα μας και μας πέσουν τα δόντια! Εμείς να αρκεστούμε με τους απογόνους του Κοέλιο μόνο, γιατί έτυχε κάποιοι άλλοι να καπαρώσουν τους "Pynchon κτλ". Τώρα θα αναρωτιέται ο κύριος Μπαμπασάκης, ποιος είναι αυτός ο Μαραμπού, τι ηλίθιο ψευδώνυμο πήγε και διάλεξε, γιατί κρύβεται ο χέστης πίσω από την ψευδωνυμία του και τι έχει να επιδείξει στο συγγραφικό πεδίο, ας γράψει πρώτα βιβλία και μετά ας μιλήσει. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω επιδείξει τίποτα στο συγγραφικό πεδίο. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι τέτοιοι ανόητοι κομπασμοί μπορεί να ακούγονταν και στην εποχή του Κάφκα από διάφορους "σπουδαίους" συγχρόνους του, τι κρίμα, που δεν διασώθηκε κανείς από αυτούς για να μας τους μεταφέρει! Η Λογοτεχνία αρέσκεται σε τέτοια τερτίπια και καλό είναι να το έχουμε στο μυαλό μας. Η Λογοτεχνία δεν είναι σκάκι (αν και πολύ θα το θέλαμε), έχει τύχη και συντηρείται από θαλερούς οικονομικούς και διαφημιστικούς χορηγούς, τουλάχιστον για ένα σεβαστό, μα πεπερασμένο, χρονικό διάστημα.

Ο μούτσος περιμένει ακόμα τις διαταγές του καπετάνιου ( http://diavazontas.blogspot.gr/2014/05/marabu-marias-grafontastiszoestonallon.html )! Ο κύριος Μπαμπασάκης δεν απάντησε τι πρέπει να κάνω (αν και σίγουρα πέρασε από το μπλογκ),
να μιλάω για τους Πίντσον, Τζόυς, Μπερνχαρντ και Μαν ή όχι; Μήπως δεν κατάλαβε τι έλεγα, γιατί έκρωζα κακόηχα;; Μπορεί ο κύριος Μπαμπασάκης να θεώρησε ότι δεν άξιζε τον κόπο γιατί κατά τη γνώμη του, ο Μαραμπού δεν είναι ούτε μια τρίχα από τα αρχίδια του, όπως και ο Μαραμπού πιστεύει ότι ο κύριος Μπαμπασάκης δεν είναι ούτε μια τρίχα από τα αρχίδια του Pynchon!
Προτείνω λοιπόν, για την ευημερία όλων των αρχιδιών (για να μην πρήζονται), ο καθένας να χρησιμοποιεί τα δικά του και να μην δανείζεται ξένα. Ο Pynchon τα δικά του, ο Μπαμπασάκης τα δικά του και ο Μαραμπού τα δικά του! Υπάρχει ποικιλία σχεδίων.


Υ.Γ. Πατριάρχη Φώτιε, ζητώ άφεση για την αθυροστομία μου! Όμως δεν μπορώ να διαβάζω ότι δεν έχω το δικαίωμα να αναμετρηθώ με τον Τζόυς ή τον Πύντσον επειδή κάποιοι υποθέτουν ότι δε θα καταλάβω όσα πρέπει από αυτούς. Θα αναμετρηθώ με ό,τι δυνάμεις και διαθέσεις διαθέτω και όσο φτάσω. Και θα γράψω και γι' αυτούς πάλι με τις αντίστοιχες δυνάμεις και διαθέσεις. Αυτή η κακεντρέχεια που διαχέεται στο facebook από το κύριο Μπαμπασάκη είναι ελιτισμός χειρίστου είδους. Μοιάζει σαν τους εγχώριους σελέμπριτι που δεν μπορούν να αναμετρηθούν με τον διεθνή χώρο γιατί θα τους φάει η αφάνεια. Καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη, κάπως έτσι δεν το λένε;

Τα σέβη μου

Πάπισσα Ιωάννα said...

Μαραμπού,
εσύ μπορεί να είσαι ένας μούτσος σε καράβι ή ο Κούρτοβικ,
κι εγώ μπορεί να είμαι ένας μοναχικός φαροφύλακας ή ο ίδιος ο Πύντσον!!!
Όποια ιδιότητα και να 'χουμε,
είμαστε οι "ιεροί" αναγνώστες που διατηρούμε το δικαίωμα να ενθρονίζουμε ή να αποκαθηλώνουμε τα μεγάλα ονόματα,
χωρίς να προσκυνούμε ιερές αγελάδες και σεπτές αυθεντίες.
Η Ιερά Εξέταση των Μπ. και Σία
θεωρούν τον εαυτό-τους κάτι παραπάνω από ειδικό
και ξιφουλκούν με μόνο όπλο μια περιφερόμενη και επιδεικνυόμενη πολυμάθεια.
Εγώ το μόνο που έχω να αντ-επιδείξω είναι τα επιχειρήματά-μου,
μικρά, ασθενή ή κορυφαία.
Όχι το όνομά-μου και το κύρος της ανύπαρκτης θέσης-μου.
Και κάτι τέτοιο ενοχλεί.
Μα αυτή είναι η δύναμη του μπλόγκερ:
να διαφοροποιείται (και φυσικά σ' αυτό κρίνεται)
από τον Κανόνα που θέλει υποταγή και ευπείθεια.

Και κάτι ακόμα:
η δική-μας υστεροφημία είναι ίσως μικρής αξίας,
η δική-τους συμπεριφορά όμως περνά από μεγαλύτερη βάσανο το μέλλον-τους,
στο οποίο αφήνει τελικά απόνερα και σκουπίδια.
Τι θα μείνει τελικά από το όνομά-τους;

Χαίρομαι που περνάς από 'δω και πίνουμε ένα καφεδάκι.
Πατριάρχης Φώτιος

Zorro said...

Γεια σου, ρε "Καρτάκη", γίγαντα που περιφέρεσαι στο διαδίκτυο, ως η Κατίνα που είσαι στην πραγματικότητα, δίνοντας τους "φίλους", συναδέλφους και κολλητούς σου!
Αυτοί είστε! Αυτό είναι το σύγχρονο καθεστωτικό λογοτεχνικό συνάφι. Μερικές δεκάδες αμόρφωτοι, ατάλαντοι, αναξιοπρεπείς, μικρόψυχοι, ιντριγκαδόροι, συνδαιτημόνες της διαφθοράς.
Η σήψη είναι πολύ βαθύτερη από τη βρόμα που αναδίδεται...

Anonymous said...

Αντιλαμβάνομαι ότι σας θίξαμε τον αποτυχημένο συγγραφίσκο – μαϊντανό του facebook, άρα μάλλον δικός σας φίλος είναι κι όχι δικός μου, δόξα σοι ο Θεός. Συμφωνούμε όμως σε ένα: τα επίθετα που αραδιάζετε σαφώς και ταιριάζουν στον πελάτη σας και το «σινάφι» στο οποίο ανήκει. Όσο για την βρόμα που λέτε, την ζέχνουν όσοι φορούν μάσκες, καλοκαίρι καιρό. Μην συνεχίσετε την αποτυχημένη σας απόπειρα, παρά μόνο για να ευχηθείτε στο εορταζόμενο και πολύτιμο για όλους μας Βιβλιοκαφέ. Ηλίας Καρτάκης.
Yγ. Αγαπητέ Πατριάρχη κοινοποίησα την περί διαλόγου ιδέα των διαφόρων επειδή το ζητήσατε. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν θα καταχραζόμουν τον χώρο σας.

Δημήτρης Χριστόπουλος said...

Εύχομαι ολόψυχα να τα εκατοστήσει το blog και συ προσωπικά, πάντα με την ίδια οξυδέρκεια και τιμιότητα, να διαβάζεις πριν από μας για μας.

Zorro said...

Είτε με ύψιλον είτε με γιώτα, το ίδιο αηδές είναι το συνάφι σας.
Σ' έψαξα στο φέις για να σου κάνω αίτημα φιλίας (λολ), αλλά δεν σε βρήκα. Σε είδα όμως στα λάικ του κολλητού σου συγγραφίσκου, με το πραγματικό σου όνομα.
Και μη το λες αυτό για τις μάσκες. Η μάσκα του Ζορό έχει μια γοητεία, όσο να πεις. Το ίδιο και το ράσο του Πατριάρχη, ενώ το Καρτάκης... Άκου Καρτάκης.

Κατερίνα Μαλακατέ said...

Χιλιόχρονο το blog, Πατριάρχα μου. Ασχολίαστα θα αφήσω όλα τα παραπάνω. Μόνο αυτό θα πω. Δεν χάνουν τα blog την δύναμή τους, τουναντίον. Κρίμα να αραιώσετε τις αναρτήσεις.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Zorro,
φαντάζομαι ότι μπήκες στο Βιβλιοκαφέ,
για να ευχηθείς.
Σ' ευχαριστώ θερμά.
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Δημήτρη,
είναι μεγάλη χαρά να ακούω καλά λόγια,
αλλά είναι μεγαλύτερη να μοιράζομαι τις αναγνώσεις-μου
με φίλους εν βιβλίω σαν κι εσένα.
Σ' ευχαριστώ
Πατριάρχης Φώτιος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Κατερίνα,
κι εγώ προσπαθώ να μείνω έξω από φεϊσμπουκιές.
δηλαδή κατινιές στα παράθυρα του διαδικτυακού καλντεριμιού.
Μένω στις αναγνώσεις
και σ' ευχαριστώ για τις ευχές.
Εμείς οι δυο έχουμε διανύσει μαζί παράλληλους και μερικές φορές τεμνόμενους δρόμους.
Ας συνεχίσουμε να δίνουμε ο ένας δύναμη στον άλλο
Πατριάρχης Φώτιος

Zorro said...

Φώτιε, δεν μπήκα εδώ γι' αυτό. Μια και με ευχαρίστησες όμως θα ευχηθώ σ' εσένα προσωπικά, εντός κι εκτός Βιβλιοκαφέ, καλή διάκριση.
Να διακρίνεις -και από τα αντίθετά τους- την καλοσύνη, τη μεγαλοθυμία, την ειλικρίνεια, την αξιοπρέπεια, την εντιμότητα, την αξιοσύνη, την ευγένεια, τη διακριτικότητα, την αυθεντικότητα, ίσως και κάτι ακόμα.
Να διακρίνεις, ώστε να μην κλείνεις την πόρτα εκεί που δεν πρέπει, θέτοντας απέναντί σου αυτούς που θα άξιζε (για εσένα και για εκείνους) να είναι δίπλα σου.
Να διακρίνεις, ώστε να μη βαυκαλίζεσαι από τη συνάφεια, που λέει κι ο Καβάφης, κυμβάλων αλαλαζόντων εγνωσμένης κενότητας, που σε εκθέτουν για τη δική τους προβολή.
Να διακρίνεις όχι επειδή θα φοβάσαι επίχειρα από αδικηθέντες, αλλά επειδή η ιδία συνείδηση είναι αμείλικτη όταν ξυπνήσει.
Όμως αρκετά είναι αυτά, ας πιάσει η ευχή να διατελείς κι εσύ εν ειρήνη.






Anonymous said...

Πατριάρχη μόλις σε πρωτόμαθα διάβαζα κείμενα σου που αφορούσαν -μόνο σχεδόν- βιβλία που είχα ήδη διαβάσει. Η -σε γενικές γραμμές- συμφωνία μου με την οπτική σου με έκανε να σε εμπιστευθώ και με ανάποδη σειρά. Σχεδόν ποτέ δεν απογοήτευσες. Διαφωνίες σίγουρα υπήρξαν. Σε ευχαριστώ γι' αυτό. Συνέχισε με την ήρεμη ματιά σου. Μακριά απο λογοτεχνικά ξεκατινιάσματα. Η ευγένεια σου στα κείμενα που δεν θεωρείς καλά και η οξύτητα των παρατηρήσεων σου σε όλα δίνει το μέτρο του επιπέδου του blog σου. (πολύ επίσημο σαν μου βγήκε, ένα ευχαριστώ καλή συνέχεια ήθελα να πω). Μανος

Anonymous said...

Πατριάρχη μόλις σε πρωτόμαθα διάβαζα κείμενα σου που αφορούσαν -μόνο σχεδόν- βιβλία που είχα ήδη διαβάσει. Η -σε γενικές γραμμές- συμφωνία μου με την οπτική σου με έκανε να σε εμπιστευθώ και με ανάποδη σειρά. Σχεδόν ποτέ δεν απογοήτευσες. Διαφωνίες σίγουρα υπήρξαν. Σε ευχαριστώ γι' αυτό. Συνέχισε με την ήρεμη ματιά σου. Μακριά απο λογοτεχνικά ξεκατινιάσματα. Η ευγένεια σου στα κείμενα που δεν θεωρείς καλά και η οξύτητα των παρατηρήσεων σου σε όλα δίνει το μέτρο του επιπέδου του blog σου. (πολύ επίσημο σαν μου βγήκε, ένα ευχαριστώ καλή συνέχεια ήθελα να πω). Μανος

Πάπισσα Ιωάννα said...

Μάνο,
σ' ευχαριστώ.
Σίγουρα δεν είναι η συμφωνία απόψεων που καταξιώνει ένα βιβλιόφιλο μπλογκ,
αλλά η σαφής θέση και η προσπάθεια να εξηγήσει τι είδε ο ιστολόγος όταν διάβαζε.
Και πάλι σ' ευχαριστώ
Πατριάρχης Φώτιος